برجسته‌ترین خودروها در تاریخ برگزاری نمایشگاه ژنو

تنها چند روز تا برگزاری هشتادونهمین دوره‌ی بزرگ‌ترین نمایشگاه خودروِ دنیا فاصله داریم. گردهمایی سالانه خودروسازان در ژنو با تمام نمایشگاه‌های خودرو دیگر تفاوت دارد. برخلاف دیگر نمایشگاه‌ها، تمام برندها سعی می‌کنند نمایشی جذاب و ماندگار در ژنو داشته باشند.

سال ۱۹۵۹؛ سیمکا فولگور

در نمایشگاه‌های خودرو مختلف امروز، یکی از شعارهای همیشگی تولیدکنندگان به آینده‌ی حمل‌ونقل اشاره می‌کند. البته این شعار کلیشه‌ای از دهه‌ی ۱۹۵۰ تاکنون، در مفهوم‌های مختلف وجود داشته است. خودروساز فرانسوی سیمکا (Simca) سال‌ها پیش از آنکه به‌تاریخ بپیوندد، در نمایشگاه ژنو خبرساز شد. مدل مفهومی فولگور (Fulgur) که پیش‌نمایشی از خودروهای خانوادگی سیمکا در سال ۲۰۰۰ بود، یکی از خودروهای برتر رونمایی‌‌شده در تاریخ ژنو محسوب می‌شود. روبرت اوپرون که درحال‌حاضر ۸۶ ساله است، سیمکا فولگور را با قوای فنی اتمی‌برقی با توانایی پیمایش نزدیک به ۵,۰۰۰ کیلومتر طراحی کرد. تصور بر این بود که مدل مفهومی فولگور با سیستم شارژ بی‌سیم شهری آینده در جاده‌ها تردد کند. در این مدل، چرخ‌‌های جلو با رسیدن به سرعت ۱۵۰ کیلومتربرساعت به داخل بدنه جمع می‌شدند و کنترل خودرو به‎وسیله‌ی باله‌ی بزرگ عقب بدنه انجام می‌شد. از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی سیمکا فولگور باید به کنترل صوتی، سیستم تعلیق برقی و نمایشگری بزرگ به‌جای عقربه‌های سنّتی پنل پشت فرمان اشاره کرد. سیمکا فولگور همان‌طورکه همه انتظار داشتند، به مرحله‌ی تولید نرسید؛ اما چشم‌اندازی هیجان‌انگیز از آینده‌ی خودروسازی نشان داد.

سال ۱۹۶۱؛ جگوار E-Type

مدل اسپرت E-Type فصلی جدید در تاریخ برند جگوار بود. این مدل با کاپوت بلند و چراغ‌های کشیده‌ و شیب شدید سقف که قطعا یکی از خودروهای زیبای تاریخ است، ستاره‌ی نمایشگاه ژنو در سال ۱۹۶۱ بود. جگوار E-Type از سال ۱۹۶۱ تا سال ۱۹۷۵ در سه سری با پیشرانه‌های ۶ سیلندر خطی و ۱۲ سیلندر Vشکل تولید شد. از ویژگی‌های مهم این مدل باید به نهایت سرعت ۲۴۱ کیلومتربرساعت، زمان حدود ۷ ثانیه در آزمون سرعت صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت، شاسی یکپارچه، ترمزهای دیسکی و سیستم تعلیق مستقل اشاره کرد. انزو فراری بزرگ در سال ۱۹۶۱ و هنگام رونمایی جگوار E-Type گفت:

E-Type زیباترین خودروِ جهان است.

سال ۱۹۶۹؛ پژو 504 کوپه و کبریوله

مدل‌های سدان و استیشن پژو 504 سال ۱۹۶۸ رونمایی شدند. یک سال بعد، فرانسوی‌ها با همکاری استودیوِ طراحی ایتالیایی پینین فارینا، مدل‌های کوپه و کروک 504 به‌یادماندنی را در ژنو به‌نمایش گذاشتند. پژو 504 کوپه و کروک با طراحی زیبا، قوای فنی درخورتوجه، کابین خوش‌ساخت و قیمت مناسب در نمایشگاه ژنو ۱۹۶۹ طرفدار پیدا کردند. پژو 504 بهترین خودروِ اروپا در سال ۱۹۶۹ شد. جالب این است که با وجود محبوبیت 504 سدان در آمریکا، مقام‌های پژو مدل‌های کوپه و کبرولیه این مدل را در آمریکا عرضه نکردند.

