امواج گرما موجب مرگ دسته‌جمعی جانوران دریایی شده است

برآورد اولیه حاکی از تلفات عظیم امواج گرمایی در سواحل اقیانوس آرام است و دانشمندان می‌گویند رودخانه‌های دورتر به‌ حدی در حال گرم شدن هستند که می‌تواند برای برخی از انواع ماهی سالمون کشنده باشد.

در شمال غربی آرام، سنگ‌ها پوشیده از صدف‌های مرده‌ هستند و پوسته‌های آن‌ها به شکلی باز شده است که گویی جوشانده شده‌اند. ستاره‌های دریایی بر اثر گرمای شدید مرده‌اند. سالمون قرمز به‌کندی در رودخانه‌های گرم شنا می‌کند و به همین علت، مسئولان حیات‌ وحش آن‌ها را به مناطق سردتر منتقل می‌کنند. به گزارش نیویورک تایمز، ترکیب گرما و خشکسالی شدیدی که طی دو هفته‌ی گذشته غرب آمریکا و کانادا را در بر گرفته، موجب مرگ صدها میلیون جانور دریایی شده است و همچنان گونه‌های بی‌شماری را در آب‌های شیرین تهدید می‌کند.

ستاره دریایی مرده در وست ونکوور بریتیش کلمبیا. اگر گرمای شدید بیشتر رخ بدهد، گونه‌های معمولا مقاوم فرصتی برای بازیابی نخواهند داشت

کریستوفر هارلی، متخصص زیست‌شناسی دریا در دانشگاه بریتیش کلمبیا که اثرات تغییرات اقلیمی را روی اکوسیستم‌های دریایی ساحلی مطالعه می‌کند، می‌گوید مانند فیلم‌های پساآخرالزمانی به‌ نظر می‌رسد. دکتر هارلی، برای محاسبه تلفات، ابتدا بررسی کرد که چه تعداد صدف آبی در خط ساحلی خاص زندگی می‌کنند، چه بخشی از آن منطقه زیستگاه خوبی برای صدف‌ها است و بر اساس مشاهدات او چه تعداد صدف مرده‌اند. وی مقدار تلفات را فقط برای صدف‌ها صدها میلیون تخمین زد. اگر موجودات دیگری که در بسترهای صدفی و روی ساحل زندگی می‌کنند (کشتی‌چسب‌ها، خرچنگ‌های گوشه‌گیر و سخت‌پوستان دیگر، کرم‌های مختلف و خیارهای دریایی کوچک) در نظر گرفته شوند، حجم تلفات به‌راحتی از یک میلیارد بیشتر می‌شود. دکتر هارلی مطالعه‌ی آسیب‌ها را ادامه می‌دهد و قصد دارد مجموعه مقالاتی در این رابطه منتشر کند.

دانشمندان می‌گویند با تغییرات اقلیمی که ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی توسط انسان است، این نوع شرایط آب‌و‌هوایی فراوان‌تر و شدیدتر خواهد شد و جانوران و انسان‌ها را به ویرانی خواهد کشید.

هفته‌ی گذشته، هنگامی که موج گرما شمال غربی آرام را فراگرفت، صدها نفر جان خود را از دست دادند. مطالعه‌ی گروهی بین‌المللی از پژوهشگران علم اقلیم‌شناسی، نشان داد که بدون گرمایش جهانی، وقوع چنین حالت‌های شدیدی تقریبا غیر ممکن است.

درست پیش از موج گرما، وقتی دکتر هارلی پیش‌بینی‌های آب‌و‌هوایی شوک‌آور را بررسی می‌کرد، به این فکر کرد که در میانه‌ی روز طی پدیده جزر و مد، آب بسیار پایین خواهد رفت و صدف‌ها، ستاره‌های ‌دریایی و کشتی‌چسب‌هایی که خارج از آب می‌مانند، از گرما خواهند پخت.

وقتی دکتر هارلی هفته‌ی گذشته در یکی از گرم‌ترین روزها در ساحل قدم زد، فورا متوجه بوی پوسیدگی شد. وی به‌عنوان یک دانشمند از دیدن اثرات چیزی که مدت‌ها به مطالعه‌ی آن مشغول بود در شرایط حیات واقعی هیجان‌زده شد؛ اما به‌سرعت خلق وی تغییر کرد. او می‌گوید: «هرچه بیشتر راه می‌رفتم و بیشتر این صحنه‌ها را می‌دیدم، نگران‌تر می‌شدم؛ این تمامی نداشت.»

