۶ محصول خاطره‌انگیز اینتل که دیگر تولید نمی‌شوند
دوشنبه ۸ مرداد ۱۴۰۳ - ۲۱:۳۰مطالعه 7 دقیقه
گورستان دنیای فناوری مملو از نمونه‌ی اولیه محصولات نوآورانه‌ای است که هرگز به مرحله‌ی تولید نرسیدند یا حتی محصولاتی که با امید فراوان عرضه شدند؛ اما تاریخ انقضای آن‌ها فرارسید. اینتل هم مثل اغلب شرکت‌های فعال در بازار تکنولوژی در طول سال‌ها از ادامه‌ی تولید بسیاری از محصولات خود دست کشیده است.
برخی از محصولات تیم آبی می‌توانستند به نوآوری‌های جهانی تبدیل شوند؛ اما به دلایل مختلف سرنوشت آن‌ها به‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. برخی دیگر از محصولات این شرکت از این شانس برخوردار بودند که در زمان مناسب عرضه شوند و در کانون توجه قرار بگیرند و فروش مطلوبی را تجربه کنند.
در این مطلب از ۶ محصول جذاب و خاطره‌انگیز اینتل صحبت می‌کنیم که هنوزهم گاهی دلتنگشان می‌شویم. آیا امکان داشت پیشرفت این نوآوری‌ها را در سال ۲۰۲۴ نیز شاهد باشیم؟
اینتل کامپیوت استیک (Compute Stick)
مینی پی‌سی‌ها گزینه‌ی مناسبی برای افرادی هستند که به عملکرد قدرتمند سیستم‌های بزرگ رومیزی نیازی ندارند و سیستمی کوچک‌تر و کم‌حجم‌تر را ترجیح می‌دهند. ماژول‌های کامپیوت استیک درواقع مجموعه کامپیوترهای جیبی اینتل بودند که مستقیماً به پورت HDMI نمایشگر کاربر وصل می‌شدند.
اینتل کامپیوت استیک کامپیوتری جیبی بود که مانیتور یا تلویزیون قدیمی را به نمایشگر هوشمند تبدیل می‌کرد
کامپیوت استیک‌ها قدرت پردازشی لازم برای اجرای سیستم‌عامل دسکتاپ را نداشتند؛ اما به سهم خود امکانات مناسبی را دراختیار کاربران می‌گذاشت. برای مثال، با استفاده از این دستگاه مینیمال می‌توانستید مانیتور یا تلویزیون قدیمی را به نمایشگر هوشمند تبدیل کنید و از این طریق کارهایی مانند مرور وب، چک‌کردن ایمیل و انتشار محتوا را انجام دهید.
آخرین سری کامپیوت استیک سال ۲۰۱۶ عرضه شد و پس‌از‌آن اینتل عرضه‌ی این محصول را متوقف کرد. بااین‌حال، این ابزارها جانشین دیگری نیز داشتند که رده‌ی دوم فهرست ما را به خود اختصاص داده است.
نیورال کامپیوت استیک (Neural Compute Stick)
واژه‌ی هوش مصنوعی یکی از کلماتی است که این روزها دائماً در اخبار شرکت‌های فناوری تکرار می‌شود؛ اما سخت‌افزار لازم برای اجرای الگوریتم‌های پیچیده‌ی این تکنولوژی از سال‌ها قبل تولید می‌شد. مدت‌ها قبل از اینکه تیم آبی پردازنده‌های خود را به واحدهای NPU مجهز کند، این شرکت نیورال کامپیوت استیک را برای توسعه‌دهندگان و مصرف‌کنندگانی عرضه کرد که به توان بیشتری برای بار کاری هوش مصنوعی خود نیاز داشتند.
گرچه این محصول اینتل نام مشابهی با سیستم‌های مبتنی بر استیک نسل قبل داشت، از طراحی و ظرفیت‌های عملکرد بسیار متفاوتی برخوردار بود.
Neural Compute Stick دستگاه را به قابلیت‌های پیشرفته‌ی پردازش هوش مصنوعی مجهز می‌کرد
در وهله‌ی اول نیورال استیک به‌جای کانکتور HDMI، به پورت USB مجهز شده بود. همچنین، به‌جای تبدیل نمایشگر به سیستم رسانه‌ای کاربران با اتصال این دانگل به دستگاه خود از قابلیت‌های پیشرفته‌ی پردازش هوش مصنوعی بهره‌مند می‌شدند. این ویژگی باعث می‌شد تا نیورال استیک برای سیستم‌های ارزان‌قیمتی مانند رزبری پای بسیار کاربردی مفید باشد.
