دوران تمسخر پردازنده‌ های گرافیکی مجتمع لپ تاپ‌ها به ‌پایان رسیده است

پردازنده‌‌های گرافیکی مجتمع موجود در لپ‌تاپ‌ها همواره قدرت پردازشی زیادی ارائه نداده‌اند و گیمرهای پلتفرم رایانه‌های شخصی توجه چندانی به آن‌ها نکرده‌اند. گیمرها می‌گویند پردازنده‌های گرافیکی مجتمع به‌حدی بی‌ارزش هستند که به‌رایگان به‌همراه لپ ‌تاپ دراختیار شما قرار می‌گیرند؛ به‌همین‌دلیل، نمی‌توان روی قدرت پردازشی آن‌ها حساب باز کرد.

صنعت فناوری با سرعت برق‌و‌باد در حال پیشرفت است و هرچه می‌گذرد، فناوری‌های جدیدی روی کار می‌آیند تا تجربه‌ی کار با محصولات الکترونیکی لذت‌بخش‌تر شود. اکنون به جایگاهی رسیده‌ایم که می‌توانیم ادعا کنیم پردازنده‌های گرافیکی مجتمع لایق توجه هستند و می‌توانند فراتر از حد انتظار ظاهر شوند. کارشناسان رسانه‌ی PC World برای اثبات این ادعا، سراغ مقایسه‌ی پردازنده‌ گرافیکی مجتمع Iris Xe تراشه‌های سری تایگرلیک اینتل و Ryzen 7 4800U با کارت‌های گرافیک مجزا رفته‌اند. نتایج آزمون‌ها ما را شگفت‌زده کرد.

اینتل هنگام رونمایی تراشه‌‌های نسل‌یازدهمی سری تایگرلیک (Tiger Lake)، روی واحد پردازش گرافیکی آن‌ها مانور ویژه‌ای داد. طبق ‌گفته‌ی اینتل، تراشه‌های نسل‌یازدهمی تایگرلیک مجهز به پردازنده‌ی گرافیکی جدیدی برپایه‌ی معماری Xe هستند که با نام Iris Xe شناخته می‌شود. طبق ادعای تیم آبی، Iris Xe درمقایسه‌با پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع تراشه‌های سری آیس‌لیک، حداکثر دو برابر قدرتمندتر است. باور کنید یا نه، تراشه‌ی تایگرلیک اینتل با واحد گرافیکی Iris Xe می‌تواند بازی Crysis را اجرا کند؛ البته نه نسخه‌ی ریمستر، بلکه نسخه‌ی اصلی سال ۲۰۰۷. درادامه، می‌توانید نمودار مربوط به اجرای بازی Crysis را مشاهده کنید:

تراشه‌های Intel Core i7-1185G7 و AMD Ryzen 7 4800U با پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع می‌توانند نسخه‌ی ۲۰۰۷ بازی Crysis را اجرا کنند.

قدرت تراشه‌های پیشرفته برای اجرای بازی متعلق ‌به سال ۲۰۰۷ موضوعی نیست که کاربران اهمیت زیادی برایش قائل باشند؛ حتی اگر آن بازی محبوبیتی در حدواندازه‌ی Crysis داشته باشد. به‌همین‌دلیل، کارشناسان رسانه‌ی PC World سراغ اجرای بازی‌های جدیدتر رفتند. بررسی‌ آن‌ها نشان داد پردازنده‌های گرافیکی مجتمع جدید می‌توانند بازی Rise of the Tomb Raider را نیز اجرا کنند. این بازی در سال ۲۰۱۵ منتشر شده است.

پردازنده‌های گرافیکی مجتمع Iris Xe و Radeon می‌توانند هنگام اجرای بازی Rise of the Tomb Raider با تنظیمات گرافیکی Very High و وضوح 1080p عملکردی از خود نشان دهند که به‌اندازه‌ی کافی رضایت‌بخش است. ناگفته نماند با کاهش تنظیمات گرافیکی و وضوح تصویر، بازی با پردازنده‌های گرافیکی مذکور روان‌تر و بهتر اجرا می‌شود. 

با استفاده از تنظیمات گرافیکی پایین‌تر و روی‌آوردن به چند ترفند، می‌توان بازی‌هایی نظیر Rise of the Tomb Raider را با نرخ فریم لذت‌بخش روی پردازنده‌های گرافیکی مجتمع اجرا کرد.

