جمعیت پرندگان در آمریکای شمالی کاهش پیدا کرده است

آسمان‌ آمریکای شمالی درحال خالی‌شدن است. از سال ۱۹۷۰، تعداد پرندگان در آمریکا و کانادا ۲۹ درصد کاهش پیدا کرده است و در حال حاضر نسبت‌به ۵۰ سال پیش، ۲/۹ میلیارد پرنده‌ی کمتری وجود دارد. نتایج این تجزیه‌و‌تحلیل که در مجله‌ی Science منتشر شده، جامع‌ترین تلاشی است که تاکنون در رابطه با وضعیت جمعیت پرندگان انجام شده است. این نتایج، پژوهشگران و سازمان‌های حفاظتی را شوکه کرده است. دیوید یارنولد، رئیس و مدیر اجرایی انجمن ملی اودوبان این یافته‌ها را یک «بحران تمام عیار» خواند.

به‌گفته‌ی کنت روزنبرگ، دانشمند زیست‌شناس، این فقط گونه‌های به‌شدت تهدیدشده‌ی پرندگان نیستند که می‌ترسیم وارد فهرست گونه‌های در معرض خطر شوند. تهدید در تمام گونه‌ها دیده می‌شود

کارشناسان از مدت‌ها قبل می‌دانستند که برخی از گونه‌های پرندگان در معرض خطر انقراض قرار گرفته‌اند. اما مطالعه‌ی جدید براساس یک بررسی جامع روی بیش از ۵۰۰ گونه، نشان‌دهنده‌ی کاهش شدیدی است که حتی درمیان پرندگان فراوانی مانند سینه‌سرخ‌ها و گنجشک‌ها نیز دیده می‌شود. احتمالا علل بسیاری برای این رویداد وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها از بین رفتن زیستگاه و استفاده‌ی وسیع از آفت‌کش‌ها است. راشل کارسون در سال ۱۹۶۲ در کتاب معروف بهار خاموش درمورد مضرات ناشی از مصرف آفت‌کش‌ها نوشت و عنوان کتاب خود را از سکوت غیرطبیعی جهانی که پرندگان خود را از دست داده است، برگرفت:

هنگام صبحگاه که زمانی لبریز از نغمه‌های سحری سینه‌سرخ‌ها، کبوترها، جیجاق‌ها، گربه‌خوان‌ها، الیکایی‌ها و دیگر پرندگان بود، دیگر صدایی شنیده نمی‌شود.

کوین گاستون، زیست‌شناس دانشگاه اکستر می‌گوید، یافته‌های جدید نشان می‌دهد که اتفاق بزرگ‌تری در راه است: «این اتفاق به معنای ازبین‌رفتن طبیعت است».

گونه‌های رایج پرندگان برای اکوسیستم‌ها، کنترل آفات، گرده‌افشانی گل‌ها، انتشار بذرها و احیای جنگل عناصری حیاتی هستند. وقتی این پرندگان ناپدید شوند، زیست‌گاه‌های قبلی آن‌ها دیگر به شکل گذشته نخواهد بود. هیلاری یانگ، زیست‌شناس دانشگاه کالیفرنیا که در پژوهش جدید مشارکتی نداشته است، می‌گوید:

کاهش در جمعیت گنجشک‌های معمولی یا دیگر پرندگان کوچک قهوه‌ای ممکن است به‌اندازه‌ی تلفات تاریخی عقاب سر سفید یا درنای شنزار موجب جلب توجه نشود اما از بین رفتن این گونه‌ها تاثیر بیشتری خواهد داشت.

گروهی از پژوهشگران از دانشگاه‌ها، سازمان‌های دولتی و سازمان‌های غیرانتفاعی مختلف در مطالعه‌ی جدید مشارکت داشتند. در این مطالعه، روش‌های قدیمی و جدید شمارش پرندگان با هم ترکیب شد.

ده‌ها سال است که پرنده‌شناسان حرفه‌ای به کمک گروهی از افراد علاقمند غیرحرفه‌ای که مشاهدات خود را وارد پایگاه داده‌ها می‌کنند (پرنده‌نگری) و هرسال به انجام بررسی‌های مرتبط با جمعیت پرندگان کمک می‌کنند، وضعیت پرندگان را مورد بررسی قرار داده و آن‌ها را سرشماری می‌کنند. پژوهشگران در مطالعه‌ی جدید، برای برآورد جمعیت ۵۲۹ گونه از پرندگان، اطلاعات مربوط به سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ را مورد بررسی قرار دادند.

