برندگان مسابقه طراحی آسمان‌خراش‌های رویایی ایولو ۲۰۲۴

مجله معماری ایولو (eVolo) که هر ساله مسابقه‌ای را برای طراحی بهترین آسمان‌خراش‌ها برگزار می‌کند، به‌تازگی فهرست برندگان سال ۲۰۲۴ را منتشر کرده است. امسال همچون سال گذشته به‌طور رسمی موضوع خاصی برای رقابت آسمان‌خراش‌ها تغیین نشد، هرچند مضامینی همچون تغییرات اقلیمی و احتمال جنگ در بعضی از طرح‌ها به چشم می‌خورد.

هیئت داوران ۳ برنده اصلی و ۱۴ برنده افتخاری را از میان ۲۰۶ پروژه دریافت‌شده انتخاب کرد. در ادامه، ۱۷ طرح برنده اصلی و افتخاری رقابت آسمان‌خراش‌های ایولو را معرفی می‌کنیم.

طرح گروهی از معماران چینی برنده امسال رقابت آسمان‌خراش‌های ایولو شده است. هدف طراحان پروژه‌ی برنده که «کشت مخلوط شهری» نامیده می‌شود، حذف جدایی بین مناطق شهری و کشاورزی است. ایده این است که تعدادی آسمان‌خراش‌ با الهام از تکنیک‌های کاشت مخلوط برای به حداکثررساندن فضا، نور و منابع در شهر ایجاد شود. این برج‌ها شامل گلخانه‌هایی برای پرورش مواد غذایی در کنار مناطق مسکونی و سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی بی‌نقص است.

پروژه «استریم‌لاین کنسرتو» که باز هم حاصل تلاش چینی‌ها است، مقام دوم را کسب کرد. این طرح پیشنهادی بر چالش‌های زیست محیطی و طغیان احتمالی رودخانه زرد چین، رسیدگی به فرسایش خاک در بالادست رود و مشکلات دیگر تمرکز دارد.

آسمان‌خراش طرح که بیشتر شبیه پروژه شهر لاین است تا ساختمانی معمولی، مسیر مارپیچی رودخانه را دنبال می‌کند و پس از سه چرخه پنجاه‌ساله که بر بازسازی محیط‌زیستی متمرکز شده است، با طبیعت پیرامون ادغام می‌شود، جلوی طوفان‌های شن را می‌گیرد و از وقوع سیل جلوگیری می‌کند.

مقام سوم رقابت آسمان‌خراش‌ها به آسمان خراش «ریه‌های اقیانوس» تعلق گرفت که تیم بزرگی از مصری‌ها آن را طراحی کرده بودند. این طرح، بلندترین آسمان‌خراش جهان را با ارتفاع هزار متر تصور می‌کند که البته به جای اینکه به آسمان برود، روی آب شناور می‌شود و زیر امواج فرو می‌رود. ساختار آسمان‌خراش در مجموعه‌ای از فیلترهای ویژه پوشانده می‌شود که اقیانوس‌های جهان را از کربن‌دی‌اکسید و آلاینده‌های دیگر پاکسازی می‌کند.

هدف طرح «شبکه ابر برفراز سه‌دره» که باز هم حاصل تلاش معماران چینی است، کاهش آسیب‌های اکولوژیکی ناشی از سد سه‌دره در کشور چین است. ساختار مرتفع این آسمان‌خراش امکان جمع‌آوری مه و برداشت آب را فراهم می‌آورد.

آسمان‌خراش «هواگیر» توسط معماران چینی ارائه شده است. ایده این طرح افزودن دستگاه‌های پاکساری هوا به بخش بیرونی آسمان‌خراش‌ها و کمک به حذف آلودگی از هوای شهرهای جهان است.

طرح «آسمان‌خراش نگهدار حافظه» از کشور آلمان استقرار آسمان‌خراش‌هایی را در دوردست‌ترین نقاط اقیانوس از خشکی تجسم می‌کند که خاطرات و داده‌های جمعی تمدن را حفظ می‌کند.

