کشف بقایای دو گونه جدید گربه دندان خنجری در آفریقای جنوبی

دانشمندان بقایای دو گونه گربه دندان خنجری را پیدا کردند که قبلا کشف نشده بود. این گربه‌ها در حدود ۵/۲ میلیون سال پیش در آفریقا پرسه می‌زدند. اکتشافات جدید درک پیشین دانشمندان درمورد این گروه از گربه‌های منقرض‌شده را تغییر می‌دهد. یافته‌های جدید همچنین می‌تواند بینش‌هایی درزمینه‌ی تغییرات محیطی که در آن زمان اتفاق افتاده است، فراهم کند و می‌تواند به آشکار کردن این موضوع کمک کند که چرا اجداد انسان شروع به راه رفتن روی دو پا کردند.

بقایای ناقص دو گونه جدید با نام‌های Dinofelis werdelini و Lokotunjailurus chimsamyae در کنار استخوان‌های دو گونه شناخته‌شده دیگر یعنی Adeilosmilus kabir و Yoshi obscura در نزدیکی شهر لانگبانوگ در ساحل غربی آفریقای جنوبی کشف شد. به‌گزارش لایو ساینس، این چهار گونه به زیرخانواده دندان‌خنجری‌ها (Machairodontinae) تعلق دارند. دندان‌خنجری‌ها گروه منقرض‌شده‌ای از گربه‌های شکارچی هستند که بیشتر گونه‌های گربه‌های دندان خنجری را شامل می‌شوند. بیشتر اعضای این زیرخانواده ازنظر اندازه شبیه گربه‌های بزرگ امروزی بودند.

در مطالعه جدید که ۲۰ ژوئیه در مجله‌ی iScience منتشر شده است، پژوهشگران بقایای هر چهار گونه را توصیف کرده‌اند. کشف D. werdelini برای پژوهشگران عجیب نبود، زیرا گونه‌هایی از این جنس قبلا در این منطقه و در سراسر جهان ازجمله در اروپا، آمریکای شمالی و چین کشف شده بود. اگرچه پژوهشگران از کشف L. chimsamyae شگفت‌زده شدند، زیرا پیش از این، اعضای این جنس فقط در کنیا و چاد پیدا شده بودند. یافته‌های جدید نشان می‌دهد گربه‌های دندان خنجری نسبت‌ به آنچه قبلاً تصور می‌شد، پراکندگی بسیار بیشتری داشته‌اند.

در مطالعه جدید، پژوهشگران استخوان‌های گونه‌های تازه کشف‌شده و گربه‌های دندان خنجری شناخته‌شده را با هم مقایسه کردند تا درخت خانوادگی جدیدی برای این گروه ترسیم کنند.

چهار گونه از لانگبانوگ ارتباط نزدیکی با هم نداشتند و احتمالاً با اینکه در منطقه مشابهی و در یک زمان زندگی می‌کردند، کنام‌های اکولوژیکی متفاوتی را اشغال می‌کردند. برای مثال، L. chinsamyae و A. Kabir بزرگ‌تر بودند و برای دویدن با سرعت بالا سازگاری بیشتری داشتند و به همین خاطر برای زندگی در علفزارها مناسب بودند. اما D. werdelini و Y. obscura کوچک‌تر و چابک‌تر بودند و بنابراین برای زندگی در محیط‌هایی مانند جنگل‌ها سازگاری بیشتری داشتند.

همپوشانی این گونه‌ها نشان می‌دهد زیستگاه آن‌ها هم شامل جنگل‌ها و هم علفزارها بوده است. این امر ممکن است ناشی از تغییر اقلیم آفریقا بوده باشد که به آرامی این قاره را از جنگلی بزرگ به علفزاری تبدیل کرد که امروزه نوع زیستگاه غالب این سرزمین است.

تا همین اواخر، پژوهشگران اطمینان نداشتند چه زمانی تغییر در نوع اکوسیستم در سراسر آفریقا رخ داده است. درک بهتر این موضوع می‌تواند به آشکار کردن این مسئله کمک کند که چگونه اجداد انسان یا انسان‌تباران که اولین بار در حدود همین زمان در آفریقا ظاهر شدند، راه رفتن روی دوپا را آغاز کردند.

تصور می‌شود تغییر محیط عامل محرکی مهمی بوده است که موجب شده انسان‌ها راه رفتن دوپایی را آغاز کنند. با‌این‌حال، مطالعات اخیری که سایر اکوسیستم‌های باستانی سراسر آفریقا را بررسی کرده‌اند، نشان داده‌اند علفزارها ممکن است از ۲۱ میلیون سال پیش ظاهر شده باشند. بنابراین، این احتمال وجود دارد که تغییر اکوسیستم در ایجاد خصوصیت دوپایی در انسان‌تباران نقشی نداشته است.