ویرایش ژن می‌تواند آینده دامداری صنعتی را متحول کند

اوایل ماه جاری، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اعلام کرد خوردن گوشت حاصل از دو گاو ویرایش ژنتیکی شده و فرزندان آن‌ها ایمن است و گوشت حاصل از گاوهای اصلاح‌شده ژنتیکی می‌تواند تا دو سال دیگر وارد بازار شود.

گاوها با استفاده از ابزار ویرایش ژن کریسپر برای رشد موهای کوتاه‌تر به‌منظور تحمل بهتر گرما طراحی شده بودند که باعث می‌شود برای تولیدکنندگان گوشت در اقلیم‌های گرم‌ بازده بیشتری داشته باشند. آژانس انتظار دارد این اعلامیه‌ها شرکت‌های بیشتری را تشویق کند تا حیوانات مزرعه ویرایش ژنتیکی‌شده را در آینده نزدیک برای تأیید به‌منظور عرضه در بازار تولید کنند.

محصولات حاصل از چنین محصولاتی قرار نیست یک شبه در قفسه‌های فروشگاه‌ها یا منوی رستوران‌ها ظاهر شوند. سازمان غذا و دارو به آرامی روند تأیید حیوانات مهندسی‌شده یا ویرایش ژنتیکی شده را پیش می‌بَرد.

در دهه‌های آینده، ویرایش ژن می‌تواند آغازگر عصر جدیدی برای تولید گوشت باشد و بسته به مسیرهایی که شرکت‌های مرتبط در پیش می‌گیرند، می‌تواند پیامدهای ماندگاری برای رنج حیوانات در مزارع کارخانه‌ای (متمرکز) داشته باشد.

در یک مسیر آینده‌ای قرار دارد که در آن کشاورزی صنعتی از فناوری ویرایش ژن استفاده می‌کند تا مرغ‌ها، خوک‌ها، ماهی و گاوها را به‌سوی رشد سریع و بزرگ‌تر شدن سوق ‌دهد. این آینده‌ای است که می‌توان گفت به ضرر رفاه حیوانات خواهد بود.

در مسیر دیگر، امکان مثبت‌تری وجود دارد: استفاده از ابزارهای ژنتیکی برای کاهش رنج حیوانات. به‌عنوان مثال، ویرایش ژن‌ها برای ایجاد مقاومت دربرابر بیماری می‌تواند بیماری و همچنین نیاز به حیوانات بیشتر به‌عنوان جایگزین را کاهش دهد، درحالی‌که ایجاد گوساله‌های بدون شاخ نیاز به رویه دردناک و رایجی به نام شاخ‌بُری را برطرف می‌کند.

آدام شرایور، متخصص اخلاق زیستی در دانشگاه بریتیش کلمبیا گفت:

ویرایش ژن در ارتباط با سیستم‌های کشاورزی فعلی جذاب است؛ زیرا راه‌هایی وجود دارد که ممکن است رنج را کاهش دهد؛ اما همچنین به روش‌هایی می‌تواند جنبه‌های مختلفی از سیستم کنونی را تشدید کند.

پتانسیل ویرایش ژن موجب شده است بخش پرورش حیوانات تا حد زیادی از این فناوری استقبال کند. از سوی دیگر، گروه‌های حامی رفاه حیوانات با تردید به این فناوری‌ها نگاه می‌کنند. انجمن انسانی ایالات متحده از ویرایش ژنتیکی حیوانات مزرعه وقتی دفاع می‌کند که برای کاهش رنج حیوانات استفاده شود؛ درحالی‌که مؤسسه‌ی رفاه حیوانات دینا جونز نگران است که ویرایش ژنتیکی به صنعت اجازه دهد تا انتقادات مربوط به پرورش حیوانات را کاهش دهد و هزینه‌های خود را پایین نگه دارد.

با‌‌‌توجه‌‌‌‌به سرعت پایین وضع مقررات و موانع علمی احتمالی، احتمالاً ده‌ها سال طول می‌کشد تا حیوانات ویرایش ژن شده به بخش مهمی از کشاورزی صنعتی تبدیل شوند؛ اما این احتمال نیز وجود دارد که سرعت این روند افزایش پیدا کند.

