گرمای شدید تابستانی استرالیا، پژوهش‌های آبوهوایی را سرعت بخشید
تابستان‌های استرالیا به‌شدت در حال گرم‌تر شدن هستند، ولی این موضوع باعث انگیزه‌بخشی به علم آبوهوا به‌منظور پیش‌بینی بهتر و اندازه‌گیری کربن شده است. پنج سال پیش، پژوهشی در مجله آبوهوا که توسط دانمشندان استرالیایی و انگلیسی انجام شده بود، پیش‌بینی کرد که تغییر آبوهوا منجر به تابستان‌هایی با گرمای شدیدتر در استرالیا خواهد شد.
پژوهش مذکور توسط تیم کاون، عضو سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی مشترک‌المنافع یا به اختصار CSIRO انجام شد. این پژوهش پیش‌بینی کرد که با اتمام این قرن، نواحی گرمسیری شمال استرالیا موج‌های بیشتری از گرما را تجربه خواهند کرد، همچنین گرم‌ترین نواحی جنوب استرالیا نیز در حداکثر دمای خود، شاهد افزایش دمایی به‌اندازه ۱۴ درجه سانتی‌گراد خواهند بود.
این پیش‌بینی اکنون ثابت شده است. در تابستان سال ۱۹-۲۰۱۸ در نیم‌کره جنوبی، در چندین نقطه از این قاره رکورد دمایی جدیدی به ثبت رسید، که شامل بیش‌ترین دمای ثبت‌شده تاکنون برای یک مرکز استان است به‌طوری‌که در هفته‌ی گذشته در آدلاید دما به بیش از ۴۶.۶۷ درجه سانتی‌گراد رسید.
برای همراهی با شروع گرم سال ۲۰۱۹، دانشمندان استرالیایی پژوهش‌های جدیدی درباره‌ی تغییرات آبوهوایی منتشر کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند که پژوهش‌های آن‌ها می‌تواند فهم تأثیرات تغییرات آبوهوایی را بهبود ببخشد و همچنین به سایر کشورها در یافتن روش‌های بهتر برای اندازه‌گیری کربن و مقابله با آن کمک کند. این پژوهش‌ها توسط گروه‌هایی در دانشگاه‌های ملی استرالیا، ملبورن و گریفیتس انجام شده است.
طبق مقاله اخیر منتشرشده توسط دانشگاه ملی استرالیا، ممکن است بتوان در مقابل مشکلات ناشی از افزایش گرمای تابستانی در استرالیا با استفاده فناوری‌های و تکنیک‌های جدید به موفقیت دست یافت.
طبق پژوهش منتشرشده در مجله ارتباطات طبیعت که توسط سیوان تیان و گروهش انجام شده است، آن‌ها ابزار جدیدی را برای پیش‌بینی خشکسالی تا پنج ماه زودتر، توسعه دادند. در این روش به‌جای نگاه کردن به آبوهوا، روی اندازه‌گیری‌های ماهواره‌ای از آب‌های زیرزمینی تمرکز می‌شود.
آتش‌نشانی تاسمانیا به‌منظور جلوگیری از شرایط بد آب و هوایی تجهیزات جدیدی را ایجاد کرده است
تیان در این‌باره گفت:
مقاله ما مشاهدات ماهواره‌ای را با مدل هیدرولوژیکی به‌منظور برآورد تعادل آب و خاک مطابقت می‌دهد.روش و نتایج ما اهمیت درک پاسخ گیاهی به در دسترس بودن آب و خاک و ظرفیت استفاده از این اطلاعات در پیش‌بینی تأثیرات خشکسالی را نشان می‌دهد.
