افزایش سطح آب دریا جوامع دور از سواحل را نیز تهدید می‌کند
در شرایطی که گرمایش جهانی سطح آب دریاها را در سراسر جهان بالاتر می‌آورد، دانشمندان مدت‌ها است هشدار می‌دهند که بسیاری از مناطق ساحلی کم‌ارتفاع به‌طور دائمی در آب فرو خواهند رفت. اما مطالعه‌ای که اخیرا منتشر شده است، نشان می‌دهد که بیشتر آسیب‌های اقتصادی ناشی‌از افزایش سطح آب دریا در این قرن احتمالا ناشی‌از تهدید دیگری است که حتی با سرعت بیشتری خواهد رسید: با بالا آمدن آب اقیانوس‌ها طوفان‌های ساحلی قدرتمند، امواج مرتفع و جزرو‌مدها بسیار بلند می‌توانند به مناطق دورتری درون خشکی برسند و میلیون‌ها نفر و تریلیون‌ها دلار از دارایی‌ها را در سراسر جهان درمعرض خطر سیل‌های دوره‌ای قرار دهند.
مطالعه‌ی مذکور که در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده است، محاسبه کرده است که تا ۱۷۱ میلون نفر از کسانی که امروز زندگی می‌کنند، حداقل تاحدودی با خطر سیل‌های ساحلی ناشی‌از جزرو مدهای بسیار بلند یا خیزآب‌ها مواجه خواهند بود که زمانی ایجاد می‌شود که بادهای قوی ناشی‌از طوفان‌ها آب اقیانوس را جمع کرده و آن را به ساحل می‌آورد. درحالی‌که بسیاری از مردم اکنون با دیوارهای دریایی یا دفاع‌های دیگر مانند مواردی که در هلند است، محافظت می‌شوند، همه‌ی جوامع این گونه نیستند.
مناطقی مانند بنگلادش (تصویر بالا)، ویرجینیا و کارولینای شمالی در آمریکا و بخش‌هایی از فرانسه، آلمان، هند و چین از مناطقی هستند که درمعرض خطر بالاتر افزایش سطح آب دریا قرار دارند
اگر کشورهای جهان انتشار گازهای گلخانه‌ای را ادامه داده و سطح دریا فقط یکی دو فوت دیگر افزایش پیدا کند، زمین‌های ساحلی که درمعرض خطر سیل قرار خواهد گرفتند، تقریبا یک سوم افزایش خواهند یافت. در سال ۲۰۵۰، تا ۲۰۴ میلیون نفر از افرادی که در‌حال‌حاضر در سواحل زندگی می‌کنند، با خطرات سیل مواجه خواهند شد. تحت سناریوی انتشارات متوسط که با عنوان RCP4.5 شناخته می‌شود، تا سال ۲۱۰۰ این رقم به حدود ۲۵۳ میلیون نفر خواهد رسید (تعداد واقعی افراد درمعرض خطر ممکن است متفاوت باشد، زیرا دانشمندان سعی نکردند تغییرات جمعیت ساحلی آینده را پیش‌بینی کنند.)
ابرو کیرزکی، کاندیدای دکتری دانشگاه ملبورن استرالیا و نویسنده‌ی اصلی مطالعه می‌گوید: «حتی اگر افزایش سطح دریا زیاد نباشد، خطرات دیگری مانند جزرومدهای بلند، خیزآب‌ها و امواج شکنا فراوان‌تر و شدیدتر خواهند شد.» مناطقی که بیشتر درمعرض خطر قرار دارند شامل کارولینای شمالی، ویرجینیا و مریلند در ایالات متحده، شمال فرانسه و شرق آلمان، ساحل جنوب شرقی چین، بنگلادش و ایالت‌های بنگال غربی و گجرات در هند می‌شوند. این سیلاب‌ها می‌توانند خسارات اقتصادی زیادی به‌همراه داشته باشد. افرادی که در‌حال‌حاضر در مناطق درمعرض خطر افزایش ۳ فوتی در سطح دریا زندگی می‌کنند، در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۴ تریلیون دارایی داشتند که معادل ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی در آن سال است.