سازونشین (جانکو) چشم سیاه

الیکایی کاکتوسی

این برآوردها شامل ۷۶ درصد از کل گونه‌های پرندگان در آمریکا و کانادا می‌شود اما تقریبا نشان‌دهنده‌ی کل جمعیت پرندگان است (گونه‌هایی که برای آن‌ها داده‌های کافی وجود نداشت، کم بودند). پژوهشگران از رکوردهای تماشای پرندگان (که در پایگاه داده ثبت شده بود) برای برآورد جمعیت هر کدام از این گونه‌ها استفاده کردند. سال ۱۹۷۰، اولین سالی است که داده‌های محکمی برای آن وجود دارد. اسکات لوس، زیست‌شناس دانشگاه ایالتی اوکلاهما که یکی از پژوهشگران این مطالعه بوده است، می‌گوید:

رویکرد ترکیب تخمین فراوانی جمعیت‌ها در تمام گونه‌ها و جستجو به دنبال یک روند کلی واقعا بی‌سابقه است.

پژوهشگران دریافتند درحالی‌که برخی از گونه‌ها رشد کرده بودند، اکثر آن‌ها دچار کاهش شده بودند و در بیشتر موارد این کاهش قابل‌توجه بود. روزنبرگ می‌گوید:

ما از این نتایج حیرت‌زده شدیم. این واقعا گیج‌کننده است. تنها این پرندگان به‌شدت تهدیدشده نیستند که ما می‌ترسیم وارد فهرست گونه‌های در معرض خطر شوند. این وضعیت در تمام گونه‌ها دیده می‌شود.

رادارهای هواشناسی، روش دیگری برای ردیابی جمعیت پرندگان محسوب می‌شوند. روزنبرگ و همکارانش پرندگان ثبت‌شده روی رادارهای واقع در ۱۴۳ ایستگاه هواشناسی کشور آمریکا را مورد شمارش قرار دادند. آن‌ها از اسکن‌های فصل بهار یعنی زمانی که پرندگان به تعداد زیادی در حال مهاجرت بودند، استفاده کردند. پژوهشگران طی این دوره یک کاهش ۱۴ درصدی را مشاهده کردند که با کاهش ثبت‌شده در رکوردهای تماشای پرندگان مطابقت داشت. نیکول میشل، اکولوژیست ارشد انجمن اودوبان که در این پژوهش مشارکتی نداشته است، می‌گوید:

وقتی ما دو مجموعه داده داشته باشیم که نتیجه‌ی یکسانی را نشان می‌دهند، یعنی موفق شده‌ایم.

در میان گروه‌هایی که بدترین وضعیت را داشتند، سسک‌ها قرار داشتند که جمعیت آن‌ها ۶۱۷ میلیون قطعه کاهش یافته بود. همچنین نسبت‌به قبل، ۴۴۰ میلیون توکای سیاه کمتری وجود دارد.

بررسی ۵۲۹ گونه پرنده در آمریکا و کانادا نشان می‌دهد که جمعیت پرندگان از سال ۱۹۷۰ به بعد، ۲۹ درصد کاهش پیدا کرده است. این کاهش معادل سه میلیارد قطعه پرنده است

روزنبرگ می‌گوید که او از اندازه‌ی کاهش جمعیت پرندگان تعجب کرده است. حتی استارلینگ‌ها (گونه‌ای که وقتی از سال ۱۸۹۰ وارد آمریکا شدند با سرعت بسیار زیادی تکثیر پیدا کردند) دچار ۴۹ درصد کاهش شده‌اند. گاستون می‌گوید که اروپا نیز درحال تجربه‌ی روند مشابهی است و این کاهش در جمیعت گونه‌های رایج نیز به چشم می‌خورد. او می‌گوید: «به‌طورکلی، این ارقام قابل مقایسه‌اند.»

پژوهشگران می‌گویند این مطالعه با هدف تعیین علت ناپدیدشدن پرندگان طراحی نشده است اما نتایج حاضر و نیز پژوهش‌های گذشته به برخی از مقصرین اشاره می‌کنند. گونه‌های چمنزار بیشترین کاهش را تجربه کرده‌اند و ۷۱۷ میلیون پرنده تاکنون از بین رفته است. علت این کاهش، احتمالا کشاورزی مدرن و توسعه بوده است. روزنبرگ می‌گوید:

با شخم زدن هر زمین و خشکاندن هر زمین مرطوبی، پرندگان آن منطقه از بین می‌روند.