برای فهمیدن قدرت پردازشی پردازنده‌های گرافیکی، می‌توانیم پردازنده‌‌های مجتمع را درمقابل یکدیگر قرار دهیم و آن‌ها را دقیق مقایسه کنیم؛ اما به‌خوبی می‌دانیم که کاربران تمایل دارند بفهمند پردازنده‌هایی همچون Iris Xe و Radeon درمقایسه‌با کارت‌های گرافیک مجزای سری GeForce انویدیا چه عملکردی از خود نشان می‌دهند.

در همین زمینه، رسانه‌ی PC World دست‌ به‌ کار شد و نتایجی که از بنچمارک لپ‌تاپ‌های مختلف به‌دست آورده بود، برای مقایسه‌ی Tiger Lake و Ryzen به‌کار برد. در نظر داشته باشید که در لپ‌تاپ‌های مجهز به کارت گرافیک مجزا، پردازنده‌ی مرکزی نیز می‌تواند به بهبود امتیاز نهایی بنچمارک منجر شود؛ ازاین‌رو، PC World سراغ دمو Sky Diver بنچمارک 3DMark رفت. نتیجه‌ای که این بخش از 3DMark ارائه می‌دهد تا ۹۰ درصد مختص ‌به فعالیت پردازنده‌ی گرافیکی است.

یکی از نقص‌های Sky Diver این است که چندین آزمایش مجزای متمرکز بر پردازنده‌ی گرافیکی را اجرا می‌کند و سپس، سراغ پردازنده‌ی مرکزی می‌رود. گرچه این رویکرد به ما کمک می‌کند بهتر درباره‌ی نحوه‌ی عملکرد پردازنده‌ی گرافیکی و پردازنده‌ی مرکزی نظر دهیم، نتایجی که به‌دست می‌آیند، در حد انتظارمان با واقعیت هم‌خوانی ندارند. در وظایف واقعی، به‌دفعات پیش می‌آید که پردازنده‌ی گرافیکی و پردازنده‌ی مرکزی هم‌زمان به‌شدت درگیر می‌شوند؛ اتفاقی که بارها هنگام اجرای بازی‌های ویدئویی رخ می‌دهد. بااین‌حال، این مسئله باعث نمی‌شود نتایج ارائه‌شده توس Sky Diver اشتباه باشند. توضیحات یادشده را به این دلیل ارائه دادیم که بهتر بتوانید نتایج Sky Diver را درک کنید. 

رسانه‌ی PC World در آزمایش‌های خود سراغ بررسی امتیاز پردازنده‌های گرافیکی رده‌پایین GeForce MX150 و MX250 و MX330 انویدیا رفت و سپس دو کارت گرافیک GeForce GTX 1650 را واکاوی کرد. یکی از کارت‌های ۱۶۵۰ انویدیا از نوع Max-Q بود و نوع دیگر به تمامی قدرت پردازشی موجود دسترسی پیدا می‌کرد.

افزون‌براین، PC World برای دستیابی به نتایج دقیق‌تر سراغ چندین لپ‌تاپ قدیمی با پردازنده‌های گرافیکی HD و پردازنده‌های شتاب‌یافته‌ی (APU) قدیمی سری رایزن و پردازنده‌های سری Kaby Lake G رفت. پردازنده‌های Kaby Lake G نوعی تراشه‌ی خاص هستند که از پردازنده‌ی مرکزی اینتل با نسخه‌ی سفارشی پردازنده‌ی گرافیکی رادئون ساخته شده‌اند و تمامی این اجزا درون بسته‌ای کوچک جای گرفته‌اند.

پردازنده‌ی گرافیکی به‌کاررفته در دو تراشه‌ی نسل‌یازدهمی تایگرلیک اینتل و  Ryzen 7 4800U AMD توانستند در آزمایش Sky Diver بهتر از پردازنده‌های گرافیکی سری GeForce MX انویدیا ظاهر شوند.

