۱۰ سال با اپل واچ: محصولی که ساعت‌ هوشمند را محبوب کرد

۱۰ سال پیش هنگامی‌که تیم کوک روی صحنه رفت تا آیفون ۶ را معرفی کند، محصول هیجان‌انگیز دیگری را هم به نمایش گذاشت: اولین ویدئو تبلیغاتی اپل واچ.

امروز شاید تماشای این ویدئو کمی خنده‌دار به‌نظر برسد؛ مخصوصاً وقتی به ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی توجه کنیم که اپل مدعی بود صنعت ساعت‌های هوشمند را متحول خواهد کرد. این ساعت دکمه‌ی چرخان دیجیتال کراون داشت که پیشرفتی در دکمه‌های فیزیکی محسوب می‌شد و به کاربر اجازه می‌داد تا روی صفحه زوم و اسکرول کند.

هنگامی‌که پیام یا نوتیفیکیشنی به کاربر می‌رسید، موتور Taptic با ویبره‌ی خفیفی به او اطلاع می‌داد. با قابلیت Glances می‌توانستید سریعاً وضعیت اپلیکیشن‌ها و ویجت‌ها را بررسی کنید و بدون نیاز به جست‌وجو در برنامه‌ها، به‌روزرسانی‌های کوچک را در کمترین زمان ممکن بفهمید و سپس دوباره به کار قبلی‌تان بازگردید.

دیجیتال تاچ هم ویژگی نسبتاً عجیبی بود: وقتی دو انگشتتان را روی صفحه فشار می‌دادید، می‌توانستید انیمیشن ضربان قلب خود را برای دوستانتان ارسال کنید. کسی نسخه‌ی ۱۰ هزار دلاری اپل‌واچی که از طلای ۱۸ عیار ساخته شده بود، به‌یاد می‌آورد؟

حالا پس از یک دهه، ویدئوهای معرفی اپل واچ کاملاً متفاوت‌اند: این تبلیغات مملو از افرادی هستند که داستان‌هایی درباره‌ی اینکه چگونه اپل واچ زندگی‌شان را نجات داده، به‌اشتراک می‌گذارند. هر سال هم ویژگی‌های بیشتری برای «بستن حلقه‌های فعالیت» معرفی می‌شود.

اپل واچ به‌عنوان محبوب‌ترین اسمارت‌واچ جهان شناخته می‌شود و این موضوع برای سال‌ها بدون تغییر مانده است. سال ۲۰۲۰، نرخ فروش این محصول از کل صنعت ساعت‌ سوئیس پیشی گرفت. موفقیت اپل واچ انکارناپذیر است. حالا که ۱۰ سال از عرضه‌ی اولین اپل واچ گذشته، ایستگاه بعدی چه خواهد بود و تا ۱۰ سال آینده، اپل واچ چه شکلی خواهد شد؟

اولین اپل واچ در دوران طلایی پوشیدنی‌های ردیاب تناسب‌اندام وارد بازار شد. در آن زمان فیت‌بیت‌ و دستگاه‌هایی نظیر Jawbone Up به‌لطف عمر طولانی باتری و سادگی‌شان، محبوبیت زیادی داشتند و ساعت‌های هوشمند دربرابر آن‌ها، حرف زیادی برای گفتن نداشتند.

برای اغلب مردم، ساعت هوشمند دستگاهی بسیار گران‌قیمت محسوب می‌شد که نمی‌توانست جایگزین ردیاب‌های سلامتی و تناسب‌اندام یا گوشی هوشمند شود. پس خرید اسمارت‌واچ‌ اصلاً چه فایده‌ای دشت؟

هیچ‌کس ازجمله اپل پاسخ درستی برای این سؤال نداشت. احتمالاً به همین دلیل بسیاری از تبلیغات اولیه‌ی این شرکت در حوزه‌ی ساعت‌های هوشمند، روی مد و فشن متمرکز بود. تا سال ۲۰۱۷ نیز به جواب واقعی و اصل طلایی آن پی نبرد.

