مروری بر تاریخچه ایموجی‌ها

در چند سال اخیر، ایموجی‌ها به بخشی جدانشدنی از ارتباطات روزمره‌ی آنلاین تبدیل شده است. استفاده از ایموجی‌ها از دهه‌ی ۲۰۱۰ افزایش یافت، تا جایی که به کاراکترهایی برای زبان نسل جدید تبدیل شد؛ اما ایموجی‌ها قدمتی‌ طولانی‌تر دارند.

ویدئو

تماشا در آپارات | تماشا در یوتیوب | تماشا در IGTV

از دهه‌ی ۱۹۹۰، از کاراکترهای ترکیبی برای ساخت ایموجی‌هایی مثل چهره‌ی خندان استفاده می‌شد. اسکات فالمن، یکی از استادان کارنیگ ملون، ابداع‌کننده‌ی این کاراکترها بود. به این کاراکترها ایموتیکان (Emoticon) گفته می‌شود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ایموتیکان :-) و :-( و D-8 در مکالمه‌های چت‌رومی دهه‌ی ۱۹۹۰ اشاره کرد. برای القای سخن طعنه‌آمیز از کاراکتر ;-) و برای انتقال بی‌اطلاعی از مسئله‌ای از کاراکتر ¯_(ツ)_/¯ استفاده می‌شود.

بااین‌همه، در سال ۱۹۹۹، هنرمندی ژاپنی به‌نام شیگتاکا کوریتا اولین ایموجی را ساخت. کوریتا روی تیم توسعه‌ی i-mode کار می‌کرد که اولین پلتفرم اینترنتی موبایل از حامل موبایل ژاپنی DOCOMO بود. هدف کوریتا طراحی واسط کاربری جذاب برای انتقال اطلاعات به شیوه‌ای ساده و مختصر بود. برای مثال، در این واسط کاربری به‌جای تلفظ هوای ابری از آیکن استفاده می‌شود. کوریتا تصاویری در ابعاد ۱۲ در ۱۲ پیکسل طراحی کرد که ازطریق شبکه‌ی شبه‌صفحه‌‌کلیدی واسطه‌ی i-mode انتخاب‌شدنی بود. سپس، این تصاویر به‌صورت کاراکترهای مستقل به موبایل‌ها راه پیدا کرد. کوریتا درمجموع ۱۷۶ ایموجی طراحی کرد که حالا به بخشی از مجموعه‌ی دائمی موزه‌ی هنر مدرن نیویورک تبدیل شده ‌است.

کاراکترهایی هم برای نمایش وضعیت هوا (آیکن‌های خورشید، ابر، چتر و آدم‌برفی)، ترافیک (خودرو، هواپیما، کشتی و قطار)، فناوری (تلفن‌همراه، تلویزیون، تلفن رومیزی و گیم‌های دستی) و تمام حالت‌های ماه منتشر شد؛ اما این کاراکترها کاملاً آگاهی‌بخش نبود. اولین‌بار ایموجی‌‌ بود که راهی برای اضافه‌کردن احساسات به متن ارائه کرد. شاید جمله‌ی «من درک می‌کنم» به‌تنهایی جمله‌ای سرد و بی‌روح باشد؛ اما اضافه‌کردن کاراکتر قلب به آن می‌تواند احساس دل‌گرمی و دل‌سوزی را منتقل کند؛ اما این تازه آغاز راه ایموجی‌ها بود.

متنی که روی صفحات نمایش ظاهر می‌شود، ترکیبی از کاراکترهای یونیکد است و صرف‌نظر از دستگاه استفاده‌شده (مک، پی‌سی، آیفون یا اندروید) ظاهر یکپارچه‌ای دارد. تمام دستگاه‌های مدرن تابع استانداردهای یونیکد است؛ درنتیجه، حرف «a» روی تمام صفحات نمایش ظاهر یکسانی دارد. قبل از یونیکد، صدها استاندارد رقیب برای رمزنگاری متن وجود داشت؛ به‌همین‌ترتیب، پس از تأیید شباهت‌ها و با بررسی‌های دقیق، طرح پیشنهادی یکپارچه‌سازی ایموجی‌ها در مه ۲۰۰۷ تأیید و ۱۱۴ ایموجی به Unicode 5.2 اضافه شد.

در سال ۲۰۰۸، اپل در iOS 2.2، صفحه‌‌‌کلیدی مخصوص ایموجی‌ها طراحی کرد. یک سال بعد، یاسو کیدا و پیتر ادبرگ، مهندسان اپل، ۶۰۸ ایموجی جدید به استاندارد یونیکد اضافه کردند. طرح پیشنهادی آن‌ها در سال ۲۰۱۰ پذیرفته شد و همراه‌با انتشار Unicode 6.0، آمار رسمی ایموجی‌ها به ۷۲۲ مورد رسید.