سال ۱۹۷۱؛ لامبورگینی LP500 پروتوتایپ

خودروساز ایتالیایی لامبورگینی هنوز دو سال با جشن ۱۰ سالگی تأسیس فاصله داشت که مدل LP500 پروتوتایپ را رونمایی کرد. کد LP که هنوزهم در محصولات این شرکت استفاده می‌شود از عبارت ایتالیایی longitudinale posterior به‌معنی «طولی در عقب» گرفته شده و به محل و جهت نصب پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر Vشکل اشاره می‌کند. 500 هم اشاره‌ای به حجم ۵ لیتر پیشرانه است. این مدل مفهومی که پیش‌درآمدی بر لامبورگینی Countach بود، در نمایشگاه خودروِ ژنو ۱۹۷۱ با طراحی منحصربه‌فرد برتونه (Bertone) و درهای قیچی‌شکل، همه‌ی توجه‌ها را جلب کرد. مدل مفهومی LP500 در جریان آزمون‌های پیش‌تولید تصادف کرد و از بین رفت. پس از LP500، لامبورگینی دو مدل پروتوتایپ دیگر در سال‌های ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ تولید و رونمایی کرد. سرانجام، مدل تولیدی Countach با کد لامبورگینی LP400 و شباهت نزدیک به نمونه‌های پروتوتایپ، به‌عنوان جایگزین مدل میورا در سال ۱۹۷۴ تولید شد.

سال ۱۹۷۴؛ فولکس واگن شیروکو

غرفه‌ی فولکس واگن در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۷۴ عجیب بود. این شرکت آلمانی با مدل کاملا جدید شیروکو (Scirocco) به‌عنوان جایگزین Karmann Ghia در نمایشگاه حاضر شد. شیروکو از زیربندی هاچ‌بک گلف استفاده می‌کرد. درواقع، گلف هنوز رونمایی نشده بود. حاصل قلم جورجتو جوجارو شروعی غیرمنتظره در فولکس واگن بود که پیش‌ازاین، خودروهای چندان هیجان‌انگیزی در خط‌تولید نداشت. از سال ۱۹۷۴ تا سال ۲۰۱۷، سه نسل فولگس واگن شیروکو تولید شد. این مدل هنوز جایگزین نداردو از نسل چهارمش هم خبری نیست.

سال ۱۹۷۵؛ پژو 604

موفقیت مدل 504 باعث شد مقام‌های پژو بازهم با استودیو طراحی پینین فارینا همکاری کنند تا مدل 604 تولید شود. پژو 604 رقیب مستقیم رنو 30 و سیتروئن CX بود؛ اما محصول جدید پژو سرنوشت 504 را نداشت. بزرگ‌ترین مشکل‌های پژو 604 ساده‌بودن طراحی و توان اندک قوای فنی بود. با اینکه 604 به پیشرانه‌ی ۶ سیلندر Vشکل هم مجهز شد، این مدل به‌موفقیت نرسید. البته، پژو برخلاف رقبای خانگی، مدل 604 را در آمریکا هم عرضه کرد. سال ۱۹۷۷ گران‌ترین نسخه از پژو 604 در آمریکا با قیمت ۱۰،۹۹۰ دلار (حدود ۴۵,۰۰۰ دلار با نرخ امروز) عرضه شد. در مقام مقایسه مرسدس بنز 280E در همان سال با قیمت ۱۶،۶۱۶ دلار (حدود ۶۸,۰۰۰ دلار با نرخ امروز) و جگوار XJ6 با قیمت ۱۵،۰۰۰ دلار (حدود ۶۱,۰۰۰ دلار با نرخ امروز) فروخته شد. بنابراین، پژو 604 قیمت بسیار ارزان‌تری داشت؛ اما بازهم آمریکایی‌ها طرفدار این مدل نشدند.

