آخرین سنگر اینتل در کامپیوترهای مک؛ هر آنچه از مک پرو ۲۰۲۲ اپل انتظار داریم

سال‌ها پیش از آن‌که اپل به شرکتی چند تریلیون دلاری تبدیل شود و صدها میلیون دستگاه مختلف در سال به فروش برساند، از محصولی با نام «Apple-I» رونمایی کرد که شاید بتوان آن را محصولی شکست‌خورده توصیف کرد که راه اپل را به سمت پیروزی‌های جدید هموار ساخت؛ زیرا دیری نپایید که اپل با خانواده کامپیوترهای اپل ۲ انقلاب رایانه‌های شخصی را به راه انداخت و سرفصلی ایجاد کرد که نتیجه‌ی آن را می‌توان در تمامی جوانب تکنولوژی مشاهده کرد. با گذشت تقریباً پنج دَهه، این شرکت در حال مهاجرت بزرگی از پردازنده‌های اینتل به تراشه‌های سفارشی خود مبتنی بر معماری آرم است و در این میان، مک پرو به‌عنوان آخرین سنگر اینتل در کامپیوترهای مک نقش مهمی در این گذار ایفا می‌کند.

مک پرو از لحاظ معیارهای عملکردی، قدرتمندترین رایانه در خانواده‌ی کامپیوترهای مک محسوب می‌شود؛ به عبارت دیگر، مک پرو قدرتمندترین دستگاه از میان سه رایانه رومیزی مک مینی، آی‌مک و مک پرو است که در حال حاضر اپل آن را تولید و عرضه می‌کند. همان‌طور که گفتیم، مک پرو احتمالاً آخرین محصول مبتنی بر تراشه‌های اینتل خواهد بود که روند گذار به اپل سیلیکون را تکمیل خواهد کرد و این چیز جدیدی نیست؛ زیرا اپل در گذشته همین روند را در مهاجرت از تراشه‌های پاور پی‌سی به اینتل تجربه کرده است و گویا این شرکت درون چرخه‌ای قرار دارد که به طرز عجیبی مشابه مهاجرت پیشین است. در ادامه متوجه این موضوع خواهید شد.

تاکنون، اپل در خانواده کامپیوترهای مک سه مهاجرت سخت‌افزاری از موتورولا ۶۸۰۰۰ به PowerPC در دهه‌ی ۱۹۹۰، سپس به معماری Intel x86 در دهه‌ی ۲۰۰۰ و اکنون مهاجرت به معماری آرم (ARM) و پردازنده‌های اختصاصی تجربه کرده است. به‌واقع می‌توان گفت هیچ پلتفرم محاسباتی دیگری در مقیاس مشابه، چنین اقدام پیچیده‌ای را حتی یک بار با موفقیت انجام نداده است. اقدام پیشین اپل، مهاجرت از پاور پی‌سی به اینتل بود که حدود یک دهه بعد به‌عنوان حرکتی استراتژیک و استادانه ستایش شد و این امکان را به اپل داد که وارد بازارهای جدید شود و درنهایت، سیستم‌عامل مک را به طرز چشمگیری گسترش بدهد. نقطه اشتراک دو مهاجرت قبلی اپل این است که مک پرو همواره محصولی بوده که این گذار را به سرانجام رسانده است.

تماشا در یوتیوب

در حقیقت نخستین نسل مک پرو رایانه‌ای بود که مهاجرت اپل از پردازنده‌های پاور پی‌سی به اینتل را تکمیل می‌کرد. پیش از رونمایی رسمی از نخستین نسل مک پرو در ۷ آگوست سال ۲۰۰۶، گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن بود که اپل یک کامپیوتر بالارده مجهز به تراشه اینتل را جایگزین پاور مک g5 مبتنی بر تراشه PowerPC ۲۰۰۳ خواهد کرد. در نهایت، اپل کامپیوتر مورد انتظار را به‌عنوان دسته‌ای جدید از خانواده مک در کنفرانس جهانی توسعه‌دهندگان (WWDC) رونمای کرد.

اگر به خاطر داشته باشید، اپل سال گذشته در WWDC 2020 پس از اعلام مهاجرت به پردازنده‌های مبتنی بر آرم، از کیت توسعه سخت‌افزاری مک مینی مجهز به پردازنده A12Z رونمایی کرد که هدف آن تسریع روند گذار برای توسعه‌دهندگان بود. این دقیقاً همان کاری بود که این شرکت در ژوئن ۲۰۰۵ اپل انجام داد و نمونه اولیه سخت‌افزار مبتنی بر Intel Pentium 4 که در یک کیس Power Mac G5 قرار داشت، عرضه کرد و به‌طور موقت دردسترس توسعه‌دهندگان گذاشت. سپس اپل پیشوند «Power» را از نام‌گذاری کامپیوترهای خود حذف و شروع به استفاده از پسوند «Pro» در ارائه لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترهای سطح بالای خود کرد.