درنهایت اپل در سال ۲۰۱۱، صفحه‌‌کلید رسمی ایموجی‌ها را به iOS اضافه کرد. اندروید هم دو سال بعد، از این مجموعه پیروی کرد. بدین‌ترتیب، مردم می‌توانستند مستقیما ازطریق صفحه‌کلیدهای تلفن‌همراه خود به ایموجی‌ها دسترسی پیدا کنند. به پیشنهاد نیویورک‌تایمز، متن‌ها را می‌توان به آیکن‌های کوچک تبدیل کرد؛ مثلا عبارت «I love you» به کاراکتر قلب و عبارت «LOL» به آیکن خنده.

با افزایش محبوبیت ایموجی‌ها تعداد آن‌ها هم افزایش یافت. کنسرسیوم یونیکد سالانه‌ ایموجی‌های جدیدی به مجموعه‌ی خود اضافه می‌کند که از کاربران سراسر دنیا جمع‌آوری شده ‌است. این ایموجی‌ها شامل انواع گیاهان، جانوران، غذاها و نمایش فعالیت‌ها است. یونیکد برای اضافه‌کردن هر دسته از ایموجی‌ها، به فرایند تأیید و تصویب نیاز دارد و ممکن است رسیدن ایموجی از طرح اولیه به تلفن‌های همراه، دو سال طول بکشد. در ابتدا ایموجی‌ جدید ازطریق طرح پیشنهادی رسمی به کنسرسیوم یونیکد ارائه می‌شود. طرح‌‌های پیشنهادی ایموجی‌ها شامل توضیحاتی مثل دلیل استفاده از ایموجی و ایده‌هایی برای ظاهر آن است.

جنبه‌ی طراحی ایموجی‌ها پیچیده‌تر از حد تصور است. برای مثال، اگر ایموجی نشان‌دهنده‌ی دانه‌های لوبیا باشد، باید طراح بین انواع لوبیا انتخاب کند: لوبیای سیاه، لوبیای پخته، لوبیای سبز یا لوبیای سفید؛ لوبیا باید داخل قوطی باشد یا کاسه یا در زمین سبز شده باشد. در مرحله‌ی بعدی، زیرکمیته‌ی ایموجی‌ها در کنسرسیوم یونیکد طرح‌های پیشنهادی را بررسی می‌کند. پس از رسیدن به توافق، ایموجی جدید متولد خواهد شد.

با رشد و توسعه‌ی مجموعه‌ی ایموجی‌ها، پرسش‌های مختلفی برای افراد در سراسر جهان به‌وجود آمد. برای مثال، چرا برخی تصاویر درمقایسه‌با برخی دیگر ارجحیت دارد؟ چرا تعداد زیادی از آیکن‌ها به سوشی (غذای ژاپنی) اختصاص دارد؛ اما ایموجی‌ای برای تاکو (غذای مکزیکی) یا دیگر غذاهای دنیا وجود ندارد؟ تعداد مشاغل در ایموجی مثل آشپز و پزشک و پلیس هم افزایش یافته‌؛ اما چرا تمام آن‌ها مرد است؟ چرا در میان ایموجی‌های مختلف انسانی، هیچ‌کدام سیاه‌پوست یا رنگین‌پوست نیستند؟

در واکنش به پرسش‌های مذکور، در سال ۲۰۱۴، کمپین بزرگ سیاسی‌سازی ایموجی‌ها آغاز شد. طبق پیشنهاد این کمپین، تنوع جنسیتی و خانوادگی و حتی غذایی ایموجی‌ها افزایش یافت. تنوع ایموجی‌ها به‌منزله‌ی تأیید فرهنگ‌های مختلف بود؛ بدین‌ترتیب، ایموجی به‌عنوان زبانی مهم در عصر دیجیتال به تکامل رسید.

در سال ۲۰۱۵، یونیکد اولین گام به‌سمت افزایش تنوع ایموجی‌ها را با ارائه‌ی گزینه‌ای برای تغییر رنگ پوست ایموجی‌های انسانی برداشت. همچنین، فعالیت‌های بیشتری به ایموجی‌ها اضافه کرد. از آن زمان، هر به‌روزرسانی شامل گام‌هایی به‌سمت افزایش تنوع فرهنگ‌ها و افراد بوده است. برای مثال، ورزش‌کاران و پزشکان زن یا زنان باحجاب هم به مجموعه‌ی ایموجی‌ها اضافه شد. اخیراً یونیکد گام‌هایی برای انتشار ایموجی افراد معلول جسمی و نمادهای دیگری از افراد مختلف جامعه برداشته است.

