آخرین فضانوردی که به ماه رفته، تغییرات اقلیمی را انکار می‌کند

هریسون اشیمیت که در سال ۱۹۷۲ در خلال ماموریت آپولو ۱۷ به ماه سفر کرد و آخرین نفری هم بود که از سطح ماه بازدید کرد، به روزنامه‌نگاران علمی گفت که عقیده ندارد تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسانی باشد. این اظهارنظر هریسون اشمیت در حالی است که شواهد عدیده و محکمی در این رابطه وجود دارد و تمامی دانشمندان جهان روی آن توافق‌نظر دارند.

موضوع کنایه‌آمیز این است که در حالی آقای اشمیت چنین اظهارنظری کرده که حتی زمین تخت‌گرایان هم اعلام کردند تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسانی را قبول کرده‌اند! هریسون اشمیت، متولد سانتا ریتا، نیومکزیکو، نسبت به همتایان فضانورد خود سابقه‌ی متفاوتی دارد. او مانند باز آلدرین سرهنگ نیروی هوایی یا نیل آرمسترانگ خلبان آزمایشی نبود؛ بلکه یک زمین‌شناس است که به‌عنوان یک اختر زمین‌شناس در ماموریت آپولو ۱۷، وظیفه‌ی انجام برخی بررسی‌های علمی روی سطح ماه را برعهده داشت.

هریسون اشمیت، در اوت ۱۹۷۱،  برای آخرین ماموریت ماه، جایگزین جو ایگل به‌عنوان خلبان گردونه ماه‌نشین شد. اشمیت در دسامبر سال ۱۹۷۲، به ‌همراه فرمانده ماموریت آپولو ۱۷، یوجین سرنان روی ماه فرود آمد. فضانوردان این ماموریت، عکس مشهور تیله آبی (The Blue Marble) را در طول این ماموریت گرفتند که به یکی از مشهورترین عکس‌های تاریخ تبدیل شد. اما اشمیت علی‌رغم اینکه زمین را از فضا دید، متوجه نشد که فعالیت‌های انسانی موجب تغییرات اقلیمی شده‌اند.

اشمیت سابقه‌ی رد حقایق اثبات‌شده‌ی علمی تغییرات اقلیمی را قبلا هم داشته؛ نشریه دیسکاور در سال ۲۰۱۱ گزارشی در مورد او منتشر کرد و نوشت که فضانورد سابق ناسا، تغییرات اقلیمی را انکار می‌کند. مورد دیگر اینکه هریسون اشمیت و همکارش ویلیام هاپر در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۳ برای وال‌استریت ژورنال نوشتند، ادعا کردند که افزایش سطح دی‌اکسید کربن درواقع به نفع انسان‌ها است. اشمیت اخیرا به این رویه ادامه داده؛ او در کنفرانس نویسندگان علمی ۲۰۱۸ در واشنگتن دی‌سی در قالب کمیته‌ای شرکت می‌کرد که به گذشته، حال و آینده برنامه‌های فضایی ایالات متحده می‌پرداخت.

در جلسه‌ی پرسش و پاسخی که برگزار شد، نیکلاس سنت فلور، خبرنگار نیویورک‌تایمز از اشمیت در مورد انکار نقش فعالیت‌های انسانی در تغییرات اقلیمی سؤال کرد. اشمیت در پاسخ به این سؤال گفت که او هیچ شواهدی مبنی بر نقش فعالیت‌های انسانی در گرمایش جهانی ندیده و تغییرات اقلیمی به سرعتی که گزارش شدند اتفاق نیفتادند. آدام بکر، اختر فیزیکدانی که در جلسه حضور داشت، به‌سرعت در توییتی به این موضوع پرداخت و نوشت که یکی از جالب‌ترین تبادل‌‌نظرها را شاهد بوده است.

به‌گفته‌ی بکر، سنت فلور ابتدا مقاله‌ سال ۲۰۰۹ نیویورک‌تایمز را با صدای بلند خواند که در آن، نقل‌قولی از اشیمیت آمده بود که نسبت به نظرات نظریه‌پردازان توطئه اظهار تاسف می‌کرد؛ چون آن‌ها ادعا می‌کنند فضانوردان هرگز به ماه نرفتند. هریسون اشمیت در آن مصاحبه گفته بود:

اگر مردم بخواهند حقایق تاریخی، علمی و تکنولوژی را انکار کنند، نمی‌توانیم کار زیادی در قبال آن انجام دهیم. به اکثر آن‌ها فقط می‌توانم بگویم، متأسفم که در آموزش صحیح به آن‌ها شکست خوردیم.

