جیمز کامرون، کارگردان تایتانیک از نواقص زیردریایی منفجرشده تایتان می‌گوید
جیمز کامرون، کارگردان تایتانیک، اثر سینمایی برنده‌ی اسکار روز پنجشنبه با اشاره به حادثه‌ی انفجار زیردریایی تایتان و از‌دست‌رفتن پنج سرنشین آن گفت: «ما هرگز چنین سانحه‌ای شبیه این نداشتیم.»
به‌گزارش نیویورک‌تایمز، کامرون به‌عنوان متخصص زیردریایی‌های ژرف‌پیما، تاکنون ده‌ها بار برای بازدید از لاشه‌ی تایتانیک به اعماق اقیانوس اطلس رفته و حتی یک‌مرتبه نیز با زیردریایی کوچک طراحی‌شده به‌دست خود، به انتهای عمیق‌ترین گودال سیاره سفر کرده است.
کارگردان تایتانیک در مصاحبه‌ی خود، مرگ پنج سرنشین زیردریایی تایتان از شرکت اوشن‌گیت را حادثه‌ای بی‌سابقه خواند که نظیر آن هرگز در دنیای اکتشافات خصوصی اقیانوس اتفاق نیفتاده بود. او گفت: «هرگز در چنین عمقی تلفات و هیچ انفجاری رخ نداده بود.»
انفجار در زیر آب یا به عبارت دقیق‌تر درون‌پاشی زمانی اتفاق می‌افتد که فشارهای خرد‌کننده‌ی ژرفای دریا موجب فروپاشی شدید جسمی توخالی به سمت داخل شود. کامرون در مصاحبه‌ی خود گفت: «اگر جسم به‌اندازه‌ای بزرگ باشد که بتواند پنج نفر را در خود جای دهد، انفجار آن رویدادی به‌شدت مهیب و شبیه به ترکیدن ۱۰ جعبه دینامیت خواهد بود.»
در سال ۲۰۱۲، کامرون زیردریایی ژرف‌پیمایی آزمایشی را طراحی و آن را به منطقه‌ای در اقیانوس آرام به نام گودال چلنجر هدایت کرد. بااین‌حال وی به‌دنبال دریافت تاییدیه‌ی ایمنی برای زیردریایی خود نرفت. کامرون با آگاهانه‌خواندن این تصمیم، دلیل آن را آزمایشی‌بودن زیردریایی و علمی‌بودن ماموریت آن دانست. وی افزود: «من هرگز وسیله‌ی نقلیه‌ای را که تاییدیه ندارد، برای حمل مسافران طراحی نمی‌کنم.»
کارگردان تایتانیک از استاکتون راش، مدیرعامل اوشن‌گیت که در حادثه‌ی انفجار زیردریایی جان باخت، به‌خاطر دریافت‌نکردن گواهی ایمنی گردشگری، به‌شدت انتقاد کرد. به‌گفته‌ی او، آقای راش صدور گواهی را مانعی برای نوآوری می‌دانست.
کامرون گفت: «دراصل موافقم؛ اما وقتی مشتریان پولی را در زیردریایی خود قرار می‌دهید و مهمانان بی‌گناهی دارید که به شما و اظهاراتتان در مورد ایمنی وسیله نقلیه اعتماد کرده‌اند، نمی‌توانید این موضع را اتخاذ کنید.»
- شمارش معکوس برای یافتن زیردریایی گمشده گردشگران تایتانیک31 خرداد 02مطالعه '2
جیمز کامرون یکی از ضعف‌ها در طراحی تایتان و علامت هشدار احتمالی برای مسافران آن را، استفاده از کامپوزیت فیبرکربن برای ساخت زیردریایی عنوان کرد. این ماده به‌طور گسترده در صنعت هوافضا استفاده می‌شود؛ زیرا وزن آن بسیار کمتر از فولاد یا آلومینیوم است و در وزن برابر، قدرت و استحکام بیشتری دارد.
اما به‌گفته‌ی کامرون، مشکل این است که کامپوزیت فیبرکربن دربرابر فشردگی استحکامی ندارد. فشردگی زمانی رخ می‌دهد که زیردریایی به تدریج بیشتر و بیشتر در عمق آب فرو می‌رود و با افزایش فزاینده‌ی فشار آب روبه‌رو می‌شود. کامپوزیت فیبرکربن برای چنین شرایطی طراحی نشده است.
کامرون افزود اوشن‌گیت برای ارزیابی وضعیت بدنه‌ی کامپوزیت فیبرکربنی تایتان از برخی حسگرها استفاده می‌کرد. این شرکت در محتواهای تبلیغاتی خود از این حسگرها به‌عنوان خصوصیتی نوآورانه برای «پایش سلامت بدنه» یاد کرده بود. اوایل امسال، یک کارشناس دانشگاهی سامانه‌ی حسگرها را خصوصیتی کاربردی خوانده بود که «زمان کافی برای توقف نزول در آب و بازگشت ایمن به سطح را برای راننده فراهم می‌کند.»
اما کامرون شبکه‌ی حسگرها روی بدنه را راهکاری ناکافی برای طراحی ذاتاً ناقص زیردریایی می‌داند. او گفت حسگر مانند چراغی نیست که وقتی روغن خودرو شما کم است، روشن شود. وضعیت در اعماق آب متفاوت است. و البته همان‌طور که فهمیدیم، راهکار اوشن‌گیت برای محافظت از زیردریایی ناکارآمد بود.