آیا انسان‌های غول‌پیکر واقعا وجود داشته‌اند؟

هزاران سال است انسان‌ها داستان‌هایی را درباره‌ی غول‌ها برای یکدیگر نقل می‌کنند. داستان‌هایی مثل سیکلوپ‌های اسطوره‌های باستان تا گولیات؛ اما آیا این موجودات افسانه‌ای یا انسان‌های غول‌پیکر واقعا روی زمین گام برداشتند؟

اگر منظور شما از غول، انسانی با قد تقریبی ۲٫۷ متری باشد، پاسخ به پرسش فوق مثبت است. رابرت وادلو، بلندترین انسان ثبت‌شده، پیش از مرگش در سن ۲۲ سالگی در سال ۱۹۴۰ تا ۲٫۷۲ متر رشد کرده بود. قد وادلو بیشتر از قد میانگین آمریکایی برای افراد مذکر بود که بر اساس تخمین‌های آن زمان به ۱٫۷۵ متر می‌رسید و حتی از برخی توصیف‌های انجیل از گولیات هم بلندتر بود.

بااین‌حال هیچ خصوصیت اسرارآمیزی درباره‌ی وادلو وجود نداشت. قد بلند او هم مانند اغلب غول‌های واقعی عارضه‌ای پزشکی بود. به گفته‌ی مارتا کوربونیتز، استاد درون‌ریزشناسی دانشگاه کویین مری لندن:

اغلب بیمارهای غول‌پیکر با مشکل هورمون رشد روبه‌رو بوده‌اند. رابرت وادلو هم همین مشکل را داشته است.

کوربونیتز تأکید می‌کند که علت اصلی رشد غیرعادی، سطح بالای هورمون رشد است که توسط غده‌ی هیپوفیز مغز تولید می‌شود. اغلب اوقات این سطوح بالا به خاطر توموری خوش‌خیم به وجود می‌آید. بااین‌حال امروزه پزشکان می‌توانند تومور یادشده را حذف و از دارو برای توقف رشد استفاده کنند؛ زیرا رشد بی‌رویه و تومور، سلامت فرد را به خطر می‌اندازند. به همین دلیل بعید است دیگر فردی در ابعاد وادلو را ببینیم.

عارضه‌های دیگر هم در رشد بی‌رویه‌ی قد افراد تأثیرگذار هستند. از این عارضه‌ها می‌توان به سندرم مارفان اشاره کرد که نوعی اختلال ژنتیکی و عامل رشد بیشتر استخوان‌ها است. با این‌حال برخی افراد بدون هیچ‌گونه‌ عارضه‌ی شناخته‌شده‌ای قد بلند می‌شوند؛ از این دست افراد می‌توان به بائو شیشون چینی با قد ۲٫۳۶ سانتی‌متر اشاره کرد. احتمالا این افراد دارای وارایانت‌های ژنتیکی خاصی هستند که آن‌ها را در معرض رشد بی‌رویه قرار می‌دهند.

با اینکه بررسی افراد غول‌پیکر در دوران معاصر برای پژوهشگرها آسان‌تر است، احتمالا افراد بسیار بلند قدی در گذشته‌های دورتر هم زندگی می‌کرده‌اند. قدیمی‌ترین مورد غول‌پیکر شناخته‌شده، به بقایای منسوب به یک فرعون مصر باستان که قدش به ۱۸۷ سانتی‌متر می‌رسید، بازمی‌گردد. از سویی، پژوهشی دیگر نشان می‌دهد بسیاری از افراد غول‌پیکر ایرلندی، جهشی ژنی را از فردی به ارث برده‌اند که حدود ۲۵۰۰ سال پیش می‌زیسته است. کوربونیتز می‌گوید:

از زمان شکل‌گیری بشریت این بیماری‌ها وجود داشته‌اند، بنابراین دلیلی بر فقدان آن‌ها در مصر باستان یا هر مقطعی از تاریخ بشر وجود ندارد.

ژنتیک همراه با عوامل محیطی مثل رژیم غذایی می‌تواند قد افراد را تعیین کند. با پیشرفت تمدن‌ها افراد به قدهای بلندتری رسیدند. بااین‌حال این روند همیشه خطی نبوده است. به باور پاول گراسگروبر، پژوهشگر اهل جمهوری چک، برخی اسکلت‌های مذکر از آخرین فاز فرهنگ شکار ماموت گراوتیان از ۲۹ هزار سال به خاطر قد بسیار بلند مورد توجه قرار گرفتند و الهام‌بخش افسانه‌هایی درباره‌ی غول‌ها بودند. از میان هفت اسکلتی که در آغاز قرن بیستم در غار گریمالدی ایتالیا کشف شدند، قد بلندترین مورد به ۱٫۹۶ متر می‌رسید. گرابروگر می‌گوید:

در زمان کشف این اسکلت‌ها، استاندارد قد مردان در اروپا زیر ۱۷۰ سانتی‌متر بود؛ بنابراین عجیب نیست که این اسکلت‌ها برای دانشمندان آن زمان غول به شمار می‌آمدند.

پژوهشگرها هنوز مطمئن نیستند که بقایای فرد قدبلند، نماینده جمعیت گراوتیان هستند یا خیر. با این‌‌حال به نوشته‌ی گراسگروبر، مردان قد بلند در جمعیت‌های پارینه‌سنگی پسین در فرانسه و منطقه‌ی تاریخی موراویا (جمهوری چک امروزی) رایج بودند. این افراد به قدهایی می‌رسیدند که ملت‌های صنعتی مدرن تا اواسط قرن بیستم به آن‌ها نرسیدند. گراسگروبر می‌گوید:

دلیل این وضعیت فیزیکی خوب شکارچیان پارینه‌سنگی پسین، تراکم جمعیت پائین و منابع متعددی مثل ماموت‌ها و دیگر پستانداران بزرگ بود.