از آنوبیس تا آپولو؛ ماجرای ویدئوی پربازدید سگ ولگردی که از هرم خفرع بالا رفته بود

می‌گویند زندگی بالاخره یک روز روی خوش خود را به هرکس نشان می‌دهد. برای آپولو، سگ ولگرد جوانی که در مجموعه اهرام جیزه در قاهره پرسه می‌زند، آن روز ۱۴ اکتبر بود. اندکی پس از طلوع آفتاب، الکس لانگ خلبان پاراگلایدر متوجه سگی شد که روی هرم خفرع، بنای آهکی ۱۳۶ متری جست‌وخیز می‌کرد. این درحالی است که انسان‌ها مجاز به بالا رفتن از هرم نیستند.

آقای لانگ حسابدار اهل آتلانتا می‌گوید: «به پایین نگاه کردم و دیدم چیزی درحال حرکت است.» او درحال شرکت در ورزش ماجراجویانه‌ای به نام پاراموتورینگ بود که به افراد اجازه می‌دهد با بستن کوله‌پشتی مجهز به موتور کوچک و بال، خود را به هواپیمای انسانی تبدیل کنند. آقای لانگ می‌گوید سگ با اعتماد به نفس در آنجا ایستاده بود، گویی فرعون تپه است.

آقای لانگ ویديوی کوتاهی را ضبط کرد که به سرعت ۲۸ میلیون بازدید در اینستاگرام به دست آورد و در چندین پلتفرم آنلاین دیگر نیز بازدید زیادی داشت. ویدئو موجب شد کاربران شبکه‌های اجتماعی به این موضوع فکر کنند که آیا این موجود با گوش‌های بزرگ «آنوبیس» است. آنوبیس خدای مردگان مصر باستان بود که اغلب با مردی با سر شغال به تصویر کشیده شده است.

ویکی میشل براون، هم‌بنیان‌گذار بنیاد نجات حیوانات قاهره می‌گوید او آنوبیس نبود. کارگرانی که در مجموعه هرم جیزه کار می‌کردند، قبلا نام او را آپولو گذاشته بودند.

خانم براون و شریک تجاری‌اش، ابراهیم البنداری در ساختمانی رو‌به‌روی هرم ۴۶۰۰ ساله زندگی می‌کنند. بلافاصله پس از انتشار ویدیوی آقای لانگ، آقای البنداری از روی رنگ و حالت دمش، آپولو را شناخت. طی سه سال گذشته، بنیاد او غذا، آب و مراقبت‌های بهداشتی برای این سگ و هشت خواهر و برادر و مادرشان فراهم کرده بود. این سگ‌ها معمولا روی پله‌های گوشه شمال غربی هرم خفرع می‌خوابند و به‌طور آزادانه همراه چندین گروه سگ دیگر در محوطه پرسه می‌زنند. تقریبا کل سگ‌ها واکسینه و همه به جز آپولو عقیم شده‌اند. به‌گفته‌ی آقای البنداری، هر زمان که آن‌ها تلاش می‌کنند آپولو را به دام بیندازند، او به بالای هرم می‌رود.

هنگام اوج‌گرفتن بر فراز هرم، حواس آقای لانگ به قدری پرت آپولو شد که سوخت پاراموتورش تمام و باعث شد شروع به فرود کند. او به‌طور ایمن آن‌سوی اهرام در صحرای آفریقا فرود آمد. وقتی وی به نقطه فرود رسید، به خلبان‌های دیگر ماجرای سگ را گفت و ویدئو را به آن‌ها نشان داد. او به خاطر می‌آورد که خلبانی که اینفلوئنسر خودخوانده‌ی شبکه‌های اجتماعی است، ویدئو را شگفت‌آور دانسته بود.

اینفلوئنسر که مارشال موشر نام داشت، ویدئو را ویرایش و سلفی آقای لانگ را با عکسی از خودش جایگزین کرد. موشر بدون کسب اجازه از آقای لانگ ویدئوی ویرایش‌شده را در اینستاگرام خود منتشر کرد و خودش را نیز به‌عنوان خلبان معرفی کرد (زمانی که از آقای موشر خواسته شد درباره این موضوع نظر دهد، در ایمیلی نوشت: «این ویدیوی ویرایش‌شده و پست متعلق به من است و هیچ الزام قانونی یا اخلاقی برای تگ کردن او (آقای لانگ) ندارم.»

