هاچ بک رنو 5 با بدنه فیبر کربنی و پیشرانه ۴۰۰ اسب بخاری بازتولید شد

یکی از نسخه‌های خودروی رنو ۵ مدل ۱۹۸۰ که از جمله شرکت‌کنندگان قدیمی مسابقات رالی به شمار می‌رود، توسط شرکت جدیدی به نام لجند اتوموبیلز (Legende Automobiles) که توسط سه علاقه‌مند فرانسوی در لس آنجلس تأسیس شده است، بازطراحی و بازتولید شد. به گزارش اتوبلاگ، هاچ‌بک نمادین رنو که چیزی بیش از پروژه‌ی ساده‌ی بازسازی است، از همان جایی شروع می‌کند که رنو ۵ توربو ۲ در پایان مسابقات درخشان خود در رالی متوقف شد؛ بنابراین از نظر منطقی Turbo 3 نامیده می‌شود.

در نگاه اول، توربو ۳ شبیه توربو ۲ با تغییرات جزئی در طراحی به نظر می‌رسد؛ اما با نگاه دقیق‌تر متوجه می‌‌شویم تقریباً تمام جزئیات بیرونی آن تا حدود زیادی تغییر کرده است. در جلو، این هاچ‌بک از چراغ‌های جلوی مربعی LED و سپر بازطراحی شده بهره می‌برد. دریچه‌‌های تراش‌خورده در تغاری‌های گل‌‌گیر عقب به‌روزرسانی شده‌اند؛ درحالی‌که قسمت عقب اسپویلر بزرگ‌تر سقفی، چراغ‌های LED با ظاهر جدید و سپر به‌روزشده دارد که خروجی‌های اگزوز مربعی دوقلو و دیفیوزر هوای دوتکه را در خود جای داده است. این خودرو روی رینگ‌های خاص ۱۶ اینچی جلو و ۱۷ اینچی عقب سوار می‌‌شود.

مسئولان لجند اتوموبیلز اشاره می‌کنند که بدنه‌ی رنو ۵ توربو ۳ از فیبر کربن ساخته شده است. گسترده‌تر ساختن خودرو به این شرکت اجازه می‌دهد رینگ‌های فوق را (که بزرگ‌تر از رینگ‌های رنو در توربو ۲ هستند) قرار بدهد؛ درحالی‌که هندسه تعلیق آن با رنو ۵ مکسی توربو (5 Maxi Turbo) مشترک است تا در مسابقات بین‌المللی رالی گروه B شرکت کند.

تغییرات بسیار بزرگ‌تری در داخل کابین مشاهده می‌شود؛ جایی که توربو ۳ کمی بیشتر از طرح دونفره با مدل قبلی اشتراک دارد. راننده روی صندلی اسپرت با کمربند مسابقه‌ای پنج‌نقطه‌ای می‌نشیند و روبه‌روی فرمان بیضی‌شکل، مجموعه جلوداشبورد دیجیتال همراه با دو ردیف دکمه قرار گرفته است و کنسول مرکزی ساده با دو دریچه‌ی هوا، محل ذخیره‌سازی اشیا و سیستم کنترل آب‌و‌هوا با سه صفحه مدرج وجود دارد که طرح فوق‌العاده مینیمالیستی به کابین می‌دهد. در این خودرو به دنبال صفحه‌نمایش لمسی به اندازه عرض داشبورد، سیستم سرگرمی دارای قابلیت سازگاری با الکسا (Alexa) یا نمایشگر هدآپ نباشید.

لجند اتوموبیلز در وب‌سایت خود توضیح داد:

فناوری به ما چیزهای بسیار خوبی داده؛ اما تجربه لمسی که در رانندگی امروزی جای خالی آن را احساس می‌کنیم، از ما گرفته است. 

مشخصات مربوط به پیشرانه در این لحظه مشخص نیست. تنها چیزی که در شرایط کنونی می‌دانیم این است که قدرت از پیشرانه‌ی توربوشارژ نصب‌شده‌ در وسط گرفته می‌شود که از طریق جعبه‌دنده دستی حدود ۴۰۰ اسب بخار قدرت به چرخ‌های عقب می‌فرستد. برای مقایسه، بد نیست بدانید توربو ۲ از پیشرانه توربوشارژ ۱٫۴ لیتری چهار سیلندر با قدرت ۱۶۰ اسب بخار در حالت استاندارد استفاده می‌کرد.

قیمت و در دسترس بودن خودرو منتشر نشده است؛ البته هیچ نشانه‌ای نیست که توربو ۳ ارزان باشد. لجند اتوموبیلز خاطرنشان می‌کند که در طول مراحل توسعه، تمام توصیه‌های مالی را نادیده گرفته و از هیچ هزینه‌ای برای بهبود خودرو دریغ نکرده است.

رنو ۵ توربو که در سال ۱۹۸۰ عرضه شد، به‌عنوان نسخه‌ی تکاملی رنو ۵ جهت شرکت در مسابقات از پنل بدنه آلومینیومی برای کنترل وزن، فضای داخل کابین خاص طراحی‌شده توسط برتون و پیشرانه‌ی وسط بهره می‌ِبرد. این خودرو در ابتدا به‌عنوان مدل مسابقه‌ای توسعه داده شده بود؛ اما حدود ۱۷۰۰ دستگاه از نسخه‌ی جاده‌ای آن با قیمت بسیار بالا به فروش رسید. توربو ۲ در سال ۱۹۸۲ معرفی شد و با توجه به حذف قطعات آلومینیومی و استفاده از پنل‌های فولادی و فضای کابین مشترک با رنو ۵ آلپاین توربو، قیمت کمتری داشت. حدود ۳۲۰۰ نمونه از توربو ۲ در طول سال‌ها ساخته شد.

ما بسیار خوشحال هستیم که یکی از شرکت‌های خدمات پس از فروش وارد بازار شد تا سرانجام میراث رنو ۵ توربو را که شایسته آن است، بازتولید کند.