نبرد تراشه‌‌ای گوشی‌های پرچم‌دار ۲۰۲۴؛ برنده کدام است؟

انتخاب بهترین گوشی هوشمند پرچمدار در بازار امروز دیگر صرفاً به انتخاب گران‌ترین گزینه خلاصه نمی‌شود. با اینکه قیمت احتمالاً به‌عنوان یک شاخص اولیه در نظر گرفته شود، بدون داشتن دانش کافی در مورد مشخصات فنی و معیارهای کلیدی، گرفتن تصمیم درست بسیار دشوار است. نادیده گرفتن این معیارها می‌تواند به انتخاب نادرست منجر شود.

در انتخاب بهترین گوشی پرچمدار بازار، معیارهای مختلفی در نظر گرفته می‌شود؛ از تجربه‌ی عکاسی و عمر باتری و نمایشگر پروضوح بگیر تا نرم‌افزار و طراحی و برچسب قیمتی. بررسی این موارد معمولاً آسان است و نتیجه‌گیری در عرض چند دقیقه ممکن می‌شود؛ اما اگر ملاک، قدرت تراشه باشد، مقایسه چالش‌برانگیز خواهد شد.

در بحث قدرت تراشه، معیارهای مختلفی دخالت دارند؛ ازجمله عملکرد پردازشی که یکی از معیارهای مهم برای انتخاب قدرتمندترین گوشی بازار محسوب می‌شود. گوشی هوشمند باید بتواند تمامی وظایف روزانه، از جمله باز کردن برنامه‌ها، وبگردی، اجرای بازی‌ها و مدیریت برنامه‌های پس‌زمینه را با سرعت بالا و بدون کندی انجام دهد. یکی از ویژگی‌های مهم تراشه‌های گوشی هوشمند، تعداد هسته‌ها است. برخی هسته‌ها برای انجام وظایف سبک با مصرف کم انرژی طراحی شده‌اند و برخی دیگر برای پردازش‌های سنگین و گرافیکی. توجه کنید که تعداد هسته‌ها تنها عامل افزایش سرعت نیست، بلکه معماری و بهینه‌سازی آن‌ها نیز تأثیر زیادی دارد.

قابلیت‌های گرافیکی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. پردازنده‌های گرافیکی (GPU) وظیفه‌ی پردازش بازی‌ها و برنامه‌های گرافیکی را برعهده دارند. از طرف دیگر، مصرف باتری یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در انتخاب گوشی است که ارتباط مستقیمی با بهینگی تراشه دارد. یک گوشی هوشمند با قدرت پردازشی بالا، اما باتری ضعیف، نمی‌تواند نیازهای روزانه‌ی کاربران را به خوبی برآورده کند.

پایداری تراشه حین استفاده‌های سنگین نیز باید مورد توجه قرار گیرد. گوشی‌هایی که تحت فشار سنگین مانند اجرای بازی‌های گرافیکی یا برنامه‌های پیچیده، دچار کاهش سرعت یا افزایش شدید دمای بدنه می‌شوند، معمولاً تجربه‌ی کاربری مطلوبی ارائه نمی‌دهند.

با توجه به این پارامترها، انتخاب گوشی هوشمند بدون داشتن اطلاعات دقیق در مورد عملکرد تراشه، امری چالش‌برانگیز است؛ به‌همین‌خاطر تصمیم گرفتیم قدرتمندترین تراشه‌های بازار را روبه‌روی هم قرار دهیم تا با بررسی دقیق مشخصات فنی و نتایج بنچمارک‌ها، ببینیم کدام‌یک با نیازهای کاربر تطابق دارد.

در مقاله‌ی پیش رو قصد داریم به بررسی و مقایسه‌ی قدرتمندترین تراشه‌های جای‌گرفته در دل گوشی‌های پرچمدار ۲۰۲۴ بپردازیم. این تراشه‌ها شامل اسنپدراگون ۸ نسل ۳ از کوالکام، A17 پرو از اپل، دیمنسیتی ۹۳۰۰ از مدیاتک، اگزینوس ۲۴۰۰ از سامسونگ و تنسور G4 از گوگل هستند. در ادامه تلاش می‌کنیم با مقایسه‌ی نتایج بنچمارک زومیت از هر تراشه، نقاط قوت و ضعف هر کدام را مرور کنیم تا به جمع‌بندی مناسبی در مورد عملکرد آن‌ها برسیم.

