از‌بین‌رفتن فرهنگ آواز عسل‌خوارهای نایب‌السلطنه به انقراض نسل آن‌ها می‌انجامد

همان‌طور که انسان زبانی را فرا می‌گیرد، حیوانات هم رفتارهای ضروری برای بقا و تولید مثل را از گونه‌های مسن‌تر و باتجربه‌تر همسان خود می‌آموزند. به این ترتیب، فرهنگ‌های مهمی مثل آواز پرندگان از نسلی به نسل بعدی منتقل می‌شوند.

اما با از بین رفتن گوناگونی زیستی در سراسر کره‌ی زمین، بسیاری از جمعیت‌های جانوری، کوچک‌تر و پراکنده‌تر شدند. این مسئله توانایی گونه‌های جوان‌تر را برای یادگیری رفتارهای مهم به خطر می‌اندازد. یکی از این گونه‌های در معرض خطر، پرنده‌ای به نام عسل‌خوار نایب السلطنه است. پژوهشگرها در مقاله‌ای نشان دادند چگونه کاهش جمعیت به کمتر از سیصد گونه می‌تواند فرهنگ آوازخوانی پرندگان را به خطر بیندازد.

آواز عسل‌خواران نر بالغ در جمعیت‌های سالم، پیچیده و طولانی است؛ اما در صورتی که جمعیت کوچک باشد، آواز هم به خطر می‌افتد به‌طوری‌که در بسیاری از موارد پرنده‌های عسل‌خوار آواز را از گونه‌های دیگر فرا می‌گیرند. متأسفانه، این مسئله جذابیت گونه‌های نر را برای گونه‌های ماده کاهش می‌دهد و در نتیجه احتمال انقراض گونه‌ی عسل‌خوار نایب‌السلطنه را افزایش خواهد داد.

دانشمندان از سال ۲۰۱۵ به خطر انقراض گونه‌ی عسل‌خوار نایب‌السلطنه اشاره کرده بودند. زمانی این پرنده‌ها در دسته‌های انبوه بین ادلاید و ساحل مرکز کوینزلند حرکت می‌کردند و از شکوفه‌های اوکالیپتوس تغذیه می‌کردند. عسل‌خوارها از دهه‌ی ۱۹۵۰ در سیدنی و حومه‌ی ملبورن متداول بودند اما حالا در هر دو شهر به ندرت دیده می‌شوند. پاکسازی گسترده‌ی زمین‌ها در دوران پس از جنگ به نابودی زیستگاه عسل‌خوارهای نایب‌السلطنه منجر شد و بخش زیادی از جمعیت این پرنده‌ها کاهش یافت. اغلب فعالیت‌های جفت‌گیری پرنده‌ها محدود به مناطق بلو مانتینز و تبلندز شمالی در نیو ساوت ولز است.

عسل‌خوارهای نایب‌السلطنه در طول مراحل اولیه‌ی فصل جفت‌گیری بیشتر آواز می‌خوانند. این پرنده‌ها قبل از رکود جمعیتی به خاطر صدای نرم و گوش‌نواز معروف بودند؛ اما با کاهش جمعیت این گونه‌ها در حیات وحش، آواز آن‌ها هم به شکل چشمگیری تغییر کرد که پیامد غم‌انگیزی است.

پرندگان آوازه‌خوان یکی از نمونه‌های بارز در زمینه‌ی فرهنگ جانوران هستند. پرندگان آوازه‌خوان از طریق شنیدن و تکرار آواز دسته‌های مسن‌تر آواز را فرا می‌گیرند. یادگیری آواز معمولا در اولین سال زندگی پرندگان تکمیل می‌شود.

با وجود تعداد فزاینده‌ی پرندگان آوازه‌خوان در معرض خطر، پژوهش‌های اندکی درباره‌ی تأثیر منفی کاهش اندازه و تراکم جمعیت بر فرهنگ آوازه‌خوانی پرندگان وحشی انجام شده است. بر اساس یافته‌ها، عسل‌خوارهای نایب السلطنه برای ایمن‌سازی قلمروی جفت‌گیری و جذب جفت‌ها آواز می‌خوانند. پژوهشگرها آواز ۱۴۶ عسل‌خوار نایب‌السلطنه را بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ جمع‌آوری کردند. آن‌ها به سوابق با کیفیتی از ۴۷ گونه‌ی وحشی و گونه‌های اسیر دست یافتند. این جمعیت شامل پرندگان وحشی است که توسط مردم جمع‌آوری و گزارش شدند. پژوهشگرها موقعیت گونه‌های نر را یادداشت کردند و به ردیابی روند جفت‌گیری آن‌ها پرداختند. همچنین آواز عسل‌خوارهای اسیر را ضبط کردند.