سازمان غذا و داروی آمریکا و شرکت Recombinetics که گاوهای موکوتاه مقاوم دربرابر گرما را تولید می‌کند، در پاسخ به این سؤال که چند سال طول کشید تا سازمان غذا و دارو تصمیم «ایمن برای خوردن» را بگیرد، پاسخ ندادند؛ اما در ژانویه‌ی ۲۰۲۱، ریکامبینتیکس پژوهشی را درباره‌ی گاوهای مو کوتاه منتشر کرد و نوشت چندین کشور در حال بررسی نظارتی آن هستند و تولیدات آن‌ها مراحل تجاری‌سازی را طی می‌کند.

اگر فقط یک سال طول کشیده است تا ریکامبینتیکس بتواند تأیید «ایمن برای خوردن» سازمان غذا و دارو را بگیرد، این روند در تضاد با ماجرای طولانی ماهی سالمون AquAdvantage خواهد بود.

حدود دو دهه طول کشید تا درنهایت ماهی AquAdvantage در سال ۲۰۱۵ تأیید شد. سرعت رشد این ماهی به کمک مهندسی ژنتیک دوبرابر شده است و در تمام طول سال پرورش پیدا می‌کند (برخلاف ماهی‌های آزاد طبیعی اقیانوس اطلس که عمدتا در بهار و تابستان در دریا پرورش پیدا می‌کنند).

پس از چند سال تلاش سازمان غذا و دارو برای بحث درباره‌ی نحوه برچسب‌گذاری ماهی AquAdvantage و بررسی‌های زیست‌محیطی، این محصول اکنون ازطریق یک توزیع‌کننده غذای دریایی فروخته می‌شود. این در حالی‌ است که ۸۵ شرکت ازجمله شرکت‌های وال‌مارت و کروگر پس از فشار فعالان محیط‌زیست و مخالفان غذاهای اصلاح‌شده ژنتیکی متعهد شده‌اند که هرگز آن را نفروشند؛ اگرچه شرکت تولیدکننده ماهی می‌گوید با تعدادی از خرده‌فروشی‌های بزرگ در ارتباط است.

در همین حین، افکار عمومی درباره‌ی حیوانات ویرایش ژنی شده متناقض است و رویکردهایی که تحمل گرما را افزایش می‌دهند یا درد را کاهش می‌دهند، درمقایسه‌با مداخلاتی که موجب می‌شوند حیوانات سریع‌تر رشد کنند، از حمایت بیشتری برخوردارند. روند نامشخص تأیید و شک‌و‌تردید مصرف‌کننده به این معنا است که هنوز فرصتی برای تصمیم‌گیری در این زمینه وجود دارد که ویرایش ژن را چگونه در مزرعه استفاده کنیم.

هیچ‌کس در قدرت ویرایش ژن و همچنین توانایی آن برای کمک به تعیین کیفیت زندگی میلیاردها حیوان در آینده شکی ندارد؛ اما اینکه آیا ویرایش ژن برای به‌حداکثر‌رساندن تولید به هر قیمتی استفاده شود یا به‌عنوان روشی برای حل معضلات اخلاقی پرورش حیوانات به روش‌های صنعتی، برعهده ویرایش‌کنندگان و درواقع خود ما است.

مزارع کارخانه‌ای اغلب به‌دلیل شرایطی که حیوانات مجبورند در آن زندگی کنند، غیرانسانی توصیف می‌شوند: در قفس‌های کوچک یا درون جعبه، در ازدحام بالا در انبار و اغلب تحت رژیم ثابتی از آنتی‌بیوتیک‌ها به‌عنوان روشی برای افزایش سرعت رشد و پیشگیری از بیماری در شرایط غیربهداشتی و نه به این دلیل که حیوانات بیمار هستند. بااین‌حال، بخش زیادی از رنج حیوانات پیش از تولد آن‌ها و به‌دلیل روش تلاقی پیداکردن آن‌ها تعیین می‌شود.