برای ساده‌ترکردن نتایج، هر امتیاز براساس رنگ برندها جدا شده است: طبیعتا رنگ سبز ‌به انویدیا و رنگ قرمز به AMD و رنگ آبی به اینتل تعلق دارد. نمودار بالا از سریع‌ترین پردازنده‌ی گرافیکی شروع می‌شود و به کُندترین می‌رسد. همان‌طورکه می‌شد انتظار داشت، در انتهای نمودار پردازنده‌های گرافیکی ساده‌ی سری UHD اینتل حضور دارند. نخستین نوار قرمزرنگ از پایین متعلق ‌به تراشه‌های قدیمی سری رایزن ۳۰۰۰ AMD است. این تراشه‌ درمقایسه‌با تراشه‌ی رایزن ۴۰۰۰ عملکردی نسبتا ناامیدکننده دارد؛ اما می‌تواند بسیار بهتر از GeForce MX150 انویدیا ظاهر شود. 

هرچه در نمودار به‌سمت بالا حرکت کنیم، متوجه می‌شویم پردازنده‌ی گرافیکی Iris Plus به‌کاررفته در تراشه‌های نسل‌دهمی اینتل وارد میدان می‌شود. پردازنده‌ی گرافیکی مذکور عملکرد بهتری از Ryzen 7 3580U و GeForce MX150 از خود نشان می‌دهد و در نقش رقیبی قوی برای GeForce MX250 و GeForce MX330 ظاهر می‌شود. انتظار داریم پردازنده‌ی گرافیکی GeForce MX450 انویدیا که هنوز به بازار عرضه نشده، تغییرات مهمی در نمودار بالا اعمال کند. انویدیا هنگام معرفی پردازنده‌ی گرافیکی جدید خود گفت MS450 درزمینه‌ی ویرایش عکس و ویدئو و اجرای بازی، درمقایسه‌با نسل فعلی پیشرفت کرده است. گفته می‌شود MX450 انویدیا ۳۳ درصد سریع‌تر از MX350 است.

در نظر داشته باشید امتیازات متعلق ‌به Iris Xe از لپ‌تاپی مرجع به‌دست آمده‌اند که نسخه‌ی پیش‌تولید است. اینکه Iris Xe در لپ‌تاپ‌های نهایی چقدر سریع ظاهر می‌شود، به طراحی خود لپ‌تاپ هم وابسته است؛ بنابراین، اگر می‌خواهید عملکرد در دنیای واقعی را بفهمید، امتیازی بین کمترین امتیاز کسب‌شده‌ی Iris Xe و بیشترین امتیاز را در نمودار بالا تصور کنید. 

Iris Xe در قوی‌ترین حالت خود به‌طور غیرمنتظره به عملکرد ارائه‌شده‌ی کارت گرافیک انویدیا GeForce GTX 1650 Max-Q نزدیک می‌شود. در مقایسه‌ای کوتاه، متوجه می‌شویم تفاوت امتیاز در بین دو پردازند‌ه‌ی گرافیکی یادشده صرفا ۱۳ درصد است. همچنین، تراشه‌ی Core i7-1185G7 عملکرد بسیار نزدیکی به Core i7-8705G با پردازنده‌ی گرافیکی سفارشی Radeon RX Vega دارد که کاملا دور از انتظار بود. در رتبه‌ی نخست جدول، GeForce GTX 1650 جا خوش کرده است. در نظر داشته باشید که GeForce GTX 1650 کارت گرافیکی ۵۰ واتی است که درون لپ‌تاپ قوی‌تر و سنگین‌تر Dell XPS 15 7590 جای گرفته. 

پردازنده‌های گرافیکی مجتمع برای رسیدن به جایگاه امروز، مسیری طولانی طی کرده‌اند. نمودار زیر، نتایج بنچمارک Sky Diver متعلق‌ به چندین نسل از پردازنده‌های گرافیکی مجتمع اینتل، از تراشه‌های نسل‌چهارمی سری Haswell با پردازنده‌ی‌ گرافیکی HD4400 تا تراشه‌های نسل‌یازدهمی سری Tiger Lake با پردازنده‌ی گرافیکی Iris Xe را شامل می‌شود. 

قدرت پردازشی پردازنده‌های گرافیکی مجتمع اینتل از سال ۲۰۱۳ با تراشه‌های نسل‌چهارمی Haswell چند سال تغییر محسوسی پیدا نکرد؛ اما در سال‌های اخیر، این پردازنده‌های گرافیکی بسیار پیشرفت کرده‌اند.