این زنبور کوچک، سوسک‌ها را به زامبی تبدیل می‌کند و قلبشان را می‌خورد

ماده‌های گونه زنبور زمردی (زنبور گوهرین یا زنبور جواهری) کمتر از ۲٫۵ سانتی‌متر طول دارند و با رنگ‌های سبزآبی متالیک و زیبا تزئین شده‌اند.

به‌گزارش نیویورک‌تایمز، زنبورهای زمردی برای کامل کردن چرخه زندگی خود، ابتدا باید سوسک آمریکایی را نیش بزنند و توکسین‌های کنترل‌کننده ذهن را به حشره بسیار بزرگ‌تری تزریق کنند و آن را به زامبی بدون دفاعی تبدیل کنند. سپس زنبور ماده، سوسک را با شاخک‌های حساس خود به داخل حفره‌ای که پیدا کرده است، می‌کشاند، تخمی روی پای سوسک می‌گذارد و سپس با خاک روی آن را می‌پوشاند. پس از شش روز، لارو ظاهر می‌شود و راه خود را به‌سوی سینه سوسک باز می‌کند. سپس شروع به بلعیدن حشره درمانده از درون به بیرون می‌کند.

زنبور زمردی ممکن است کوچک باشد، اما سوسک در رویارویی با آن شانسی ندارد.

حدود نیم میلیون گونه زنبور انگلی وجود دارد و بسیاری از آن‌ها به روشی مشابه زندگی خود را می‌گذرانند. دانشمندان دوست دارند این هیولاهای کوچک را مطالعه کنند، زیرا بسیاری از زنبورهای مذکور از حشراتی تغذیه می‌کنند که انسان از نابودی آن‌ها ناراحت نمی‌شود: موجوداتی مانند سوسک‌ها و همچنین آفات و گونه‌های مهاجم. کنت کاتانیا، متخصص نورواکولوژی در دانشگاه وندربیلت می‌گوید: «از دهه ۱۸۰۰، مردم این اعتقاد را داشتند که انگل‌واره‌ها به‌طور انتخابی از خوردن ارگان‌های حیاتی میزبان خود اجتناب می‌کنند تا بتوانند آن‌ها را زنده نگهدارند. آنچه من دریافتم این است که این انگل‌واره مستقیما سراغ قلب سوسک می‌رود و آن را می‌خورد.»

کاتانیا در تلاش برای جلب توجه دانشجویانش، تصمیم گرفت از لارو زنبور زمردی که درحال خوردن درون سوسک است، فیلم بگیرد. او حین فیلمبرداری به کشف غیرمنتظره‌ای دست پیدا کرد: پس از خوردن قلب سوسک، لارو زنبور شروع به خوردن نای میزبان خود کرد. این امر موجب شد هوا از سیستم تنفسی سوسک خارج شود و درون حفره بدن برود. لارو زنبور سپس آن هوا را مصرف می‌کند.

پس از چندین بار انجام آزمایش، دکتر کاتانیا توانست نشان دهد حباب‌های هوا نه تنها به لارو اجازه می‌دهد درحالی‌که به‌طور کامل درون بدن سوسک هستند، نفس بکشند، بلکه به متابولیسم سوسک نیز کمک می‌کند. وقتی حباب‌های هوا ظاهر می‌شوند، لاروها سریع‌تر شروع به جویدن میزبان خود می‌کنند. دکتر کاتانیا یافته‌های خود را در مجله‌ی Current Biology گزارش کرد.

در عرض ۴۸ ساعت، لارو زنبور زمردی راه خود را در دل سوسک می‌جود و میزبان می‌میرد. برخی از انگل‌واره‌های دیگر میزبان خود را به‌طور کامل در این مرحله نابود نمی‌کنند، بلکه با اجتناب از خوردن اندام‌های حیاتی، قربانیان خود را زنده نگه می‌دارند تا از زندگی خودشان محافظت کنند. این امر موجب شد دکتر کاتانیا این سوال را مطرح کند که چرا زنبورها تکامل پیدا کرده‌‌اند تا با سرعت زیادی میزبان خود را از بین ببرند.

دکتر کاتانیا معتقد است که زنبور باید به سرعت غذای خود را بخورد قبل از اینکه میزبان زامبی‌شده‌اش توسط موجود دیگری خورده شود. اما این کشفی است که او هنوز برای انتشار آن آمادگی ندارد و می‌گوید: «این داستان قسمت‌های بیشتری دارد و من درحال‌حاضر روی قسمت دوم آن کار می‌کنم.»