با توجه به اینکه تراشه‌ی A18 Pro آیفون ۱۶ پرو در ماه‌های پایانی سال ۲۰۲۴ عرضه شد، عملکرد این تراشه را در مطلب دیگر با گوشی‌های پرچم‌دار ۲۰۲۵ مجهز به تراشه‌هایی مانند اسنپدراگون ۸ نسل ۴، مقایسه خواهیم کرد.

تراشه‌ی اسنپدراگون ۸ نسل ۳ (که به‌طور خلاصه آن را S8G3 می‌نامیم) در همایش تکنولوژی شرکت کوالکام در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) رونمایی شد.

این پردازنده‌ی جدید با بهره‌گیری از فناوری Cortex v9، توانسته حدود ۳۰ درصد سریع‌تر از نسل قبلی خود عمل کند و مصرف انرژی آن نیز ۲۰ درصد بهینه‌تر شده است.

همچنین با ارائه‌ی امکاناتی مانند Snapdragon Elite Gaming و Adreno Frame Motion Engine، تجربه‌ی بازی‌ها در حدود ۱۲ درصد نسبت به نسل ارتقا یافته است.

در زمینه‌ی هوش مصنوعی، تراشه‌ی S8G3 با بهبود ۹۸ درصدی عملکرد خود، قادر به انجام محاسبات پیچیده در زمان کوتاه‌تر است. این ویژگی به‌خصوص در کاربردهایی مانند یادگیری ماشین و پردازش تصویر بسیار به کار می‌آید و قابلیت‌های جذابی مانند Sketch to Image را در تاشدنی‌های جدید سامسونگ امکان‌پذیر می‌کند.

هر سال اپل با معرفی نسل جدید آیفون‌، یک تراشه‌ی جدید نیز عرضه می‌کند. تراشه‌ی سال گذشته A17 Pro نام داشت و به‌طور اختصاصی در آیفون ۱۵ پرو و ۱۵ پرو مکس به کار رفته؛ این تراشه براساس فرایند ساخت ۳ نانومتری TSMC ساخته شده است که آن را به اولین عضو خانواده‌ی ۳ نانومتری در صنعت تبدیل می‌کند.

تراشه‌ی A17 Pro دارای پیکربندی ۶ هسته‌ای است: دو هسته با عملکرد بالا و چهار هسته با کارایی بالا (و مصرف کم). هسته‌های با کارایی بالا ۱۰ درصد سریع‌تر از نسل قبلی هستند و هسته‌های کم‌مصرف نیز وظایف روزمره‌ای را انجام می‌دهند که نیاز به سرعت بالا ندارند، اما به بهینه‌سازی مصرف باتری کمک می‌کنند.

واحد پردازش گرافیکی A17 Pro نیز دستخوش تغییرات بزرگی شده است. این GPU شش هسته‌ای تا ۲۰ درصد سریع‌تر شده و با مصرف انرژی کمتر، عملکرد پایدارتری در بازی‌ها ارائه می‌دهد. همچنین، برای گیمرها قابلیت MetalFX را ارائه می‌دهد تا در عین کنترل مصرف باتری، جزئیات گرافیک بازی‌ها را افزایش یابد.

تراشه A17 Pro همچنین از موتور عصبی پیشرفته‌ای بهره می‌برد که می‌تواند تا ۳۵ تریلیون عملیات در ثانیه انجام دهد. قابلیت‌های A17 Pro در زمینه‌ی هوش مصنوعی و یادگیری ماشین، امکانات جدیدی مانند تصحیح خودکار دقیق‌تر، محوکردن پس‌زمینه در عکس‌های پرتره و ایجاد صدای شخصی برای افراد با مشکلات گفتاری را فراهم می‌کند.

در مجموع، تراشه‌ی اپل با ترکیب معماری پیشرفته، بهینه‌سازی‌های مصرف انرژی تا ۱۵ درصد و قابلیت‌های گرافیکی و هوش مصنوعی، به یکی از قدرتمندترین و کارآمدترین تراشه‌های موبایلی تبدیل شده است که نه‌تنها عملکرد فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌دهد، بلکه تجربه‌ی کاربری را در زمینه‌های مختلف بهبود می‌بخشد.

شایعات مربوط به تراشه اگزینوس ۲۴۰۰ برای اولین بار در اوایل سال ۲۰۲۳ شنیده شد. مجموعه‌ی تراشه‌ی اگزینوس ۲۴۰۰ در برخی نسخه‌ها به‌عنوان قلب تپنده‌ی گلکسی S24 و S24 پلاس عمل می‌کند، اما در مدل اولترا حضور ندارد. اخیراً سامسونگ اعلام کرده است که تمام پرچمداران کهکشانی سال ۲۰۲۵ (خانواده‌ی S25) را فقط با تراشه‌های اسنپدراگون عرضه خواهد کرد.

