BabyX؛ کودک هوش مصنوعی که می‌خواهد ماهیت روابط انسانی را فاش کند!
این کودک در واقع می‌تواند همچون کودکان واقعی جیغ بزند و بخندد. BabyX باعث جذابیت برقراری ارتباط انسان با هوش مصنوعی می‌شود. این کودک به مرور یاد می‌گیرد که چگونه با انسان‌ها ارتباط برقرار کنند و چگونه به آنها پاسخ دهد.
ساگار باور دارد که ممکن است این نوع فناوری‌ها نقش اساسی در همزیستی بین انسان و هوش مصنوعی ایفا کنند. به عقیده‌ی کارشناسان، تنها با شبیه‌تر شدن ربات‌ها و سیستم‌های هوش مصنوعی به انسان، می‌توان پتانسیل واقعی این فناوری نوظهور را درک کرد. در واقع با این فناوری‌ها ما می‌توانیم، تجربیات جدید بسیار جالبی به دست بیاوریم.
تکنیک‌های شرکت ساگار در این زمینه کاملا نوآورانه هستند، همان‌طوری که در تصویر فوق می‌بیند، رندرها و تصویرهای هنری او، مدل‌های بیولوژیکی و شبیه‌سازی‌های پیچیده‌ی بی‌نظیری را نشان می‌دهند. به عنوان مثال، هر بار که BabyX لبخند می‌زند، چیزی را با حواس خود درک می‌کند که موجب ترشح آندورفین، دوپامین و سروتونین مجازی در مغز شبیه‌سازی شده‌اش می‌شود. این هورمون همان هورمون‌هایی‌اند که به لذت بردن و تحریک عاطفی در مغز ما مرتبط هستند.
همچنین امکان درک زبان خاص و مفاهیم محبت‌آمیز را هم دارد.
ساگار به بلومبرگ گفت:
محققان مدل‌های محاسباتی شناختی بسیار زیادی ساخته‌اند، اما هیچ‌کدام آنها به هم متصل نشده‌اند. این همان کاری است که قصد داریم، انجام بدهیم، یعنی همه این فناوری‌ها را به هم وصل کنیم و در یک بدن شبیه‌سازی شده قرار دهیم. هم‌اکنون سعی داریم که یک سیستم عصبی مرکزی برای محاسبات انسانی طراحی کنیم.
تیم ساگار هم‌اکنون کار روی این پروژه را به‌طور جدی شروع کرده و حتی دقیق‌ترین نقشه مغز انسان را ترسیم کرده است.
BabyX باعث جذابیت برقراری ارتباط انسان با هوش مصنوعی می‌شود
سوشال ماشینز، اولین چهره‌ی هوش مصنوعی خود را به نام «نادیا» معرفی کرده است. نادیا که چند ماه قبل عرضه شد، با صدای کیت بلانشت، بازیگر مشهور استرالیایی-آمریکایی صحبت می‌کند و از سال آینده به صورت تمام وقت در وب‌سایت آژانس بیمه ملی معلولین استرالیا پاسخگوی مشتریان خواهد بود.
هدف فناوری فوق این است که بتواند از ربات‌های چت معمولی یا همان چت‌بات های مبتنی بر متن کارآمدتر باشد. آنها همچنین بیش از ۱۰ ماشین آزمایشی دیگر هم در حال طراحی دارند که قرار است در شرکت‌های هواپیمایی، خدمات مالی و مراقبت‌های بهداشتی به کار گرفته شوند.
با پیشرفت‌های زیاد فناوری، به‌مرور نزدیکی کاربران به صفحه‌نمایش کامپیوترها کمتر می‌شود. این دست الگوریتم‌های هوش مصنوعی به‌احتمال زیاد در آینده به بخشی از خودروهای خودران، سیستم‌های شرکت آلفابت (شرکت مادر گوگل)، آمازون و اپل و دیگر غول‌های فناوری تبدیل می‌شوند که می‌خواهند، دستیاران مجازی‌شان دارای چهره باشند.
همان‌طور که BabyX یاد می‌گیرد، پیانو بنوازد، با شوخی‌های ما بخندد و با ما ارتباط برقرار کند، جنبه‌های انسانی بیشتری خواهد داشت. شاید در آینده، روابط پیچیده‌ای همچون فیلم «او (Her)» به راحتی قابل باور باشد. اما در چنین دنیایی اهمیت روابط انسانی (انسان با انسان) چیست؟ و اینکه دنیای ما هنوز برای ظهور هوش مصنوعی که دارد از ما پیشی می‌گیرد، آماده شده است؟ نظر شما چیست؟