قرن‌ها پیش از اینکه دانشمندان وجود و عملکرد ژن‌ها را درک کنند، کشاورزان حیوانات را به‌طور انتخابی باهم تلاقی می‌دادند تا صفات خاصی مانند سرعت رشد بیشتر یا مقاومت به بیماری را ایجاد کنند تا با هزینه‌ی کمتر گوشت بیشتری تولید کنند. از اواخر دهه‌ی ۱۹۴۰، روش‌های اصلاحی پیچیده‌تری برای ایجاد حیوانات اصلاح‌شده پیدا شد. این پروژه‌ به تولید ۹ میلیارد حیوان پرورشی خشکی‌زی در آمریکا منجر شده است.

مرغ‌هایی که امروزه برای تولید گوشت پرورش داده می‌شوند، با این هدف پرورش داده می‌شوند که درمقایسه‌با مرغ‌های دهه‌ی ۱۹۵۰ با سرعت بسیار بیشتری رشد کنند و به وزن بیشتری برسند. این مسئله موجب مشکلات بسیاری مانند جراحات پا و مشکلات قلبی و ریوی شده است. همان‌طورکه مرغ‌ها به وزن بازار نزدیک‌تر می‌شوند، بسیاری از آن‌ها حتی در راه‌رفتن مشکل دارند؛ زیرا پاهای آن‌ها نمی‌تواند بدن بزرگ آن‌ها را تحمل کند.

مرغ سمت چپ، نژادی از سال ۱۹۵۷، مرغ وسطی نژادی از سال ۱۹۷۸ و مرغ سمت راست نژادی از سال ۲۰۰۵ است (روش پرورش همه یکسان و سن آن‌ها نیز هنگام گرفتن عکس برابر بوده است).

تولید مرغ‌های دارای رشد سریع چند دهه طول کشید؛ زیرا عمدتاً متکی‌بر روش‌های تولیدمثلی و انتخاب قدیمی بودند. مهندسی ژنتیک در دهه‌ی ۱۹۷۰ ظاهر شد و دانشمندان یاد گرفتند چگونه ژن‌های یک موجود را به موجود دیگر منتقل کنند. این روش به ایجاد ماهی سالمون AquAdvantage در سال ۱۹۸۹ منجر شد که سرعت رشد بسیار زیادی دارد.

دراین‌میان، ابزارهای جدیدتر بیوتکنولوژی مانند کریسپر سریع‌تر و دقیق‌تر هستند؛ زیرا دانشمندان می‌توانند به‌جای انتقال ژن از حیوانی به حیوان دیگر، ژن‌های خود حیوان را ویرایش کنند. آلیسون ون‌اینینام، متخصص ژنتیک حیوانات در دانشگاه کالیفرنیا در شهر دیویس می‌گوید: «خوبی روش‌های جدیدتر توانایی واردکردن دقیق ویژگی خاصی به ژرم‌پلاسم برتر است.»

وعده‌های این فناوری برای تجارت کشاورزی واضح است؛ زیرا طبیعتاً می‌خواهد با استفاده از ابزارهای جدید و با طراحی حیوانات بزرگ‌تر دارای رشد سریع‌تر و با نرخ باروری بیشتر به سود بیشتری برسد. بااین‌همه، این تنها راه استفاده از فناوری ویرایش ژن نیست و می‌توان از آن برای کاهش رنج حیوانات در مزارع کارخانه‌ای امروزی استفاده کرد. برای مثال، می‌توان از ویرایش ژن برای رفع نیاز به رویه‌های دردناک استفاده کرد.

توله‌خوک‌های نر معمولاً بدون تسکین درد اندکی پس از تولد اخته می‌شوند. اگر این کار انجام نشود، گوشت آن‌ها هنگام طبخ بوی بدی می‌دهد؛ بنابراین، دانشمندان در حال کار روی خوک‌های نری هستند که به بلوغ نمی‌رسند و لازم نیست اخته شوند.

