شواهدی جدید برای اثبات حرکت اپل به سمت نسل نوین پلتفرم کامپیوتری
از دید بسیاری از افراد، به کار گرفتن واقعیت مجازی و زیرشاخهی اصلی آن یعنی واقعیت افزوده در نسل بعدی کامپیوترها بسیار محتمل است. واقعیت مجازی که پیشازاین نمونهی آن را در هدستهای آکیولس ریفت، ویو اچتیسی، گیر وی آر، پلیاستیشن وی آر و کاردبورد گوگل دیدهایم، به معنای ایجاد یک محیط دیجیتال غیرواقعی به همراه همهی اشیاء موجود در آن است. واقعیت افزوده نیز عملکرد مشابهی دارد با این تفاوت که در این تکنیک، اشیاء مجازی و تصاویر دیجیتال به محیط واقعی اطراف کاربر اضافه میشوند. پروژهی شکستخوردهی عینک گوگل (که احتمال بازگشت آن وجود دارد) و هولولنز مایکروسافت بهترین نمونه برای درک واقعیت افزوده هستند.بهصورت تئوری داشتن فقط یک گجت مجهز به فناوریهای VR یا AR جایگزین مناسبی برای همهی نمایشگرهای مورداستفاده در زندگی روزمره است. چنین گجتی یا هر نوع پلتفرم دیگر کامپیوتری با این ویژگی، میتواند جانشین گوشی هوشمند، کامپیوتر، تلویزیون و ... و شاید روزی در آینده، همهی اشیاء اطراف ما باشد. بهاینترتیب وقتی فناوریهای مبتنی بر VR و AR به کمال برسند، امکان انجام هر کاری را برای ما فراهم خواهند کرد.
با نگاهی به اختراعات ثبتشدهی استارتاپ پررمزوراز مجیک لیپ، احتمال حرکت دنیای دیجیتال به سمت واقعیت مجازی کاملا باورپذیر است. اگر این استارتاپ بتواند از مراحل اولیه بگذرد و ایدههای خود را به ثمر برساند، نامهای بزرگ عرصهی فناوری بیتردید با حفظ روال کنونی دچار مشکل خواهند شد. بهاینترتیب رویکرد اپل به سمت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در حقیقت نوعی ضرورت محسوب میشود.
با کندوکاو در رزومهی بومن میبینیم او علاوه بر تخصص در واقعیت مجازی، تبحر زیادی درزمینهی رابط کاربری سهبعدی دارد که به کمک آن خواهد توانست برای کنترل محیط مجازی و برقراری ارتباط آن با دنیای واقعی و کاربر، راهی جدید پیدا کند.همهی هدستهای VR کنونی، به ابزارهای کنترلی فیزیکی برای هدایت و مدیریت محیط مجازی متکی هستند. آکیولس ریفت با ابزارهای کنترلی استاندارد ایکس باکس و همینطور یک جفت کنترلگر حساس به حرکت کار میکند. هولولنز مایکروسافت با استفاده از ایر کلیک کنترل میشود و کاربر میتواند با فشردن انگشتهای اشاره و شست به یکدیگر، به هدست فرمان بدهد. این راهکارها گذشته از هوشمندانه بودن، برای یک فناوری مدرن و انقلابی کمی پیشپاافتاده و ساده به نظر میرسند.اجبار به استفاده از این نوع ابزارهای کنترلی برای پلتفرمهای واقعیت مجازی، یکی از ضعفهای عمدهی آن است. اگر تابهحال از یک هدست واقعیت مجازی استفاده کرده باشید، حتما با این تجربهی ناخوشایند روبرو شدهاید که در اوج لذت بردن از فضای مجازی، بر اساس یک واکنش غیرارادی میخواهید به دستان خود نگاه کنید ولی آنها را نمیبینید. بهطورکلی کنترل یک فناوری بسیار جدید به کمک لوازم جانبی که برای گجتهای نسل قبلی طراحی شدهاند، چندان منطقی نیست و هنوز هیچکس موفق به ساخت وسیلهای برای کنترل کاملا طبیعی و باورپذیر واقعیت مجازی نشده است (کنترلگرهای آکیولس تا حدودی به این دستاورد نزدیک شدهاند ولی باز هم نقصهایی در آنها دیده میشود).
این مسئله برای شرکتهایی مثل مجیک لیپ موانع زیادی ایجاد میکند. ساخت هدست واقعیت مجازی توسط آنها تقریبا بهآسانی صورت میگیرد ولی پیدا کردن راهی برای کنترل طبیعی آن به کمک اشارههای مختلف دست و صدا مشکلی غیرقابلحل به نظر میرسد.به همین دلیل اگر اپل بخواهد درزمینهی VR و AR فعالیت کند، طبعا رابط کاربری و کنترلگر پلت فرم، مشکلات اصلی آن خواهند بود و اینجاست که به مهارت و تخصص شخصی مانند بومن نیاز پیدا میکند.البته همانطور که مجلهی تایمز اشاره کرده است، استخدام بومن لزوما به معنای رویکرد اپل به واقعیت مجازی نیست و شاید به تخصص او در پروژهی محرمانه خودروی خود نیاز دارد. همانطور که در چند مورد از مدرنترین خودروهای امسال نظیر بیامو 740i دیدیم، بسیاری از سیستمهای اطلاعاتی آن به کمک اشارهی دست کنترل میشوند تا راننده بتواند بدون چشم برداشتن از جاده از تمام امکانات خودرو استفاده کند؛ بنابراین چندان دور از ذهن نیست اگر هدف اپل از استخدام بومن صرفا بهکارگیری چنین امکاناتی برای خودروی هوشمند مرموز خود باشد.در صورت درست بودن فرضیهی دوم، اپل فقط استعداد بینظیر بومن را برای پروژهای نهچندان مرتبط با ماهیت اصلی فعالیت خود به هدر میدهد. تقریبا تمام رقبای اصلی اپل بدون پردهپوشی در حال کار بر روی واقعیت مجازی هستند. گوگل بهتازگی یک واحد کامل را بر روی کار درزمینهی پلتفرمهای جدید واقعیت مجازی متمرکز کرده است. عجیب است اگر اپل حداقل به فعالیتهای تحقیقاتی گسترده در این عرصهی جدید اقدام نکند. تا روشن شدن حقیقت صرفا میتوان به قراین و مدارک اتکا کرد و تا به این لحظه همهی آنها به ورود اپل در عرصهی واقعیت مجازی دلالت دارند.