با اینکه هرکدام از پلتفرم‌ها به‌شکل متفاوتی ایموجی‌ها را اجرا می‌کند‌، استاندارد یونیکد برای شکل اصلی ایموجی‌ها یکسان است و صرفاً اجرا و ظاهر نهایی برعهده‌ی طراحان است. به‌همین‌دلیل، ممکن است یک ایموجی در دستگاه‌های اپل ظاهر متفاوتی با ایموجی‌های اندرویدی داشته باشد. به‌دلیل مشکلات مجوز، هر شرکت برند ایموجی خود را دارد که حتی می‌تواند به خروجی‌های بامزه‌تری منجر شود.

ناگفته نماند جهت ایموجی هم یکی از دیگر ابعاد مهم در طراحی ایموجی است. تغییر جهت می‌تواند به‌شکل درخورتوجهی معنای ایموجی‌ها را تغییر دهد. برای مثال، جهت ایموجی تفنگ می‌تواند به‌معنی شلیک‌کردن به شخصی خاص باشد.

با وجود تلاش‌های متعدد برای طراحی و مفاهیم سازگار، برخی ایموجی‌‌ها ممکن است معنی خود را از دست دهد یا برداشت دیگری از آن‌ها شود. برای مثال، بسیاری از افراد از ایموجی دو دست مقابل یکدیگر برداشت اشتباهی می‌کنند. این ایموجی می‌تواند به‌معنی ضربه‌زدن به شخصی دیگر یا دعاکردن باشد. علاوه‌بر‌این، نمی‌توان تأثیر فرهنگی ایموجی‌ها را نادیده گرفت. مدت‌ها است بازاریابان بر تأثیر ایموجی‌ها آگاه هستند و از آن‌ها در تبلیغات خود استفاده می‌کنند. این کار می‌تواند به افزایش خلاقیت برند و جذابیت شرکت‌ها کمک کند.

کنسرسیوم یونیکد هرسال ایموجی‌های جدیدی منتشر می‌کند؛ درنتیجه، طیف فرهنگی ایموجی‌ها با هربار به‌روزرسانی iOS و اندروید گسترش پیدا می‌کند. برای مثال در به‌روزرسانی سال ۲۰۱۷، موجودات اسطوره‌ای (پری دریایی، جن، الف و خون‌آشام)، غذاها (پای و ساندویچ و بروکلی)، حیوانات (دایناسور، زرافه، گورخر و جوجه‌تیغی) و کاراکترهای عجیب‌و‌غریب به مجموعه‌ی ایموجی‌ها اضافه شدند. در سال ۲۰۱۸، مجموعه‌ی جدید ایموجی‌ها با موی خاکستری یا قرمز و نمادهای فرهنگی مثل چشم‌نظر به ایموجی‌ها اضافه شد. اخیراً، ایموجی‌هایی مخصوص افراد ناشنوا و معلول حرکتی افزوده شده است. اضافه‌شدن چنین ایموجی‌هایی را می‌توان یکی از پیشرفت‌های بنیادی در واژگان ایموجی‌ها در نظر گرفت.

با گسترش ایموجی‌ها، افراد در سراسر جهان می‌توانند اولویت‌ها و تنوع فرهنگ‌های دیگر را درک کنند. گروه بعدی ایموجی‌ها به طراحی و تأیید یونیکد بستگی دارد. هر شخصی می‌تواند طرح پیشنهادی خود برای ایموجی‌های جدید را ارائه دهد. در درجه‌ی اول، یونیکد به طرحی اولیه از ایموجی توضیحاتی درباره‌ی دلیل استفاده از آن و معنی‌اش در واژگان ایموجی‌ها نیاز خواهد داشت. پژوهشگران دانشکده‌ی سلامت عمومی دانشگاه جانز هاپکینز و مؤسسه‌ی بیل و ملیندا گیتز، ایموجی مگس را به‌عنوان راهی برای توصیف بهتر بیماری‌های مرتبط با حشرات مثل مالاریا و زیکا معرفی کردند.

همه بر زبان انگلیسی مسلط نیستند. همه نمی‌توانند پیامدهای پزشکی زیکا را مستقیما درک کنند و همه نیز باسواد نیستند؛ اما آیکن مگس برای همه مفهوم است. تصویب چنین ایموجی‌هایی نشانه‌ی خوبی برای آینده‌ی ایموجی‌ها است و می‌تواند فرهنگ و ارتباطات جهانی را شکل دهد. حالا تعداد ایموجی‌ها به ۱۸۰۰ عدد رسیده و درک آن‌ها بسیار ساده است.