در اجلاس اقلیمی لهستان، نمایندگان با اجرای توافق پاریس تا سال 2020 موافقت کردند

در پایان اجلاس اقلیمی لهستان، مذاکره‌کنندگان به توافقی دست یافته‌‌اند که توافق‌‌نامه‌‌ی پاریس را تا سال ۲۰۲۰ به مرحله‌‌ی اجرایی درخواهد آورد.

مایکل کورتیکا، رئیس مذاکرات اخیر می‌‌گوید:

اجماع بر سر برنامه‌‌ی اجرایی توافق پاریس، مسئولیت بزرگی است. تابه‌امروز، راهی بسیار طولانی طی شده و نهایت تلاشمان را کرده‌ایم هیچ‌‌یک از اعضا از این حرکت بازنمانند.

ممکن است استخراج این قوانین ساده به‌نظر برسد؛ اما درواقع، امری بسیار تکنیکی است؛ چراکه کشورها اغلب تعاریف و جداول زمانی متفاوتی برای اقدامات کاهش کربن خود دارند. از یک سو، کشورهای فقیرتر خواهان اعمال انعطاف‌‌پذیری بیشتری در قوانین هستند؛ به‌گونه‌ای که نهایتا گرفتار قوانین دست‌‌وپاگیر و اجرانشدنی نشوند. از سوی دیگر، کشورهای ثروتمند نیز مدت‌‌هاست از قبول مسئولیت درقبال تغییرات اقلیمی جهان سرباز زده‌‌اند.

مقاومت برزیل و برخی کشورهای دیگر بر سر قوانین نظارت بر اعتبارات کربن، یکی از تهدیدهایی است که بر سر مذاکرات پیش رو سایه افکنده است. با وجود مخالفت شدید بسیاری از کشورهای دیگر، برزیل اصرار دارد قوانین سبک‌‌تری بر بازارهای کربن اعمال شود. شایان ذکر است رسیدگی به این مبحث به سال آینده موکول شده است.

گزارش مجمع بین‌‌المللی تغییرات اقلیمی درباره‌‌ی محدودسازی دمای جهانی به زیر ۱.۵ درجه‌‌ی سانتی‌‌گراد

در گزارش مذکور آمده بود اکنون، جهان به‌طور کامل از مسیر اصلی خود منحرف شده و با شتاب به افزایش دمای سه‌درجه‌‌ای تا پایان سده‌‌ی جاری نزدیک می‌‌شود. البته در جریان مصالحه‌‌ای، بیانیه‌‌ی نهایی اجلاس ضمن استقبال از تکمیل این گزارش، از کشورها دعوت کرد از آن استفاده کنند.

لورنس توبیانا، یکی از طراحان اصلی قرارداد پاریس می‌‌گوید توافق حاصل پیشرفت بزرگی برای پیمان پاریس محسوب خواهد شد. او در حاشیه‌ی این نشست اعلام کرد:

مهم‌ترین دستاورد این توافق، رسیدن به سیستمی شفاف بود؛ چراکه شفافیت باعث ایجاد اعتماد متقابل میان کشورها می‌‌شود. هم‌اکنون، می‌‌توان عملکرد کشورها را به‌‌درستی سنجید و این سازوکار از دقت کافی برخوردار است. از نتیجه راضی هستم؛ زیرا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید رویکرد واضح نیست یا اینکه نمی‌دانیم چه کاری باید انجام دهیم. از امروز همه‌‌چیز بسیار واضح است.

او اضافه می‌‌کند کشورهایی مانند روسیه که قبلا به بهانه‌‌ی شفافیت‌نبودن قوانین از تصویب توافق‌‌نامه‌‌ی پاریس امتناع کرده بودند، دیگر نمی‌توانستند از این بهانه استفاده کنند.

بااین‌حال، برخی ناظران همچنان بر این باورند این توافق از قدرت کافی برای مقابله با اضطرار بحران اقلیمی پیش رو برخوردار نیست. به‌گفته‌‌ی یکی از نمایندگان، این توافق به اقدامات اجراشدنی مربوط است و نه اقدامات ضروری.