چه می‌شود اگر تمام ماهی‌های اقیانوس ناپدید شوند؟

اقیانوس‌ها بیشتر سطح سیاره ما را می‌پوشانند. آن‌ها مملو از حیات هستند و موجودات بسیار متنوعی از گیاهان، میکروب‌ها، کرم‌ها، مرجان‌ها و خرچنگ‌ها گرفته تا ماهی مرکب، نهنگ و ماهی‌ها در آن وجود دارند.

ماهی‌های زیادی در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند، به‌طوری‌که ازنظر مقدار کربن دومین رتبه را در کل سلسله جانوران دارند. کربن ماده‌ای است که موجودات زنده را تشکیل می‌دهد. آن‌ها پشت سر گروهی قرار دارند که شامل حشرات و سخت‌پوستان می‌شود.

ماهی‌ها نقش‌های مختلفی در اکوسیستم خود دارند و از زندگی موجودات دیگر حمایت می‌کنند. اگر آن‌ها روزی ناپدید شوند، اقیانوس بسیار متفاوت به‌نظر خواهد رسید. کوری ایوانز، دانشمند دانشگاه رایس که روی نقش ماهی‌ها در محیط اقیانوس مطالعه می‌کند، در وب‌سایت کانورسیشن درباه اهمیت ماهی‌ها توضیح می‌دهد.

ماهی‌ها هم به‌عنوان شکارچی و هم به‌عنوان طعمه نقش‌های مهمی را در اکوسیستم‌های اقیانوسی دارند. هزاران گونه از جانداران در سراسر اقیانوس و اکوسیستم‌های خشکی برای غذا به ماهی‌ها متکی هستند.

در اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی، ماهی‌های کوچک توسط حیوانات دریایی دیگر خورده می‌شوند. این بدان معنا است که ماهی‌های کوچک پایه زنجیره غذایی را تشکیل می‌دهند و انرژی ماهی‌ها و موجودات بزرگ‌تر دیگر را تامین می‌کنند.

در خارج از آب، بسیاری از پرندگان، پستانداران و خزندگان ماهی می‌خورند و به‌عنوان منبع ضروری پروتئین به آن‌ها متکی هستند.

حتی گیاهان خشکی‌زی نیز می‌توانند از وجود ماهی‌ها بهره ببرند. در سواحل غربی ایالات متحده، ماهی‌های سالمون پس از گذراندن چندین سال در دریا به رودخانه‌های کوچک برمی‌گردند و به‌عنوان تسمه نقاله مواد غذایی عمل می‌کنند.

ماهی‌های سالمون نه تنها غذایی حیواناتی مانند خرس‌ها را تامین می‌کنند، بلکه گیاهانی را که در حاشیه رودخانه‌ها روییده‌اند، نیز تغذیه می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند برخی از گیاهان ۷۰ درصد نیتروژن خود را از سالمون‌هایی به دست می‌آورند که در حوالی رودخانه‌ها می‌میرند.

انسان‌ها نیز به‌عنوان منبع غذایی به ماهی وابسته هستند. ماهی و سایر محصولات دریایی منبع پروتئین مهمی برای حدود ۳ میلیارد نفر هستند.

ماهی‌ها فقط به عنوان غذا عمل نمی‌کنند. ازآن‌جا که خود ماهی‌ها به دنبال غذا هستند، می‌توانند زیستگاه‌های مهمی برای موجودات دیگر ایجاد و حفظ کنند. در اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی، ماهی‌های گیاه‌خوار با خوردن مداوم جلبک‌ها، رشد آن‌ها را کنترل می‌کنند. بدون کمک ماهی‌های گیاه‌خوار، جلبک‌ها به سرعت رشد می‌کنند و مرجان‌ها را خفه می‌کنند‌.

یکی از انواع ماهی‌های گیاه‌خوار یعنی طوطی‌ماهی‌ها مستقیما از مرجان‌ها تغذیه می‌کنند. در نگاه اول، این کار ممکن است برای مرجان‌ها بد به‌نظر برسد، اما چرای طوطی‌ماهی‌ها می‌تواند سرعت رشد کلنی مرجان‌ها را افزایش دهد. همچنین مدفوع طوطی‌ماهی‌ها برای مرجان‌ها مغذی است. از سوی دیگر، مدفوع آن‌ها بخشی از سواحل زیبای ماسه سفید را تشکیل می‌دهد.

ماهی‌ها زیستگاهی برای حیوانات دیگر ایجاد می‌کنند و با برهم زدن ماسه‌ها هنگام جستجوی غذا بر محیط زیست اطراف تاثیر می‌گذارند. آن‌ها با جابه‌جا کردن ماسه‌ها، موجودات ریز پنها‌ن را آشکار می‌کنند که حیوانات دیگر می‌توانند آن‌ها را بخورند.

با وجود این واقعیت که بسیاری از انواع ماهی‌ها محدود به اقیانوس هستند، حضور آن‌ها را می‌توان در زیستگاه‌های متعددی احساس کرد. آن‌ها می‌توانند به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر زندگی موجوداتی تاثیر بگذارند که برای غذا و پناهگاه به آن‌ها وابسته هستند. بدون ماهی‌ها، زمین به تدریج سواحل ماسه‌ای و سفید زیبای خود را از دست می‌دهد، اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی پر از جلبک می‌شود، غذای بسیاری از مردم از بین می‌رود و ما برخی از جذاب‌ترین موجودات سیاره را از دست خواهیم داد.