سال ۱۹۷۷؛ مونتِوِردی سافاری

خودروساز سوئیسی مونتوردی (Monteverdi) از سال ۱۹۶۷ تا سال ۱۹۸۴ فعال بود. سال ۱۹۷۷ این برند که به تولید خودروهای اسپرت شهرت داشت، با شاسی‌بلند لوکس Safari در نمایشگاه ژنو خبرساز شد. سافاری براساس شاسی‌بلند آمریکایی International Harvester Scout طراحی شده بود و هدف مونتورد رقابت با رنجرور بود. سافاری از پیشرانه‌ی V8 کرایسلر با حجم ۵.۲ لیتر و قدرت ۱۵۲ اسب‌بخار استفاده می‌کرد. البته پیشرانه‌ی ۵.۷ لیتری Scout هم در این مدل عرضه شد. به‌دلیل اشتراک فراوان قطعات بین سافاری و Scout، با توقف تولید شاسی‌بلند آمریکایی، عمر محصول سوئیسی‌ها هم در سال ۱۹۸۲ با تولید حدود ۱۰۰ دستگاه به‌پایان رسید.

سال ۱۹۸۰؛ آئودی کواترو

امروزه از دیدگاه بسیاری از خریداران خودرو، سیستم تمام‌چرخ محرک ویژگی استاندارد یا آپشن عادی است. خودروسازان هم این سیستم انتقال قدرت را با کدهای مخصوص به‌ خود مثل 4Motion در فولکس واگن، xDrive در بی‌ام‌و، 4Matic در مرسدس بنز و All4 مینی عرضه می‌کنند. بااین‌حال در چند دهه‌ی پیش، وضعیت بسیار متفاوت بود. تا دهه‌ی ۱۹۷۰، بهترین گزینه برای خودرو دودیفرانسیل که در آن قدرت پیشرانه به تمام چرخ‌ها منتقل شود، جیپ بود؛ اما این روند در سال ۱۹۸۰ و با تولد آئودی کواترو (Quattro) تغییر کرد. سیستم چهارچرخ محرک کواترو، ابتدا برای عبور از قوانین مسابقات رالی ایجاد شد. آئودی برای شرکت در مسابقات، باید تعداد مشخصی از خودروِ رالی خود را با مجوز تردد جاده‌ای عرضه می‌کرد. آئودی کواترو پدیده‌ی رالی در آن دوران بود که باعث شد شرکت‌کنندگان دیگر هم به سیستم‌ انتقال قدرت تمام‌چرخ محرک روی بیاورند.

سال ۱۹۸۴؛ فراری 288GTO

زمانی‌که بازدیدکنندگان از نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۸۴ به غرفه‌ی فراری رسیدند، با مدلی عجیب رو‌به‌رو شدند. در نگاه افرادی که اطلاعات زیادی از محصولات فراری نداشته باشند، مدل 288GTO نسخه‌ای متفاوت از 308GTB با کیت بدنه‌ی تهاجمی‌تر به‌نظر می‌رسد؛ اما این مدل داستان بسیار متفاوتی دارد. قوانین مسابقات اتومبیل‌رانی دلیل اصلی تولد فراری 288GTO بود. درواقع، 288GTO نمونه‌ی جاده‌ای مدل مسابقه‌ای برای کلاس Group B Circuit Racing بود. قوانین مسابقات فراری را مجبور کرد بیش از ۲۰۰ دستگاه 288GTO تولید کند؛ اما کلاس Group B Circuit Racing پیش از برگزاری اولین دوره، کاملا متوقف و منحل شد. بنابراین، اصلا نمونه‌ی مسابقه‌ای 288GTO تولید نشد تا تمام نسخه‌های جاده‌ای جزو خودروهای ارزشمند و کمیاب‌ اسپرت تاریخ باشند. انزو فراری مدل 288GTO را به چند راننده‌ی فرمول یک ازجمله میکل آلبورتو، کِکِ روزبرگ و نیکی لائودا هدیه داد.

سال ۱۹۸۶؛ ولوو 480

ولوو 480 در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۸۴ رونمایی شد تا نمایشی از تغییر روند این برند سوئدی در آینده باشد. 480 اولین خودرو ولوو با سیستم انتقال قدرت محور جلو بود و طراحی آن هیچ شباهتی به محصولات گذشته این شرکت نداشت. ولوو 480 یکی از خودروهای ابتدایی بود که براساس قوانین NHTSA آمریکا تولید شد. این مدل همچنین تنها محصول ولوو با چراغ‌های جلو مخفی شونده است. ولوو 480 واقعا خودرویی مناسب برای بازار آمریکا بود؛ اما به‌دلیل نرخ نامناسب دلار و کرون سوئد، برنامه‌ی فروش این مدل در ایالات متحده‌ی آمریکا متوقف شد. 