پیشرفت مشابهی را می‌توان درزمینه‌ی طیور به‌دست آورد. هرسال در جوجه‌کشی‌های آمریکا، تا ۳۰۰ میلیون جوجه‌خروس با بی‌رحمی کشته می‌شوند. جوجه‌خروس‌ها معمولاً به‌صورت زنده یا پس از کشته‌شدن با استفاده از گاز، آسیاب می‌شوند. ازآن‌‌‌جاکه آن‌ها نمی‌توانند تخم بگذارند و طوری اصلاح شده‌اند که اندازه‌ی کوچکی داشته باشند، نگه‌داری از آن‌ها به‌منظور تولید گوشت ارزشی ندارد. پژوهشگران سراسر جهان در حال استفاده از مهندسی ژنتیک و ابزارهای ویرایش ژن هستند تا این مشکل را حل کنند.

گروهی از پژوهشگران استرالیایی مشغول استفاده از کریسپر برای واردکردن ژنی از شقایق دریایی به مرغ‌ها هستند که پروتئین خاصی را بیان می‌کند. اگر جوجه درون تخم خروس باشد، زمانی که نور لیزر به تخم‌مرغ تابانده شود، درون تخم به رنگ قرمز می‌درخشد و به تولیدکنندگان تخم کمک می‌کند تا این تخم‌ها را قبل از بیرون‌آمدن جوجه‌ها از بین ببرند. گروهی در بریتانیا در حال کار برای توقف رشد رویان نر هستند.

شرایور، متخصص اخلاق زیستی، در مقاله‌ای به مداخلات فناوری اشاره می‌کند که مثلاً حیواناتی را تولید کند که درد را احساس نمی‌کنند. این مداخله‌ هنوز در حد تئوری است و نشان می‌دهد محیط افراطی کشاورزی کارخانه‌ای ممکن است نیازمند راه‌حل‌های فناوری شدیدی باشد.

پرورش حیوانات مقاوم دربرابر بیماری نیز می‌تواند رنج حیوانات را در کوتاه‌مدت کاهش دهد و تجارت کشاورزی را به‌سمت پرورش حیوانات کمتر حرکت دهد. در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، شیوع ویروس آنفولانزای فوق حاد پرندگان (HPAI) در سراسر ایالات متحده آمریکا موجب کشته‌شدن یا معدوم‌سازی بیش از ۵۰ میلیون مرغ و بوقلمون با استفاده از روش‌های بی‌رحمانه‌ای مانند استفاده از کف خفه‌کننده و بستن تهویه شد.

اکنون پس از گذشت هفت سال، این بیماری همچنان به صنعت طیور ایالات متحده تاخت‌و‌تاز می‌کند. از فوریه‌ی سال جاری، ۴ میلیون مرغ و بوقلمون در ایالات متحده به‌علت شیوع جدید HPAI نابود شده‌اند. همه‌گیرشناسان نگران این موضوع هستند که افزایش شیوع HPAI، احتمال جهش ویروس و آلوده‌کردن انسان‌ها را افزایش دهد. سویه‌ی متفاوتی از این ویروس به نام H5N1 آسیایی از سال ۲۰۰۳ حدود ۷۰۰ نفر را آلوده کرده است؛ اما نرخ مرگ‌و‌میر آن بسیار زیاد است و به ۶۰ درصد می‌رسد.

پرندگان ساختگی در قفسی در نمایشگاه شهرستان کاباروس کارولینای‌شمالی در سال ۲۰۱۵. استفاده از پرندگان واقعی به‌علت شیوع آنفلوانزای پرندگان ممنوع بود.

گسترش جهانی تب خوکی آفریقایی موجب مرگ یا معدوم‌شدن میلیون‌ها خوک در سال‌های اخیر شده است. بیماری‌های دیگری مانند سل و ورم پستان در گاوهای شیری و سندرم تولیدمثل و تنفسی خوک‌ها نیز وجود دارند که از مشکلات معمول این صنعت هستند.

پژوهشگران به‌عنوان پروژه‌های آزمایشی، حیوانات ویرایش ژن شده‌ای را ایجاد کرده‌اند که دربرابر تمامی این بیماری‌ها ایمن هستند؛ اما هیچ‌یک برای پرورش تجاری تأیید نشده‌اند. ون‌اینینام گفت: «مقاومت دربرابر بیماری هدف بزرگی است که همه به‌دنبال آن هستند؛ زیرا حدود ۲۰ درصد از تولیدات حیوانی را به‌دلیل بیماری از دست می‌دهیم.»