در پایان تور رسانه‌ای ساختگی آقای موشر، او پیامکی به آقای لانگ فرستاد که نوعی عذرخواهی به‌نظر می‌رسید اما خیلی هم جدی نبود: «سال‌هاست در تلاش برای ساخت ویدیویی وایرال مثل این بوده‌ام و فکر می‌کنم فقط در فرصتی که پیش آمد، غرق شدم.».

آقای موشر به نیویورک‌تایمز گفت چند صد دلار درآمدی که از حقوق استفاده از ویدیوی خود به دست آورده بود، با آقای لانگ به اشتراک گذاشته است. آقای لانگ نیز این موضوع را تأیید کرده؛ اما می‌گوید هدف اصلی او از تهیه ویدیو، کسب درآمد یا شهرت نبوده و به نوعی، آرامش و دوری از مشکلات را به شهرت و منافع مالی ترجیح می‌دهد.

پنج سال پیش، وزیر کشاورزی مصر برآورد کرد که این کشور ۱۵ میلیون سگ ولگرد دارد و این سگ‌ها هر سال ۲۰۰ هزار نفر را گاز می گیرند. در قاهره، سگ‌های ولگرد بلدی نامیده می‌شوند؛ واژه‌ای عربی که به معنای «بومی» یا «محلی» است. سگ‌های بلدی ترکیبی از نژادهای سالوکی، سگ شکاری فرعون و سگ کنعان هستند که به‌طور طبیعی تکامل پیدا کرده‌اند و در همه‌جا، از پله‌ها در خیابان‌های فرعی تا سقف ماشین‌ها، حضور دارند.

انسان‌ها و سگ‌ها در قاهره تاریخچه‌ای پرتنش دارند. آلن میخائیل، تاریخ‌نگار در دانشگاه ییل می‌گوید برخلاف تصور رایج مبنی بر اینکه سگ‌ها در اسلام نجس هستند، رابطه‌ی این حیوانات با مردم اغلب مبتنی بر همزیستی و نفع دوطرفه بوده است. در آغاز قرن ۱۶، سگ‌ها به خاطر خوردن زباله، جایگاه ویژه‌ای داشتند و حتی حمایت‌های قانونی نیز برای آن‌ها درنظر گرفته شد

سگ‌های نیمه‌وحشی که به‌طور غیررسمی در کوچه‌های پیچ در پیچ قاهره نگهبانی می‌دادند، آن‌چنان نیروهای فرانسوی را آزار دادند که در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۷۹۸ به تیراندازان دستوار داده شد، هر سگ ولگردی را که با آن برخورد می‌کنند، بکشند. سربازان با سبدهایی از گوشت مسموم در شهر پرسه می‌زدند و سگ های زیادی را کشتند.

دکتر میخائیل در کتابی با عنوان «حیوانات در مصر عثمانی» می‌نویسد مدتی نگذشت که سگ‌ها درنظر مردم به‌عنوان آلاینده‌های صوتی، موجودات اشغال‌کننده‌ی فضای شهر و ناقلان احتمالی بیماری‌ها و منبع بی‌فایده‌ای از آلودگی شناخته شدند.

تا همین اواخر، مقامات سگ‌های بلدی را با پخش سم سیترینین در خیابان‌ها در طول شب از بین می‌بردند. امروزه در قاهره مسموم کردن آن‌ها غیرقانونی است، هرچند گفته می‌شود این قانون به خوبی اجرا نمی شود.

خانم براون که در تنسی بزرگ شده است، می‌گوید جامعه‌ی محلی سگ‌های خیابانی را به‌عنوان آفت می‌بینند؛ اما در سال‌های اخیر سگ‌های ولگرد بیشتر مورد پذیرش و حمایت مردم قرار گرفته‌اند. سازمان او به ۲۶۶ سگ پناه داده است و خانم براون تاکنون پذیرش سگ‌ها در سراسر اروپا و آمریکای شمالی را تسهیل کرده است.

در ماه اکتبر، درخواست‌های زیادی برای سرپرستی آپولو ارسال شد، اما خانم براون کل درخواست‌ها را رد کرده است. او می‌گوید: «اهرام خانه آپولو هستند و تبدیل او به حیوان خانگی غیرمنصفانه است؛ اما اگر کسی بخواهد سگی از سگ‌های محوطه اهرام داشته باشد، می‌توانیم توله‌ای را که از محبت‌کردن لذت می‌برد، برای او بفرستیم.»