سال ۱۹۸۹؛ مرسدس بنز SL و فولکس واگن گلف کانتری

مرسدس بنز از سال ۱۹۷۱، مدل R107 کلاس SL را تولید می‌کرد. نسل جدید SL با کد R129 که در نمایشگاه ژنو ۱۹۸۹ رونمایی شد، کاملا با R107 متفاوت بود. تا وقتی SL جدید رونمایی شد، مرسدس بنز دو زبان طراحی را پشت‌سرگذاشته بود؛ بنابراین، تفاوت بین R107 و R129 پیش‌بینی‌پذیر بود. براساس گمانه‌زنی‌ها، مرسدس بنز قصد داشت نسل جدید SL را در اواخر دهه‌ی ۱۹۷۰ تولید کند؛ اما به‌دلیل تمرکز بیشتر بر W201 یا 190 که سال ۱۹۸۲ رونمایی شد، توسعه‌ی SL جدید تا اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ طول کشید. مرسدس بنز R129 ابتدا، با پیشرانه‌‌های ۶ و ۸ سیلندر و سپس، با نمونه‌ی V12 عرضه شد. این مدل  در بخش‌های زیادی از قطعات کلاس S استفاده می‌کرد؛ اما پلتفرمش همان نمونه‌ی W124 بود.

چند سال پس از رونمایی نسل دوم هاچ‌بگ گلف، فولکس واگن نسخه‌ای جالب از این مدل تولید کرد. آلمانی‌ها برای رقابت با لادا نیوا و فیات پاندا 4x4، گلف دوست‌داشتنی را با صفحه‌ی محافظ کف بدنه و ارتفاع بالاتر سیستم تعلیق تا ۲۱ سانتی‌متر همراه کردند. این مدل که گلف کانتری (Golf Country) نام گرفت، به‌دلیل تجهیز به سیستم چهارچرخ محرک سینکرو فولکس واگن (Syncro) از قابلیت‌های رانندگی آف‌رود هم برخوردار بود. حدود ۳,۰۰۰ دستگاه فولکس واگن گلف کانتری فروخته شد تا این مدل برای همیشه کنار گذاشته شود. باتوجه‌به تقاضای امروز بازار، شاید ایده‌ی گلف کانتری جدید بهتر از دهه‌ی ۱۹۹۰ خریدار داشته باشد.

سال ۱۹۹۱؛ مرسدس بنز S کلاس

مرسدس بنز همیشه برای تولید مدل جدید S کلاس، صبور بوده است. طرح‌های اولیه برای توسعه‌ی نسل سوم S کلاس با کد W140 سال ۱۹۸۱، حدود دو سال پس از عرضه‌ی نسل دوم (W126) شروع شد. هدف تیم مهندسی مرسدس این بود که W140 تا سال ۱۹۸۹ رونمایی شود؛ اما مقام‌های این برند خوش‌نام آلمانی برای پاسخ تمام‌عیار به لکسوس LS400 و افزایش ظرفیت W140، زمان عرضه را تا سال ۱۹۹۱ عقب انداختند. زمانی‌که S کلاس جدید در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۹۱ رونمایی شد، پیشرفته‌ترین و مجهزترین سدان لوکس موجود در جهان بود.

سال ۱۹۹۴؛ اولین نسل آئودی A8 و فولکس واگن Concept One

خودروساز اینگولشتات سال‌ها تلاش کرد تا سرانجام در سال ۱۹۹۴، برگ برنده‌ی خود را برای رقابت با پرچم‌داران مرسدس بنز و بی‌ام‌و رو کند. اولین نسل از سدان لوکس A8 که تا امروز چهار نسل از آن تولید شده، با قوای فنی پرقدرت شامل پیشرانه‌های ۶ و ۸ سیلندر Vشکل و سپس، ۱۲ سیلندر Wشکل در مدل ۲۰۰۱ توجه تمام علاقه‌مندان دنیای خودرو را جلب کرد. از ویژگی‌های برجسته آئودی A8 که سران این برند حساب ویژه‌ای روی آن بازکرده بودند، سیستم تمام‌چرخ محرک کواترو بود. البته وجود این سیستم به‌معنی چسبندگی بسیار لاستیک‌ها درکنار وزن بیشتر خودرو بود. تیم مهندسی آئودی برای جبران وزن بیشتر سیستم کواترو و افزایش مقاومت بدنه، از شاسی یکپارچه آلومینیومی استفاده کرد که فراتر از مهندسی ساخت خودرو در بیشتر شرکت‌ها بود.

