زندگی مردم در سردترین دهکده جهان چگونه است

در یک نقطه‌ی دورافتاده در سیبری، سرما مسئله کوچکی نیست. بر اساس گزارش‌ها، باتری‌های خودروها در دهکده اویمیاکن یخ می‌زنند؛ سرمازدگی یک خطر همیشگی است و معمولا خودروها حتی اگر اصلا از آن‌ها استفاده هم نشود، در حال حرکت هستند تا باتری‌هایشان در دمای متوسط منفی ۵۰ درجه سانتی‌گراد خالی نشوند.

۲۱ ساعت تاریک در شبانه‌روزهای زمستانی، این روستای سرد را به موضوع کنجکاوی بین‌المللی تبدیل کرده است. شهرت این روستا به‌دلیل سرمای وحشتناک و ساکنان انعطاف‌پذیریش است که سال‌ها سرما را تاب می‌آورند. آموس چاپل، عکاس ماجراجوی نیوزیلندی در سال ۲۰۱۵ به این روستا سفر کرد تا نحوه‌ی زندگی در این دهکده را به تصویر بکشد. اویمیاکن در مکان بسیار دور افتاده‌ای جغرافیایی در نزدیکی مدار شمالگان واقع است و نزدیک‌ترین شهر بزرگ حدود ۸۰۵ کیلومتر با آن فاصله دارد و چاپل سفر بسیار دشواری برای رسیدن به این دهکده پشت داشت.

چاپل پس از یک پرواز هفت‌ساعته از مسکو که در فاصله‌ی حدود ۵۳۱۰ کیلومتری اویمیاکن واقع است، با یک ون به نزدیک‌ترین پمپ بنزین به روستا سفر کرد و سپس دو روز را با خودروهای عبوری و خوردن سوپ گوزن شمالی سر کرد تا به این دهکده یخ‌زده برسد. چاپل گفت:

چند روز اول، فقط از راه رفتن در خیابان‌ها به‌مدت چند ساعت بدنم کاملا از لحاظ فیزیکی درهم شکسته می‌شد.

هوای به‌شدت سرد، تقریبا به هر جنبه‌ای از وجود مردمی که اینجا زندگی می‌کنند، نفوذ کرده است. در این منطقه به این جهت که اصولا هیچ محصول کشاورزی نمی‌تواند رشد کند، رژیم زمستانی اغلب محدود به گوشت است، گاهی اوقات غذاها به‌صورت خام یا یخ‌زده خورده می‌شود. برخی از غذاهای خاص مردمان این روستا عبارتند‌ از ماهی یخ‌زده خام، گوشت گوزن شمالی، کبد یخ‌زده اسب و قالب‌های یخ خون اسب با ماکارونی.

بولت بوخکارف، یکی از ساکنان اویمیاکن، به شبکه تلویزیونی The Weather Channel گفت:

یوکوتایی‌ها غذای سرد را خیلی دوست دارند، ماهی خام‌یخ زده قطبی، ماهی سالمون، ماهی سفید و کبد یخ‌زده اسب از خوشمزه‌ترین غذاها هستند. در زندگی روزمره دوست داریم که سوپ را با گوشت بخوریم. گوشت یک ماده غذایی ضروری است و به سلامتی ما کمک می‌کند.

همچنین ویدئویی از این منطقه در یوتیوب آپلود شده است. این ویدئو بازاری را نشان می‌دهد که عمده مغازه‌های آن، ماهی‌های یخ‌زده می‌فروشند. این ماهی‌ها بدون نیاز به یخچال در سطل‌ها و کارتن‌ها به حالت کاملا صاف یخ‌زده‌اند. مشتریان هم لباس‌های زمستانی سنگینی به تن دارند و برخی دست کودکی را گرفته‌اند و به‌سرعت در رفت و آمدند. راوی این ویدئو، دمای هوا را منفی ۴۹ درجه سانتی‌گراد اعلام کرد. او با نشان دادن ماهی سفیدی که برای تهیه غذای معروف استروگانینا از آن استفاده می‌شد، گفت: «این هم گنج.» او هم بعد از این گزارش اعتراف کرد که در هنگام فیلم‌برداری به‌شدت سردش شده بود. او به سیبری تایمز، گفت:

در هنگام فیلم‌برداری دست‌هایم به‌شدت یخ زده بودند. متعجبم فروشندگان که در تمام طول روز اینجا می‌ایستند، چطور خود را گرم می‌کنند؟

اویمیاکن در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، توقفگاه گله‌های گوزن شمالی بود و بهار گرمی را در اینجا سپری می‌کردند که در آن آب‌ها یخ نمی‌زدند. حمام‌ها اکثرا خارج از خانه‌ها قرار دارند؛ چرا که سطح زمین برای لوله‌کشی کاملا منجمد است و به‌سختی بتوان به آن نفوذ کرد. به گزارش سیبری تایمز، دو مرد که پس از خرابی خودروی خود قصد داشتند با پای پیاده خود را نجات دهند، بر اثر سرمازدگی جان خود را از دست دادند.

دفتر فرمانداری منطقه اعلام کرده است که تمام خانوارها و کسب‌و‌کارهای این منطقه دارای سیستم مرکزی گرمایشی و ژنراتورهای پشتیبان هستند. چاپل هم بعد از سفر خود، گفت مصاحبه کردن با مردم در خیابان‌ها که بسیار سرد بودند، کار ساده ای نبود. چرا که مردم از یک مکان گرم به‌سرعت به مکان دیگری می‌رفتند و معمولا کمتر توقف می‌کردند. چاپل به خبرنگاران گفت، اعتیاد به الکل در این منطقه، یک مسئله جدی است.

بر اساس گزارش‌های خبری، بسته به سرمای هوا و بارش برف، مردم زمان انجام کارهای خارج از خانه را به مدت ۲۰ دقیقه تغییر می‌دهند. چاپل می‌گوید، در اویمیاکن، بزاق منجمد‌شده‌اش همچون سوزن‌هایی لب‌هایش را می‌خراشید.

او گفت عکاسی هم در آنجا بسیار دشوار بود، دوربین او دائما خیلی سرد می‌شد و از کار می‌‌افتاد. بخاری که از دهانش خارج می‌شد، همچون دود سیگار به نظر می‌رسیدند و فریم دوربینش را تار می‌کرد. به این ترتیب، او مجبور می‌شد جلوی نفس‌هایش را بگیرد تا فریم دوربین تار نشود. او به Wired گفت که یک عکس را بدون دستکش گرفته است تا بفهمد آیا انگشت شستش کاملا یخ زده است. بی‌جهت نیست که وجهه‌ی شهرت دهکده روی تابلویی در جاده منتهی به دهکده نصب شده است: قطب سرما.