نویسندگان اذعان می‌کنند که برآوردهای آن‌ها از هزینه‌های احتمالی افزایش سطح دریا کاملا ناقص است. یک دلیل آن است که آن‌ها این احتمال را که جوامع ممکن است در آینده برای محافظت از خود اقداماتی مانند بالا بردن خانه‌ها، ساخت دیوارهای دریایی یا عقب‌نشینی به درون خشکی را انجام دهند، درنظر نگرفته‌اند. همچنین این مطالعه هیچ‌کدام از زیرساخت‌های باارزش مانند جاده‌ها یا کارخانه‌ها را دربرنمی‌گیرد که در مسیر آسیب قرار دارند.
در‌حال‌حاضر نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد سیلاب‌های دوره‌ای درحال ویران کردن خطوط ساحلی است. تجزیه‌و‌تحلیل ماه ژوئیه اداره‌ی ملی اقیانوسی و جوی آمریکا نشان داد که سیل‌های مرتفع در امتداد اقیانوس اطلس از سال ۲۰۰۰ پنج برابر شده است، تغییری که درحال تخریب خانه‌ها، به خطر انداختن ذخایر آب آشامیدنی و غرق کردن جاده‌ها است.
مطالعه‌ی جدید سعی دارد با ترکیب مدل‌های موجود افزایش سطح دریا، جزر‌ومد، امواج، خیزآب و توپوگرافی ساحلی پیش‌بینی‌های خطر سیلاب ساحل آینده را بهبود بخشد. پژوهشگران داده‌های جمع‌آوری شده از جزرومدسنج‌های سراسر جهان را نیز در پژوهش خود درنظر گرفتند.
کیرزکی گفت پژوهش‌های گذشته با چنین جزئیاتی عواملی مانند امواج شکنا را که می‌توانند به‌طور موقت سطوح دریا را به‌طور محلی بالا ببرند، مورد بررسی قرار نداده‌اند. مایکل اوپنهایمر، دانشمند اقلیم‌شناس دانشگاه پرینستون که در این پژوهش مشارکتی نداشته است، گفت: «تلاش برای مدل‌سازی افزایش شدید سطح دریا و خیرآب مسئله‌ی بسیار پیچیده‌ای است و عدم قطعیت‌هایی فراوانی وجود دارد. اما برای دانشمندان بسیار حیاتی است تا برآوردهای خوبی ارائه دهند زیر اگر شهرهایی نظیر بوستون یا نیویورک بخواهند موانع جدیدی برای مقابله با خیزآب‌ها بسازند، باید چند دهه پیش از افزایش سطح دریا برنامه‌ریزی کنند.»
مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که تنها یک‌سوم از خطر سیلاب ساحلی از افزایش سطح دریایی ناشی می‌شود که به‌طور دائم مناطق کم‌ارتفاع را به زیر آب می‌برد. دوسوم از این خطرات از افزایش احتمالی در جزرومدهای شدید، خیزآب‌ها و امواج شکنا می‌آید. در بسیاری از مناطق ساحلی، سیل نادری که به‌طور تاریخی هر صد سال یک بار رخ می‌دهد، می‌تواند تا پایان قرن به‌طور متوسط هر ۱۰ سال یک بار یا حتی کمتر رخ دهد.
دانشمندان می‌گویند کشورهای جهان می‌توانند با کاهش سریع انتشارات خود به میزان قابل‌توجهی خطر سیل‌های آینده را کاهش دهند، خصوصا ازآن‌جایی که این اقدامات می‌تواند باعث کاهش احتمال فروپاشی سریع صفحات یخی در جنوبگان شود که می‌تواند حتی بیش‌ازپیش‌بینی‌ها سطح آب دریا را افزایش دهد. اما دکتر اوپنهایمر معتقد است که جهان اکنون چنان گرم شده است که بدون توجه به اتفاقی که درمورد انتشارات رخ خواهد داد، تا سال ۲۰۵۰ افزایش قابل‌توجهی در سطح دریا اتفاق خواهد افتاد. او گفت: «این بدان معنا است که ما باید از حالا خود را برای سازگاری با وضعیت جدید آماده کنیم.»
نظرات