کشف بازشاپرک والاس: پیشگویی صدساله داروین که سرانجام به حقیقت پیوست
داروین و همکار طبیعت‌شناسش آلفرد راسل والاس، از روی یک ارکیده با لوله شهد بسیار بلند، وجود بازشاپرک والاس را پیش‌بینی کرده بودند.
نام: بازشاپرک والاس (Xanthopan praedicta)
جایی که پیدا می‌شود: جنگل‌های پایین ماداگاسکار
غذایی که می‌خورد: شهد گیاه ارکیده داروین (Angraecum sesquipedale)
در سال ۱۸۶۲، چارلز داروین ارکیده‌ای از سرزمین ماداگاسکار را ازطریق پست دریافت کرد. این گل لوله شهد بسیار درازی به طول ۳۰ سانتی‌متر داشت. او در نامه‌ای به یکی از دوستانش ارکیده را شگفت‌انگیز توصیف کرد و به این موضوع فکر کرد که چه گرده‌افشانی می‌تواند از شهد آن تغذیه کند. او نوشت: «خدای من! چه حشره‌ای می‌تواند شهد آن را بمکد.» چند روز بعد او در نامه دیگری به همان دوستش پیش‌بینی دقیق‌تری کرد: «شب‌پره‌ای که شهد آن را می‌مکد، چه خرطوم بلندی دارد!»
لایوساینس می‌نویسد، درحالی‌که داروین پیش‌بینی کرد ارکیده مذکور توسط شب‌پره‌ای با زبان دراز گرده‌افشانی می‌شود، وقتی آلفرد راسل والاس طبیعت‌شناس این ارکیده را در سال ۱۸۶۷ توصیف کرد، گفت برخی از گونه‌های بزرگ‌تر خانواده بازشاپرکان خرطومی تقریباً به اندازه لوله شهد ارکیده داروین دارند. وقتی چنین شب‌پره‌ی خرطوم بلندی در ماداگاسکار پیدا شد، حدس این دو طبیعت‌شناس تأیید شد. این شب‌پره در سال ۱۹۰۳ به‌عنوان زیرگونه‌ای از بازشاپرکان مورگان (Xanthopan morganii) توصیف شد و نام علمی X. m. praedicta به آن داده شد. در دهه ۱۹۹۰، گرده‌افشانی پیش‌بینی‌شده توسط داروین و والاس مشاهده و عکس‌برداری شد.
اخیراً مشخص شد بازشاپرک والاس بلندترین زبان را در میان حشره‌ها دارد و مطالعه طبقه‌بندی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد، به این نتیجه رسید که این حشره باید به‌عنوان گونه مجزایی طبقه‌بندی شود و Xanthopan praedicta نام گرفت.
دیوید لیز، متصدی شب‌پره‌ها در موزه تاریخ طبیعی لندن و یکی از نویسندگان مطالعه سال ۲۰۲۱ در ایمیلی به لایوساینس گفت: «خرطوم ۲۸٫۵ سانتی‌متری بازشاپرک والاس، بلندترین خرطوم مشاهده‌شده نه در بازشاپرکان، بلکه در کل حشرات است.»