عمر نیورال کامپیوت استیک هم مثل همتایان قبلی‌اش به پایان رسید و در سال ۲۰۲۲ از خط تولید خارج شد.
بوردهای توسعه‌ی ادیسون و گالیله (Galileo and Edison development boards)
شاید اینتل درزمینه‌ی فناوری‌های DYI، ابزارهایی که کاربران به شخصه مونتاژ و راه‌اندازی می‌کنند، شهرت زیادی نداشته باشد؛ اما برخلاف تصور عموم مردم، تیم آبی تلاش خود را برای عرضه‌ی بوردهای توسعه انجام داده است.
اینتل گالیله که ازنظر ظاهری به برد معمولی آردوینو شباهت داشت، نوعی برد توسعه بود که CPU پایداری را با کتابخانه‌های گسترده‌ی نرم‌افزاری آردوینو ترکیب می‌کرد. همچنین، سیستم روی تراشه‌های ادیسون به‌طور خاص برای پروژه‌های کوچک‌تری طراحی شده بود که درزمینه‌ی ابزارهای اینترنت اشیاء مانند پوشیدنی‌ها کار می‌کردند.
اینتل به حد کافی برای بوردهای توسعه انرژی و زمان صرف نکرد
نوآوری اینتل صرفاً به ماژول‌های مستقل محدود نمی‌شد. کیت‌های توسعه‌ی Joule این شرکت نه‌تنها یک مرحله از برد گالیله بالاتر بود؛ بلکه به‌همراه لوازم جانبی مفیدی عرضه می‌شد. واقعیت جالب‌تر اینکه تیم آبی حتی کیت توسعه‌ی Euclid را با قیمت ۳۹۹ دلار عرضه کرد که اوبونتو را اجرا می‌کرد و به‌لطف دوربین RealSense ZR300، از قابلیت‌های قدرتمند تشخیص حرکت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده برخوردار بود.
ژوئن ۲۰۱۷، اینتل برنامه‌های خود را برای توقف تولید بوردهای ادیسون و گالیله و ژول اعلام کرد. این شرکت هرگز درمورد توقف سیستم‌های Euclid بیانیه‌ی رسمی نداد؛ ولی پس از نیم دهه دیگر از عرضه و ارتقای آن‌ها خبری نیست. اگر اینتل زمان و انرژی بیشتری روی خط تولید بورد توسعه‌ی خود سرمایه‌گذاری می‌کرد، به‌راحتی می‌توانست بازار DIY را تصاحب کند.
دوربین‌های ریل‌سنس (RealSense Camera)
اگر داستان غم‌انگیز ایکس باکس کینکت را به‌یاد بیاورید، احتمالاً ماجرای دوربین‌های ریل‌سنس اینتل نیز تا حدی برایتان آشنا خواهد بود. وب‌کم‌های RealSense هم درست مانند پروژه‌ی شکست‌خورده‌ی کینکت قابلیت ردیابی عمق و حرکت داشتند؛ اما محصول جذاب اینتل برخلاف همتایان خود در کنسول ایکس‌باکس، چیزی فراتر از ابزار بازی بود.
اینتل ریل‌سنس را برای کاربردهای صنعتی خود به بازار عرضه کرد و حتی چندین SDK را برای همراهی با دوربین‌ها ارائه داد. مدتی بعد ریل‌سنس را به لپ‌تاپ‌های مصرف‌کنندگان عادی آورد. کاربرانی که مدت زیادی از لپ‌تاپ‌های Lenovo Z51-70 استفاده کرده‌اند، بر این باورند که دوربین‌های اینتل قابلیت‌های آتی زیادی داشته‌اند.
وب‌کم‌های RealSense دارای قابلیت ردیابی عمق و حرکت بودند
درست مثل سایر محصولات فهرست ما، ریل‌سنس نیز محبوبیت مدنظر اینتل را کسب نکرد. بدین‌ترتیب، این شرکت در سال ۲۰۲۲ پایان راه سری لیدار و ردیاب ریل‌سنس را اعلام کرد.
درحال‌حاضر، وب‌کم‌های گران‌قیمت و دولوپر محور Stereo، تنها محصولاتی هستند که در خط تولید اینتل باقی مانده‌اند. با وجود تمام پیشرفتهای تیم آبی در بخش صنعتی، دوربین‌های ریل‌سنس هرگز به بازار مصرف‌کننده بازنگشتند.
پردازنده‌های پنتیوم و سلرون
پردازنده‌های پنتیوم و سلرون اینتل برای دهه‌ها بخشی از بازار کامپیوترهای شخصی بودند. اولین پردازنده‌ی پنتیوم درواقع CPU پیشرفتهای بود که سال ۱۹۹۳ جایگزین پردازنده‌های i486 شد. موفقیت این پردازنده باعث شد تا اینتل از سال ۱۹۹۷ سری مقرون‌به‌صرفه‌تر سلرون را عرضه کند.
