کشاورزی ارگانیک موجب انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتری می‌شود

اگر تمام مزارع کشاورزی انگلیس و ولز به مزارع محصولات ارگانیک تبدیل شوند، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای افزایش خواهد یافت. اگرچه میزان انتشار حاصل از این مزارع به‌صورت انفرادی کاهش می‌یابد اما ازآنجاکه میزان تولید مزارع ارگانیک کاهش پیدا می‌کند، باید مواد غذایی بیشتری وارد شود. اگر تمام غذاها در انگستان و ولز به‌طور ارگانیک تولید شوند، میزان تولید به نصف می‌رسد. برای رفع این کسری به زمین‌های کشاورزی بیشتری در مناطق دیگر جهان مورد نیاز خواهد بود و درمقایسه‌با میزان انتشار فعلی گازهای گلخانه‌ای در این دو کشور، میزان انتشارات دوبرابر خواهد شد. لورنس اسمیت، یکی از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید:

از دیدگاه من، پیام کلیدی این است که شما نمی‌توانید هم کیک خود را داشته باشید و هم آن را بخورید (معادل فارسی ضرب‌المثل: شما نمی‌توانید هم خدا را بخواهید و هم خرما را).

اسمیت طرفدار کشاورزی ارگانیک است، بااین‌حال معایب این روش را قبول دارد و می‌گوید:

رویکرد ارگانیک مزایای زیادی دارد اما نتایج این تجزیه‌و‌تحلیل نشان می‌دهد که کشاورزی ارگانیک پیامدهای نامطلوبی نیز به همراه دارد.

کشاورزی و تغییر کاربری زمین‌ها مانند قطع درختان جنگلی مسئول یک‌سوم از تمام انتشارات گازهای گلخانه‌ای هستند. این بدان معنا است که برای محدودکردن گرمایش جهانی، کاهش میزان انتشارات حاصل از بخش کشاورزی و کاهش زمین مورد استفاده برای کشاورزی ضروری است. طبق تجزیه‌و‌تحلیل انجام شده به‌وسیله‌ی اسمیت و همکارانش، میزان انتشار به ازای هر واحد غذا در محصولات گیاهی ارگانیک، به‌طور متوسط ۲۰ درصد و در محصولات دامی ارگانیک ۴ درصد پایین‌تر است.

در مزارع ارگانیک نسبت‌به مزارع غیرارگانیک غذای کمتری تولید می‌شود

مشکل این‌جاست که به‌طور میانگین، میزان تولید محصولات ارگانیک به ازای هر هکتار زمین نیز پایین‌تر است. برای مثال، درمورد گندم و جو، میزان تولید حاصل از مزارع ارگانیک فقط نصف تولید حاصل از مزارع سنتی است. این بدان معنا است که برای تولید همان مقدار غذا به ۱/۵ برابر زمین بیشتری نیاز است. میزان افزایش تخمین‌زده‌شده در انتشارات براساس فرضیات درنظر گرفته‌شده درمورد زمین‌های کشاورزی اضافی، بسیار متغیر است. اگر نیمی از زمین اضافی از تبدیل علفزارها به مزارع کشاورزی حاصل شود، این افزایش می‌تواند تا حد ۲۰ درصد کم باشد. اگر علفزاهایی تبدیل به زمین کشاورزی شوند که در صورت عدم این تغییر کاربری، به جنگل تبدیل می‌شدند، میزان انتشارات تقریباً دوبرابر می‌شود. به‌گفته‌ی پژوهشگران، کشاورزی ارگانیک دارای مشکل انتشار گازهای گلخانه است و نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

اسمیت می‌گوید، لزوما اینطور نیست که نیاز باشد از خوردن غذاهای ارگانیک خودداری کنید. مردم ممکن است محصولات ارگانیک را به دلایل دیگری مانند کاهش مواجهه با آفت‌کش‌ها (اگرچه برخلاف تصور رایج در مزارع ارگانیک از آفت‌کش‌ها استفاده می‌شود) یا به‌خاطر حیات وحش مصرف کنند.

تنوع زیستی

در این مطالعه هیچ‌گونه فرضی درمورد تغییر رژیم غذایی درنظر گرفته نمی‌شود که به‌وضوح غیر قابل توجیه است. تغییر در رژیم غذایی موجب افزایش سلامتی عموم و آزادشدن زمین‌ها می‌شود و سناریوی ارگانیک را به‌کلی امکان‌پذیر می‌کند.

راه سوم

شکی نیست که کاهش مصرف گوشت و لبنیات موجب کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. هانا ریچی از دانشگاه آکسفورد می‌گوید، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از یک کیلوگرم غذای حیوانی می‌تواند ۵۰ برابر میزان انتشار حاصل از غذاهای گیاهی باشد. بنابراین نوع غذایی که ما می‌خوریم نسبت‌به تولید ارگانیک یا محلی آن، از اهمیت بیشتری برخوردار است.

اسمیت فکر می‌کند که راه سومی نیز وجود دارد: اگر بتوانیم بهترین‌های ارگانیک را با بهترین‌های غیرارگانیک ترکیب کنیم، به بازده بالایی می‌رسیم. برای مثال، کشاورزان مزارع ارگانیک باید بتوانند از برخی از کودهای غیرارگانیک برای افزایش تولید خود استفاده کنند و در همان حال به برخی از اصول ارگانیک پایبند باشند. او همچنین فکر می‌کند که درمورد استانداردهای ارگانیک باید تجدیدنظر شود تا استفاده از محصولات کشاورزی ویرایش‌ژنی‌شده نیز ممکن شود. او می‌گوید ازنظر انتشارات گازی، همه‌ی محصولات با هم برابر نیستند. نان ارگانیک بدترین نوع محصول ارگانیک است زیرا میزان عملکرد گندم در شرایط ارگانیک بسیار کم است اما برای سبزیجات این اختلاف بسیار کم‌تر می‌شود.