آسمان‌خراش «انبار ساختاربندی شهری» از ایالات متحده پیشنهاد شده است. این سازه به شکل روش مرتفعی برای تولید غذا تجسم شده که شامل نواحی شهری و همچنین مکان‌هایی برای پرورش غذا است.

آسمان‌خراش «منطقه کلان‌عمودی» توسط معماران کره جنوبی طراحی شده و پیشنهادکننده‌ی افزایش نرخ باروری کره جنوبی ازطریق کمک به خانواده‌ها برای زندگی در آسمان‌خراش‌های بزرگ به جای زندگی در مناطقی با رفت و آمدهای طولانی و خانه‌های کوچک و شلوغ است.

«آسمان‌خراش سرزمین میانه» را نیز چینی‌ها طراحی کرده‌اند. این طرح، آسمان‌خراشی انطباق‌پذیر و با پیکربندی ساده را تجسم می‌کند که مکانی طبیعی را فراهم می‌کند که در آن، مردم با هر نوع عقیده‌ای می‌توانند در کنار هم زندگی کنند.

معماران بنگلادشی آسمان‌خراش پیشرفته‌ای را تجسم کرده‌اند که دارای تاسیسات صنعتی برای تولید لباس و همچنین محل زندگی کارگران و خانواده های آن‌ها است.

هدف از آسمان‌خراش «برج انرژی ابدی» که توسط معماران کره جنوبی طراحی شده، رفع نیاز به منابع انرژی پایدار از طریق گنجاندن نوعی رآکتور همجوشی هسته‌ای در آن است.

آسمان‌خراش «خاطره حلب: گرد‌آوری خاطرات شهرها» که حاصل تلاش چینی‌ها است، بنایی را برای شهر جنگ‌زده‌ی حلب در سوریه تجسم می‌کند که مراکز اداری، مدارس، بیمارستان‌ها و ساکنان را در خود جای داده است و همه آن‌ها با شبکه حمل‌ونقل داخلی با هم ارتباط دارند. این آسمان‌خراش همچنین در زمان جنگ به‌عنوان پناهگاه عمل خواهد کرد.

برج «آسمان‌خراش کرم ابریشم: هتل خودتکثیرشونده» با الهام‌گرفتن از پیله کرم ابریشم طراحی شده و در صورت نیاز می‌تواند گسترش پیدا کند. این طرح متعلق به معماران ایرانی است.

«طرح واکنش به بلایا و احیا در ژاپن» از کشور چین، جزیره‌ای متحرک را تجسم می‌کند که برای مقابله با بلایای طبیعی که ژاپن با آن‌ها رو‌به‌رو است، طراحی شده است. وقتی فاجعه‌ای رخ می‌دهد، جزیره متحرک به مکان فاجعه می‌رود و پناهگاهی برای مردم فراهم می‌کند و حتی اثرات سونامی را کاهش می‌دهد.

آسمان‌خراشی که بریتانیایی‌ها پیشنهاد کرده‌اند، راه‌حلی برای تراکم بالای شهرها ارائه می‌کند؛ بدین صورت که تراکم بالایی از واحدهای مسکونی را درخود جای داده و از الوار چوبی درهم‌تنیده ساخته شده است.

آسمان‌خراش پیشنهادی از معماران کره جنوبی از ساختارهای یخی خاصی الهام گرفته است که در هیمالیا استفاده می‌شود. مردم گلوله‌های برفی کوچک را جمع می‌کنند و آن‌ها را روی هم می‌گذارند تا برج‌های مخروط شکلی را در دهکده‌های خود بسازند که به آرامی آب مورد نیاز آن‌ها را فراهم خواهد کرد. این نسخه‌ی ‌بسیار بزرگ‌تر نیز با استفاده از یخ‌های یخچال‌های طبیعی در هیمالیا سخته می‌شود و آب مورد نیاز مردم را فراهم می‌کند.

طراح سازه «سراب میراث: آسمان‌خراش آرشیو میراث طبقه‌بندی‌شده دیجیتال» نیز چینی‌ها هستند. ایده این طرح، دیجیتالی‌کردن آثار فرهنگی و ایجاد برجی از تمدن است که به عنوان آرشیو فرهنگ‌های محلی و حافظه جمعی عمل خواهد کرد.