اپل تقریباً مانند شرایط کنونی مک‌بوک، مک مینی، آی‌مک و مک‌بوک پرو را تا ژانویه ۲۰۰۶ به معماری مبتنی بر اینتل منتقل کرده بود، درواقع، Power Mac G5 تنها دستگاه در سیستم عامل مک بود که کمکان براساس معماری پردازنده PowerPC که اپل از سال ۱۹۹۴ استفاده کرده بود، تولید و عرضه می‌شد. اپل با معرفی نخستین نسل مک پرو نه‌تنها مهاجرت خود را تکمیل کرد، بلکه وارد بازار کامپیوتر ورک‌استیشن مبتنی بر تراشه‌های اینتل شد و تاکنون سه نسل از آن‌ها را روانه‌ی بازار کرده است.

اکنون اپل در شرایط یکسانی قرار دارد و شاید پس از معرفی نسل بعدی کامپیوترهای مک پرو شاهد دسته‌ای جدید از کامپیوترهای مک با نام، طراحی و قابلیت‌های جدیدی باشیم که می‌توان آن را وداع تلخی با ۱۵ سال همکاری با اینتل توصیف کرد.

همان‌طور که در بخش پیشین گفتیم، اپل تاکنون سه نسل از کامپیوترهای مک پرو را عرضه کرده است؛ بنابراین، پیش از مک پرو ۲۰۱۹، این شرکت مک پرو دیگری را رونمایی و به بازار عرضه کرد که آن‌چنان مورد استقبال کاربران قرار نگرفت. شرکت واقع در کوپرتینو با فاصله‌ی ۷ سال از عرضه‌ی نخستین مک پرو، در رویداد توسعه‌دهندگان سال ۲۰۱۳ از نسل دوم این کامپیوترهای حرفه‌ای رونمایی کرد؛ کامپیوتری که احتمالاً یک شکست در کارنامه‌ی اپل محسوب می‌شود.

تماشا در یوتیوب

فیل شیلر، مدیر بازاریابی پیشین اپل، وظیفه معرفی قابلیت‌های این دستگاه را بر عهده داشت و اولین چیزی که در معرفی نسل دوم این کامپیوترها به چشم می‌خورد، طراحی کاملاً جدید آن بود که سخت‌افزار را بدنه‌ای صیقلی به شکل استوانه جای داده بود و بسیار کوچک‌تر از نسل پیشین به نظر می‌رسید؛ اما همین طراحی کوچک سبب شد تا این محصول قابلیت ارتقا و شخصی‌سازی چندانی نداشته باشد و آن‌چنان که باید از سوی اپل پشتیبانی نشد. این همان دلیلی بود که منجر به شکست تجاری محصول و نارضایتی کاربران شد.

اپل پس از سال‌ها غیبت در کامپیوترهای کلاس ورک‌استیشن، در آوریل ۲۰۱۸ تأیید کرد که یک مک پرو بازطراحی‌شده در را سال در سال ۲۰۱۹ به جای مدل پیشین رونمایی می‌کند. سرانجام، غول دنیای فناوری طبق سُنت همیشگی در کنفرانس جهانی توسعه‌دهندگان ۲۰۱۹، مک پرو جدیدی را رونمایی کرد که از زبان طراحی جدیدی بهره می‌گرفت و تا حد بسیاری نواقص مک پرو قبلی را برطرف کرده بود.

آخرین نسل از مک پرو معرفی‌شده شامل یک ساختار و سیستم حرارتی جدید با سه فن پروانه‌ای است که به موجب آن، کامپیوتر با افزایش دما، عملکرد پردازشی را کاهش نمی‌دهد و تقریباً در تمامی شرایط عملکرد پایداری دارد. از دیگر مشخصات این محصول می‌توان به پشتیبانی از حداکثر ۱٫۵ ترابایت رم و پیکربندی آن با دو پردازنده گرافیکی AMD Radeon Pro اشاره کرد که در یک ماژول MPX سفارشی عرضه می‌شوند، بدون فن هستند و از سیستم خنک‌کننده مبتنی بر شاسی استفاده بهره می‌گیرند.

اپل با رونمایی از مک پرو ۲۰۱۹ بار دیگر توانست دیدگاه افراد و مشاغل حرفه‌ای را به خود جلب کند؛ البته قاعدتاً این محصول نیز کاستی‌هایی مواجه است. برای مثال، برچسب قیمتی نسخه‌های پایه آن با توجه به سخت‌افزاری که ارائه می‌دهد، بسیار گران و ابعاد آن بزرگ به نظر می‌رسد. عده‌ای نیز طراحی آن را الهام گرفته از رنده آشپزخانه می‌دانند. بااین‌حال، اپل احتمالاً می‌تواند بسیاری از این مشکلات را در نسل بعدی به واسطه تراشه‌های اختصاصی‌اش حل کند.