 فولکس واگن طرح مفهومی وان (Concept One) اولین‌بار در نمایشگاه خودرو دیترویت ۱۹۹۴ رونمایی شد و طرفداران بی‌شماری پیدا کرد. رسانه‌های خودرویی جهان طراحی این نمونه‌ی مفهومی را ستایش کردند که یادآور مدل کلاسیک بیتل بود. غول خودروسازی آلمان برای جلب توجه بیشتر، مدل کروک Concept One را هم در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۴ رونمایی کرد. فولکس واگن که در دهه‌ی ۱۹۹۰ محصولات جذابی نداشت، بیش از هر زمان دیگری نیازمند مدلی جدید با طراحی الهام گرفته از بیتل بود. باتوجه‌به پاسخ علاقه‌مندان به Concept One، چراغ سبز تولید مدلی جدید براساس این مدل مفهومی داده شد. محصول نهایی نیو بیتل (New Beetl) بود که سال ۱۹۹۸ در نمایشگاه خودرو دیترویت رونمایی شد.

سال ۱۹۹۵؛ مرسدس بنز VRC

در نمایشگاه خودرو ژنو ۱۹۹۵، مرسدس بنز با مدل مفهومی جذابی شرکت کرد. مدل مفهومی مرسدس بنز موسوم به Vario Research Car یا VRC، پروژه‌ی تحقیقاتی این شرکت آلمانی برای نمایش مدل‌های کوپه، سدان، استیشن پیکاپ و کروک در یک خودرو بود. تغییر مدل در VRC، تنها حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشید. دلایلی چون نگرانی درباره‌ی ایمنی درکنار هزینه‌ی هنگفت تولید و بسته‌بندی قطعات مختلف، مرسدس بنز VRC را به‌حاشیه برد. علاوه‌براین در آن دوران، مرسدس مدل‌های کوپه و کروک و SLK هم فروش درخورتوجهی را تجربه کرد؛ بنابراین نیازی به مدل دودر جدید نبود. افزون‌براین، هیچ‌کس باتوجه‌به اصالت مرسدس بنز انتظار پیکاپ با این برند نداشت. در دهه‌ی ۱۹۹۰، تولید مرسدس بنز X کلاس گناه بزرگی تلقی می‌شد. درهرصورت، مدل مفهومی VRC کاملا بیهوده نبود و مقدمه‌ای برای تولید A کلاس در سال ۱۹۹۷ شد. A کلاس درست مانند VRC، از سیستم انتقال قدرت محور جلو استفاده می‌کرد. درحقیقت، A کلاس اولین خودروِ تولیدی محور جلوِ تاریخ مرسدس بنز است.

سال ۱۹۹۸؛ فولکس واگن W12 رودستر

در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰، فولکس واگن تمام تلاش خود را برای جذب بیشتر علاقه‌مندان دنیای خودرو به‌کار برد. این تلاش‌ها به‌قدری بود که بزرگ‌ترین خودروساز  آلمان به محدوده‌ی سوپراسپرت و ابرخودروها و رقابت با ایتالیایی‌ها وارد شد. مدل مفهومی فولکس واگن W12 سلاح اصلی این برند دربرابر فراری بود. فولکس واگن W12 با لقب Nardò ابرخودرویی با پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر Wشکل، سیستم تمام‌چرخ محرک سینکرو و طراحی مشترک جورجتو جوجارو و ایتال دیزاین (ItalDesign) بود که نسخه‌ی ‌کوپه‌ی آن در نمایشگاه خودرو توکیو ۱۹۹۷ رونمایی شد. فولکس واگن مدل کروک W12 را یک سال بعد در ژنو به‌نمایش گذاشت تا مقدمه‌ای از برنامه‌های جذاب این خودروساز برای آینده باشد. W12 هیچ‌وقت به جاده نرسید و بیشتر در بازی‌های ویدئویی مثل Gran Turismo ،Asphalt ،Project Gotham Racing 3 و Test Drive دردسترس بود. بااین‌حال، مهم‌ترین نقش مدل مفهومی W12 پایه‌گذاری محصولات بعدی و نمایش توانایی فولکس واگن در تولیدابرخودرویی با پیشرانه‌ی مطمئن است. پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر مدل مفهومی فولکس واگن W12 اساس قوای فنی در مدل‌های Phateon، پاسات، توارگ و حتی بوگاتی ویرون را تشکیل داد.