سامسونگ در این محصول از پیکربندی متفاوت ۱+۲+۳+۴ استفاده کرده است که در مجموع شامل ۱۰ هسته می‌شود: یک هسته با عملکرد بالا از نوع Cortex-X4 با فرکانس ۳٫۲ گیگاهرتز، دو هسته‌ی Cortex-A720 با فرکانس ۲٫۹ گیگاهرتز، دو هسته‌ی A720 با فرکانس ۲٫۶ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A520 با فرکانس ۱٫۹۲ گیگاهرتز. این ترکیب به پردازنده اجازه می‌دهد تا در عین حال که قدرت پردازشی بالایی دارد، در مصرف انرژی نیز بهینه عمل کند.

از سوی دیگر، پردازنده‌ی گرافیکی Xclipse 920 که در اگزینوس ۲۲۰۰ هم به کار رفته بود، با بهره‌گیری از معماری RDNA 2 شرکت AMD و قابلیت‌های رهگیری پرتو، با نشان دادن ۵۸ درصد بهبود عملکرد گرافیکی در بنچمارک 3DMark، پتانسیل بالاتری از خود را نشان داده است.

یکی از نقاط قوت برجسته‌ی اگزینوس ۲۴۰۰، افزایش ۱۴٫۷ برابری در عملکرد محاسباتی هوش مصنوعی نسبت به اگزینوس ۲۲۰۰ است. این ارتقاء، توانایی تراشه در زمینه‌هایی مانند خلاصه‌سازی متن به گفتار، ترجمه‌ی همزمان مکالمات و تولید تصاویر را بهبود می‌بخشد.

مدیاتک در تراشه‌ی دیمنسیتی ۹۳۰۰ (MT6989) برای اولین بار با کنار گذاشتن هسته‌های کم‌مصرف، تنها هسته‌های پرتوان را به کار گرفته‌ است. به گفته‌ی جو چن، ریئیس هیئت‌مدیره‌ی مدیاتک، «دیمنسیتی ۹۳۰۰ قدرتمندترین تراشه پرچمدار مدیاتک تا به امروز به‌شمار می‌آید که با طراحی منحصربه‌فرد All Big Core، قدرت محاسباتی فوق‌العاده‌ای را به‌همراه می‌آورد.»

با بهره‌گیری از مفهوم «فقط هسته‌های بزرگ»، دیمنسیتی ۹۳۰۰ از هشت هسته‌ی قدرتمند شامل چهار هسته‌ی Arm Cortex-X4 و چهار هسته‌ی Cortex-A720 تشکیل شده که این ترکیب، قدرت پردازشی تا ۶۷ درصد بهتر را نسبت به دیمنسیتی ۹۲۰۰ ارائه می‌دهد و برای اجرای بازی‌های گرافیکی سنگین با نرخ فریم بالا ایدئال است.

به‌علاوه، مدیاتک با افزایش ۲۹ درصدی حافظه‌ی کش، ظرفیت آن را به ۱۸ مگابایت رسانده است. این ارتقاء‌ نه‌تنها سرعت و کارایی تراشه را در انجام وظایف پیچیده افزایش می‌دهد، بلکه مدیریت همزمان چندین برنامه را نیز بهبود می‌بخشد.

دیمنسیتی ۹۳۰۰ همچنین از قابلیت رهگیری پرتو سخت‌افزاری پشتیبانی می‌کند که معمولاً در کامپیوترها و کنسول‌های بازی پیشرفته استفاده می‌شود. هرچند این تکنولوژی در دنیای موبایل در مراحل اولیه‌ی خود قرار دارد، اما تراشه‌ی دیمنسیتی ۹۳۰۰ به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد بازی‌هایی با جلوه‌های بصری خیره‌کننده ایجاد کنند.

علاوه‌براین، دیمنسیتی ۹۳۰۰ اولین موتور هوش مصنوعی مبتنی بر سخت‌افزار در دنیا را به‌کار گرفته است. این واحد پردازش هوش مصنوعی می‌تواند عملکرد گرافیکی بازی‌ها را تا ۲۵ درصد (برای پردازش داده‌های ممیز شناور گرافیکی) بهبود ببخشد، تنظیمات را برای بهترین کارایی بهینه و حتی رفتار کاربر را پیش‌بینی کند و با پشتیبانی از مدل‌های زبان پیشرفته‌ای نظیر متا لاما ۲ و Baidu AI LLM، زمینه‌ی توسعه‌ برنامه‌های هوش مصنوعی متنوع و کارآمدی را فراهم آورد.