اپل با توجه به نقشه‌ی راه و ضرب‌الاجل دوساله برای مهاجرت کامل به پردازنده‌های ساخت خود، در حال به‌روز کردن کامپیوترهای مک در کالبد و قلب تپنده‌ای جدید است. اپل تاکنون بیش از نیمی از کامپیوترهای مک را به پردازنده‌های جدید مجهز کرده است و تنها سه عضو از این خانواده شامل آی‌مک ۲۷ اینچی، آی‌مک پرو و مک پرو از این قافله جا مانده‌اند. گفته می‌شود اپل می‌کوشد کامپیوتر ورک‌استیشن مک پرو را در سال ۲۰۲۲ با طراحی جدید رونمایی کند؛ کامپیوتری که احتمالاً قلب تپنده‌ی آن را قوی‌ترین دستاورد اپل در حوزه‌ی پردازنده‌های مبتنی بر آرم تشکیل خواهد داد.

مک پرو ۲۰۲۲ از بسیاری جهات می‌تواند محصولی بسیار شاخص با بهبودهای در خور توجه در مقایسه با نسل گذشته‌اش باشد که از قضا برای اپل و به‌طور کلی کامپیوترهای مبتنی بر آرم بسیار حائز اهمیت خواهد بود؛ زیرا غول دنیای فناوری با ارائه‌ی این محصول می‌تواند پتانسیل و تجربه‌ی خود در طراحی تراشه را نشان و شرکت‌های دیگر را به استفاده از تراشه‌های مبتنی بر معماری آرم سوق بدهد.

به‌طور معلول، طراحی در اولویت خریداران کامپیوترهای ورک‌استیشن آن‌چنان جایگاهی ندارد؛ اما قطعاً یک طراحی جدید با ابعاد کوچک، می‌تواند یک قابلیت متمایزکننده و برگ برنده‌ای برای اپل محسوب شود. اعتقاد بر این است که اپل طراحی مک ۲۰۱۹ با ارائه نسخه جدید کنار خواهد گذاشت و احتمالاً از مؤلفه‌های طراحی محصولات جدیدش نظیر لبه‌های تخت در چهارمین نسل از کامپیوترهای مک پرو بهره خواهد گرفت.

در حقیقت، اپل با معرفی مک پرو ۲۰۱۹ و با الهام از نسل نخست آن، به دسته‌ی کامپیوترهای کلاس تاور (Tower) باز گشت که متعاقباً با توجه به ابعاد بزرگ، امکان ارتقا و شخصی‌سازی مناسبی دراختیار کاربران قرار می‌داد. گفته می‌شود شرکت واقع در کوپرتینو می‌کوشد کامپیوتر ورک‌استیشن مک پرو را به مؤلفه‌های طراحی جدید آراسته و آن را به قوی‌ترین پردازنده‌ی اپل سیلیکون مجهز کند. شواهد نشان می‌دهد ابعاد نسل بعدی این کامپیوترها، بسیار کوچک‌تر از اندازه‌ی مک پرو کنونی خواهد بود و به‌نوعی می‌تواند یادآور کامپیوتر نوستالژی Power Mac G4 Cube باشد.

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، مک پرو ۲۰۲۲ احتمالاً از تراشه سفارشی اپل مبتنی بر معماری آرم بهره می‌گیرد و این دقیقاً همان جایی است که اپل با اتکا بر عملکرد بهینه‌ی این تراشه‌ها می‌تواند قدرت پردازشی چشمگیری در ابعاد به‌مراتب کوچک‌تر ارائه بدهد؛ بنابراین، دور از انتظار نخواهد بود که ابعاد مک پرو بعدی نیمی از محصول کنونی باشد. از سوی دیگر، زبان طراحی G4 Cube حتی با استانداردهای ۲۰۲۲ نیز بسیار مدرن و جذاب به‌ نظر می‌رسد و الهام گرفتن از آن می‌تواند منجر به محصولی جمع‌وجور با طراحی مینیمال و زیبا شود.

به هر حال طراحی یکی از نقاط قوت مک پرو بعدی خواهد بود و اپل می‌تواند به موجب آن، یک استاندارد جدید پردازشی با توجه به ابعاد کوچکش تعریف کند که رقبا از ارائه آن عاجز هستند.

اپل سال گذشته پردازنده M1 را به‌عنوان نخستین پردازنده اختصاصی مبتنی بر آرم طراحی‌شده برای کامپیوترهای مک رونمایی کرد. این تراشه در حقیقت برای کامپیوتر‌های قابل حمل اپل طراحی شده است و با وجود قدرت و راندمان بسیار تحسین‌برانگیز، نسل بعدی آن هم گزینه‌ی مناسبی حتی برای نسخه‌ی پایه مک پرو محسوب نمی‌شود و قدرتمندترین کامپیوتر اپل به چیزی فراتر از این تراشه احتیاج خواهد داشت.