سال ۱۹۹۹؛ فورد فوکوس کازوِرث

در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۹، خودروساز آمریکایی فورد به‌مناسبت همکاری چندساله با شرکت تیونینگ انگلیسی کازورث (Cosworth)، مدل مفهومی Focus Cosworth را به‌نمایش گذاشت. این مدل نمایشی از آخرین محصول مشترک فورد و کازورث، خودرویی جاده‌ای کوچک و اقتصادی با توانایی فنی چشمگیر بود. مدل مفهومی کازورث مجهز به پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری با قدرت ۱۹۷ اسب‌بخار و جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته‌ی دستی در‌مقایسه‌با نمونه‌ی استاندارد فوکوس، تغییراتی چون چراغ‌های سیاه جلو و عقب، گِل‌گیرهای برجسته، ارتفاع کمتر و سیستم تعلیق تقویت شده داشت. فوکوس کازورث سال ۱۹۹۹ فقط مدلی مفهومی باقی ماند؛ اما تمام نسخه‌های RS هاچ‌بک جذاب فورد از این مدل مفهومی ریشه گرفته‌اند.

سال ۲۰۰۱؛ اسمارت کراس‌بلِید

برند آلمانی اسمارت که زیرمجموعه‌ی دایملر است، سال ۲۰۰۱ با مدل مفهومی کراس‌بلِید (Crossblade) نمونه‌ی جذاب‌تری از هاچ‌بک کوچک فورتو (ForTwo) را نمایش داد. کراس‌بلِید با ویژگی‌هایی نظیر نداشتن شیشه جلو و سقف و درها، ظاهری متفاوت و جذاب داشت. مدیرهای ارشد اسمارت (Smart) در نمایشگاه ژنو اعلام کردند کراس‌بلِید فقط برای جلب توجه بازدیدکنندگان طراحی شده است؛ اما نمونه‌ی تولیدی این مدل سال ۲۰۰۲ درحدود ۲,۰۰۰ دستگاه به جاده‌های اروپا رسید.

سال ۲۰۰۳؛ آلفارومئو کمال و پورشه Carrera GT

خودروهای آلفارومئو همیشه از خودروهای زیبای تاریخ بوده‌اند. این شرکت ایتالیایی سال ۲۰۰۳، زبان طراحی برند با کراس‌اور و شاسی‌بلند ترکیب کرد و مدل مفهومی کمال (Kamal) با کد CXover طراحی شد. کمال براساس پلتفرم پریمیوم فیات شکل گرفت که در مدل‌های آلفارومئو 159 و برِرا استفاده شده بود؛ اما این مدل مفهومی در دورانی طراحی شد که آلفارومئو وضعیت مطلوبی نداشت. کمال هیچ‌وقت تولید نشد؛ ولی زمینه‌های لازم برای اولین شاسی‌بلند/کراس‌اور آلفارومئو را فراهم کرد. مدل زیبای آلفارومئو استلویو (Stelvio) را می‌توان حاصل پروژه‌ی کمال دانست.

نمایشگاه ژنو ۲۰۰۳ علاوه‌بر کراس‌اور جذاب ایتالیایی‌ها، میزبان یکی از سوپراسپرت‌های برتر تاریخ هم بود. پورشه که از سال ۲۰۰۰ با نمایش مدل مفهومی کاررا جی تی مجهز به پیشرانه‌ی ۱۰ سیلندر Vشکل تنفس طبیعی علاقه‌مندان دنیای خودرو را چشم انتظار نگه داشته بود، سرانجام در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۳، مدل تولیدی این سوپراسپرت خوش‌صدا را رونمایی کرد. کاررا جی تی از آخرین محصولات پورشه بود که بدون سیستم کمک‌راننده برقی عرضه شد. جایگزین پورشه کاررا جی تی ابرخودروِ 918 اسپایدر است که سال ۲۰۱۳ با انواع فناوری‌های پیشرفته و قوای محرکه‌ی پلاگین هیبرید عرضه شد.

