نسل بعدی تراشه‌های پرچم‌دار اکسینوس و اسنپدراگون به هسته‌های X1 آرم مجهز می‌شوند

در ماه مه، شرکت آرم (ARM)، جایگزین هسته‌های کرتکس A78 را معرفی کرد؛ هسته‌هایی که به اکثر پردازنده‌های پرچم‌دار قدرت بخشیدند و توانستند کارایی خود را به‌خوبی نشان دهند. جایگزین هسته کرتکس A78 که ایکس وان نام دارد به‌گفته شرکت آرم نه‌تنها از بهبود عملکردی برخوردار شده است؛ بلکه به‌مراتب انرژی کمتری مصرف می‌کند.

کاهش مصرف انرژی درنتیجه سبب می‌شود که فشار کمتری به باتری گوشی هوشمند یا تبلت وارد شود. درواقع پردازنده‌های مجهز به هسته‌های ایکس وان نسبت به مدل‌های برخوردار از کرتکس A78 نه‌تنها عملکرد به‌مراتب بهتری خواهند داشت؛ بلکه درعین‌حال، انرژی کمتری در طول روز مصرف می‌کنند.

چنین اتفاقی با معرفی هر نسل از هسته‌ها و پردازنده‌های مختلف صورت می‌گیرد و شاید به همین علت باشد که تغییر چندانی در ظرفیت باتری گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار مشاهده نمی‌کنیم. در حقیقت شرکت‌های سازنده به‌جای تمرکز روی افزایش میزان ظرفیت باتری به سراغ استفاده از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهایی رفته‌اند که مدیریت بهتری در مصرف انرژی دارند.

طبق گفته‌های افشاگری سرشناس، هسته‌های ایکس وان شرکت آرم در هردو تراشه‌های نسل بعدی اکسینوس سامسونگ و اسنپدراگون کوالکام استفاده می‌شود؛ بنابراین می‌توان با اطمینان خاطر گفت که یکی از اولین محصولات مجهز به پردازنده‌ای با هسته‌های ایکس وان که به بازار عرضه می‌شود، مدل‌های سری گلکسی اس ۲۱ سامسونگ هستند.

انتظار می‌رود دو تراشه از سری اکسینوس و اسنپدراگون از پردازنده‌ای متشکل از سه خوشه برخوردار باشند. خوشه اول تنها یک هسته از سری ایکس وان دارد. در خوشه دوم از سه هسته کرتکس A78 استفاده شده است و خوشه سوم نیز احتمالا مجهز به چهار هسته کرتکس A55 خواهد بود. با‌این‌حال، برخی شایعات وجود دارد که آرم، جانشینی نیز برای هسته‌های ضعیف‌تر مانند کرتکس A55 معرفی می‌کند. در این صورت، هسته‌های جدید با موارد اشاره‌شده جایگزین می‌شوند.

آرم در مورد هسته‌های ایکس وان می‌گوید که نسبت به کرتکس A77 از ۳۰ درصد عملکرد بهتر برخوردار هستند و در مقایسه با کرتکس A78 نیز بهبود عملکردی ۲۳ درصدی تخمین زده شده است. شاید علت استفاده از تنها یک هسته از سری ایکس وان در تراشه‌های نسل بعدی کوالکام و سامسونگ نیز مدیریت بهتر میزان مصرف انرژی باشد.

درواقع عملکرد پردازنده‌‌های نسل بعدی، این‌گونه است که خوشه‌های متشکل از هسته‌های ضعیف‌تر فعالیت‌های سبک را انجام می‌دهند و زمانی‌که کاربر شروع به استفاده از اپلیکیشن یا بازی سنگین‌تری کرد، پردازنده از خوشه‌هایی با هسته‌های توانمندتر استفاده می‌کند. در این روش، میزان مصرف انرژی به‌مراتب کاهش می‌یابد؛ زیرا برای کارهای ساده مانند وب‌گردی یا استفاده از پیام‌رسان‌ها نیازی به استفاده از توان حداکثری پردازنده وجود ندارد.