بر اساس پژوهش‌ها، آواز گونه‌های نر وحشی باقی‌مانده در مناطق مختلف بسیار متغیر است. برای مثال صدا عسل‌خوارهای بلو مانتینز در غرب سیدنی تفاوت‌هایی با جمعیت اندک نر در نزدیکی گلن اینز دارد. گرچه صدای این گونه‌های نر هنوز مشابه صدای اصلی عسل‌خوار نایب‌السلطنه‌ است، آواز آن‌ها کمی کندتر است و ملودی متفاوتی دارد.

پژوهشگرها در میان گونه‌های مختلف، ۱۸ نوع نر یافتند که آواز آن‌ها هیچ شباهتی به گونه‌ی عسل‌خوار نایب‌السلطنه‌ی اصلی ندارد. بلکه شباهت زیادی به گونه‌های دیگر دارد. پنج گونه از این عسل‌خواران آواز خود را از مرغ پوپی آموخته بودند. چهار گونه‌ی نر دیگر هم آوازخوانی را از مرغ راهب پر سروصدا یاد گرفته بودند. آواز سایر گونه‌ها هم مانند کراونونگ‌ها و رزیلاهای شرقی یا پرندگان راهب کوچک بود. گونه‌هایی ایزوله از پرندگان آوازه‌خوان مستقل هم وجود دارند که به اشتباه آواز را از گونه‌های متفاوت آموخته‌اند؛ اما یافتن ۱۲ درصد از گونه‌های نر که صرفا آواز گونه‌های دیگر را می‌خوانند، یافته‌ی غیرمنتظره‌ای در جمعیت‌های جانوری حیات وحش بود.

عسل‌خوارهای نایب‌السلطنه امروز به‌شدت کمیاب شده‌اند، برخی نرهای جوان قادر به یافتن نر‌های بالغ دیگر و یادگیری آواز از آن‌ها نیستند. در نتیجه نرهای جوان‌تر به اشتباه آواز گونه‌های دیگر اطراف خود را فرا می‌گیرند. بر اساس شواهد این رفتار آوازه‌خوانی از تقلید‌های متداول در برخی پرندگان استرالیایی مجزا است. تقلید شامل اضافه کردن آواز دیگر پرندگان به آواز خود است نه از بین رفتن آواز و صدای اصلی؛ اما طبق شواهد عسل‌خوارها هرگز از آواز گونه‌های دیگر تقلید نمی‌کردند.

بر اساس داده‌های فوق، از بین رفتن فرهنگ آوازه‌خوانی رابطه‌ی مستقیمی با کاهش جفت‌گیری موفق دارد و در نتیجه منجر به رکود جمعیتی عسل‌خوارهای نایب‌السلطنه خواهد شد. برنامه‌ی جفت‌گیری در اسارت یکی از مؤلفه‌های کلیدی برنامه‌ی احیای عسل‌خوار نایب‌السلطنه است. بااین‌حال بر اساس پژوهش‌ها آواز گونه‌های اسیر کوتاه‌تر و دارای پیچیدگی کمتری نسبت به گونه‌های وحشی‌تر است. این تغییرات می‌تواند بر موفقیت جفت‌گیری نرهای اسیر پس از آزادی آن‌ها در حیات وحش تأثیر بگذارد. در نتیجه، دانشمندان تصمیم گرفتند به گونه‌های جوان اسیر از طریق اجرای صداهای ضبط‌شده‌ی صحیح گونه‌های وحشی آموزش بدهند.

حفظ فرهنگ جانوران در حیات وحش و جمعیت‌های اسیر یکی از اقدام‌های ضروری برای جلوگیری از انقراض این گونه‌ها است. این فرهنگ‌ها نه‌تنها شامل آواز بلکه شامل رفتارهای مهم دیگری مثل قوانین مهاجرتی و استراتژی‌های تغذیه هستند.

از بین رفتن فرهنگ آواز عسل‌خوار نایب‌السلطنه هشداری برای توجه به گونه‌های در حال انقراض است. این جنبه از حفاظت از گونه‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت. در نتیجه باید اقداماتی را در جهت بازیابی و حفاظت از زیستگاه‌های تولید مثل، محافظت از آشیانه‌ی پرنده‌ها در مقابل شکارچی‌ها و آموزش پرندگان اسیر برای آوازه‌خوانی انجام داد. همچنین باید مشکل تغییرات اقلیمی را حل کرد که تهدیدی برای زیستگاه گونه‌ها است. در غیر این صورت، نسل‌های آینده هرگز صدای زیبای عسل‌خواری نایب‌السلطنه را در حیات وحش نخواهند شنید.