شاید بسیاری بر این باور باشند که اپل به به‌تازگی طراحی تراشه‌های اختصاصی را شروع کرده است؛ اما جالب است بدانید که کوپرتینویی‌ها از سال ۲۰۰۸ در حال توسعه‌ی پردازنده‌های مجتمع (SoC) اختصاصی بوده‌اند. این تلاش درنهایت به ساخت تراشه‌ی A4 منجر شد که در محصولاتی مانند آیفون ۴ و آیپد اورجینال (اولین آیپد) و اولین اپل تی‌وی مبتنی‌ بر iOS به کار رفت. حال اپل به بازیگری خبره در حوزه طراحی تراشه تبدیل شده است و پردازنده مک پرو می‌تواند نقطه‌ عطفی برای نشان دادن توانایی این شرکت و تجربه حاصل‌شده از سال‌ها تلاش برای طراحی تراشه‌های اختصاصی باشد.

گزارش‌های اخیر حاکی از آن است که اپل برای به رخ کشیدن قدرت پردازشی پردازنده‌های اپل سیلیکون، دو تراشه با اسم رمز «Jade 2C-Die» و «Jade 4C-Die» در دست توسعه دارد که به ۲۰ و ۴۰ هسته‌ی پردازشی آراسته شده‌اند و به‌ ترتیب ۱۶ و ۳۲ هسته با عملکرد بالا به همراه چهار یا هشت هسته با بازده بالا، چینش موسوم به Big.Little آرم را تشکیل می‌دهند. اپل در بخش گرافیک نیز قصد دارد بهترین عملکرد ممکن را به ارمغان بیاورد؛ از این‌رو، پردازنده گرافیکی مک پرو جدید در دو پیکربندی ۶۴ و ۱۲۸ هسته‌ای دردسترس خواهد بود؛ البته هنوز مشخص نیست پردازنده گرافیکی بعدی اپل از نوع مجتمع و بخشی از SOC (سیستم-روی-چیپ) خواهد بود یا اپل کارت‌ گرافیکی گسسته برای این محصول در نظر گرفته است. در واقع تراشه‌های اپل جایگزین پردازنده‌های سری ورک‌استیشن اینتل موسوم به Xeon می‌شوند که در حال حاضر با حداکثر ۲۸ هسته‌ی پردازشی دردسترس است. از سوی دیگر، کارت‌های گرافیک رادئون AMD احتمالاً در حرفه‌ای‌ترین کامپیوتر مک منسوخ خواهند شد.

برخی گزارش‌ها نیز از توسعه‌ی یک پردازنده‌ی مرکزی ۶۴ هسته‌ای خبر می‌دهند که می‌تواند مک پرو را به یک نیروگاه پردازشی تبدیل کند. در مقام مقایسه، در حال حاضر تراشه M1 به هشت هسته‌ی پردازشی مجهز شده است و نتایج نشان می‌دهد که قدرت بسیار خوبی به ازای هر وات ارائه می‌دهد. حال در نظر داشته باشید که ۶۴ هسته‌ی پردازشی با فرایند ساخت به‌روزشده و طراحی جدید هسته‌ها مطابق با محصول کلاس دسکتاپ، چه قدرتی می‌تواند به ارمغان بیاورد!

قدرتمندترین پردازنده اپل همچنین می‌تواند از تعداد زیای درگاه ورودی و خروجی پشتیبانی بکند. به احتمال زیاد این پردازنده با فرایند ساخت ۳ نانومتری شرکت TSMC با تکیه‌بر ترانزیستورهای FinFET برای بهترین عملکرد، بازده انرژی و به‌صرفه بودن ساخته خواهد شد و احتمالاً ۷۰ درصد تراکم منطقی بیشتری در مقایسه با فرایند ساخت ۵ نانومتری ارائه می‌دهد. فرایند ساخت ۳ نانومتری به خودی خود تقریباً ۱۵ درصد عملکرد و ۳۰ درصد بهره‌وری انرژی را در مقایسه با تراشه‌های ۵ نانومتری بهبود می‌بخشد و از اواخر سال آینده وارد فاز تولید انبوه خواهد شد.

قابلیت ارتقا و پیکربندی‌های شرکتی مک پرو مهم‌ترین بخشی محسوب می‌شود که شک و شبه زیادی درباره آن وجود دارد؛ زیرا اپل با تعبیه پردازنده M1 در بطن کامپیوترهای مک، امکان ارتقای رم و حافظه‌ی آن‌ها را از بین برد. در حقیقت، پردازنده‌ی M1 اپل، یک سیستم-روی-یک-‌چیپ (SoC) است؛ یعنی یک تراشه‌ی مجتمع که بیشتر اجزای اصلی مربوط به پردازش شامل، پردازنده مرکزی، پردازنده گرافیکی و حافظه و ... را به‌صورت یک واحد کلی در خود جای داده است و این اجزا با تکنیک خاصی به سیلیکون اصلی لحیم شده‌اند؛ بنابراین کاملاً طبیعی است که کاربر بدون مهارت و استفاده از تجهیزات خاصی نمی‌تواند بسیار از اجزای آن را ارتقا بدهد. همان‌طور که در بخش طراحی گفتیم، مک پرو ابعاد بسیار کوچک‌تری در مقایسه با نسل پیشین خود دارد و این به خودی خود، قابلیت ارتقای را کاهش می‌دهد و در صورت استفاده از SOC این محدودیت بیشتر نیز خواهد شد.