در این پژوهش از داده‌های ماهواره‌های هم‌اکنون کنارگذاشته‌شده‌ی بازیابی گرانش و آزمایش آبوهوا (GRACE) همراه‌با دیگر منابع اطلاعاتی سنجش از راه دور استفاده شده است. نویسندگان این مقاله می‌گویند که دنبال کردن تغییرات در آب‌های زیرزمینی و گیاهان به آن‌ها اجازه داد تا هم خشکسالی ناحیه‌ای و هم خطرات آتش‌سوزی را پیش‌بینی کنند. روش آن‌ها می‌تواند در هرجای کره زمین استفاده شود.
تیان اخطار داد که این اطلاعات جمع‌آوری‌شده تنها برای تجزیه و تحلیل کوتاه‌مدت مفید هستند و برای پیش‌بینی تأثیرات تغییرات آبوهوایی در دراز مدت مناسب نیستند.
سنجش از راه دور ماهواره‌ای آب بهترین دانش را درباره‌ی وضعیت کنونی در دسترس بودن آب به ما می‌دهد و ظرفیت پیش‌بینی بسیار بالایی را در اختیار ما قرار می‌دهد، ولی این اطلاعات برای مطالعه‌ی گرمایش جهانی به‌اندازه‌ی کافی طولانی مدت نیستند.
همزمان پژوهش دیگری نیز با هدف کمک به دیگر کشورها برای روش‌های برآورد کربن توسط دانشگاه ملی استرالیا در مجله علم و سیاست محیط زیست انجام شده است.
هدر کیت، دانشمند دانشگاه ملی استرالیا گفت که روش‌های کنونی به اطلاعات بسیار کمی درباره‌ی ذخائر کربن موجود در جنگل‌ها یا مدت زمانی‌که ذخیره کربن اتفاق می‌افتد، وابسته‌اند. هدف پژوهش او پر کردن این فاصله است.
کیت در این‌باره توضیح داد:
در حال حاضر قوانین اندازه‌گیری کربن برای پروتکل کیوتو و گزارش‌های ملی استرالیا شامل اکوسیستم‌های طبیعی نیست که در آنجا هیچ‌گونه فعالیت انسانی بر انتشار گازهای گلخانه‌ای اثر نمی‌گذارد.این بدان معنی است که کربن ذخیره‌شده در این اکوسیستم‌ها حساب نشده‌اند و بنابراین ارزش ندارند.
به عبارت دیگر او گفت:
اگر جنگل‌های تولیدی برداشت نشده بودند و همچنان اجازه رشد داشتند، این جداسازی کربن حساب و ارزش‌گذاری نشده است.
این پژوهش نتیجه‌گیری می‌کند که پیدا کردن این ارزش، اطلاعات بهتری درباره‌ی مزایای مختلف حاصل از برداشت یک اکوسیستم یا اجازه دادن برای طی کردن روند طبیعی خود، ارائه خواهد داد. کیت و گروهش این روش را با استفاده از برآورد ارزش اقتصادی گسترش یک جنگل در جنوب شرقی استرالیا در مقابل قطع درختان آن، نشان دادند.
آن‌ها نتیجه گرفتند که ارزش حاصل از جنگلی خارج از ملبورن روی قیمت‌های کنونی بازار کربن تقریباً برابر با ارزش حاصل از قطع درختان است. اما ثابت شده است که ارزش حفظ و نگه‌داری آن و رشد و گسترش آن، با درنظرگرفتن سایر خدماتی که که این جنگل ارائه می‌دهد؛ مخصوصاً «بهبود عملکرد آب، گردشگری، تفریحی و حفظ تنوع زیستی» بسیار بیشتر است.
ارزش حفظ و گسترش جنگل‌ها باتوجه‌به تمام خدماتی که ارائه می‌دهند، بسیار زیاد است
کیت در این‌باره گفت: «طرح‌های تجاری کربن، مانند صندوق کاهش انتشار مربوط‌به دولت استرالیا یا بازارهای داوطلبانه، می‌توانند پرداخت‌های مربوط‌به فعالیت‌های کمکی حفاظت از جنگل‌ها به منظور جلوگیری از برداشت کردن از آن‌ها و اجازه تکمیل بازسازی‌های در حال انجام بدون برداشت بیشتر، را به همان شیوه تأمین مالی دیگر فعالیت‌های زمینی مانند جنگل زراعی و اجتناب از پاک کردن پوشش گیاهی، انجام دهند.»