مرگ ستاره‌های دریایی که از چشم‌نوازترین موجودات استخرهای جزر و مدی هستند، به‌شدت او را متأثر کرد؛ اما قربانیان اصلی صدف‌های آبی بودند؛ گونه‌ای با اهمیت اکولوژیکی که ستاره‌های دریایی و اردک‌های دریایی از آن‌ها تغذیه و زیستگاهی برای جانوران دیگر مهیا می‌کنند.

صدف‌های مرده در نزدیکی پارکی در وست ونکوور بریتیش کلمبیا

دانشمندان تازه شروع به بررسی اثرات دومینوی حاصل از این رویدادها کرده‌اند. یکی از نگرانی آن است که آیا اردک‌های دریایی که در زمستان پیش از مهاجرت به سرزمین‌های تولید مثل خود، در شمالگان از صدف‌ها تغذیه می‌کنند، غذای کافی برای سفر به دست خواهند آورد. دکتر هارلی خاطرنشان می‌کند گونه‌هایی که در پهنه جزر و مدی زندگی می‌کنند و صدف‌های موجود در بخش شمالی سنگ‌ها که سایه دارد، ظاهرا زنده مانده‌اند؛ اما اگر گرمای شدید مکرر‌تر شود، گونه‌ها فرصتی برای احیای خود نخواهند داشت.

درحالی‌که موج گرما شمال غربی آرام کاهش پیدا کرده است، دمای طاقت‌فرسا در بیشتر غرب آمریکا همچنان ادامه دارد. به نظر می‌رسد موج گرمای دیگری در حال شکل گرفتن باشد و خشکسالی جاری را بدتر ‌کند.

وضعیت اسفناک سالمون از خطر گسترده‌تری حکایت دارد که با تشدید تغییرات اقلیمی پیش روی تمام گونه‌ها است. جانوران بسیاری به خاطر اینکه انسان زیستگاه‌ آن‌ها را تخریب کرده بود، از نظر بقا با مشکل رو‌به‌رو بوده‌اند و حالا در شرایط گرمای شدید و خشکسالی، احتمال بقای آن‌ها کمتر می‌شود.

در برخی مناطق آمریکا، کارکنان سازمان‌های مرتبط با حفاظت از حیات دریایی، سالمون‌های قرمز در معرض خطر انقراض را از مناطق دارای شرایط نامناسب جمع‌آوری و آن‌ها را به محل‌های تکثیر دارای شرایط مناسب منتقل می‌کنند. در دره مرکزی کالیفرنیا، زیست‌شناسی به نام جاناتان امبروز بر جمعیت‌های سالمون جویبار نظارت می‌کند که قبل از ساختن سدی در این منطقه، در کوهستان‌ها تخم‌ریزی می‌کردند؛ اما از زمانی بهره‌برداری از سد مذکور یعنی در سال ۱۹۴۵، آن‌ها در مقابل بنای عظیمی که ساخته شده است و قادر به عبور از آن نیستند، تولید مثل می‌کنند. مشکل اصلی امسال این است که پیش‌بینی می‌شود آب بسیار گرم و بیشتر از تحمل تخم‌ها و ماهی‌های جوان باشد و به گفته‌ی امبروز، ممکن است نرخ مرگ‌و‌میر به ۹۰ درصد و حتی بالاتر برسد.

در مناطق دیگر کالیفرنیا، برای اولین‌ بار از زمانی که در سال ۱۹۶۲ برای جبران کمبود زیستگاه‌های تخم‌ریزی، در رود کلمث، محل تکثیری برای ماهی‌ها ساخته شد (Iron Gate Fish Hatchery)، زیست‌شناسان سالمون‌های جوانی را که پرورش داده‌اند به حیات وحش برنمی‌گردانند؛ زیرا به احتمال زیاد خواهند مرد. در عوض، آن‌ها در حال پخش کردن یک میلیون سالمون جوان در دیگر مناطق مخصوص تکثیر هستند که می‌توانند تا زمان بهبود شرایط آن‌ها را در خود جای بدهند.