در بخش‌های پیشین گفتیم که یکی از دلایل شکست تجاری مک پرو ۲۰۱۳ توانایی کم در شخصی‌سازی و ارتقای محصول بود‌؛ بنابراین آیا ممکن است که مک پرو بعدی نیز به شکستی دیگر برای اپل تبدیل شود؟ جواب دادن به این سؤال سخت خواهد بود و بهتر است که برای فهمیدن آن تا عرضه محصول صبر کنیم؛ اما قطعاً شرایط اپل با سال ۲۰۱۳ بسیار متفاوت خواهد بود و ویژگی‌های جدید می‌تواند کاربران را به سمت این محصول سوق بدهد. اپل می‌تواند با ارائه پیکربندی‌های جذاب، این محدودیت را تا حدودی بکاهد. برای مثال، اپل در حال حاضر تمام پیکربندی‌های مک‌بوک پرو، مک‌بوک ایر، مک مینی و آی‌مک را با تراشه یکسانی عرضه می‌کند که از آخرین پیکربندی نسل پیشین مجهز به تراشه‌های اینتل نیز قوی‌تر هستند؛ به عبارت دیگر، کاربر با تهیه نسخه پایه مک‌بوک ایر M1، تراشه‌ی به‌مراتب قدرتمندتری از آخرین پیکربندی اینتلی این محصول در سال گذشته دریافت خواهد کرد.

فرض کنید اپل همین رویه را در مک پرو ۲۰۲۲ دنبال کند و نسخه‌ی پایه آن با قیمت ۵ هزار دلار تراشه قدرتمند‌تری از آخرین پیکربندی چند ده هزار دلاری مک پرو کنونی مجهز به پردازنده ۲۸ هسته‌ای زی‌آن اینتل ارائه بدهد. قطعاً این یک شگفتی و برگ برنده بسیار بزرگی برای اپل خواهد بود و توجه بسیاری از خریداران را به خود جلب می‌کند. از طرف دیگر، اپل می‌تواند درگاه‌های توسعه خود را داشته باشد.

در حال حاضر، اپل کارت اختصاصی Afterburner را در مک پرو ۲۰۱۹ ارائه می‌دهد که یک افزونه سفارشی محسوب می‌شود و شتاب سخت‌افزاری مازادی را برای کدک‌های ProRes اضافه می‌کند. این افزونه‌ها می‌تواند در نسل بعدی با قیمت مناسب‌تر گسترش یابد و نیاز بسیار از پردازش‌های حرفه‌ای را برآورده کند. علاوه بر این، خود پردازنده نیز می‌تواند بسیاری از قابلیت‌های جدید مناسب پردازش عصبی و یادگیری ماشین را در بطن خود داشته باشد که شواهد نشان داده است که در زمینه‌هایی همچون ویرایش محتوا می‌تواند تأثیری انکارناپذیر و شگفت‌انگیز داشته باشد.

اگر اپل از یک SOC استفاده کند، آنچه‌ برای پردازنده‌ی مرکزی گفته شد، برای پردازنده گرافیکی نیز صدق می‌کند و قطعاً بیشترین بهره را افرادی خواهند برد که نسخه‌ی پایه مک پرو بعدی را تهیه می‌کنند.

قیمت یکی از مؤلفه‌های مهم در انتخاب هر محصولی محسوب می‌شود و معمولاً کامپیوترهای مک پرو از قیمت بالایی برخوردار هستند. بااین‌حال، همان‌طور که در بخش پیکربندی گفته شد اپل می‌تواند ارزش این کامپیوترها را در ازای عملکرد پردازشی آن‌ها افزایش بدهد و به گزینه‌ی جذابی برای خریداران تبدیل کند.

در حال حاضر، نخستین پیکربندی مک پرو در وب‌سایت اپل تقریباً ۶ هزار دلار قیمت دارد که مشخصات آن شامل پردازنده ۸ هسته‌ای Xeon W اینتل با سرعت کلاک پایه ۳/۵ گیگاهرتز و بیشینه‌ی کلاک ۴ گیگاهرتز، ۳۲ گیگابایت رم، گرافیک ۸ گیگابایتی Radeon Pro 580X و ۲۵۶ گیگابایت حافظه ذخیره‌سازی از نوع SSD است. اپل می‌تواند با ارائه پردازه مرکزی و گرافیکی قوی ارزش خرید نسخه‌های پایه را به‌شدت بالا ببرد. جالب است بدانید که برای سفارش آخرین پردازنده قابل دسترس زی‌آن در مک پرو باید ۷ هزار دلار اضافی پرداخت کنید!

به‌طور کلی، مشخص نیست که برچسب قیمتی مک پرو بعدی چگونه خواهد بود؛ اما اگر اپل شیوه‌ای مانند پیکربندی محصولات مجهز به پردازنده M1 را دنبال و نسخه پایه مک پرو را به قدرتمندترین پردازنده خود با تعداد هسته‌ی کمتر مجهز کند، یک انقلاب پردازشی و خبری خوش برای خریداران این محصول خواهد بود. از طرف دیگر، با توجه به کاهش ابعاد و استفاده از پردازنده اختصاصی، قطعاً از هزینه‌های ساخت اپل کاسته می‌شود و این شرکت می‌تواند این هزینه را برای ارائه قابلیت‌ها جدید در نظر بگیرد یا اینکه قیمت مصرفی آن را کم‌تر از ۶ هزار دلار کنونی تعیین کند.

