با کسی که عرض آمریکا را در ۲۸ ساعت و ۵۰ دقیقه رانندگی کرد، آشنا شوید!

او یک جنوبی قدبلند با علاقه شدید به خودرو است. او به همراه همسرش در مدرسه‌ی ساندی تدریس می‌کند. اد بولیان از آن جمله آدم‌های عادی هست که ممکن است اگر او را ببینید براحتی از کنار او بگذرید اما وی یک ویژگی استثنایی دارد: شخصی است که سریع‌تر از هر کس دیگری تا به حال عرض ایالات متحده را پیموده است.

بله رکورد مشابه الکس روی با BMW M5 معروف آبی رنگش در پاییز سال ۲۰۰۶ دیگر پابرجا نیست. این رکورد توسط تیم سه نفره متشکل از اد، کمک راننده و یک مسافر با مرسدس بنز CL55 AMG شکسته شده‌است.

اما قبل از هر چیزی باید شکسته شدن رکورد را معنی کنیم. وقتی ما می‌شنویم که یک رکورد شکسته شده است، در ذهن خود تصور می‌کنیم که رکوردی با اختلاف یک ثانیه یا یک دقیقه شکسته شده‌ است. اما به گفته‌ی اد این رکورد شکسته نشده، بلکه خرد شده است. در سال ۲۰۰۶ الکس و همکارانش سفر سراسری خود را در ۳۱ ساعت و ۴ دقیقه به اتمام رساندند. اد و تیمش این عمل را در ۲۸ ساعت و ۵۰ دقیقه انجام دادند. کاری که گوگل مپ می‌گوید ۴۰ ساعت و ۳۰ دقیقه زمان می‌خواهد!

یک راننده که می‌خواهد ناشناس بماند نیز یک هفته قبل از اد این سفر را امتحان کرد و زمان ۳۱ ساعت و ۱۷ دقیقه را از خود به جای گذاشت. او پس از پایان سفر خود خطاب به الکس گفت: «رکورد تو جاودانه خواهد بود.»

قبل از اینکه به سفر اد بپردازیم بهتر است نگاهی مختصر به تاریخچه‌ی رکوردهای مشابه آن و شخصیت‌هایی که تلاش کردند فاصله اقیانوس اطلس تا اقیانوس آرام را رانندگی کنند، داشته باشیم.

همه‌ی این تلاش‌ها از سال ۱۹۳۳ شروع شد، وقتی که مردی به نام «ادوین بیکر» مسافت بین نیویورک تا لس آنجلس را با خودرویی به نام استریک آبی در مدت ۵۳ ساعت و ۳۰ دقیقه طی کرد که این کار بعدها به «Cannonball» معروف شد. کسی از انگیزه‌ی بیکر برای اینکار خبر ندارد ولی رکورد 80.50 کیلومتر در ساعت او با توجه به اینکه سیستم بین ایالتی (شبکه‌ی بزرگراه‌های بین ایالت‌ها) هنوز ساخته نشده بود، بسیار تحسین برانگیز بود. این رکورد ۴۰ سال پا بر جا ماند.

در دهه ۱۹۷۰ رکورد بیکر آرام آرام دست یافتنی شده بود تا اینکه «دیو هینز» و «دیو یاربوروگ» در سال ۱۹۷۹ با جگوار XJS زمان ۳۲ ساعت و ۵۱ دقیقه را از خود به جای گذاشتند.

بعد از آن «داگ ترنر» و «دیوید دییِم» با فراری 308 طول کشور را در ۳۲ ساعت و ۷ دقیقه طی کردند. رکورد آنها در سال ۱۹۸۳ ثبت شد و برای بیش از ۲۰ سال، تا رکورد شکنی الکس در سال ۲۰۰۶، دست نیافتنی باقی ماند.

اد ۲۷ ساله به گفته‌ی خود از ۱۸ سالگی رویای شکستن این رکورد را داشته‌ است. آماده‌سازی برای این کار از چند سال قبل و با این سوال‌ها که «چه ماشینی استفاده کنیم؟»، «از چه مسیری برویم؟» و «چه ذخایری با خود ببریم؟» شروع شده بود تا اینکه سال پیش با انتخاب خودرو تصمیم او جدی شد.

او ابتدا به فراری 612‌ و بنتلی فکر می کرد ولی بخاطر مصرف سوخت و قیمت آنها منصرف شد. او می‌دانست که به سیستم تعلیق اکتیو بخاطر وجود مخازن سوخت اضافی نیاز دارد.

اگر ساده به قضیه نگاه کنیم CL55 اد چیزی جز یک کلاس CL عادی نیست اما اگر با دقت به جزئیاتتوجه کنیم، خواهیم دید که CL اد چیزی فراتر از یک خودروی معمولی است.

