مگ ۲: گودال؛ بازگشت مگالودون به پرده نقره‌ای و حقایق جالب درباره آن

نسخه‌ی دیگری از مگالودون پرطرفدار، تابستان امسال از اعماق اقیانوس ظهور خواهد کرد و البته با شگفتی‌های زیادی همراه خواهد بود. وب‌سایت لایوساینس، گزارش و حقایق جذابی از این فیلم پرطرفدار و هیجان‌انگیز را جمع‌آوری کرده که در این مقاله به آن‌ها اشاره می‌کنیم. این فیلم با عنوان مگ ۲: گودال روی پرده خواهد رفت.

مگ ۲: گودال، مانند نسخه‌ی پیشین خود متمرکز بر رمان‌های مگ از استیون آلتن است که اولین نسخه‌ی آن تحت عنوان مگ: رمانی از ترسی عمیق در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. نام فیلم جدید هم برگرفته از رمان مگ ۲ در سال ۱۹۹۹ است اما برخی از عناصر کتاب در اولین نسخه‌ی فیلم به کار رفتند بنابراین باید دید چه بخش‌هایی از رمان دوم به این فیلم اضافه می‌شوند.

تابستان امسال زمان خوبی برای بازبینی فیلم‌های مرتبط با کوسه‌ها است چرا که رویداد هفته‌ی کوسه ۲۰۲۳ هم در اواسط ژوئیه آغاز خواهد شد.

مگ ۲: گودال ۴ آگوست ۲۰۲۳ در سینماهای ایالات متحده و بریتانیا اکران خواهد شد که این تاریخ دقیقا پنج سال پس از اکران جهانی مگ ۲۰۱۸ است. مگ ۲: گودال برخی عناصر داستانی‌اش را از رمان‌های استیون آلتن گرفته است، اما به نظر می‌رسد داستان کلی مسیری متفاوت را طی می‌کند. برای مثال هیچ مگالودون نوزادی برای بازدید عمومی نگه‌داری نمی‌شود. این ایده احتمالا برای فیلم سوم به کار خواهد رفت.

بر اساس داستان، جوناس تایلر (با بازی جیسون استاتهام) رهبری گروهی پژوهشی غواصی را در اعماق اقیانوس برعهده دارد. همه چیز به نظر خوب پیش می‌رود تا جایی که یک عملیات استخراج خرابکارانه مأموریت آن‌ها را تهدید می‌کند. این عملیات باعث می‌شود مگالودون‌ها و دیگر موجودات از گودال به سطح راه پیدا کنند و بسیاری از مردم را بکشند.

گودال داخل فیلم ساختگی است، اما گودال‌هایی بسیار عمیق در دنیای واقعی وجود دارند که از عمیق‌ترین آن‌ها می‌توان به گودال ماریانا در اقیانوس آرام اشاره کرد. اولین نسخه‌ی تریلر مگ ۲: گودال ۹ می ۲۰۲۳ منتشر شد. می‌توانید آن را از این لینک ببینید.

جیسون استاتهام (بازیگر سریع و خشن ۱۰) و وو جینگ (بازیگر فیلم زمین سرگردان) به همراه سایر بازیگرها مثل سوفیا کای، پیج کندی و کلیف کورتیس در کنار سرجیو پریس منچتا (بازیگر رامبو: آخرین خون)، اسکایلر ساموئل (بازیگر فیلم بااستعداد) و سینا گیلری (بازیگر فیلم برج) در این فیلم ایفای نفش می‌کنند.

مگ ۲: گودال فیلمی به کارگردانی بن ویتلی (کارگردان فیلم‌های در زمین، آتش آزاد) با فیلمنامه‌‌ای از جان هوبر و اریک هوبر (نویسندگان مگ، تبدیل‌شوندگان: ظهور جانوران) و دین گرگاریس (نویسنده‌ی مگ، لارا کرافت: توم ریدر، گهواره‌ی زندگی) است. داستان فیلم از رمان گودال: مگ ۲ اثر استیون آلتن گرفته شده است.

مدیریت فیلم‌برداری بر عهده‌ی هریس زامبالوکوس (با آثاری مثل بلفاست و قتل در قطار سریع‌السیر شرق) است و کریس لو (طراح مرد خاکستری، زمانی برای مردن نیست) طراحی تولید فیلم را انجام می‌دهد. جاناتان اموس (تدوین‌گر بیبی درایور و پدینگتون ۲) هم تدوین را برعهده دارد. موسیقی متن اثری از هری گرگسون ویلیامز است.

