برترین خودروها با بدنه فایبرگلاس

در ۷۰ سال گذشته خودروهای زیادی با بدنه‌ی فایبرگلاس تولید شده‌اند. حتی در موارد نادر، خودروهایی دیده‌ایم که در ساخت شاسی یکپارچه‌ی آن‌ها نیز از فایبرگلاس استفاده شده است. در بیشتر خودروها استفاده از فایبرگلاس تنها در بخش‌های سپر یا گلگیرها دیده می‌شود اما در ادامه می‌خواهیم به معرفی ۱۰ مورد از بهترین خودروهایی بپردازیم که در بدنه‌ی آن‌ها استفاده‌ی گسترده‌ای از فایبرگلاس شده است. 

الپین A610

سال ساخت: ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵

الپین A610 با طرح موتور جلو و دیفرانسیل عقب حداکثر سرعتی بیش از ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت داشت. الپین A610 در حقیقت نسخه‌ای تقویت‌شده از رنو الپین GTA بود. در قلب این خودرو از پیشرانه ۳ لیتری V6 مجهز به توربوشارژر استفاده شده بود. این موتور با پیشرانه برخی مدل‌های پژو و ولوو یکسان بود و قدرت آن به ۲۵۰ اسب‌بخار می‌رسید. تقسیم وزن در الپین A610 به‌صورت ۴۳ درصد در جلو و ۵۷ درصد در عقب است. این در حالی بود که اعداد ذکرشده برای نسخه‌ی عادی GTA معادل ۳۷ درصد در جلو و ۶۳ درصد در عقب بودند. از مشخصه‌های مثبت A610 باید به چسبندگی بالا و فرمان پذیری بسیار خوب اشاره کرد.

شورولت کوروت C7

سال ساخت: ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹

نوبل M120 GTO

سال ساخت: ۲۰۰۰

زمانی‌که لی نوبل، طراح و مهندس خودروهای مسابقه‌ای تصمیم به ساخت اولین خودروی سوپر اسپرت خود گرفت، همگان متعجب شدند. این خودرو M10 نام داشت و در زمان خود یکی از سریع‌ترین و بهترین خودروهای اسپرت دو نفره‌ای بود که در انگلستان تولید شده بود. با وجود این،  انتقاداتی نسبت به M10 وارد شده بود و سبب شد تا نوبل محصول دیگری را به نام M12 GTO معرفی کند. 

نوبل M12 GTO از بدنه‌ی فایبرگلاس روی یک شاسی فضایی فولادی استفاده می‌کند و در  این خودرو از موتور V6 تویین توربو ساخت فورد استفاده شده است. مونتاژ نهایی خودرو نیز در آفریقای جنوبی انجام شد. سرانجام نوبل امتیاز این خودرو را به یک شرکت آمریکایی به نام Rossion Automotive واگذار کرد. 

لانچیا استراتوس

سال ساخت: ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ 

سال ۱۹۷۳، لانچیا مدل استراتوس را برای شرکت در مسابقات رالی طراحی کرد. قسمت جلو و عقب این خودروی اسپرت موتورمیانی از فایبرگلاس ساخته شده بودند. لانچیا استراتوس از پیشرانه ۲.۴ لیتری V6 متعلق به فراری دینو استفاده می‌کرد. طراحی استراتوس را مارچلو گاندینی بر عهده داشت. وی ایده‌ی اولیه‌ی استراتوس را از لانچیا فولویا، یکی از دوستانش گرفت. نتیجه‌ی کار وی، خودرویی به‌نام لانچیا استراتوس زیرو بود که برتونه نیز خود با آن رانندگی کرد.  

کیترهم Seven

سال ساخت: ۱۹۷۳ تاکنون

تمام بدنه‌ی کیترهم Seven از فایبرگلاس ساخته نشده ولی در بخش‌های دماغه و باله‌ها از فایبرگلاس استفاده شده است. استفاده از فایبرگلاس در این خودرو باعث کاهش وزن شد و این مسئله برای رانندگانی که با کیترهم مسابقه‌ داده بودند، بسیار خوشایند بود. کیترهم Seven در ابتدا براساس لوتوس Seven مدل ۱۹۵۷ شکل گرفت ولی از آن زمان تاکنون روی خط تولید باقی مانده و به‌روزرسانی‌های زیادی رو آن انجام گرفته است.