سال ۲۰۰۴؛ فیات تِرِپیونو

مدل مفهومی و جذاب ترپیونو (Trepiùno، در زبان ایتالیایی به‌معنی ۱+۳) در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۴ رونمایی شد و برخلاف گفته‌های تولیدکننده، سرانجام به خط‌تولید فیات رسید. همان‌طورکه کاملا مشخص است، ترپیونو پیش‌درآمدی بر فیات 500 دوست‌داشتنی سال ۲۰۰۷ و جایگزین مدرن مدل ۱۹۵۷ است. فیات 500 با ابعاد بزرگ‌تر و کابین جادارتر مجهز به چهار صندلی (ترپیونو سه صندلی داشت) از مدل مفهومی سال ۲۰۰۴ متمایز می‌شود؛ اما اساس طراحی این دو مدل تفاوت بزرگی ندارد.

سال ۲۰۰۵؛ میباخ 57S

پیش از پیوستن بنتلی به مجموعه‌ی فولکس واگن و تولید خودروهای رولز رویس با مهندسی بی‌ام‌و، دایلمر و مرسدس بنز درباره‌ی رقبای جدی در کلاس مدل‌های لوکس و گران‌قیمت نگرانی نداشتند. بنتلی و رولز رویس هر دو با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کردند و تهدیدی برای خودروساز آلمانی نبودند؛ اما این شرایط کاملا دگرگون شد. دایملر برای پاسخ‌گویی به رقبای داخلی که با بریتانیایی‌ها همکار شده بودند، به‌سراغ برند میباخ (Maybach) رفت. طولی نکشید که میباخ با دو مدل 57 و 62 به بازار وارد شد که براساس نمونه‌ی مفهومی سال ۱۹۹۷ طراحی شده بودند. مدل 57S که سال ۲۰۰۵ رونمایی شد، پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر Vشکل ۶ لیتری تویین‌توربوشارژ را به‌همراه داشت. پرچم‌دار میباخ در دهه‌ی ۲۰۰۰ مدل 62 Landaulet بود که به‌دلیل قیمت بسیار گران، ازنظر تجاری چندان موفق نشد.

سال ۲۰۰۶؛ پورشه 911GT3

برای نمایشگاه ژنو ۲۰۰۶، پورشه با مدل پرقدرت 911GT3 از سری 997 از راه رسید. درست مانند سری 996، مدل جدید هم با تمرکز ویژه بر رانندگی تهاجمی و اسپرت مهندسی شده بود. 911GT3 سال ۲۰۰۶ از پیشرانه‌ی ۶ سیلندر تخت ۳.۶ لیتری تا ۴۰۹ اسب‌بخار قدرت می‌گرفت. کد GT3 تاکنون در پورشه ادامه داشته است. به‌عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان، مدل ۲۰۱۱ پورشه 911GT3 RS 4.0، آخرین نسخه‌ی ویژه از سری 997، بهترین محصول این برند آلمانی در سال‌های اخیر است.

سال ۲۰۱۱؛ مینی راکت من و رولز رویس 102EX

خودروساز انگلیسی مینی نمونه‌ی مفهومی راکت من (Rocketman) را به‌یاد مدل ۱۹۵۹ با طراحی مدرن رونمایی کرد. مقام‌های مینی پس از رونمایی این مدل و واکنش مثبت علاقه‌مندان، تولید نسخه‌ی برقی راکت من را در نظر گرفته‌اند؛ اما پروژه‌ی مینی برقی هیچ‌وقت عملی نشد.

در ژنو ۲۰۱۱، رولز رویس با نسخه‌ی برقی سدان فوق لوکس فانتوم خبرساز شد. مقام‌های رولز رویس مدل 102EX را برای بررسی تقاضای مدل‌های برقی و بنزینی لوکس طراحی کردند. واکنش‌ها به 102EX متفاوت بود؛ اما بیشتر افرادی که توانایی خرید محصولات رولز رویس را داشتند، به نمونه‌ی برقی این برند پاسخ منفی دادند. پروژه‌ی تولید مدل برقی رولز رویس خیلی زود کنار گذاشته شد تا همچنان پیشرانه‌ی V12 قلب محصولات گران‌قیمت این شرکت باشد. هنوز یک دهه از رونمایی 102EX نگذشته است، اما به‌نظر می‌رسد بازار آماده‌ی رولز رویس تمام‌برقی باشد. درهرصورت، وضعیت امروز متفاوت است. رولز رویس بااصالت حالا شاسی‌بلند تولید می‌کند و مدل‌های پلاگین هیبرید و برقی هم در آینده‌ای نزدیک استارت خواهند خورد.

