چگونه برخی از پرندگان دربرابر تغییرات اقلیمی سازگار می‌شوند؟
یکی از نگرانی‌های مهم پرنده‌شناسان این است که تغییرات اقلیمی موجب شود تقارن زمانی فعالیت آشیانه‌سازی پرندگان با فراوانی غذای مور نیاز برای پرورش جوجه‌ها برهم بخورد. مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد برخی از خانواده‌های گونه‌ا‌ی به‌نام مگس‌گیر ابلق (Pied Flycatcher) در‌حال‌سازگاری خود با وضعیت تازه‌ی اقلیمی هستند.
این پرندگان به‌محض اینکه از سرزمین زمستانی خود، یعنی آفریقا به اروپا می‌رسند، زمان تخم‌گذاری خود را با زمان حداکثر فراوانی کرم‌های پیله‌ساز هماهنگ می‌کنند. در طول سه دهه‌ی گذشته، اوج وفور کرم‌ها به‌اندازه‌ی سه هفته تغییر کرد. پرنده‌ی مگس‌گیر در ابتدا با تنظیم این زمان مشکل داشت؛ اما با گذشت زمان برای اینکه بتواند از کرم‌ها برای تغذیه‌ی جوجه‌ها استفاده کند، تخم‌گذاری را زودتر آغاز کرد.
براساس مطالعه‌ای که در مجله‌ی Journal of Avian Biology منتشر شد، برخی از این پرندگان برای بهبود موفقیت تولیدمثلی کار مهم‌تری نیز انجام می‌دهند. همچون بسیاری از گونه‌های دیگر پرندگان، تصور می‌شد پرنده‌ی مگس‌گیر نیز فقط یک کلاچ در فصل تولیدمثل دارد؛ یعنی در فصل تولیدمثلی فقط یک‌بار چندین تخم می‌گذارد و روی آن‌ها می‌خوابد.
پژوهشگران تصور می‌کردند این ویژگی تغییرپذیر نیست؛ اما در سال ۲۰۰۷، گروهی از پژوهشگران سوئیسی با هدایت پیر آلاین راووسین به ثابت‌بودن تعداد کلاچ‌ها مشکوک شدند. آن‌ها پرنده‌ی مگس‌گیر ماده‌ای پیدا کردند که پس از پرورش سری اول جوجه‌ها، سریعا با نری جدید آشیانه‌ی دیگری تشکیل داد.
دکتر بوث، یکی از پژوهشگران مطالعه‌ی حاضر، با آگاهی از یافته‌های دکتر راووسین کنجکاو شد بداند این موضوع استثنا بوده یا اینکه به‌‌دلیل بهار زودهنگام دوره‌ی دوم تخم‌گذاری به‌وجود آمده است. پژوهشگران دوره‌های تخم‌گذاری و موفقیت هچ و پرورش نوزاد ۸,۸۴۸ جفت پرنده از هلند و ۱,۳۷۲ پرنده از سوئیس را در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۸ بررسی کردند. آن‌ها دریافتند که از سال ۲۰۰۶، ۱۱ مورد پرورش مجدد نوزاد وجود داشته که همه‌ی آن‌ها به پرندگانی مربوط بوده که زودتر پرورش نوزاد را آغاز کرده بودند. نتایج مطالعات بیشتر این احتمال را رد کرد که نخستین تلاش این پرندگان برای پرورش فرزند شکست‌خورده باشد.
بدون وجود نشانه‌ای درباره‌ی شکست تخم‌گذاری و پرورش جوجه در گذشته، پژوهشگران نتیجه گرفتند این پرندگان تلاش می‌کنند تولید سالانه‌ی خود را دوبرابر کنند. اگرچه این رفتار هنور کمیاب است، آن‌ها استدلال می‌کنند اگر این گرایش به‌وسیله‌ی ژن‌ها هدایت شود، آغاز زودتر بهار می‌تواند گسترش بیشتر این راهبرد را به‌دنبال داشته باشد.