مطمئناً ایجاد حیوانات مقاوم دربرابر بیماری سود تجارت کشاورزی را افزایش می‌دهد؛ چراکه تولیدکنندگان گوشت، لبنیات و تخم‌مرغ هرسال میلیاردها دلار را به‌دلیل بیماری از دست می‌دهند و می‌تواند رنج حیوانات را نیز از دو طریق کاهش دهد: ۱. بیماری و معدوم‌سازی دردناک و از‌بین‌بردن بیماری‌ها خوب است؛ ۲. مقاومت دربرابر بیماری می‌تواند موجب کاهش تعداد حیواناتی شود که پرورش پیدا می‌کنند؛ زیرا وقتی حیوانات براثر بیماری می‌میرند، صنعت باید آن‌ها را جایگزین کند.

این واقعیت که چنین نوآوری‌ می‌تواند رفاه حیوانات و سود تجارت کشاورزی را افزایش دهد، ازجمله دلایلی است که بسیاری از حامیان حیوانات در حمایت از آن به‌عنوان راه‌حل مناسب کشاورزی کارخانه‌ای تردید می‌کنند. جونز از مؤسسه‌ی رفاه حیوانات می‌گوید:

صنعت پرورش دام ازطریق مهندسی ژنتیک، می‌تواند بازده را افزایش دهد؛ درحالی‌که مدعی است انگیزه‌ی آن‌ها بهبود رفاه حیوانات است. مهندسی ژنتیک به صنعت اجازه می‌دهد تا برخی از انتقادات مربوط به پرورش حیوانات را کاهش دهد و هزینه‌ها را پایین نگه دارد. به‌همین‌دلیل، تهدیدی برای انتقال به منابع پروتئین جایگزین است.

دلیل منطقی برای نگرانی درباره‌ی این مسئله وجود دارد که ویرایش ژن به همان اندازه که ممکن است بتواند برای کاهش مقداری از درد ناشی از بودن در سیستم کشاورزی صنعتی استفاده شود، ممکن است بتواند آسیب‌های بیشتری به حیوانات وارد کند.

اولین حیوان مهندسی‌شده ژنتیکی که سازمان غذا و دارو آن را برای مصرف انسان تأیید کرد، ماهی آزاد AquAdvantage بود. سرعت رشد این ماهی دو برابر سرعت رشد ماهی آزاد معمولی است. حامیان حقوق حیوانات استدلال می‌کنند که ماهی‌های مهندسی‌شده مستعد مشکلات متعددی مانند ناهنجاری‌های فک، صدمات مختلف و نرخ مرگ‌و‌میر بیشتر هستند.

طرفداران محیط‌زیست نگران‌اند که ماهی آزاد مهندسی‌شده بتواند وارد آبراهه‌ها شود و با رقابت بر سر منابع جمعیت‌های وحشی ماهی آزاد را دچار مشکل کند و خزانه‌ی ژنی ماهی آزاد طبیعی را آلوده کند و بر قابلیت زنده‌مانی آن‌ها تأثیر بگذارد. اگرچه سخن‌گوی سازمان غذا و دارو می‌گوید این ناهنجاری‌ها از آنچه در ماهی آزاد پرورشی اقیانوس اطلس دیده می‌شود، تفاوت زیادی ندارد.

مدیرعامل سابق ریکامبینتیکس، شرکتی که اخیراً گاوهای مقاوم دربرابر گرما را ایجاد کرده است و روی گوساله بدون شاخ کار می‌کند، در سال ۲۰۱۸ به آسوشیتدپرس گفت که روی کاهش رنج حیوانات تمرکز کرده است؛ اما کشاورزان بیشتر به صفاتی علاقه‌مند‌‌‌‌ند که باعث افزایش کارایی می‌شوند و اغلب مشتاق تولید حیواناتی هستند که رشد سریع‌تری دارند یا بزرگ‌تر می‌شوند، شیر بیشتری تولید می‌کنند یا نرخ باروری بیشتری دارند. شرایور می‌گوید:

نگران این موضوع هستم که اصلاحات ژنتیکی اولیه که تأیید می‌شوند، تغییراتی باشند که ازنظر رفاه حیوانات خنثی یا مثبت هستند؛ اما راه را برای مداخلات ژنتیکی باز ‌کنند که اثرات بسیار منفی بر رفاه حیوانات دارند.