علاوه بر باک ۸۷ لیتری مرسدس دو مخزن اضافی هر کدام با ظرفیت ۸۳ لیتر وجود داشت که باعث ایجاد بوی فراگیر بنزین در مجاورت خودرو شده بود و همچنین بدین معنی بود که خودرو ۲۵۳ لیتر یا به عبارتی ۱۸۱ کیلوگرم بنزین حمل می‌کند. اینجاست که سیستم تعلیق اکتیو نقش خود را ایفا می‌کند.

یک پلیس یاب بهمراه دو دستگاه GPS گارمین با قابلیت تشخیص ترافیک در خودرو نصب شده است. آنها همچنین دو شارژر آیفون با پایه برای اجرای اپلیکیشن‌های نظیر Trapster و نیز یک شارژر آی‌پد با پایه و سه ردیاب رادار در خودروی خود داشتند. یک کلید برای خاموش کردن چراغ‌های عقب، یک کلید برای فعال کردن مخزن‌های سوخت و یک پنل در وسط برای کنترل تمامی این ابزارها قرار گرفته شده بود. یک رادیوی CB با یک آنتن بسیار بزرگ نیز نصب شده است.

اد در مجموع نزدیک ۹۰۰۰ دلار صرف تهیه این امکانات کرد. این هزینه شامل روغن و فیلتر، لاستیک، پدهای ترمز، بوش‌های بازوی کنترل، شمع‌ها، باتری و تجهیزات جدید دیگر برای سیستم پیچیده‌ی کنترل بدنه‌ی اکتیو خودرو می‌باشد.

اگر فکر می‌کنید که سخت‌ترین قسمت اینکار رانندگی آن، بیدار ماندن در بیشتر از ۲۴ ساعت یا بطور ثابت پا گذاشتن روی گاز است، اشتباه می‌کنید چرا که به گفته‌ی اد سخت‌ترین بخش این رکورد شکنی آماده‌سازی آن است.

به نقل از اد هر سال ۵ تا ۷ نفر برای برای شکستن رکورد الکس تلاش می‌کردند و وی معتقد است بدلیل عدم آمادگی برای رکورد شکنی هیچکدام به رکورد او نزدیک هم نشدند.

ولی اد با ۲۵۳ لیتر بنزین و خودروی CL55 که جزء ۱۳ خودروی کم مصرف است برای اینکار آماده بود. او می‌توانست ۱۲۸۷ کیلومتر با این مقدار بنزین براند. او صندلی عقب پشت راننده را برای قرار دادن زاپاس برداشته و مخزن‌های سوخت را در صندوق عقب قرار داده‌ بود.

آماده‌سازی اد به اینجا ختم نمی‌شود. او کنسرو غذا، نوشیدنی‌های انرژی‌زا و قهوه به اندازه‌ی کافی همراه خود داشت. اد یک شرکت ردیابی GPS برای ثبت تمام حرکات خودرو کرایه کرد. برای صرفه‌جویی در زمان او همه‌چیز را در نظر گرفته‌بود.

بعد از تمام تلاش‌هایی که اد برای آماده شدن برای این سفر انجام داد هنوز یک مانع بود که باید از سر راه بر می‌داشت و آن پیدا کردن یک نفر که به اندازه‌ی کافی اشتیاق برای انجام این کار داشته باشد. سی و یک ساعت رانندگی سخت و با سرعت بالا کاری نیست که بتوان به تنهایی انجام داد. اغلب افرادی که اد با آنها تماس گرفت نگرانی مشترکی داشتند و آن مسئولیت و ریسک قانونی آن بود. چه کسی دوست دارد برای زیر پا گذاشتن هزاران قانون در چندین ایالت مختلف شناخته شود آن هم بخاطر شکستن رکوردی که کمتر کسی به آن اهمیت می‌دهد؟ یا بدتر از آن برای تحقق رویای اد جان خود را از دست داده یا توسط پلیس‌های محلی بازداشت شود؟

دو هفته قبل از شروع کار اد تنها بود و هنوز تیمش را تشکیل نداده بود. به هرشکل او دوست خود «دیو بلک» را بعنوان همکار خودش انتخاب کرد. وجود یک مسافر هم برای پیدا کردن ماشین های پلیس، محاسبه میزان مصرف سوخت و مهم‌تر از همه بیدار نگه داشتن گروه در طول سفر، از نظر اد واجب بود. اد یکی از دوستان فیسبوکی خود را به نام «دن هانگ» را بعنوان مسافر انتخاب کرد.

بعد از گرد هم آمدن گروه آنها برای پیدا کردن بهترین راه خروجی از منهتن آزمایشاتی انجام دادند که در یکی از آنها توسط پلیس نیویورک برای عبور از چراغ قرمز و ورود به خیابان یک‌طرفه بخاطر راهنمایی اشتباه نرم‌افزار موبایل جریمه شدند.