سلرون از پنتیوم مقرون‌به‌صرفه‌تر بود؛ ولی پنتیوم قدرت محاسباتی بیشتری داشت
پس از معرفی پردازنده‌های تاریخ‌ساز Core در سال ۲۰۰۷، اینتل تراشه‌های پنتیوم را به‌عنوان پردازنده‌های نسبتاً اقتصادی و میان‌رده‌ای معرفی کرد که ازنظر قدرت محاسباتی یک پله بالاتر از سلرون عمل می‌کردند. بااین‌همه، تفاوت قابلیت‌ها و قدرت عملکرد سری Core و پردازنده‌های پنتیوم و سلرون در طول سال‌ها بیشتر و بیشتر شد.
سرانجام در سال ۲۰۲۲ اینتل خط تولید تراشه‌های نوستالژیک پنتیوم و سلرون را متوقف کرد و نسل بعدی CPUهای خوش‌قیمت خود را با نام «پردازنده‌های اینتل» (Intel Processors) ری‌برند کرد.
مینی پی‌سی‌های NUC
اگرچه عنوان «واحد بعدی محاسبات» برای توصیف مینی کیس تاحدی اغراق‌آمیز بود، NUCهای اینتل مسلماً یکی از بهترین پی‌سی‌های کوچکی بودند که باتوجه‌به قیمتشان بازدهی رضایت‌بخشی برای مصرف‌کنندگان داشتند. این سری محصولات اینتل در سال ۲۰۱۳ عرضه شدند و چرخه‌ی حیات طولانی‌تری را درمقایسه‌با سایر محصولات این فهرست تجربه کردند.
اینتل موفق شد سیزده نسل از سیستم‌های NUC را در طول یک دهه‌ی اخیر عرضه کند و البته دلیل خوبی هم برای این تداوم و بقا وجود دارد: برخلاف مینی پی‌سی‌های برندهای بی‌نام‌ونشان و کمتر مشهور که خیلی زود دچار خرابی و اختلال می‌شدند، NUCهای اینتل ضمانت‌های کاملاً تعریف‌شده‌ای داشتند و از درایورهای بسیار کارآمدی بهره می‌بردند.
NUCهای اینتل با وجود قیمت نسبتاً گران، به‌اندازه‌ی یک سرور خانگی کوچک قدرت داشتند
قیمت این سری از ان‌یوسی‌ها بیشتر از متوسط مینی کیس‌های رایجی بود که بازار را اشباع کرده بودند. باوجوداین، محصولات اینتل کاملاً مطمئن بودند و به‌اندازه‌ی سرورهای خانگی کوچک قدرت داشتند، بدون اینکه صدایی شبیه موتور جت ایجاد کنند و هزینه‌ی سنگینی بابت مصرف برق روی دست مصرف‌کنندگان بگذارند.
با وجود محبوبیت زیاد NUCها بین علاقه‌مندان به محاسبات، اینتل تولید این خط محصول را در سال ۲۰۲۳ متوقف کرد. خوشبختانه شرکت ایسوس مجوز طراحی و تولید غیرانحصاری این محصول را از اینتل دریافت کرده است و احتمالاً به‌زودی نسخه‌ی جدید NUC را با برند ایسوس خواهیم دید.
وضعیت محصولات اینتل درسال ۲۰۲۴
محصولاتی که در این فهرست نام بردیم، ازجمله محبوب‌ترین محصولاتی بودند که اینتل پایان زودهنگامشان را رقم زد؛ ولی احتمالاً با گذشت زمان شاهد طولانی‌ترشدن این فهرست خواهیم بود.
همین چند ماه پیش شایعاتی منتشر شد مبنی‌بر اینکه اینتل می‌خواهد پردازنده‌های گرافیکی Battlemage را کنار بگذارد. این شایعات باعث شد تا بسیاری از علاقه‌مندان به کارت گرافیک، از آینده‌ی نامعلوم سری آرک هراسناک شوند.
خوشبختانه این شایعات خیلی زود تکذیب شد؛ هرچند کاربران هنوز سؤالات زیادی درمورد جانشین خانواده‌ی Alchemist دارند. از منظر پردازنده‌ها، اینتل عمیقاً روی فناوری هوش مصنوعی متمرکز شده است و درحال‌حاضر، قصد دارد پردازنده‌های موبایل Lunar Lake را در سه‌ماهه‌ی سوم سال ۲۰۲۴ عرضه کند.
نظرات