کشف مومیایی با زبان طلا در مصر
به‌گزارش ایندیپندنت مصر، تیمی از باستان‌شناسان دانشگاه سانتا دومینگا از کشور جمهوری دومینیکن موفق شدند این را کشف کنند. وزارت آثار باستانی مصر در بیانیه‌ای اعلام کرد که ممکن است مومیایی‌کنندگان این زبان طلایی را با هدف صحبت در دنیای پس از مرگ در دهان مومیایی گذاشته باشند تا چنانچه مومیایی در دنیای پس از مرگ با ازیریس، خدای جهان زیرین و زندگانی پس از مرگ، مواجه شود، بتواند با خدای خود سخن بگوید.
لایو ساینس گزارش داده است برخی باستان‌شناسان تصور می‌کنند که ممکن است این فرد در زمان حیات دچار مشکلات گفتاری همچون لکنت زبان بوده باشد؛ به‌همین‌دلیل، زبانی از طلا برای او ساخته شده است تا امکان صحبت‌کردن در زندگی پس از مرگ را داشته باشد. ابهام دیگر درباره‌ی این کشف آن است که مشخص نیست چرا این زبان از طلا ساخته شده است.
کاتلین مارتینز، باستان‌شناس و سرپرست پروژه‌ی حفاری اخیر در محوطه‌ی باستانی معبد بزرگ ازیریس در اسکندریه، حین حفاری موفق شد شانزده مقبره کشف کند. معبد بزرگ ازیریس نیایشگاه و آرامگاه بزرگی است که به ازیریس و همسرش ایزیس اختصاص یافته است. پیش‌از‌این، باستان‌شناسان انبوهی از سکه‌های مزین به چهره‌ی کلئوپاترای هفتم را در این محل پیدا کرده بودند که نشان می‌دهد این معبد بزرگ در زمان فرعون مشهور دودمان بطلمیوسی استفاده می‌شده است.
- نگاهی به مهم‌ترین رویدادهای باستان‌شناسی در سال ۲۰۲۰
- آرامگاه ملکه نئیت و کتاب مردگان در میان یافته‌های باستان‌شناسان در مصر
به‌جز مومیایی با زبان طلا، سایر ۱۵ مقبره دیگر نیز حدود دوهزار سال قدمت و آثار باستانی زیادی دارند. در یکی از این مقبره‌ها، مومیایی زنی با نقاب مرگی قرار داشت که قسمت زیادی از تنه زن را پوشانده بود. در این نقاب، لبخند زن مومیایی شده کاملا نمایان است. درکنار دو مومیایی دیگر هم طومارهایی کشف شدند. محققان هم‌اکنون مشغول ترجمه و ارزیابی این اوراق کهن هستند. همچنین، چنانکه در بیانیه‌ی وزارت آثار باستانی مصر آمده، روی نقاب مرگ یکی از مومیایی‌ها نقوش طلاکاری‌شده‌ای از ازیریس حکاکی شده است.
باستان‌شناسان چندین مجسمه از افراد دفن‌شده در این محل نیز پیدا کردند. مجسمه‌ها تقریبا سالم باقی مانده‌اند و هنوز می‌توان نحوه‌ی آراستن موها و جزئیات چهره‌ی آنان را به‌خوبی ملاحظه کرد. مجسمه‌ها کاملا ظاهری رسمی دارند و هیچ علامتی از لبخند در آنان به‌چشم نمی‌خورد. باستان‌شناسان هنوز از زمان دقیق فوت این افراد اطمینان حاصل نکردند؛ ولی تصور می‌شود این افراد در دوران حکمرانی دودمان بطلمیوسی (از سال‌های ۳۰۴ تا ۳۰ ق‌م) بر مصر در این آرامگاه به خاک سپرده شدند. دوره‌ی بطلمیوسی پس از ورود ارتش اسکندر مقدونی به مصر آغاز گذشت و بیش از سه سده بر تمام مصر فرمانروایی کرد. بطلمیوس اول از نوادگان اسکندر مقدونی بنیان‌گذار این سلسله است.