سری ۴ اپل واچ صحنه‌ی این صنعت را به‌کلی تغییر داد. این نسخه به سنسورهای الکتروکاردیوگرام (EKG) مجهز شد که مجوز سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) را دریافت کرده بودند. به‌عبارت‌دیگر، حالا اپل واچ می‌توانست فیبریلاسیون دهلیزی را تشخیص دهد. فیبریلاسیون دهلیزی نوعی ضربان قلب نامنظم است که خطر سکته‌ی مغزی و سایر مشکلات سلامتی را افزایش می‌دهد.

اپل واچ سری ۴ همچنین می‌فهمید که چه زمانی کاربر به‌سختی سقوط کرده است و می‌توانست از طرف او با اورژانس تماس بگیرد. علاوه‌بر‌این، درصورتی‌که ضربان قلب فرد به‌طور غیرعادی افزایش پیدا می‌کرد، ساعت برای او هشدار می‌فرستاد؛ کارهایی که گوشی‌های هوشمند انجام نمی‌دهند. اپل واچ دیگر اسباب‌بازی شیکی نبود که در بهترین حالت به نمایش اعلان‌ها کمک کند. این دستگاه می‌توانست زندگی افراد را نجات دهد و در واقعیت هم این اتفاق افتاد.

مشخص شد که مسئله‌ی سلامتی به‌تنهایی می‌تواند افراد عادی را به خرید ساعت‌های هوشمند ترغیب کند. درواقع، امکانات مرتبط با سلامتی مهم‌ترین عاملی هستند که تقاضای کاربران برای خرید این دستگاه‌ها را افزایش می‌دهند.

بااین‌حال، مسئله این است که فناوری خیلی سریع حرکت می‌کند و در‌مقابل، تغییرات سلامتی خیلی کُندتر اتفاق می‌افتد.

اپل واچ‌ها در گذر زمان بهبودهای زیادی پیدا کرده‌اند؛ تا جایی که اپل واچ سری ۹ و واچ اولترا ۲ و نسل دوم واچ SE تفاوت زیادی با اولین اپل واچ دارند. باوجوداین، حتی سرسخت‌ترین هواداران اپل هم نمی‌توانند انکار کنند که با گذشت هرسال این بهبودها، تکراری‌تر می‌شوند.

اپل برای ایجاد تغییرات معنادار تمام تلاشش را می‌کند. برای مثال، تا همین چند وقت پیش شایعه شده بود که اپل روی ویژگی‌هایی مانند تشخیص فشارخون بالا و آپنه‌ی خواب به‌علاوه‌ی آرزوی تقریباً دست‌نیافتنی تمام فناوری‌های حوزه‌ی سلامت، یعنی «اندازه‌گیری غیرتهاجمی قند خون»، کار می‌کند.

دقیقاً همان فاکتوری که موجب محبوبیت ساعت‌های هوشمند شد، حالا از رشد آن‌ها جلوگیری کرده است:‌ اگر مردم باور دارند که این فناوری جانشان را نجات می‌دهد؛ پس ساعت‌های هوشمند باید استانداردهای نظارتی بسیار دقیق‌تری را درمقایسه‌با سایر گجت‌های مصرف‌کننده برآورده کنند.

اینکه سازمان‌های بهداشت و سلامت مراقب هستند که قابلیت‌های ساعت هوشمند جان مردم را به‌خطر نمی‌اندازد، اقدام مفیدی است؛ اما درعین‌حال برخی معتقدند همین امر اپل را در نقطه‌ای متوقف کرده است. خوب یا بد، مردم در سال‌های اخیر انتظارات بسیار بیشتری از ساعت‌های هوشمند داشته‌اند.

بااین‌حال، توسعه‌ی ویژگی‌های پیشرفته‌ی بهداشت و سلامت کار آسانی نیست؛ زیرا شرکت‌ها باید بین چند مقوله‌ی مهم تعادل ظریفی برقرار کنند: تأییدیه‌های دولتی، اطمینان از دقت و صحت کارکرد ویژگی‌ها و محافظت از ایده‌ها و پتنت‌هایشان. همه‌ی این گزینه‌ها نیز مستلزم هزینه و زمان زیادی هستند.

