معمای صد ساله کوهنورد گمشده در اورست سرانجام حل شد

در ژوئن ۱۹۲۴، یک کوهنورد بریتانیایی به نام جورج لی مالوری به‌همراه یک دانشجوی جوان مهندسی به نام اندرو کمین سندی اروین به سمت قله‌ی اورست حرکت کردند. بااین‌حال آن‌ها هرگز سفر خود را به پایان نبردند و به بیش از ۳۰۰ قربانی این کوه تا به امروز پیوستند.

جسد مالوری در سال ۱۹۹۹ پیدا شد، اما جسد اروین تا همین اواخر همچنان ناپدید بود. هیئت اعزامی به رهبری جیمی چین، جستجوگر نشنال جئوگرافیک، کوهنورد حرفه‌ای و برنده‌ی جایزه اسکار برای مستند «انفرادی آزاد» اثر سال ۲۰۱۹، یک چکمه و یک جوراب با حروف اول اسم اروین را در ارتفاعی کمتر نسبت به جایی که جسد مالوری یافت شده بود، پیدا کرده‌اند.

تیم اعزامی نمونه‌ی دی‌ان‌ای از بقایای بدن را برداشتند و اعضای خانواده اروین داوطلب شدند تا برای تایید هویت، آزمایش دی‌ان‌ای انجام دهند. جولی سامرز، نوه‌ی خواهر اروین به نشنال جئوگرافیک گفت کفش و جوراب متعلق به اروین است و بقایای او را دارد و احتمالا داستان اتفاقی را که برای اروین افتاده، بازگو می‌کنند. سامرز گفت قضیه را تمام‌شده می‌داند.

Getty Images

مالوری قبل از سفر سال ۱۹۲۴، قبلا دو بار به کوه اورست رفته بود: یک بار در سال ۱۹۲۱ برای کمک به تهیه‌ی اولین نقشه‌های دقیق از منطقه و بار دیگر در سال ۱۹۲۲ و هر دو بار مجبور شد به عقب برگردد و نتوانست صعود کند.

با وجود مشکلات، مالوری در سال ۱۹۲۴ دوباره برای صعود به اورست بازگشت و این‌بار در ۳۷ سالگی جان خود را از دست داد. در ۴ ژوئن، او و اروین ۲۲ ساله کمپ پایه‌ی پیشرفته را ترک کردند و در ۶ ژوئن به کمپ ۵ و کمپ ۶ رسیدند. سپس در ۸ ژوئن برای رسیدن به قله حرکت کردند. نوئل اودل، کوهنورد دیگر، حوالی ساعت یک بعد‌از‌ظهر، آن‌ها را قبل از اینکه در ابرها ناپدید شوند، در حال بالا‌رفتن از پلکان اول یا دوم دید. سه پله‌ی سنگی مشهور در خط الراس شمال شرقی کوه اورست قرار دارد. هیچ یک از این دو مرد، دیگر دیده نشدند، اگرچه مخازن خالی اکسیژن آن‌ها بعداً درست در زیر پله‌ی اول پیدا و تبر یخی اروین در سال ۱۹۳۳ کشف شد.

Getty Images

در طول سال‌ها چندین هیئت اعزامی تلاش کردند تا بقایای مالوری و اروین را پیدا کنند. در سال ۱۹۳۶، کوهنوردی به نام فرانک اسمیت معتقد بود که جسدی را درست زیر نقطه‌ای که تبر یخی اروین پیدا شده بود، دیده است. اسمیت در نامه‌ای که تا سال ۲۰۱۳ کشف نشده بود، نوشت جسد «دقیقاً جایی است که مالوری و اروین اگر از شیب‌های زمین می‌غلتیدند، سقوط می‌کردند.» در سال ۱۹۷۵، یک کوهنورد چینی گزارش داد که در ارتفاع ۸٬۱۰۰ متری با «یک مُرده‌ی انگلیسی» برخورد کرده، اما به طرز غم‌انگیزی، روز بعد و پیش از تایید گزارش، در بهمن جان باخت.

