کافئین در قیاس با مرفین، مسکن بهتر و کمضررتری است
قهوه سرشار از شگفتی است. پژوهشگران بیمارستان کودکان بوستون در این هفته برخی از شگفتیهای بیشتر این ماده را آشکار کردند. آنها دریافتند که اسلحهی مخفی قهوه، کافئین و دیگر مواد شیمیایی محرک به کاهش درد موشهایی که اختلال خواب دارند، کمک میکند. آنها نتیجه گرفتند که اگر بخواهیم به انسانهایی با دردهای مزمن کمک کنیم، ابتدا باید خستگی را که با آن سر و کار دارند، از بین ببریم.
متخصصان مغز و اعصاب و بیولوژیستهای اعصاب، بیخوابی مزمن را به موشها القا کردند. آنها برای القای این مورد، موشها را در زمان خوابشان با اسباب بازی سرگرم میکردند. سپس موشها را در معرض دردهای مختلف قرار دادند و زمانی که طول میکشد تا موش خود را از منبع تحریک منفی دور کند، اندازه گرفتند. هرچقدر موشها خستهتر میشدند، حساستر میشدند و سریعتر به منبع درد پاسخ میدادند.
پژوهشگران در مرحلهی بعدی به موشها دارو دادند تا اثر درد را کم کنند. موشها به جای پاسخ دادن به مسکنهای درد معمول مانند ایبوپروفن یا حتی مورفین، به مواد هوشیار کنندهای چون کافئین و مدافینیل بهترین واکنش را نشان دادند. با این حال، این دو دارو اثر ضد درد در موشهایی که خوب استراحت کرده بودند، نداشتند. این امر بدین معنی است که این داروها بیشتر خستگی موشها را از بین میبردند تا درد آنها.
پایان چرخه
کلیفورد ولف، مدیر مرکز کربی در BCH، در مصاحبهای گفته است:
این پژوهش گونهای جدید از مسکنها را پیش رویمان میگذارد که قبل از این، به آنها توجه نشده بود؛ گونهای که به وضعیت زیستی موجود زنده بستگی دارد. چنین داروهایی میتوانند به رفع چرخههای درد مزمن کمک کنند. در این چرخهها، درد مانع از خواب میشود که خود باعث افزایش درد میشود و این افزایش درد هم بار دیگر خواب را مختل میکند.
کرن ماسکی، متخصص خواب BCH که در این پژوهش مشارکت نداشته است، در مصاحبهای میگوید:
این نتایج هنوز روی انسانها تأیید و تکرار نشدهاند. اما ما باور داریم که این پژوهش تأکید میکند که کمک به افرادی با دردهای مزمن، برای دریافت استراحت کافی چقدر مهم است. بسیاری از بیماران دردهای مزمن، از خواب کم و خستگی روزانه رنج میبرند. برخی از مسکنهایی که آنها استفاده میکنند، این عوارض را تشدید میکنند. این پژوهش رویکردی مبتکرانه و جدید برای مدیریت درد پیشنهاد میکند که اجرا کردن آن در مراقبتهای پزشکی، تقریبا آسان است.
نتایج این پژوهش در ژورنال نیچر مدیسین منتشر شده است.
نظرات