علاوه‌بر تخریب زیستگاه، آفت‌کش‌ها نیز نقش دارند. برای مثال، نتایج مطالعه‌ای که هفته‌ی گذشته منتشر شد، نشان می‌داد که آفت‌کش‌هایی به نام نئونیکوتینوئیدها موجب می‌شوند پرندگان به وزن مورد نیاز برای مهاجرت نرسند و سفرشان به تاخیر افتد.

پری شاهرخ شمالی

توکای جنگلی

غازهای برفی در ساکرامنتو ولی

پژوهشگران نشانه‌های مثبتی نیز پیدا کرده‌اند. به‌عنوان مثال، عقاب‌های سر سفید درحال شکوفایی هستند و جمعیت‌ شاهین‌ها تا ۳۳ درصد رشد کرده است. وضعیت پرندگان آبزی نیز رو به شکوفایی است. در بیشتر موارد، علت این استنثناها مشخص است. بسیاری از گونه‌های پرندگان درحال افزایش، در قرن گذشته به‌علت آفت‌کش‌ها، شکار و دیگر فشارها درحال از بین رفتن بودند. اقدامات حفاظتی به آن‌ها کمک کرد تا جمعیت خود را افزایش دهند. روزنبرگ می‌گوید:

در این موارد، ما می‌دانستیم که علل چیست و دربرابر آن اقدام کردیم. این‌ها نمونه‌هایی از موفقیت هستند.

اما توضیح علت شکوفایی برخی از جمعیت‌ها دشوارتر است. پرندگان کوچک سسک‌مانندی که ویرئو (سرودخوان) نامیده می‌شوند، درحال شکوفایی هستند. جمعیت این پرندگان درمقایسه‌با سال ۱۹۷۰، حدود ۸۹ میلیون افزایش پیدا کرده است (۵۳ درصد). در همین حین، سسک‌ها که در همان زیستگاه‌های ویرئوها زندگی می‌کنند، دچار کاهش ۳۷ درصد شده‌اند. روزنبرگ می‌گوید:

من درمورد علت شکوفایی ویرئوها ایده‌ای ندارم. من دوست دارم مطالعه‌ای درمورد آن‌ها انجام دهم و راز آن‌ها را کشف کنم.

یانگ می‌گوید:

مقیاس گسترده‌ی کاهش جمعیت پرندگان به این معنا است که متوقف کردن آن نیاز به تلاش زیادی دارد. باید از زیستگاه‌ها محافظت کرد؛ باید استفاده از مواد شیمیایی محدود شود و طراحی ساختمان‌ها نیز تغییر کند. ما داریم بیش از حد از زمین استفاده می‌کنیم و این امر همه‌چیز را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

انجمن اودوبان خواستار حمایت از زیستگاه‌های غنی از پرندگان مانند دریاچه‌های بزرگ (پنج دریاچه‌ای که در مرز بین آمریکا و کانادا قرار دارد) و حوزه‌ی رود کلرادو شده و نیز بر حمایت از پیمان پرندگان مهاجر که دولت ترامپ در تلاش برای عقب‌نشینی از آن است، تاکید می‌کند.

تک تک افراد جامعه نیز می‌توانند در این امر مشارکت کنند. نگهداری گربه‌ها در فضای داخل به‌طوری که نتوانند پرندگان کوچک را شکار کنند، یکی از این اقدامات است. هر ساله تعداد زیادی از پرندگان در اثر پرواز به‌سوی پنجره‌ها و برخورد با آن جان خود را از دست می‌دهند، روش‌هایی وجود دارد که می‌توان شیشه‌ها را برای آن‌ها قابل مشاهده کرد.

بورلی گیلنهال ۶۲ ساله، نویسنده‌ی کتاب‌های آشپزی، همراه با همسرش آندرس، ۲۵۶ گونه را در پارک‌های شرق آمریکا شناسایی کرده‌اند. اما وقتی او در سال‌های اخیر به ملاقات مادرش در کارولینای شمالی رفت، به‌نظر می‌رسید که تعداد پرندگان دیگر مانند سال‌های کودکی او نیست. هنگامی که او حین سفرهایش با دیگر مردم آمریکا صحبت می‌کرد، بسیاری دیگر نیز همین نظر را داشتند. او می‌گوید:

در اغلب اوقات، مردم به شما می‌گویند که این وضعیت مانند قبل نیست.

کاهش شدید جمعیت پرندگان موجب وحشت او شد. او می‌گوید: «اگر کاردینال‌ها، جیجاق‌های کبود و گنجشک‌ها وضعیت خوبی ندارند، این واقعا ترسناک است.»

جغد سوراخ‌نشین