جسد مالوری تا سال ۱۹۹۹ کشف نشد؛ وقتی یک تیم اعزامی با حمایت نوا و بی‌بی‌سی، بقایای او را در ضلع شمالی کوه در ارتفاع ۸٬۱۵۷ متری، درست زیر نقطه‌ای که قبلاً تبر یخی اروین در آنجا پیدا شده بود، یافتند. در ابتدا، اعضای تیم فکر می‌کرد اروین را پیدا کرده‌اند و امیدوار بودند دوربین او را بازیابی کنند؛ زیرا هر عکسی که سرانجام ثابت می‌کرد آن‌ها به قله رسیده‌اند، می‌توانست تاریخ کوهنوردی را تغییر دهد. با‌این‌حال، لباس‌ها‌ دارای برچسب اسم G. Leigh Mallory بودند. اقلام شخصی مانند ارتفاع‌سنج، چاقوی جیبی، عینک برفی، یک نامه و صورتحساب وسایل کوهنوردی از یک تامین‌کننده در لندن، تایید کرد که جسد متعلق به مالوری است.

پس از کشف هیجان‌انگیز جسد مالوری، جست‌و‌جو برای اروین و دوربینش براساس مشاهده‌ی تاییدنشده از سال ۱۹۷۵ تقویت شد. در سال ۲۰۱۱، تیم اعزامی بعدی، با موفقیت آخرین کمپ شناخته‌شده‌ی دو کوهنورد را شناسایی کرد. کوهنوردی چینی در سال ۲۰۰۱ ادعا کرده بود جسدی را دیده که در شکافی باریک به پشت خوابیده است. تام هولزل، مورخ اورست، از روایت کوهنورد چینی استفاده و با ترکیب این گزارش با عکس‌های هوایی، امیدوارکننده‌ترین منطقه را برای جستجوهای آینده مشخص کرد. منطقه‌ی مشخص‌شده توسط هولزل بخشی از کوه به نام نوار زرد، در ارتفاع ۸۴۲۵ متری است.

در سپتامبر ۲۰۲۴، تیم چین هنگام پایین‌آمدن از یخچال مرکزی رونگبوک، یک کپسول اکسیژن از سال ۱۹۳۳ را کشف کرد. این کپسول احتمالاً مربوط به اکتشافی در همال سال بود که تبر یخی اروین را در خط الراس شمال شرقی پیدا کرد. محفظه از کوه سقوط کرده بود و تیم متوجه شد که احتمالاً دورتر از جایی که جسد سقوط کرده، افتاده است. این باعث شد آن‌ها جستجوی خود را چند صد متر بالاتر از یخچال متمرکز کنند؛ جایی که بقایای ارواین هنوز می‌توانست در انتظار یافتن باشد.

در نهایت، تیم چین چکمه‌ای را یافتند که با یخ‌های ذوب‌شده یکی شده بود. چرم چکمه‌ی قدیمی ترک‌خورده با زیره‌های میخ‌دار و میخ‌های سرپهن فولادی که با وسایل کوهنوردی دهه ۱۹۲۰ سازگار بود و داخل آن جورابی قرار داشت. چین به نشنال جئوگرافیک گفت: «در واقع [عضو گروه] اریش [روپکه] بود که چیزی را دید و گفت: «هی، آن چیست؟» من فکر می‌کنم یک هفته قبل از اینکه آن را پیدا کنیم، [یخ‌های دورش] ذوب شده بود. من جوراب را بلند کردم و یک برچسب اسم قرمز داشت که A.C. IRVINE روی آن دوخته شده بود.» چین می‌گفت تمامی اعضا از خوشحالی سر از پا نمی‌شناختند.

بقایای جزئی بدن اروین که پیدا شده، اکنون در اختیار انجمن کوهنوردی تبت چین است. تایید رسمی مبنی بر اینکه چکمه و بقایا برای اروین است، باید طبق نتایج دی‌ان‌ای اعلام شود. جیمی چین معتقد است اروین را پیدا کرده و اسمی که روی جوراب حک شده همه چیز را ثابت می‌کند.

چین همچنین به اهمیت کشف بقایای دو کوهنورد می‌پردازد و ذکر می‌کند که هر سفری به اورست به میراث اروین و مالوری مرتبط است. او می‌گوید گاهی‌اوقات بزرگترین اکتشافات زمانی اتفاق می‌افتد که شما انتظارشان را ندارید. لحظه‌ی یافتن چکمه‌ی اروین برای او و تیمش به‌یاد‌ماندنی و احساسی بود و امیدوار است که پیدا‌کردن اروین آرامش را  به خانواده‌ی اروین و جامعه‌ی کوهنوردی آورده باشد.