اگر به خاطر داشته باشید، تیم کوک، مدیرعامل اپل، در کنفرانس WWDC 2020 اعلام کرد که این شرکت ممکن است برخی محصولات مبتنی بر پردازنده اینتل را تا دو سال آینده روانه‌ی بازار کند و ظاهراً سال‌ها از کامپیوترهای کنونی اینتلی پشتیبانی خواهد کرد؛ احتمالاً منظور کوک از محصولات جدید، پیکربندی‌های به‌روزشده سخت‌افزاری بوده است و شواهد نشان می‌دهد که مک پرو کنونی نیز با تراشه جدید تیم آبی به‌روز خواهد شد.

چندی پیش مشخص شد که اولین نسخه بتا Xcode 13 حاوی ارجاعی به پشتیبانی از پردازنده Ice Lake Xeon اینتل است؛ به عبارت دیگر، ایکس‌کد به Ice Lake SP، آخرین پردازنده مقیاس‌پذیر اینتل اشاره دارد. به نظر می‌رسد که این ارجاع با شایعات قبلی مبنی بر توسعه کامپیوتر مک پرو با دو پردازنده‌ی متفاوت از سوی اپل، هم‌سو است. در ماه ژانویه، بلومبرگ گزارش داد که اپل روی دو دستگاه مک پرو کار می‌کند و از قرار معلوم، نسخه‌ی اصلی، بسیار کوچک‌تر و مجهز به تراشه‌ی قدرتمند اپل سیلیکون خواهد بود؛ درحالی‌که دومی با نسخه‌ی کنونی مک پرو یکسان است و درواقع تنها در پیکربندی جدیدی ارائه می‌شود.

به‌طور کلی، به‌روزرسانی اینتل می‌تواند راهی برای جلب رضایت از افرادی باشد که به‌سادگی نمی‌توانند به معماری جدید کوچ شوند. این موضوع ممکن است درباره برخی از نرم‌افزارهای بسیار قدیمی صدق کند که به‌منظور اجرا از اپل سیلیکون یا شبیه‌ساز روزتا ۲ پشتیبانی نمی‌کنند.

جدا از تغییرات ظاهری و سخت‌افزاری، مک پرو به تحولات اساسی در ایجاد و بهبود ارتباط با کاربران نیاز دارد و این دقیقاً جایی است که اهمیت ماوس و صفحه‌کلید، اصلی‌ترین دستگاه‌های ارتباطی کاربر با دنیای کامپیوتر مشخص می‌شود. اخیراً مشخص شده است که این شرکت تولید و عرضه‌ی نسخه‌ی خاکستری لوازم جانبی مذکور را کاملاً متوقف کرده است؛ لوازم جانبی‌ای که معمولاً همراه با محصولات بالارده اپل نظیر آی‌مک پرو و مک پرو عرضه می‌شدند و توقف تولید آن‌ها شاید به‌منزله‌ی رونمایی از نسخه‌ی جدید آن در آینده‌ی نزدیک باشد. متأسفانه غول دنیای فناوری مدت‌ها است که ماوس خود را تغییر نداده و تنها تغییر مجیک ماوس معرفی‌شده با آی‌مک ۲۴ اینچی به گزینه‌های رنگ جدید مربوط می‌شود. در حقیقت مجیک ماوس همچنان با تکامل فاصله دارد و نیازمند تغییرات بنیادی است.

بررسی آی مک ۲۴ اینچی ۲۰۲۱

مسئله‌ی مهم این است که اپل هنوز در سایه‌ی استیو جابز و جانی آیو و تقاضای بی‌امان آن‌ها برای مینیمالیسم (سادگی) گرفتار مانده. این میراث به طریقی دیگر در مجیک ماوس خود را نشان می‌دهد. طراحی ماوس مطمئناً روان و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسد؛ اما در واقع یک کابوس ارگونومیک است. وقتی محصولات شما باعث نارضایتی کاربران می‌شود، می‌دانید که زمان تغییر رسیده است. سحر و جادوی ماوس اپل باید به فرم بسیار راحت‌تری تغییر شکل یابد؛ البته شکل محدب‌تر نباید با ژست‌های حرکتی تداخل داشته باشد که در حال‌ حاضر یکی از برترین نقاط فروش مجیک ماوس محسوب می‌شود.