گوگل در تاریخ ۱۳ آگوست ۲۰۲۴ (مرداد ۱۴۰۳) سری پیکسل ۹ را معرفی کرد که در بطن آن، تراشه‌ی جدید تنسور G4 قرار دارد. به گفته‌ی گوگل، تراشه‌ی جدید، این دستگاه را به یکی از «هوشمندترین» گوشی‌های موجود در بازار تبدیل کرده است.

تنسور G4 از سرعت کلاک ۷ درصد بالاتر نسبت به تنسور G3 بهره می‌برد و همچنین پردازنده گرافیکی آن ۶ درصد سریع‌تر عمل می‌کند. به‌طور کلی، تنسور G4 نسبت به تنسور G3 تا ۱۰ درصد بهبود عملکرد داشته است.

پردازنده‌ی تنسور G4، یک تراشه‌ی سفارشی به‌حساب می‌آید که به‌صورت مشترک توسط گوگل و سامسونگ و با معماری ۴ نانومتری طراحی و تولید شده است. تنسور G4 با هشت هسته‌ی پردازشی و بهره‌گیری از هسته‌ی Cortex-X4، به کاربران اجازه می‌دهد از عملکرد بهینه و قدرت پردازش بالا بهره‌مند شوند. همچنین، هسته‌های A720 و A520 به حفظ بازدهی و عملکرد پایدار کمک می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی تنسور G4، پردازنده‌ی گرافیکی Arm Immortalis-G715 است که با پشتیبانی از رهگیری پرتو سخت‌افزاری، کیفیت بصری بازی‌ها و برنامه‌های گرافیکی سنگین را به‌طور قابل‌ توجهی بهبود می‌بخشد.

علاوه بر این، تنسور G4 به لطف تیم دیپ‌مایند، می‌تواند مدل‌های هوش مصنوعی پیچیده‌ای مانند جمنای نانو را با سرعت بیشتری اجرا کند و به کاربران امکان می‌دهد از قابلیت‌های پیشرفته‌ای همچون تشخیص صدا، پردازش تصویر و آگاهی از محیط، به‌طور مستقیم روی دستگاه خود بهره‌مند شوند.

تنسور G4 با استفاده از فرایند ۴ نانومتری LPP+ سامسونگ، توانسته است بازدهی و مدیریت حرارتی بهتری نسبت به G3 ارائه دهد. گوگل ادعا می‌کند که تنسور G4 با ترکیب قدرت پردازش بالا، بهینگی مصرف انرژی، قابلیت‌های گرافیکی پیشرفته و پشتیبانی از هوش مصنوعی، می‌تواند تحولی در تجربه‌ی کاربری گوشی‌های هوشمند ایجاد کند.

در این بخش، به بررسی قدرت پردازشی تراشه‌های معرفی‌شده می‌پردازیم. اما قبل از مقایسه، خالی از لطف نیست که نگاهی اجمالی به مشخصات فنی این تراشه‌ها داشته باشیم:

در جدول زیر، امتیاز CPU تراشه‌ها را در پردازش‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای براساس بنچمارک معتبر GeekBench 6 مشاهده می‌کنید. نتایج مربوط به تمام تراشه‌ها به‌جز دیمنسیتی ۹۳۰۰ از آزمون‌های زومیت به‌دست آمده است.

اسنپدراگون ۸ نسل ۳ و A17 پرو هر دو از هسته‌های پردازشی قدرتمندی بهره می‌برند، اما A17 پرو با استفاده از معماری اختصاصی اپل و بهینه‌سازی‌های دقیق، عملکرد پردازشی بهتری دارد. این تفاوت به‌ویژه در وظایف تک‌هسته‌ای حس می‌شود که اپل توانسته است بهره‌وری بسیار بالاتری ارائه دهد.

از سوی دیگر، دیمنسیتی ۹۳۰۰ در پردازش‌های چندوظیفه‌ای و اجرای برنامه‌های سنگین، عملکرد بسیار قدرتمندی دارد و حتی از A17 پرو نیز با پنج درصد پیشی می‌گیرد. این مسئله به ویژه در شرایطی که پردازش‌های متعددی به‌صورت همزمان در حال اجرا باشند، مشهود است.