سال ۲۰۱۳؛ فولکس واگن XL1

مدل مفهومی XL1 تلاش فولکس واگن برای تولید خودرویی بود که به‌اندازه‌ی سرعت بوگاتی شیرون کم‌مصرف باشد. XL1 حاصل فرایند توسعه و تلاش مهندس‌های فولکس واگن از سال ۲۰۰۲ و تولید مدل مفهومی 1-Litre محسوب می‌شد. مقام‌های بزرگ‌ترین گروه خودروسازی آلمان وعده دادند براساس تجربه‌های کسب‌شده در مدل‌های مفهومی سال‌های گذشته، سرانجام خودرویی تمام‌عیار و انقلابی عرضه کنند. XL1 درنهایت به‌تولید رسید؛ اما با تیراژ محدود ۲۰۰ دستگاه هرکدام به‌قیمت حداقل ۱۵۰,۰۰۰ دلار، علامت سؤال بزرگی در بازار شد. این قیمت برای بسیاری از افراد باورکردنی نبود؛ اما خریدارانی که واقعا حاضر بودند چنین مبلغی برای محصول فولکس واگن بپردازند، خودرویی دوسرنشینه با فناوری‌ پشرفته، آیرودینامیک پرجزئیات، قوای محرکه‌ی پلاگین هیبرید و مصرف ۰.۹ لیتر سوخت در هر ۱۰۰ کیلومتر دراختیار می‌گرفتند. سال ۲۰۱۴، فولکس واگن مدل اسپرت XL1 مجهز به پیشرانه‌ی دوکاتی را به ژنو آورد؛ اما این نمونه تولید شد.

سال ۲۰۱۶؛ شورولت کوروت گرند اسپرت

کسی انتظار ندارد شورولت کوروت در ژنو شکوهمندانه رونمایی شود؛ چراکه مهم‌ترین خودروِ اسپرت آمریکایی‌ها نمایشگاه مخصوص خود در دیترویت یا لس‌آنجلس را دارد؛ اما در سال ۲۰۱۶، شورولت محصولی غیرمنتظره داشت و نسخه‌ی گرند اسپرت کوروت را در ژنو رونمایی کرد. احتمالا دلیل اصلی این رونمایی در ژنو، لوئیس شورولت یکی از بنیان‌گذاران این برند و تولد او در سوئیس باشد.

سال ۲۰۱۸؛ جگوار I-Pace

از سال ۲۰۱۲ و با عرضه‌ی تسلا مدل S، متقاضیان خودروِ برقی با سواری راحت و سرعت زیاد و مسافت پیمایش درخورتوجه تنها یک انتخاب داشتند. زمانی‌که تسلا ظرفیت خط‌تولید خود را بیشتر می‌کرد، دیگر برندهای خودروسازی قدیمی در‌حال‌توسعه‌ی مدل‌های الکتریکی بودند. جگوار I-Pace اولین خودروِ برقی لوکس بود که برای رقابت با تسلا به‌حرکت افتاد. محصول بریتانیایی‌ها به‌زودی با دیگر مدل‌های برقی ساخت اروپا همراه می‌شود تا نبردی کامل بین نسل جدید خودروهای برقی و تولیدکننده‌های قدیمی و جدید شکل بگیرد.

سال ۲۰۱۹؛ ابرخودروهای قدرتمند و مدل‌های برقی جدید

در نمایشگاه خودرو ژنو ۲۰۱۹، مدل‌های جذابی در انواع کلاس‌ها رونمایی خواهند شد. شاید ابرخودروِ تمام‌برقی باتیستا (Battista) محصول Automobili Pininfarina، با قدرت ۱۹۰۰ اسب‌بخار و نهایت سرعت بیش از ۴۰۰ کیلومتربرساعت ستاره‌ی ژنو ۲۰۱۹ باشد.

نمایشگاه خودرو ژنو ۲۰۱۹ به‌طوررسمی از سه‌شنبه ۱۴اسفند۱۳۹۷ برای رسانه‌ها و خبرنگاران آغاز می‌شود و تا یکشنبه ۲۶اسفند۱۳۹۷ ادامه می‌یابد. هشتادونهمین همایش خودروسازان جهان در ژنو از پنجشنبه ۱۶اسفند۱۳۹۷، میزبان تمام علاقه‌مندان دنیای خودرو است.