گروه در روز شنبه ۱۹ اکتبر ساعت 9:56 بعد از ظهر و دقیقا از جایی که «Cannonball» شروع شده بود یعنی منطقه ردبال در منهتن حرکت خود را آغاز کرد. به گفته‌ی اد بخاطر وجود ترافیک ۱۵ دقیقه طول کشید تا از منهتن خارج شوند ولی از نیوجرسی و پنسیلوانیا و اوهایو به سرعت عبور کردند. یکی از دلایلی که آنها توانستند با این سرعت مسافرت کنند تجهیزات آنان بود. آنها مانند الکس دید در شب نداشتند و حتی پلیس‌یاب آنان هم کار نمی‌کرد ولی دستگاه‌های مسیریاب و رادیوی CB عالی بودند و مهم‌تر از همه دو دستگاه GPS که هر دو مسیر یکسانی را نشان می‌دادند.

در پنسیلوانیا یک ماشین دیگر جلوتر از آنها حرکت می‌کرد. این خودرو وظیفه داشت تا 200 تا ۳00 کیلومتر جلوتر از گروه حرکت کند و در مورد پلیس، عملیات راه‌سازی و یا مسائل احتمالی به آنان هشدار دهد.

هنگام خروج از اوهایو سرعت متوسط گروه دقیقا اندازه‌ی رکورد الکس بود و زمانی که به سنت لوییز رسیدند خورشید هنوز طلوع نکرده بود. آنها به راه خود به سمت غرب ادامه داده و از اوکلاهاما و تکزاس عبور کردند. از آنجا تا پایان مسیر 1931 کیلومتر باق مانده بود و بعد از آن از ایالات غربی مانند آریزونا و نیومکزیکو در مسیر مستقیم از طریق بزرگراه‌های خلوت عبور کردند. میانگین سرعت آنها بر طبق داده‌های از راه دور بسیار بالا بود ولی با وجود مخازن سوخت اضافی برای ادامه با سرعت بالا مشکلی وجود نداشت. آنها برای سوخت‌گیری می‌توانستند از دو پمپ به صورت همزمان استفاده کنند یعنی پر کردن هر سه مخزن سوخت تقریبا به اندازه پر کردن یک ماشین معمولی زمان نیاز داشت.

هنگام غروب آفتاب گروه به کالیفرنیای جنوبی رسیدند و این به این معنی است که با توجه به جهت حرکت آنها به سمت غرب نور خورشید از دید آنها را کور می‌کند و بدتر از آن اینکه در مسیر آنها دیگر کوهی برای ایجاد سایه وجود ندارد و این از سرعت آنها می‌کاهد. تنها زمانی که در طول سفر ممکن بود تصادف کنند وقتی بود که تنها چند صد کیلومتر به پایان مسافرت مانده بود که تراکتوری به آرامی در مسیر آنها حرکت می‌کرد و برای جلوگیری از برخورد با آن از شانه خاکی عبور کردند.

وقتی که به لس آنجلس رسیدند، برای شکستن رکورد و به جا گذاشتن رکوردی که تا سال‌ها غیر قابل شکستن باشد چاره‌ای جز راندن با سرعتی بیشتر از محدوه‌ی سرعت نداشتند.

گروه در ساعت 11:46 بعد از ظهر یکشنبه 20 اکتبر به هتل ورتوفینو در ساحل ردوندو در کالیفرنیا، محلی که «Cannonball» به سفر خود پایان داد، رسید. کسی در هتل درباره‌ی «Cannonball» چیزی نمی‌دانست حتی پیش‌خدمت هتل خبر نداشت برای چه باید از این سه مرد با مرسدس کثیفشان که این همه بوی بنزین می‌دهد، عکس بگیرد.

سفر به پایان رسیده و طبق گفته تمامی افرادی که درگیر موضوع بودند 28 ساعت و ۵۰ دقیقه طول کشید. آنها 4528.21 کیلومتر را با میانگین سرعت 157.7 کیلومتر در ساعت طی کردند و تنها سه بار برای سوخت گیری توقف کردند. و بر اساس این اعداد و ارقام رکورد 31:04 الکس روی با اختلاف ۲ ساعت و ۱۴ دقیقه شکسته شده‌است.

کسانی که پیش از این مدعی این رکورد بودند برای اثبات آن از برگه‌های پرداخت عوارضی، برگه‌های ساعت‌زنی، فیش پرداختی پمپ بنزین و گزارشات سفر استفاده می‌کردند. اد یک راه بسیار دقیق‌تر برای تایید بکار گرفت که به صورت اسناد تهیه شده توسط شرکت ردیابی GPS است و شامل محل، عرض حغرافیایی، طول جغرافیایی و سرعت او در هر دقیقه از کل سفرش می‌باشد و در ۲۱۸ صفحه ثبت شده است.