دیمنسیتی ۹۳۰۰ در بنچمارک‌های پردازشی عملکرد بسیار قدرتمندی از خود نشان داد. این تراشه توانست در آزمون‌های چند‌هسته‌ای، تراشه‌های S8G3 و A17 Pro را به چالش بکشد. می‌توان گفت دیمنسیتی ۹۳۰۰ در زمینه‌ی پردازش چندهسته‌ای، با فدا کردن بهینگی مصرف انرژی، جایگاه بالاتری نسبت به رقبا به خود اختصاص داده است؛ اما همچنان در وظایف تک‌هسته‌ای نمی‌تواند به سطح A17 پرو برسد (دو درصد ضعیف‌تر) و تقریباً با S8G3 در یک سطح قرار می‌گیرد. با توجه به عملکرد مناسب و هزینه‌ی نسبتاً کمتر گوشی‌های مجهز به دیمنسیتی ۹۳۰۰ نسبت‌ به رقبا، این تراشه گزینه‌ی کارآمدی پیش روی کاربران می‌گذارد.

اگزینوس ۲۴۰۰ در پردازش‌های چندوظیفه‌ای و محاسبات سنگین، به‌طور کلی عملکرد خوبی دارد، اما در مقایسه با A17 پرو و اسنپدراگون ۸ نسل ۳، همچنان در برخی زمینه‌ها مانند بهره‌وری تک‌هسته‌ای ضعف دارد (۵ درصد ضعیف‌تر از S8G3 و ۲۷ درصد کمتر از A17 پرو). این تراشه به‌دلیل بهینه‌سازی‌های سامسونگ، عملکرد قابل‌ قبولی در دستگاه‌های سامسونگ دارد، اما در رقابت با کوالکام و اپل، کمی جا می‌ماند.

تنسور G4 اگرچه تمرکز بیشتری بر پردازش‌های هوش مصنوعی دارد، در مقایسه با دیگر تراشه‌ها در زمینه‌ی پردازش عمومی، عملکرد ضعیف‌تری نشان می‌دهد. گوگل با این تراشه سعی کرده است تا بهبودهایی در زمینه‌های خاص مانند پردازش‌های مرتبط با دوربین و یادگیری ماشین ارائه دهد، اما در رقابت با A17 پرو و اسنپدراگون ۸ نسل ۳، هنوز فاصله زیادی دارد. پیکسل‌های مجهز‌ به تنسور G4 برای کاربرانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت هستند، گزینه‌ای مناسب خواهد بود، اما به کار افرادی که برایشان عملکرد قدرتمند در اکثر زمینه‌ها اهمیت دارد، نمی‌آید.

در این بخش، قابلیت‌های گرافیکی تراشه‌ها در رندر بازی را براساس بنچمارک GFXBench مقایسه می‌کنیم. هر یک از این تراشه‌ها از پردازنده‌ی گرافیکی پیشرفته‌ای بهره می‌برند که تجربه‌ای رضایت‌بخش را در اجرای بازی‌ها و برنامه‌ها ارائه می‌دهند.

اسنپدراگون ۸ نسل ۳ با GPU‌ پیشرفته‌ی خود که از تکنولوژی ردیابی پرتو پشتیبانی می‌کند، یکی از بهترین گزینه‌ها برای گیمرها است. این تراشه در مقایسه با A17 پرو اپل که از GPU اختصاصی اپل بهره می‌برد، در برخی بازی‌های گرافیکی سنگین عملکرد بهتری ارائه می‌دهد. نتایج بنچمارک‌ها، رقابت بسیار نزدیک تراشه‌های S8G3 و دیمنسیتی ۹۳۰۰ را نشان می‌دهد. با این اوصاف، در نظر گرفتن رتبه‌ی برتر برای هر دو تراشه به‌طور مشترک، منصفانه خواهد بود.

A17 پرو در پردازش‌های گرافیکی عملکرد رضایت‌بخشی ندارد، زیرا تمرکز اپل بیشتر بر بهینگی مصرف انرژی بوده و در نتیجه، در برخی از آزمون‌های گرافیکی شاید به اندازه‌ی دیمنسیتی ۹۳۰۰ و S8G3 قدرتمند ظاهر نشود. در هر صورت، کسب رتبه‌ی چهارم در این جدول، چندان دور از انتظار نیست؛ اگر به جدول مقایسه‌ی جزئیات پردازنده‌ها برگردید، توان عملیاتی پردازنده گرافیکی A17 پرو ۲٫۸ برابر پایین‌تر از تراشه‌های دیمنسیتی ۹۳۰۰، در حدود نصف S8G3 و حتی ۱٫۵ برابر کمتر از اگزینوس ۲۴۰۰ است.

