فرزندان کوسه‌های باستانی غول‌پیکر خواهر و برادران خود را در رحم مادر می‌خوردند

مگالودون بزرگ‌ترین کوسه‌ی درنده‌ای که تاکنون کشف شده و با فیلم محبوب «مگ» در سال ۲۰۱۸ به شهرت رسید، موجود اسرارآمیزی بوده است. به‌گزارش وب‌سایت The Conversation، مگالودون بین ۱۵ تا ۳/۶ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد و طولش به حداقل ۱۴ متر می‌رسید که بیش از دو برابر اندازه‌ی کوسه‌ی سفید بزرگ بالغ است. به‌‌دلیل اسکلت غضروفی نرم، تنها بخش‌های معدودی از بدن کوسه ازجمله دندان‌ها و جمجمه و ستون فقرات حفظ شده است. براین‌اساس، سوابق فسیلی این جانور بسیار ضعیف است و تعجبی ندارد که دندان‌های ۱۷ سانتی‌متری این شکارچی موجب جلب توجه پژوهشگران شده است.

در مطالعه‌ای تازه‌، پروفسور کنشو شیمادا، از دانشگاه دپال آمریکا و همکارانش در جای دیگری به‌دنبال سرنخ‌ بودند. پژوهشگران با بررسی ستون فقرات این مگالودون منقرض‌شده دریافتند نوزادانی به طول دو متر را به‌دنیا می‌آورد که بزرگ‌تر از یک انسان بالغ متوسط است. دلیل اینکه بچه‌های آن‌ها تا این حد بزرگ می‌شدند، احتمالا به هم‌نوع‌خواری (کانیبالیسم) بازمی‌گردد و آن‌ها برادران و خواهران تفریخ‌نشده (از‌تخم‌خارج‌نشده) را در رحم مادر می‌خوردند.

کوسه‌ها نیز همچون انسان ستون فقراتی دارند که از اجزای زیادی به نام مهره تشکیل شده است که با بزرگ‌ترشدن جانور رشد می‌کنند. پژوهشگران مهره‌ی مگالودون از دوران میوسن را اندازه‌گیری کردند. این دوران از ۵ تا ۲۳ میلیون سال پیش ادامه داشت. پژوهشگران با مقایسه‌ی آن با کوسه‌ی سفید بزرگ تخمین زدند که مگالودون صاحب مهره در زمان زندگی حدود ۹ متر طول داشته است.

کوسه‌ها هر سال حلقه‌هایی از بافت سخت را روی مهره‌های خود اضافه می‌کنند و مانند تنه‌ی درخت می‌توان از این حلقه‌ها برای تخمین سن استفاده کرد. برش‌دادن و شمردن حلقه‌ها موجب واردشدن آسیب دائمی به فسیل می‌شد. راه‌حل استفاده از اسکن اشعه‌ی ایکس برای مطالعه‌ی ساختارهای درون بدون ایجاد هیچ آسیبی به نمونه گران‌بها بود. نتیجه‌ی این بررسی نشان داد کوسه در ۴۶ سالگی مرده است.

بچه‌های مگالودون با خوردن خواهران و برادرانشان در رحم مادر، از انسان‌های بالغ بزرگ‌تر می‌شدند

پژوهشگران با بررسی لایه‌های مهره می‌توانستند اندازه‌ی مهره را هنگام تولد کوسه مشخص کنند. به‌طرز حیرت‌آوری، تخمین اندازه‌ی اولین حلقه‌ی رشد نشان می‌داد کوسه هنگام تولد دو متر و بزرگ‌تر از انسان بالغ متوسط بوده است.

برخی از کوسه‌ها تخم‌گذاری می‌کنند؛ درحالی‌که برخی دیگر نوزاد به‌دنیا می‌آورند. اگرچه در بیشتر کوسه‌ها تخم‌ها درون بدن مادر تفریخ می‌شوند که در آن فرزندان از زرده‌ی تخم و مایعاتی تغذیه می‌کنند که مادر ترشح می‌کند تا کاملا شکل بگیرند و متولد شوند.

برآورد اندازه‌ی تولد بزرگ این مگالودون خاص شواهد محکمی را فراهم می‌کند که این گونه نیز همین شیوه‌ی تولیدمثل را داشته و هدفش تولید تعداد کمتری فرزند بزرگ‌تر بوده است. راز تاریک مگالودون این است که برای رسیدن به این اندازه بدن درون رحم، فرزندان در حال رشد باید غذای زیادی می‌خوردند.

مطالعه جدید چنین استدلال می‌کند که به‌احتمال زیاد، دلیل رشد زیاد فرزندان این بوده است که تخم‌های تفریخ‌نشده را می‌خوردند. دقیقا مشخص نیست چند رویان مگالودون تولید می‌شد. در ‌کوسه‌ی آسوده امروزی میلیون‌ها تخم در تخمدان تولید و برای باروری به اویداکت منتقل می‌شود. رویان‌هایی که از تخم خارج می‌شوند، شروع به خوردن تخم‌های اطراف می‌کنند و در برخی مواقع، مانند کوسه‌ی ببری‌شنی رویان‌های دیگر را نیز می‌خورند. کوسه‌ها می‌توانند یک یا تعداد بیشتری بچه را درون هر یک از دو رحم خود نگه‌داری کنند؛ بنابراین، احتمالا حداقل دو مگالودون هر بار متولد می‌شدند.

این مکانیسم وحشتناک بقا نادر نیست. تمام کوسه‌های زنده‌ی راسته‌ی کوسه‌سانان که کوسه‌ی سفید بزرگ و کوسه‌ی ماکو و کوسه دم‌دراز را شامل می‌شوند، از این استراتژی استفاده می‌کنند که حداقل برای ۷۰ میلیون سال وجود داشته است.

مطالعه‌ی جدید با استفاده از داده‌های ستون فقرات و الگوهای رشد دندان‌ها، امید به زندگی گونه‌ی مطالعه‌شده را حدود ۸۸ تا ۱۰۰ سال تخمین می‌زند. سن تخمین زده‌شده با سن کوسه‌ی سفید بزرگ و کوسه‌نهنگ مطابقت دارد، فقط به حد کوسه‌های ۵۰۰ ساله گرینلند نمی‌رسد که در دریاهای سرد شمالی زندگی می‌کنند.