فراری 308 GTB

سال ساخت: ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷

فراری ۳۰۸ در آمریکا محبوبیت زیادی دارد چون در آن زمان، تام سلک در یک سریال جنایی با آن رانندگی می‌کرد. نسخه‌ی GTB این خودرو اولین مدل فراری است که در ساخت بدنه‌ی آن از فایبر گلاس استفاده شد. طراحی بدنه‌ی ۳۰۸ GTB توسط پینین فارینا انجام شد و ساخت آن نیز بر عهده‌ی کاروزرا اسکاگلیتی قرار گرفت. اسکاگلیتی مورد علاقه‌ی انزو فراری بود و بعدها فراری مدل ۶۱۲ اسکاگلیتی را هم به افتخار وی تولید کرد. از فراری ۳۰۸ GTB تنها به تعداد محدود ۷۱۲ دستگاه تولید شد و پس از آن فراری به بدنه‌های فولادی و آلومیینومی روی آورد.

لوتوس الیز S1

سال ساخت: ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰

لوتوس یکی از پیش‌گامان استفاده از فایبر گلاس در صنعت خودرو است. این خودروساز بریتانیایی در سال ۱۹۵۷ با معرفی مدل الیت با شاسی مونوکوک و سیستم تعلیق خاص، انقلابی را در صنعت خودرو رقم زد.  لوتوس برای قرن بیست‌ویکم مدل الیز را روی خط تولید فرستاد. این مدل با وجود برخی مشکلات، آغازگر راه لوتوس در قرن جدید بود. سپس لوتوس مدل S1 این خودرو را با شاسی آلومینیومی و بدنه‌ی فایبرگلاس تولید کرد. طراحی این مدل را جولیان تامسون بر عهده داشت. مدل الیز S1 آغازکننده‌ی راه درستی بود که لوتوس تا امروز در آن باقی مانده است.

TVR Griffith

سال ساخت: ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲

مدل گریفیت یکی از بهترین محصولات TVRاست. خطوط نرم و زیبای بدنه این خودرو در کنار پیشرانه قدرتمند V8 همگی دست به دست هم دادند تا گریفیت تبدیل به خودرویی ناب و لذت‌بخش برای رانندگی شود. TVR گریفیت یکی از بهترین محصولات این شرکت پیش از تصمیم TVR برای تولید همه‌ی بخش‌های خودرو از موتور گرفته تا بخش‌های الکتریکی به شمار می‌رود. این تصمیم TVR پس از به وجود آمدن مشکلاتی در خصوص قابلیت اطمینان خودروها اتخاذ شد.

ماترا رانچو

سال ساخت: ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۴

تالبوت ماترا رانچو خودرویی جلوتر از زمان خود بود. این خودرو از بدنه‌ی فایبر گلاس با روکش پلاستیکی استفاده می‌کرد. ماترا رانچو را باید آغازگر عصر کراس‌اورهای مدرن امروزی دانست. چون رانچو ظاهری مانند خودروهای 4×4 داشت، ولی یک خودروی تک دیفرانسیل براساس سیمکا 1100 بود. ماترا در این مدل از پیشرانه ۱.۴ لیتری کرایسلر استفاده کرده بود. در نسخه‌ی Grand Raid این خودرو امکانات اضافی مانند دیفرانسیل لغزش محدود، سینی محافظ زیر خودرو و لاستیک یدکی روی سقف هم موجود بودند.

رنو اسپس

سال ساخت: ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۱

رنو اسپس (Espace) شاید خودروی خیلی جالب و سریعی نباشد ولی در زمان خود بسیار کاربردی و جالب بود. رنو اسپس به‌عنوان یک ون از ۷ صندلی مجزا برخودار بود. صندلی‌های ردیف دوم و سوم این خودرو قابلیت جدا شدن یا تا شدن را داشته و صندلی‌های ردیف اول توانایی چرخش ۱۸۰ درجه‌ای داشتند تا رو در روی سرنشینان عقب قرار گیرند. استفاده از فایبرگلاس در بدنه‌ی رنو اسپس باعث شد تا این خودرو با وجود ارتفاع بالا و ابعاد بزرگ، وزن زیادی نداشته باشد.