دیمنسیتی ۹۳۰۰ با توجه به نتایج هر دو بنچمارک، رقابت نزدیکی با اسنپدراگون ۸ نسل ۳ دارد و بنا بر اعداد، فراتر از آن جای می‌گیرد. دیمنسیتی ۹۳۰۰ با بهره‌گیری از Immortalis-G720 عملکردی چشمگیر ارائه کرده و در اجرای بازی‌های سنگین و برنامه‌های گرافیکی پیشرفته، برتری مطلق و چشمگیری نسبت به A17 Pro داشته و توانسته است تجربه‌ای روان و رضایت‌بخش را به کاربران ارائه دهد.

اگزینوس ۲۴۰۰ از پردازنده‌ی گرافیکی Xclipse 940 بهره می‌برد که براساس معماری RDNA 3 شرکت AMD ساخته شده است. سامسونگ با استفاده از این تراشه توانسته عملکرد راضی‌کننده‌ای در بازی‌های گرافیکی ارائه دهد، اما ۱۶ درصد در مقایسه با پرچمدار کوالکام و ۱۹ درصد نسبت به مدیاتک، عقب‌تر است. نکته جالب‌توجه درباره‌ی این تراشه، برتری ۴۵ درصدی آن نسبت به اپل A17 پرو محسوب می‌شود.

تراشه‌ی سامسونگ در برخی از بازی‌های سنگین، ممکن است به‌دلیل مدیریت حرارتی کمتر، عملکرد پایین‌تری داشته باشد. با وجود پیشرفت‌های چشمگیر اگزینوس، واحد گرافیکی کوالکام هنوز در زمینه‌ی رندرینگ، برتری قابل‌ توجهی دارد.

تنسور G4 اگرچه تمرکز بیشتری بر بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری و پردازش‌های مرتبط با دوربین و هوش مصنوعی دارد، در مقایسه با رقبا در زمینه‌ی گرافیکی عملکرد ضعیف‌تری نشان می‌دهد. این تراشه شاید در بازی‌های سنگینی مانند کال آو دیوتی یا Genshin Impact، با چالش‌هایی مواجه شود. بنابراین تنسور G4 پردازنده‌ی مناسبی برای بازی‌های سبک است.

بهینگی مصرف انرژی از دیگر عوامل متأثر از تراشه است که در انتخاب بهترین گوشی تأثیر دارد. این مسئله به‌ویژه در زمان استفاده‌ی طولانی‌مدت از دستگاه و هنگام اجرای برنامه‌های سنگین اهمیت دارد.

مصطفی عسگری

چگونه عمر باتری دستگاه‌های الکترونیکی را افزایش دهیم؟

مطالعه '9

به دلیل آنکه هر تراشه شاید در گوشی هوشمندی با ظرفیت باتری متفاوت عرضه شده باشد، برای مقایسه‌ی برابر، از معیار جدیدی در جدول زیر استفاده کرده‌ایم. برای به دست آوردن این معیار جدید، با هر گوشی چند فعالیت مختلف (تماس، بازی، وبگردی، پخش ویدیو) به منظور خالی کردن باتری انجام می‌دهیم. سپس میانگین وزن‌دار زمان فعالیت دستگاه (به دقیقه) را بر ظرفیت باتری (به آمپر ساعت) تقسیم می‌کنیم. ممکن است از خود بپرسید:

عدد حاصل مشخص می‌کند که عملیات تراشه، ۱۰۰۰ میلی‌آمپرساعت انرژی را در چند دقیقه مصرف می‌کند. برای عادلانه بودن زمان‌های تخلیه‌ی شارژ، از بنچمارک GSMArena استفاده می‌کنیم.

A17 پرو با تمرکز ویژه‌ای که بر بهره‌وری انرژی دارد، توانسته است در این زمینه بهترین عملکرد را کسب کند. این تراشه به‌دلیل بهینگی بالای انرژی، می‌تواند عمر باتری دستگاه‌های آیفون را به میزان چشمگیری افزایش دهد (حداقل دو ساعت بیشتر در مقابل رقبا) و در عین حال عملکردی پایدار در برنامه‌های سنگین داشته باشد.

اسنپدراگون ۸ نسل ۳ نیز با بهره‌گیری از معماری بهینه و تکنولوژی‌های پیشرفته، مصرف انرژی را به حداقل رسانده و در حالی که قدرت پردازشی بالایی دارد، در زمینه‌ی بهینگی مصرف انرژی، ۱۴ دقیقه انرژی بیشتری در هر آمپرساعت نسبت به دیمنسیتی ۹۳۰۰ ارائه می‌دهد؛ اما همچنان به پای بهینگی A17 پرو نمی‌رسد (۱۳۰ دقیقه ساعت بیشتر به ازای هر آمپرساعت). تراشه کوالکام در این بین به وضوح از اگزینوس ۲۴۰۰ سامسونگ در بهینگی مصرف انرژی ۱۰ درصد عقب‌تر است.

