تلاش ما برای مقابله با دمای شدید، شرایط آب و هوایی را بدتر می‌کند
وقتی دمای هوا تغییر چشمگیری پیدا می‌کند، سیستم‌های گرمایشی یا سرمایشی خود را با عجله به‌راه می‌اندازیم تا آسایش داشته باشیم. همان‌طور که فراوانی رویدادهای آبوهوایی شدید به دلیل تغییرات اقلیمی افزایش می‌یابد، وسایل گرمایشی و سرمایشی نیز به موازات آن بیشتر روشن می‌شوند و این امر موجب جهش‌هایی در انتشارات کربنی در طول روز می‌شود که تغییرات اقلیمی بیشتر را به دنبال خواهد داشت. ناتوانی در شکستن این چرخه معیوب به معنای تشدید مشکل است.
ژو لیو در دانشگاه چینهوا و همکارانش میزان انتشار روزانه کربن‌دی‌اکسید در سطح جهان را از ژانویه ۲۰۱۹ ردیابی کردند تا نحوه تاثیر چرخه‌های فصلی، زمان هفته، شرایط آبوهوایی و عوامل دیگر را بر آن بررسی کنند. آن‌ها از داده‌های جمع‌آوری‌شده بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ به‌منظور آموزش الگوریتم یادگیری ماشین برای تخمین انتشارات روزانه کربن‌دی‌اکسید از سال ۱۹۷۰ در سطح جهانی و در سطح ملی برای کشورهای کلیدی استفاده کردند.
نتایج حاکی از افزایش چشمگیری در انتشار روزانه کربن‌دی‌اکسید از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۲ بود (به‌طور متوسط ۵۰٫۶ مگاتن در روز در سال ۱۹۷۰ تا ۱۰۶٫۹ مگاتن در روز در سال ۲۰۲۲). می‌دانیم که میزان انتشارات در طول ۵۰ سال گذشته همگام با صنعتی‌شدن کشورهای سراسر جهان افزایش قابل‌توجهی داشته است.
جالب‌تر اینکه تیم لیو همچنین روند قبلاً نادیده گرفته‌شده در افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای به دلیل روزهای بسیار گرم و سرد را شناسایی کرد. این روزها به‌عنوان دوره‌هایی تعریف شدند که در طول دوره ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ دما در آن‌ها به‌طور قابل‌توجهی کاهش یا افزایش پیدا کرده بود. به‌عنوان مثال، انتشار روزانه در روزهای بسیار سرد در آلمان در طول دوره مطالعه درمقایسه‌با میانگین ماه مربوطه ۱۱ درصد افزایش پیدا می‌کرد و انتشارات کربن‌دی‌اکسید در ژاپن در روزهای خیلی گرم ۴ درصد بیشتر می‌شد.
افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از گرمای شدید در دهه ۲۰۱۰ شتاب گرفت. در این دهه، میانگین تعداد روزهای خیلی گرم سال در مقایسه با دهه ۱۹۷۰ بیش از دو برابر شد.
به‌گفته‌ی دانشمندان، افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای نتیجه سازگاری ضعیف با آب‌وهوای درحال تغییر است. این امر حلقه بازخوردی ایجاد می‌کند که در آن شرایط آبوهوایی شدید موجب انتشارات بیشتر می‌شود که به‌نوبه‌ی‌خود تغییرات اقلیمی را تشدید می‌کند.
پژوهشگران همچنین دمای بحرانی را برای هر کشور شناسایی کردند که در آن انتشارات به‌طورکلی در پایین‌ترین سطح خود بود. این دما در چین ۱۹٫۵ درجه، در ایالات متحده ۱۵ درجه و در ژاپن ۱۸٫۲ درجه سانتی‌گراد است. برای بیشتر کشورها، وقتی دما از این سطح بالاتر یا پایین‌تر می‌رود، انتشار گازها شروع به افزایش می‌کند.
گلن پیترز، عضو تیم در مرکز تحقیقات بین‌المللی آب‌وهوا در نروژ می‌گوید دولت‌ها باید در طراحی سیستم‌های انرژی آینده، تأثیر آب‌وهوای شدید و نحوه واکنش مردم به شرایط نامساعد را نیز درنظر بگیرند؛ چرا که مثلا افزایش در تقاضا برای وسایل سرمایشی می‌تواند اثرات را تشدید کند.
از محدودیت‌های مطالعه آن است که داده‌هایی به‌کاررفته برای آموزش الگوریتم، شامل دو سال دنیاگیری کووید ۱۹ می‌شود که طی آن مدت جهان شاهد کاهش در میزان انتشارات کربنی بود. این الگوریتم همچنین تفاوت‌های بین جامعه دهه ۱۹۷۰ و جامعه امروزی را درنظر نمی‌گیرد. برای مثال، سطح دسترسی به تهویه مطبوع در دهه ۱۹۷۰ بسیار پایین‌تر بود؛ به این معنا که در آن دوران، روزهای بسیار گرم تاثیر کمتری بر انتشار کربن‌دی‌اکسید داشت.
به‌گفته‌ی کارشناسان، با وجود عدم قطعیت درمورد ارقام دقیق، این روند کلی واضح است که حرکت به سمت دماهای شدیدتر موجب انتشارات کربنی بیشتر می‌شود و نشان می‌دهد گرمایش جهانی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را چالش‌برانگیزتر خواهد کرد.