پژوهش دیگری که در همین ژورنال به چاپ رسیده؛ به‌دنبال بهبود برآوردهای تولید گازهای گلخانه‌ای ناشی از آتش‌سوزی جنگل‌ها است. این پژوهش که توسط لیبو ولکوا از دانشگاه ملبورن انجام شده، مراحل رسیدن به رویکرد شمارش «سطح ۲» که در سال ۲۰۰۶ توسط کمیته ملی بین دولتی تغییرات اقلیمی سازمان ملل تنظیم شده است، توضیح می‌دهد.
بنابر گفته ولکوا، گروه او می‌تواند شانس کشورهای در حال توسعه برای دریافت غرامت مناسب برای فعالیت‌های +REDD ، یا کارهایی که به‌منظور کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای ناشی از جنگل‌زدایی و تخریب زمین انجام می‌دهند را بهبود ببخشد.
ولکوا توضیح داد:
هدف اصلی پژوهش ما بهبود دقت برآورد تولید گازهای گلخانه‌ای ناشی از آتش‌سوزی جنگل‌ها و الهام‌بخشی کشورهای در حال توسعه برای انجام یک روش قدم به قدم در گزارش‌دهی است.کشورهایی که به‌دنبال دریافت پرداخت‌هایی براساس نتایج از +REDD هستند، باید برآوردهای تولید گازهای گلخانه‌ای خودر را ارائه و از آن دفاع کنند. دقت این برآوردها بزرگ‌ترین مشکل است.
با دنبال کردن روند فنی ارائه‌شده توسط تیم ولکوا، کشورهای در حال توسعه ممکن است شاهد کاهش بیشتری در میزان آتش‌سوزی در جنگل‌ها باشند.
ولکوا در این‌باره گفت:
به محضی که یک کشور برآوردهای واقعی تولید گازهای گلخانه‌ای را داشته باشد و منابع اصلی آن‌را شناسایی کند، می‌تواند اقدامات لازم برای کاهش این پدیده مانند سوزاندن درختان در اوایل فصل خشک به‌منظور کاهش شدت آتش‌سوزی در اواخر فصل خشک و مرگ‌ومیر درختان را انجام دهد.
دانشمندانی که این پژوهش‌های جدید را انجام دادند، اذعان داشتند که یافته‌های آن‌ها با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده و پژوهش‌های انجام‌شده از سال‌ها و ماه‌های گذشته است و شامل تأثیرات موج گرمای کنونی نمی‌شود.
مقاله کوان که در آوریل سال ۲۰۱۴ منتشر شده بود، بیان کرد که گرمای تابستان‌های استرالیا به‌دلیل افزایش غلظت دی‌اکسیدکربن در جو، به‌تدریج بدتر می‌شود. نویسندگان این مقاله پیش‌بینی کردند که در صورت ادامه‌ی افزایش دمای تابستان، این موضوع عواقب ناگواری برای سلامت انسان و بخش کشاورزی استرالیا به‌دنبال خواهد داشت. همچنین انتظار می‌رود که زمستان‌ها نیز گرم‌تر شوند.
مقاله کوان در این‌باره می‌گوید:
مدل اجماعی نشان می‌دهد که تعداد و مدت زمان دوره‌های زمستان‌های گرم آینده با نرخ بیشتری نسبت به موج گرمای تابستان‌ها افزایش پیدا می‌کند.
این مقاله همچنین هشدار داد:
با پایان این قرن گرم‌ترین رویدادها برای هر دو فصل به‌طور فزاینده‌ای گرم‌تر خواهند شد.