دیمنسیتی ۹۳۰۰ نیز با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های جدید و بهینه‌سازی‌های انجام‌شده، مصرف انرژی را به حداقل رسانده و بهره‌وری انرژی بالایی دارد. این تراشه در رتبه‌بندی معیار طول عمر باتری دستگاه‌ها عملکردی فوق‌العاده‌ای نسبت به سایر رقبا دارد، اما در مقایسه با A17 پرو در زمان نگهداری شارژ، هنوز عقب‌تر است. فراموش نکنید که مدیاتک فقط از هسته‌های پرتوان در تراشه دیمنسیتی استفاده کرده و دور از انتظار نیست که مصرف بهینه‌ای ارائه ندهد. این واقعیت سبب می‌شود تا اغلب گوشی‌های دارای این تراشه، نیاز به استفاده از باتری با ظرفیت اسمی بالایی داشته باشند تا شارژدهی مناسبی برای کابران فراهم آورند.

اگزینوس ۲۴۰۰ بهره‌وری انرژی شگفت‌انگیزی دارد و در مقایسه با تراشه‌های مدیاتک و کوالکام، مصرف کمتری دارد. فراموش نکنیم که این تراشه با ۱۰ هسته، رکورددار بیشترین تعداد هسته‌ها در این مقایسه است. سامسونگ با این تراشه سعی کرده تا تعادلی بین عملکرد و مصرف انرژی ایجاد کند و به نظر می‌رسد در این امر موفق بوده؛ اما این موفقیت کفه‌ی سنگین‌تری به نفع مصرف انرژی داشته است.

تنسور G4 با تمرکز بر روی هوش مصنوعی و پردازش‌های خاص، مصرف انرژی را در این بخش‌ها بهینه کرد، اما در مقایسه با تراشه‌های دیگر، به‌ویژه در زمینه‌های عمومی و بازی‌های گرافیکی، مصرف انرژی بیشتری دارد (با مصرف یک آمپرساعت در هر ۱۴۸٫۶ دقیقه). این تراشه برای کاربرانی که به دنبال تجربه‌ای مبتنی بر هوش مصنوعی هستند، مناسب است، اما در زمینه‌ی بهره‌وری انرژی عمومی، هنوز نیاز به بهبود دارد.

در دنیای تکنولوژی گوشی‌های هوشمند، پایداری تراشه‌ها تحت شرایط چالش‌برانگیز، اهمیت زیادی دارد. برای بررسی میزان پایداری تراشه‌های مورد بررسی، از آزمون 3D Mark Wildlife Stress Test استفاده کردیم. این تست با بررسی عملکرد دستگاه در پردازش‌های سنگین، امتیاز نهایی و درصد پایداری را ارائه می‌دهد. این درصد نشان می‌دهد که دستگاه تا چه حد می‌تواند عملکرد خود را در طول زمان حفظ کند؛ هرچه درصد بالاتر باشد، پایداری تراشه بیشتر است.

اسنپدراگون ۸ نسل ۳ با وجود پیشرفت چشمگیر قدرت پردازشی و گرافیکی، پایداری چندان خوبی از خود نشان نمی‌دهد و در انتهای لیست رتبه‌بندی قرار می‌گیرد. این نسل حتی پایداری کمتری نسبت به نسل قبلی (با ۶۴ درصد) نشان می‌دهد.

A17 Pro اپل به دلیل استفاده از فناوری‌های پیشرفته، در این زمینه بسیار موفق بوده است. اپل با استفاده از معماری اختصاصی و تمرکز بر بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری، تراشه‌ای تولید کرد که تحت چالشی‌ترین شرایط نیز عملکرد پایدار و سریعی داشته باشد، اما در برخی از شرایط شاید به دلیل تمرکز بر بهینگی مصرف انرژی، عملکردش کمی افت کند (به جدول مقایسه‌ی گرافیکی رجوع کنید).

دیمنسیتی ۹۳۰۰ با وجود توانایی‌ بالا در مدیریت وظایف سنگین، در برخی از موارد به دلیل دمای بالاتر، ممکن است دچار کاهش جزئی در پایداری در عملکرد شود. اختلاف ۳ درصدی اعداد گزارش‌شده، رتبه‌ی نزدیک پایداری این تراشه به اسنپدراگون را به خوبی نمایان می‌کند.

