فناوری جدید دانشگاه لافبورو جایگزینی برای سگ‌های راهنما است
سگ‌های راهنما به‌عنوان یاری‌دهنده‌ای به‌منظور تحرک بیشتر، نقش مهمی برای افراد مبتلا به اختلالات بینایی برعهده دارند؛ ولی استفاده از این حیوانات برای تمامی افراد راهکار ایدئالی نیست. مشکلاتی همچون هزینه و کوچک‌بودن محل زندگی و حتی گونه‌های مختلف آلرژی سبب شده است این سگ‌ها برای بسیاری از افراد مناسب نباشند. بااین‌حال، فناوریِ درحال‌توسعه‌ای در دانشگاه لافبورو با ارائه‌ی ویژگی‌های سگ راهنما در دستگاهی رباتیک که می‌توان آن را در دست نگه داشت، راهکار جایگزینی ارائه می‌دهد.
این دستگاه تیِئا (Theia) نام دارد و ایده‌ی آن را آنتونی کامو، یکی از دانشجویان رشته‌ی طراحی صنعتی مطرح کرده است. او برای توسعه‌ی این دستگاه از کنسول‌های بازی واقعیت مجازی و وسایل نقلیه‌ی خودران الهام گرفته است. فناوری یادشده هنوز به‌شکل نمونه‌ی اولیه است و مشکلات کوچکی دارد که باید حل شوند. بااین‌حال، فرض اصلی این است که Theia برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات بینایی به‌منظور حرکت به مقصدشان همچون سگ راهنما عمل کند.
فناوری اصلی در این دستگاه چیزی است که با عنوان ژیروسکوپ لحظه‌ی کنترل (CMG) شناخته می‌شود. این فناوری اغلب جزئی از سیستم‌های کنترل حالت فضاپیماها ازجمله ایستگاه فضایی بین‌المللی است. CMG به دستگاه تیئا را کمک می‌کند بسته به مکانی که در آن قرار دارد، بازخورد نیرو ارائه دهد و دقیقا همچون بند سگ راهنما، به‌عنوان روشی برای هدایت دارندگانشان دست آن‌ها را به‌سمت مسیر مدنظر حرکت دهد.
تیئا همچون وسایل نقلیه‌ی خودران ازطریق اسکنر لیدار و سیستم دوربین که امکان ساخت تصویری سه‌بعدی از محیط را فراهم می‌کنند، راه پیرامونش را پیدا می‌کند. کاربران می‌توانند ازطریق دستورها صوتی مقصدشان را وارد کنند و پردازنده‌های تعبیه‌شده بهترین مسیر را تشخیص دهند. تیئا هنگام مسیریابی حتی داده‌های لحظه‌ای درباره‌ی تردد عابران پیاده و ترافیک خودرو‌ها و وضعیت آب‌وهوایی را نیز درنظر می‌گیرد.
البته باتوجه‌به اینکه نمونه‌ی اولیه‌ی دستگاه مشکلاتی همچون ویبره‌ی بیش‌ازحد دارد و موتورهای الکتریکی آن خراب شده است، پیش از ارائه‌ی عملکردهای پیشرفته باید تغییراتی روی آن اعمال شود. بااین‌حال، کامو امیدوار است با توسعه‌ی بیشتر تیئا مشکلات پیش‌آمده حل و حتی این امکان ایجاد شود که دستگاه مذکور موانع پیچیده‌تر همچون آسانسور و پله‌ها و گذرگاه‌های عابرپیاده را تشخیص دهد. او می‌گوید:
هدف بسیاری از افراد نابینا این است که استقلال داشته باشند و به‌صورت عادی زندگی کنند. بااین‌حال، متأسفانه بسیاری از افراد مبتلا به اختلال بینایی احساس می‌کنند که از موقعیت‌ها و فعالیت‌هایی مانند معاشرت و خرید یا رفتن به رستوران محروم هستند؛ فعالیت‌هایی که برای سایر افراد عادی است. این محدودیت‌ها معمولا به‌دلیل ترس و اضطراب ناشی از نبود درک کامل از محیط اطراف شکل می‌گیرد. تیئا این ظرفیت را دارد که مناطق و امکانات لازم برای آسایش فرد نابینا و چشم‌انداز او از زندگی را گسترش دهد و به آن‌ها اجازه دهد کمتر بابت راه‌رفتن و موانعی فکر کند که در پایان مسیر منتظر او است.