برای مثال، اگر می‌خواهید بدانید سامسونگ چگونه زودتر از اپل موفق شد تأییدیه‌ی FDA را برای ویژگی تشخیص آپنه‌ی خواب دریافت کند، کافی است به ماجرای نبرد قانونی اپل و شرکت Masimo بر سر فناوری سنجش اکسیژن خون نگاه کنید. مشکلات قانونی اصلاً مسائل کم‌اهمیتی نیستند.

خدیجه طولابی

جنگ مدیر ایرانی با اپل؛ همه‌چیز با یک ایمیل وسوسه‌انگیز شروع شد

مطالعه '12

واقعیت این است که اپل‌واچ دست‌کم تا قبل از معرفی سری ۱۰ در همان شرایطی قرار داشت که آیفون چند سال پیش تجربه کرده بود:

این دستگاه‌ها به‌قدر کافی خوب بودند؛ اما دیگر نمی‌توانستیم آن‌ها را محصولاتی جذاب و حیرت‌انگیز خطاب کنیم. نسل‌های جدید با تغییراتی جزئی معرفی می‌شدند و امید مبهمی در کاربران ایجاد می‌کردند که شاید به‌زودی تغییر مهمی را در این محصول شاهد باشند.

درمقابل، در دورانی که هوش مصنوعی مولد روحی تازه به گوشی‌های موبایل دمیده، هنوز کسی نمی‌داند این فناوری در اسمارت‌واچ‌ها چه نقشی ایفا خواهد کرد.

باتوجه‌به روند رویداد WWDC، پیش از معرفی اپل‌واچ ۱۰ هم کسی انتظار نداشت «اپل اینتلیجنس» به این زودی‌ها در ساعت‌های هوشمند ظاهر شود و همان‌طورکه حدس می‌زدیم، قابلیت‌های هوش مصنوعی watchOS 11 ازجمله ترجمه و Smart Stack چندان ما را حیرت‌زده نکرد.

پس موفقیت ساعت‌های هوشمند تحت‌تأثیر دو عامل تعیین می‌شود: ویژگی‌های واقعی ارزیابی سلامتی و طراحی هوشمندانه. اگر اپل هر سال قابلیت‌های جدیدی درزمینه‌ی فاکتورهای پزشکی و سلامتی به محصولاتش اضافه نکند، مجبور خواهد بود مسیر سنتی‌تری را در پیش بگیرد:

صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، بهبود عمر باتری، سنسورهای ارتقایافته، امکانات و ویژگی‌های قوی‌تر تناسب‌اندام برای رقابت با شرکت‌هایی مانند گارمین، پولار و Suunto یا راه‌ی بیشتری برای ادغام با محصولات دیگر اپل یا راه‌های جدید و غیرمرتبط با سلامت برای بهبود زندگی رومره.

سری ۱۰ اپل واچ از هر دو منظر می‌تواند کاربران را خوشنود نگه دارد. از یک طرف کاربران از ویژگی تشخیص آپنه‌ی خواب بهره می‌برند (البته به‌شرطی که کشور محل زندگی‌شان مجوز استفاده از این قابلیت را صادر کرده باشد) و از طرف دیگر طراحی محصول چشمگیر و رضایت‌بخش به‌نظر می‌رسد: کاهش وزن و ضخامت درمقایسه‌با نسل قبل، نمایشگری بزرگ‌تر و روشن‌تر و رنگ‌هایی جذاب.

بسیاری از مردم معتقدند قابلیت‌های حیاتی مانند EKG، سنجش اکسیژن خون و تشخیص آپنه‌ی خواب، ارزش صبرکردن برای محصولات نسل‌های بعدی را دارد. فکر می‌کنید در سال‌های آینده ساعت‌های هوشمند با چه فناوری‌های حیاتی عرضه می‌شوند؟ مسئله فقط زمان است.