ریکامبینتیکس از اظهارنظر درباره‌ی این مسئله خودداری کرد. با وجود نگرانی شرایور از نحوه‌ی استفاده از این فناوری در آینده، او خاطرنشان می‌کند که حمایت عمومی برای این فناوری زمانی بیشتر می‌شود که برای بهبود رفاه حیوانات استفاده می‌شود؛ اما حمایت عمومی کافی نیست.

یکی از نکاتی که باید به آن توجه کرد، چشم‌انداز نظارتی برای حیوانات ویرایش ژنتیکی شده است. در سال ۲۰۱۷، سازمان غذا و دارو برنامه‌هایی را برای برخورد با حیوانات اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی اعلام کرد. طبق این برنامه‌ها، سازمان به همان روشی با این حیوانات رفتار می‌کند که با داروهای جدید دام‌پزشکی رفتار می‌کند.

براین‌اساس، فرایند تأیید آهسته خواهد بود. به‌گزارش مؤسسه‌ی سلامت حیوانات، سازمانی که نمایندگی شرکت‌های داروهای دامپزشکی را برعهده دارد، حدود ۸/۵ سال طول می‌کشد تا داروی دامی با ماده فعال جدیدی وارد بازار شود. متخصصانی مانند ون‌اینینام استدلال می‌کنند این طبقه‌بندی منطقی نیست. او می‌گوید: «آن‌ها با تغییرات DNA مانند دارو برخورد می‌کنند؛ ولی DNA دارو نیست.»

ون‌اینینام می‌گوید تصمیم سریع «ایمن برای خوردن» گاوهای موکوتاه می‌تواند حاکی از روند سریع‌تری برای حرکت به پیش باشد؛ اما ناپایدار است. علت آن است که سازمان غذا و دارو نگفته است که همه گاوهای مقاوم دربرابر گرما که به روش ریکامبینتیکس طراحی شده‌اند، برای خوردن بی‌خطر هستند؛ بلکه فقط دو گاو و فرزندان آن‌ها که ریکامبینتیکس آن‌ها را به آژانس ارائه کرده است، مشمول این تصمیم‌گیری هستند. اگر سازمان غذا و دارو پروژه‌های دیگر را نیز مانند پروژه‌ی گاو ریکامبینتیکس مدیریت کند، فرایند بسیار کُند و موردبه‌مورد خواهد بود.

اگر می‌خواهید استفاده از مهندسی ژنتیک را متوقف کنید یا به‌تأخیر بیندازید، این فرایند طولانی چیز خوبی است؛ اما روند آهسته به‌معنای فرایندی بسیار طولانی برای کاربردهای مفید مانند گاوهای بدون شاخ یا حذف تخم‌مرغ‌های حاوی جوجه خروس خواهد بود.

در هفته‌های پایانی ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، سانی پردو، وزیر کشاورزی ایالات متحده، قانونی را پیشنهاد کرد که به وزارت کشاورزی حق نظارت اولیه بر حیوانات پرورشی ویرایش ژن شده را می‌داد. این اتفاق هنوز نیفتاده است؛ اما اگر رخ دهد‌، می‌تواند روند تأیید را تسریع ‌کند؛ اما احتمالاً به‌نفع رفاه حیوانات نخواهد بود.

وزارت کشاورزی ایالات متحده به دوستی با صنعت مشهور است. این امر توضیح می‌دهد چرا گروه‌هایی مانند شورای ملی تولیدکنندگان گوشت خوک با اشتیاق از حاکمیت وزارت کشاورزی بر قوانین حیوانات ویرایش ژنی شده حمایت می‌کنند که برای غذا پرورش می‌یابند و چرا گروه‌هایی مانند مؤسسه‌ی رفاه حیوانات مخالف چنین اقدامی هستند.

