خرس‌های قطبی تا پایان قرن ممکن است منقرض شوند

یخ دریای شمالگان از زمان آغاز ثبت رکوردهای ماهواره‌ای در سال ۱۹۷۹ به‌طور پیوسته درحال کاهش بوده است، اما مطالعه جدیدی با پیش‌بینی وحشتناکی همراه است: تا پایان قرن، یخ دریای شمالگان ممکن است در طول تابستان ناپدید شود و این امر می‌تواند موجب انقراض خرس‌های قطبی و دیگر گونه‌های وابسته به یخ شود.

آخرین منطقه یخ، منطقه‌ای است که حاوی قدیمی‌ترین و ضخیم‌ترین یخ شمالگان است. این منطقه که وسعت آن به بیش از یک میلیون کیلومتر مربع می‌رسد، از ساحل غربی مجمع‌الجزایر قطبی کانادا تا ساحل شمالی گرینلند گسترش دارد. وقتی دانشمندان این منطقه‌ی یخی دارای ضخامت ۴ متر را نام‌گذاری می‌کردند، فکر می‌کردند چندین دهه باقی خواهد ماند.

اما اکنون تحت خوش‌بینانه‌ترین و بدبینانه‌ترین سناریوهای گرمایش مرتبط با تغییرات اقلیمی، یخ دریا تا سال ۲۰۵۰ کاهش چشمگیری پیدا خواهد کرد.

خوش‌بینانه‌ترین سناریو که در آن انتشارات کربنی فورا و به‌شدت مهار می‌شود، می‌تواند به بقای بخش محدودی از یخ این منطقه منجر شود. در بدبینانه‌ترین سناریو که در آن انتشارات کربنی با نرخ کنونی همچنان افزایش پیدا خواهد کرد، یخ تابستانی (و خرس‌های قطبی و فک‌هایی که روی آن زندگی می‌کنند)، ممکن است تا سال ۲۱۰۰ منقرض شوند. رابرت نیوتن، نویسنده همکار مطالعه از رصدخانه زمین لامونت دوهرتی دانشگاه کلمبیا گفت:

متأسفانه، این آزمایش بزرگی است که درحال انجام آن هستیم. با از بین رفتن یخی که در کل سال باقی می‌ماند، تمامی اکوسیستم‌های وابسته به یخ دچار فروپاشی می‌شوند و چیز جدیدی آغاز خواهد شد.

پوشش یخ دریای شمالگان هر سال در نوسان است و در ماه سپتامبر در فصل تابستان به حداقل مقدار خود می‌رسد و در پاییز و زمستان مجددا افزایش پیدا می‌کند و در ماه مارس به حداکثر سطح خود می‌رسد. اما همان‌طور که کربن‌دی‌اکسید و گازهای گلخانه‌ای دیگر به گرم شدن اتمسفر کمک می‌کنند، وسعت یخ دریا در حد بی‌سابقه‌ای کاهش پیدا کرده است.

کاهش چشمگیر پوشش یخ می‌تواند اثرات ویرانگری بر زندگی حیواناتی داشته باشد که روی یخ و زیر آن زندگی می‌کنند. برخی از موجوداتی که براثر کاهش یخ آسیب خواهند دید، عبارت‌اند از: جلبک‌های فتوسنتزکننده، سخت‌پوستان کوچک، ماهی‌ها، فک‌ها، نیزه ماهی، نهنگ قطبی و خرس‌های قطبی.

فک‌های حلقه‌دار و خرس‌های قطبی برای اینکه تقریبا در یک مکان بمانند، متکی بر قطعات یخ نزدیک به هم هستند. خرس‌های قطبی که شکارچیان تخصصی هستند، در صورت ناپدید شدن یخ با خطر انقراض مواجه می‌شوند. این خرس‌ها بالای یخ کمین می‌کنند و فک‌هایی را که برای نفس کشیدن به سطح می‌آیند، شکار می‌کنند. خرس‌های قطبی دارای آرواره‌هایی هستند که برای خوردن گوشت و چربی نرم سازگاری پیدا کرده‌ است. گرچه مشاهده شده است که خرس‌ها روی خشکی به خوردن تخم‌مرغ‌های دریایی و کاریبو (گوزن شمالی) روی آورده‌اند، مطالعه‌ای از سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد کالری که آن‌ها از این منابع غذایی دریافت می‌کنند، معادل کالری حاصل از غذای طبیعی آن‌ها نیست.

تغییر سریع زیستگاه می‌تواند موجب انقراض خرس‌های قطبی شود یا به تلاقی گسترده‌تر خرس‌های قطبی و خرس‌های گریزلی منجر شود. محدوده‌ی خرس‌های گریزلی با گرم شدن اقلیم، درحال گسترش پیدا کردن به سمت شمال است. این فرایند می‌تواند موجب شود که درنهایت خرس‌های قطبی با خرس‌های پیزلی (آمیخته) جایگزین شوند.

در بدبینانه‌ترین سناریو، پژوهشگران انتظار دارند یخ تابستانی و اکوسیستم وابسته به یخ ناپدید شود. نیوتن گفت:

این تغییرات بدان معنا نیست که محیط عاری از حیات و بایر خواهد شد. جانداران جدیدی ظاهر می‌شوند، اما مدتی طول می‌کشد تا موجودات جدید به این سرزمین هجوم بیاورند.

ماهی‌ها و جلبک‌های فتوسنتزکننده ممکن است از اقیانوس اطلس شمالی به سمت شمال بیایند. اگرچه مشخص نیست که آیا زیستگاه جدید به اندازه کافی باثبات خواهد بود تا در تمام طول سال و خصوصا در طول زمستان‌های طولانی و بدون آفتاب شمالگان، از موجودات جدید حمایت کند.

حتی ذوب مقداری از یخ‌های شمالگان نیز حلقه بازخورد مثبتی ایجاد می‌کند: سطح آب تیره‌تر است و نور خورشید را بهتر جذب می‌کند. بنابراین، در چرخه‌ای معیوب، ذوب شدن یخ روند گرم شدن و ذوب شدن بیشتر را تسریع می‌کند.

در تاریخ ۹ آگوست، گزارش برجسته‌ای از هیئت بین‌دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC) پیش‌بینی کرد که زمین به آستانه‌ای بحرانی خواهد رسید: به‌علت تغییرات اقلیمی، طی ۲۰ سال آینده، دمای جهان ۱/۵ درجه سانتیگراد افزایش پیدا می‌کند.

پژوهشگران یافته‌های خود را در مجله‌ی Earth's Future منتشر کردند.