یک ماوس خوب درگاهی برای لذت بردن از قابلیت‌های رایانه است؛ زیرا همان‌گونه که گوشی‌های هوشمند به صفحات حساس به لمس متکی هستند، کامپیوترها از ماوس برای ارتباط با کاربر بهره می‌گیرند. همان‌طور که می‌دانید، اپل اولین ماوس تجاری جهان را به بازار عرضه کرد و در توسعه‌ی نشانگر ماوس پیش‌قدم بود؛ بنابراین چه شرکتی بهتر از اپل می‌تواند این بخش را متحول کند و بهبود بدهد؟

نسل بعدی ماوس‌های اپل، می‌تواند دارای طراحی برگشت‌پذیر، بهبود ارگونومی، نوار کناری تپتیک برای سفارشی‌سازی حرکات و ایجاد بازخورد باشد. همچنین یکی از مشکلات طراحی مجیک ماوس کنونی این است که به دلیل قرارگیری درگاه لایتنینگ در سطح زیرین دستگاه، عملاً استفاده از آن در هنگام شارژ شدن غیر ممکن است؛ بنابراین، اپل نسل بعدی این ماوس می‌تواند به‌گونه‌ای طراحی کند که در هنگام شارژ نیز قابل استفاده باشد.

به‌تازگی طراحی به نام وینسنت لین تصاویر مفهومی (در بالا می‌توانید مشاهده کنید) از ماوس اختصاصی مک پرو منتشر کرده است که از دیدگاه آن می‌تواند پرو ماوس نامیده شود. محصول یادشده شکلی کامل از طراحی ارگونومیک برای هر دو دست و سایر بهبودها را به نمایش می‌گذارد. درواقع، مفهوم پرو ماوس بسیار فراتر از رنگ خاکستری فضایی است و به عبارتی، طراحی مینیمال مجیک ماوس کنونی را با ارگونومی موجود در ماوس‌هایی مانند سری MX Master شرکت لاجیتک ادغام می‌کند و درعین‌حال، آن را با طراحی برگشت‌پذیر نشان می‌دهد تا کاربران راست‌دست و چپ‌دست بتوانند دستگاه را مطابق با دست تخصصی‌شان سفارشی کنند.

با گذر از مجیک ماوس، صفحه‌کلید اپل نیز می‌تواند تغییرات مفیدی را تجربه کند. این روزها، یک عنصر مهم تقریباً در هر دستگاه اپل تعیین هویت و اعتبار کاربر است. آیفون و آیپد پرو دارای سیستم تشخیص چهره‌ی بیومتریک موسوم به فیس آی‌دی (Face Id) هستند. در نقطه‌ی مقابل، مک‌بوک‌ها و برخی آیپدها به حسگر اثر انگشت تاچ آی‌دی (Touch ID) آراسته شده‌اند. اپل چندی پیش با معرفی آی‌مک ۲۴ اینچی، تاچ آی‌دی را به صفحه‌کلید این محصولات اضافه کرد. این شرکت می‌تواند همین رویه را در مک پرو نیز دنبال کند.

یکی از قابلیت‌های دیگر، می‌تواند مجهز شدن به نور پس‌زمینه جداگانه در هر کلید باشد. در حال ‌حاضر، هنوز نمی‌توانید یک صفحه‌کلید رسمی اپل را کلیدهای دارای نور پس‌زمینه خریداری کرد. این ممکن است مشکل بزرگی به نظر نرسد؛ اما اگر در شرایط کم‌نور کار کنید یا بخواهید به‌سرعت کلیدها را پیدا کنید، قطعاً استفاده از نور پس‌زمینه می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. مطمئناً، ویژگی مذکور ممکن است روی عمر باتری تأثیر بگذارد؛ اما ازآنجاکه ما با کامپیوتر غیرقابل‌حمل و خانگی طرف هستیم، می‌توان صفحه‌کلید را به برق متصل کرد.

اپل بعد از مدت‌ها دوری از بازار نمایشگر، در کنار مک پرو ۲۰۱۹، از نمایشگری موسوم به پرو دیسپلی XDR رونمایی کرد. نمایشگر یادشده با مشخصات سطح بالا و کیفیت کم‌نظیر، استاندارد جدیدی در نمایشگرهای LCD به ‌وجود آورد؛ اما چیزی که بیش از همه توجه‌ها را به خود جلب کرد، فروش پایه‌ی Pro Stand به‌صورت جداگانه به قیمت ۹۹۹ دلار بود که موج عظیمی از انتقاد به همراه داشت. درواقع، شاید بتوان گفت قابلیت‌های فوق‌العاده نمایشگر اپل تحت تأثیر این موضوع کمی به حاشیه رفت و آن‌طور که باید نتوانست بازاریابی خوبی داشته باشد.

در حقیقت، اشتباه استراتژیک اپل این بود که استند مذکور را به‌صورت جداگانه برای فروش قیمت‌گذاری کرد؛ درحالی‌که می‌توانست آن را همراه با مانیتور به قیمت ۶۰۰۰ دلار به فروش برساند. حال غول دنیای فناوری در نسل دوم این نمایشگر می‌تواند اشتباه خود را جبران کند و علاوه بر بهبودهای سخت‌افزاری، استند را نیز همراه با مانیتور قیمت‌گذارری کند.