تنسور G4 در زمینه‌هایی مانند پردازش‌ و گرافیک از سایر رقبا عقب‌تر می‌ایستد، اما در زمینه‌ی پایداری در عملکرد، رتبه‌ی مناسبی را کسب کرده است.

اگزینوس ۲۴۰۰ سامسونگ با وجود ۱۰ هسته‌ی پردازشی و بهبود ۷۰ درصدی عملکرد CPU نسبت به اگزینوس ۲۲۰۰، توانسته است جایگاه مناسبی را در میان تراشه‌های پرچمدار کسب کند.

در نهایت، پس از بررسی تمامی جنبه‌ها، می‌توان تراشه‌های پرچم‌دار کنونی را براساس عملکرد کلی، بهینگی مصرف انرژی و هزینه‌ها رتبه‌بندی کرد:

• اسنپدراگون ۸ نسل ۳: این تراشه با قدرت گرافیکی فوق‌العاده و عملکرد عالی در پردازش‌های چندوظیفه‌ای، انتخابی مناسب برای کاربران اندرویدی محسوب می‌شود. کوالکام با این تراشه توانست به رقابت شانه‌به‌شانه با اپل بپردازد و در برخی زمینه‌ها حتی از آن پیشی بگیرد. پاشنه‌ی آشیل این تراشه در پایداری عملکرد هنگام پردازش‌های سنگین و عملکرد تک‌هسته‌ایِ ضعیف‌تر از A17 Pro است.
• دیمنسیتی ۹۳۰۰: مدیاتک با ارائه‌ی تراشه‌ای قدرتمند و بهینه، توانسته است جایگاه برتر خود را در صدر جدول این مقایسه اثبات کند. با توجه به توان مصرفی بیشتر این گوشی با داشتن هسته‌های پرتوان، تراشه‌ی مذکور در گوشی‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که باتری‌های پرگنجایش‌تری نسبت به سایرین داشته باشند. مشکلات اندک پایداری و حرارتی تراشه با توجه به بازار هدف، اجتناب‌پذیر نیست.
• A17 پرو: این تراشه‌ با وجود قدرت پردازشی بالا و بهره‌وری انرژی بی‌نظیر، به‌دلیل عملکرد متوسط گرافیکی در رندر بازی در میانه‌ی رتبه‌های این مقایسه قرار می‌گیرد. اپل با بهینه‌سازی‌های دقیق و تمرکز بر عملکرد بسیار پایدار، A17 پرو را به‌عنوان تراشه‌ی قدرتمندی در برابر رقبا معرفی کرد؛ با این حال این تراشه با فدا کردن قدرت پردازش گرافیکی، عمر باتری طولانی‌تری را در اختیار کاربر داده است.
• اگزینوس ۲۴۰۰: سامسونگ با این تراشه عملکرد خوبی ارائه داده، اما همچنان در برخی زمینه‌ها نیاز به بهبود دارد. این تراشه پایداری عملکرد متوسطی دارد و در مقایسه با تراشه‌های اپل و کوالکام، از نظر پردازش‌های گرافیکی عقب‌تر است.
• تنسور G4: گوگل با تمرکز بر هوش مصنوعی و تجربه‌های خاص کاربری، این تراشه را معرفی کرده است؛ اما در مقایسه با دیگر تراشه‌ها، به‌ویژه در زمینه‌ی پردازش‌های عمومی و گرافیکی، عملکرد به‌مراتب ضعیف‌تری دارد.

در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که اسنپدراگون ۸ نسل ۳ و دیمنسیتی ۹۳۰۰ به‌طور مشترک به‌عنوان پرچمداران تقریباً همه‌چیزتمام در دنیای تراشه‌های گوشی‌های هوشمند شناخته می‌شوند و از عهده‌ی تمامی نیازهای پردازشی و گرافیکی کاربران بر می‌آیند؛ هرچند پایداری عملکرد ضعیف‌تری نسبت به تراشه‌ی اپل دارند. در کنار آن‌ها، تراشه‌ی A17 پرو انتخاب بسیار خوبی برای کسانی است که با چشم‌پوشی از قدرت گرافیکی بالا، انتظار قدرت پردازشی فوق‌العاده و عمر باتری طولانی‌تر را نسبت به سایر پرچمداران دارند. سرانجام در رتبه‌های انتهایی جدول می‌توان به برتری اگزینوس ۲۴۰۰ بر تنسور G4 نظر داد. تراشه‌ی G4 به‌وضوح در پردازش‌های CPU، رندر بازی‌ و بهینگی مصرف انرژی از رقبا کم می‌آورد. گوگل برای جبران این فاصله، راه دشواری در پیش دارد.