سنت فلور سپس از اشمیت پرسید که آیا حالا خودش متوجه نکته‌ی طعنه‌آمیز انکار شواهد علمی مرتبط به تغییرات اقلیمی نشده است؟ اشمیت به سنت فلور پاسخ داد (پاسخ او توسط مایا وی‌هاس، نویسنده نشنال جئوگرافیک ضبط شد که فایل صوتی آن را بعدا توییت کرد) که هیچ نکته‌ی کنایه‌آمیزی در این قضیه نمی‌بیند.

اگر مردم بخواهند حقایق تاریخی و علمی و تکنولوژیکی را انکار کنند، نمی‌توانیم کار زیادی در قبال آن انجام دهیم

در فایل صوتی که موجود است، اشمیت گفت که زمین در گذشته رویدادهای تغییرات اقلیمی را تجربه کرده و هم‌اکنون هم در حال تجربه‌ی چنین تغییراتی است. فضانورد سابق ناسا گفت:

تنها سوال این است که آیا شواهدی وجود دارد که انسان‌ها موجب این تغییرات شده‌اند؟

در همین حال، بلافاصله صدای همهمه‌ی حضار بلند شد و یکی فریاد زد، بله. اما اشمیت در پاسخ به این سوال گفت که در حرفه‌اش، زمین‌شناسی، هیچ مدرکی دال بر تاثیر انسان در آب‌و‌هوا وجود ندارد؛ بلکه فقط مدل‌ها هستند که اغلب اشتباه‌اند.

اما بتسی میسون، یکی از زمین‌شناسان حاضر در جلسه که نویسنده نشنال جئوگرافیک هم است، به سرعت وارد بحث شد، حرف اشمیت را قطع کرد و گفت که شما نباید به نیابت از همه‌ی زمین‌شناسان در این خصوص صحبت کنید. درواقع، انجمن زمین‌شناسی لندن در بیانیه‌ای در سال ۲۰۱۱ نتیجه‌گیری کرد که انسان‌ها عامل شتاب بخشیدن به تغییرات اقلیمی بودند. اعضای این انجمن در ضمیمه‌ی این بیانیه که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، اعلام کردند اطلاعات اقلیمی جدید و شواهد زمین‌شناسی نتیجه‌گیری اصلی این انجمن را تقویت کرده و نشان می‌دهد که دی‌اکسید کربن، عامل اصلی تغییر سامانه‌ی اقلیمی است و فعالیت‌های انسانی عامل اصلی گرم شدن اخیر کره زمین است.

صحبت‌های اشمیت در یک مورد کاملا صحیح بود: زمین در حال گذراندن تغییرات اقلیمی چشمگیری نسبت به گذشته زمین‌شناختی خود است. با این حال، این رویدادهای اقلیمی در طی بیش از میلیون‌ها سال اتفاق می‌افتادند؛ اما برخلاف تغییرات گذشته، اثرات فعلی گرمایش جهانی ناشی از انتشار مقادیر بسیار بالای دی‌اکسید کربن است که به‌وسیله‌ی فعالیت‌های انسانی و طی تنها ده‌ها سال (از قرن نوزدهم و انقلاب صنعتی تا به‌حال) به جو زمین فرستاده شدند.

درواقع در جهانی که دولت‌مردانی مانند آقای ترامپ تصمیم گرفتند برای رونق بخشیدن به اقتصاد، تا آخرین ذره‌ی سوخت‌های فسیلی خود را بسوزانند و دیگر سران جوامع جهانی (توافق‌نامه‌ی پاریس عملا شکست‌خورده) هم در میزان مشخصی از سیاست‌های اقلیمی گیر افتادند، باید منتظر عواقبی بدتر از آنچه فکر می‌کردیم باشیم. پژوهش‌های زیادی انجام گرفته که نشان می‌دهد جهان در معرض عواقب وخیم‌تر و سخت‌تر از آنچه پیش از این تصور می‌شد، قرار دارد و وظیفه‌ی افرادی متنفذی مانند هریسون اشمیت، قهرمانان دنیای اکتشافات فضایی است که در مبارزه با تغییرات اقلیمی پیشگام باشند؛ نه اینکه خودشان منکر شواهد علمی شوند!