یکی از ایده‌پردازی‌های جذاب می‌تواند استفاده از ساختار اسنتد یا پایه‌ای باشد که قادر است از دو نمایشگر پرو دیسپلی پشتیبانی کند و این نمایشگر را به یک محصول فوق‌العاده برای تدوین‌گرها تبدیل کند. این ایده دور از انتظار به نظر نمی‌رسد؛ زیرا اپل نیز مدتی پیس پتنتی با موضوع و ایده‌ی مرتبط ثبت کرده است. اختراع یادشده یک استند جدید با طراحی مکانیکی بسیار پیچیده را نشان می‌دهد که در صدد رفع نواقص استندهای موجود و ارائه‌ی راه‌حل‌هایی برای استفاده از حداکثر دو نمایشگر خارجی با قابلیت‌های شخصی‌سازی گسترده است.

این پتنت جزئیات یک صفحه‌نمایش بزرگ را نشان می‌دهد که دارای دو پایه جدا از هم است و به وسیله‌ی یک میله‌ی پشتیبان افقی به پایه‌ها متصل می‌شود و این امکان را فراهم می‌کند که دو نمایشگر به آن متصل شود. پایه‌ی مذکور امکان تنظیم و کنترل دقیق و گسترده‌ای در جهات عمودی، افقی و مرکزی ارائه می‌دهد. افزون بر این، پایه‌ی جدید، انعطاف‌پذیری و استحکام بهتری فراهم خواهد کرد.

به نظر می‌رسد پایه‌ مذکور از اتصالات متحرک پرو استند (Pro Stand) کنونی استفاده می‌کند؛ اما آن‌ها را به‌صورت افقی روی شاتل و ریل‌ها قرار می‌دهد و اتصال مرکزی روی میله‌ی پشتیبانی به پایه اجازه می‌دهد زاویه دو نمایشگر را تنظیم کند. هر دو پایه دارای دسته‌هایی در طرفین هستند و می‌توان آن‌ها را چرخاند و به‌راحتی ارتفاع میله پشتیبان را برای حالت دقیق عمودی تنظیم کرد. اپل در این اختراع یادآوری می‌کند که کل میله بدون توجه به زاویه میله حمایتی و دسته‌ی پیچ‌خورده، می‌تواند برداشته شود و تأکید می‌کند که شاتل‌های روی ریل با وجود تنظیمات میله‌ی پشتیبان و با استفاده از چرخ، تماسی هموار و سازگار با ریل‌ها ایجاد می‌کنند.

در حال حاضر نمایشگرهای چندگانه با مشکلات و چالش‌های متعددی مواجه هستند. برای مثال، نمایشگرهای چندگانه کنونی به‌طور کلی به وسیله‌ی چندین استند مختلف یا بازوهای متحرک مستقیمی پشتیبانی می‌شوند که تا نقطه‌ی پشتیبان امتداد دارند و فضای غیر ضروری وسیعی اشغال می‌کنند. استندهای کنونی از نظر زیبایی‌شناسی اغلب پیچیده نیستند و دارای مکانیسم‌های زائد و ناکارآمد هستند و هنگامی که از چندین نمایشگر روی بازوهای مستقل استفاده می‌شود، به دلیل عدم تعادل و طول بازو، تراز کردن آن‌ها به‌صورت هموار و دقیق کار دشواری خواهد بود. با استفاده از چندین نمایشگر در یک تکیه‌گاه، نمی‌توان آن‌ها را به‌طور مؤثر نسبت به یکدیگر برای یک محور عمودی تنظیم کرد. اپل می‌تواند با رفع برخی موارد در استند جدید، تجربه‌ی استفاده از نمایشگرهای حرفه‌ای چندگانه را به طرز قابل توجهی بهبود ببخشد.

به‌طور کلی، اپل تاکنون تمامی سه نسل از مک پرو را در رویداد توسعه‌دهندگان (WWDC) رونمایی کرده است و سوی دیگر، این شرکت در اواسط ضرب‌الأجل دو سال‌های خود برای گذار کامل از کامپیوترهای مک قرار دارد؛ بنابراین، انتظار می‌رود که این شرکت در رویداد WWDC ۲۰۲۲ را برای رونمایی از مک پرو بعدی به همراه نسل دوم نمایشگر پرو دیسپلی XDR مغتنم دانسته و به‌واسطه‌ی آن گذار کامل به پردازنده‌های سفارشی مبتنی بر آرم را اعلام کند.

البته این‌ها همگی گمانه‌زنی هستند و این احتمال نیز وجود دارد که اپل محصولات یادشده را به WWDC ۲۰۲۳ یا حتی هر رویداد دیگری موکول کند. حتی اپل می‌تواند نسل چهارم مک پرو را در سال جاری میلادی رونمایی و عرضه‌ی آن را تا سال ۲۰۲۳ به تأخیر بیندازد. به هر حال، مک پرو بعدی یکی از مهم‌ترین محصولات در دست ساخت خواهد بود و قطعاً در آینده اخبار و شایعات متعددی منتشر می‌شود و ما نیز سعی می‌کنیم با انتشار شایعات جدید این مقاله را به‌روز کنیم.