با وجود مجموعه‌های حفظ‌شده‌ای از دندان‌ها و مهره‌ها، هیچ سرنخی درباره‌ی اندازه‌های اوتودوس مگالودون و شکل بدن آن به‌دست نیامده است. بر اساس دندان‌های ترسناک این جانور به راحتی می‌توان فهمید که یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمند‌ترین شکارچیانی بوده که زمانی روی زمین می‌زیسته است.

مگالودون در بازه‌ی زمانی ۲۳ میلیون تا ۳٫۶ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد، گرچه به ادعای برخی کارشناسان این گونه حضور کوتاه‌تری روی سیاره‌ی زمین داشت. طیف زمانی حکمرانی مگالودون از اوایل دوره‌ی میوسین تا پلیوسن متغیر است. در واقع مگالودون یکی از اعضای خانواده‌ی کوسه‌سانان است که آن را به خویشاوند نزدیک کوسه‌ی بزرگ سفید تبدیل می‌کند. امروزه مگالودون در دسته‌ی خانواده‌ی گوشی‌دندانان (Otodontidae) قرار دارد که از پیشینیان کوسه‌ی بزرگ سفید در اوایل کرتاسه منشعب می‌شود.

با اینکه برخی دانشمندان درباره‌ی تفاوت ظاهری و حداکثر ابعاد مگالودون اختلاف نظر دارند، تخمین‌های جدید حداکثر ابعاد آن را ۲۰ متر برآورد می‌کنند. با درنظر گرفتن مهره‌ها و همچنین ابعاد کوسه‌ی بزرگ سفید به عنوان مرجع، طول مگالودون تقریبا ۱۶ متر بود و وزن آن به ۵۳ تن می‌رسید. با این‌حال تمام این جزئیات به دلیل داده‌های ناقص، بحث‌برانگیز هستند.

سوابق فسیلی نشان می‌دهند مگالودون در سراسر جهان حضور داشته است. احتمالا جانوران‌ بزرگی مثل وال‌ها و لاک‌پشت‌های دریایی طعمه‌های مگالودون بودند اما این کوسه‌ی غول‌پیکر با رقبایی مثل لویاتان روبه‌رو بوده است. کاهش سطح این گونه و انقراض نهایی‌ آن با سرد شدن اقیانوس‌ها در دوره عصر یخبندان و روند بزرگ‌شدن نهنگ‌های بی‌دندان همزمان بود.

پاسخ به این پرسش، «منفی» است. مگالودون همزمان با دایناسورها زندگی نمی‌کرد. در واقع قدیمی‌ترین ظهور این گونه به اوایل دوران میوسن در حدود ۲۳ میلیون سال پیش بازمی‌گردد. در حالی که دایناسورها ۴۰ میلیون سال پیش از ظهور مگالودون منقرض شده بودند. با وجود هیجان تریلر مگ ۲ و صحنه‌ای از بلعیده شدن تیرانوسوروس توسط مگالودون، این همزمانی حقیقت ندارد.

با این‌حال می‌دانیم در دوره‌ی کرتاسه تعداد زیادی از گونه‌های کوسه‌ی بزرگ مثل تاخورده‌دندان (Ptychodus) و لپتوستیراکس (Leptostyrax) زندگی می‌کردند. این کوسه‌ها به‌طور متوسط از کوسه بزرگ سفید امروزی بزرگ‌تر بودند و گونه‌ی اول احتمالاُ تهدیدی جدی برای دایناسورهای از دنیا بی‌خبر و خزندگان پرنده محسوب می‌شد.

اوتودوس مگالودون در حدود ۳٫۶ میلیون سال پیش منقرض شد. با اینکه فرضیه‌ی بقای کوسه‌‌های غول‌پیکر در اعماق تاریک دریا به لطف آب‌های گرم بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی چندان دور از ذهن به نظر نمی‌رسد، اما این گونه واقعا منقرض شده است.

مگالودون و دیگر شکارچیان آبزی غول‌پیکر برای زنده‌ماندن به شکار نهنگ‌ها و طعمه‌های بزرگی نیاز دارند که فقط نزدیک به سطح زندگی می‌کنند؛ بنابراین اگر آن‌ها زنده بودند، انسان‌ها باید تاکنون آن‌ها را دیده باشند. به همین دلیل، حتی شکارچیان اعماق دریا مثل ماهی‌های مرکب غول‌پیکر نیز نتوانسته‌اند برای همیشه زیر آب مخفی بمانند.