ون‌اینینام با احتیاط خوش‌بین است که واگذاری وظیفه‌ی نظارت به وزارت کشاورزی به فرایند ساده‌تری منجر شود؛ زیرا وزارت کشاورزی با تغییرات ژنتیکی حیوانات مانند دارو رفتار نخواهد کرد. درعوض، این فرایند بیشتر مانند فرایند تأیید محصولات کشاورزی تغییریافته ژنتیکی است: انجام ارزیابی ایمنی با تمرکز روی اینکه آیا تغییر ژنتیکی می‌تواند حساسیت حیوان به آفات یا بیماری‌ها را افزایش دهد و سپس ارزیابی ایمنی موادغذایی قبل از کشتار برای اطمینان از اینکه کشتار و فراوری به تولید محصولات غذایی ناامن منجر نمی‌شود.

حامیان رفاه حیوانات نگران‌اند که صرف‌نظر از اینکه کدام سازمان بر آن نظارت می‌کند، رفاه حیوانات اولویت اصلی در فرایند بررسی نباشد. جونز می‌گوید:

مطمئن نیستم که تحت نظارت سازمان غذا و دارو یا وزارت کشاورزی، بررسی موردیِ تأثیرات کاربردهای پیشنهادی مهندسی ژنتیک بر سلامت و بهزیستی حیوانات انجام شود.»

در پاسخ به این پرسش که «چگونه سازمان غذا و دارو رفاه حیوانات را در فرایند بررسی تغییرات ژنتیکی حیوانات پرورشی درنظر می‌گیرد؟»، سخن‌گوی این سازمان پاسخ داد:

بررسی ما شامل ارزیابی ایمنی حیوانات می‌شود که در آن سلامت جسمی و تا حدی که بتوان اندازه‌گیری کرد، سلامت رفتاری آن‌ها را در نظر می‌گیریم.

در ایالات متحده، هر سال تقریباً ۳۰۰ میلیون جوجه‌خروس با بی‌رحمی کشته می‌شوند؛ زیرا تخم نمی‌گذارند و نگه‌داری آن‌ها برای تولید گوشت ارزشی ندارد. پژوهشگران مشغول استفاده از مهندسی ژنتیک و ویرایش ژن برای حذف نیاز به کشتار جوجه خروس‌ها هستند.

شرایور امیدوار است بحث عمومی بیشتری درباره‌ی ویرایش ژن حیوانات پرورشی وجود داشته باشد. او می‌گوید:

بسیاری از این فناوری‌ها در راه هستند: جایگزین‌های گیاهی هرروز بهتر می‌شوند و نیز پژوهش‌های زیادی روی گوشت‌های آزمایشگاهی در حال انجام است و در مطبوعات درباره‌اش بسیار بحث می‌شود؛ اما احساس می‌کنم در محافل عمومی درباره‌ی ویرایش ژن به‌اندازه‌ی کافی بحث نمی‌شود.

کشاورزی کارخانه‌ایِ جهانی که شامل ده‌هامیلیارد حیوان می‌شود، هرسال تغییرات اقلیمی را تشدید می‌کند، سلامت عمومی را به‌خطر می‌اندازد و موجودات را به ماشین تبدیل کرده است. با وجود افزایش آگاهی درباره‌ی مضرات کشاورزی صنعتی و درخواست‌های اخلاقی قوی برای پایان‌دادن به آن، این رویه بی‌وقفه پیش می‌رود: مصرف گوشت ایالات متحده در بیسترین حد خود قرار دارد و طبق پیش‌بینی سازمان ملل، اشتهای جهانی برای گوشت تا سال ۲۰۵۰، تا حد ۷۳ درصد افزایش پیدا خواهد کرد. این در حالی‌ است که ویرایش ژن حیوانات برای کاهش رنج آن‌ها، ممکن است واکنشی افراطی به‌نظر برسد و گزینه‌ای است که باید به آن فکر کنیم.