انسان‌های فعلی در مرزهای حداکثری قد، طول عمر و عملکرد جسمانی هستند
مطالعه‌ی روند داده‌های تاریخی نشان می‌دهد انسان احتمالا به بالاترین حد خود برای قد، طول عمر و عملکرد فیزیکی رسیده است. ممکن است این محدودیت‌های بیولوژیکی متأثر از اقدامات مخرب بشر در محیط زیست (مثلا تغییرات اقلیمی) نیز باشند؛ یعنی عوامل انسانی تأثیر مخربی روی این محدوده‌ها داشته‌اند. این بررسی در نوع خود اولین مطالعه‌ای است که از اطلاعات تاریخی ۱۲۰ سال استفاده کرده و همزمان نقش اثرات مؤلفه‌های ژنتیکی و محیطی را در نظر گرفته است.
به نظر می‌رسد که ما به بخش هموار نمودار حداکثر مرزهای بیولوژیکی برای قد، سن و توانایی‌های فیزیکی رسیده‌ایم
بر خلاف این تصور که هر نسل انسان، طولانی‌تر از نسل قبلی زندگی خواهد کرد؛ این بررسی نشان می‌دهد که ممکن است یک آستانه‌ی حداکثری برای صفات زیستی ما وجود داشته باشد که قادر نباشیم از آن جلوتر برویم.
یک تیم تحقیقاتی میان‌رشته‌ای فرانسوی، روند داده‌های تاریخی را مورد مطالعه قرار دادند و نتیجه‌گیری کردند که ویژگی‌هایی چون قد، سن و توانایی‌های جسمی دارای حدودی هستند. پروفسور ژان-فرانسوا توسان، از دانشگاه دکارت فرانسه، می‌گوید:
با وجودپیشرفت مداوم علوم تغذیه و پزشکی، دیگر افزایشی در این صفات مشاهده نمی‌شود. در واقع جوامع پیشرفته این امکان را برای ساکنان خود فراهم آورده‌اند که به مرزهای حداکثر در این صفات برسند. ما اولین نسلی هستیم که از این مسئله آگاه می‌شویم.
به‌جای پیشرفت مداوم در افزایش صفات، تغییری در نسبت جمعیتی که به آستانه‌ی حداکثری مرزها می‌رسند، مشاهده می‌شود. برای تأیید این نتیجه می‌توان به شکسته شدن کمتر رکوردهای ورزشی اشاره کرد. همچنین در این زمانه تعداد بیشتری از انسان‌ها به حداکثر طول زندگی مورد انتظار می‌رسند ولی از این محدوده فراتر نمی‌روند.
زمانی که محققان در حال مطالعه‌ی این مطلب بودند که چگونه عوامل توأم محیط و ژنتیک ممکن است بر توانایی بشر برای رسیدن به این حدود بالاتر تأثیر بگذارند، به این نتیجه رسیدند که در این میان نقش بشر روی محیط اهمیت زیادی دارد. پروفسور توسان پیش‌بینی می‌کند:
این مسئله یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های قرن حاضر خواهد بود؛ زیرا فعالیت‌های شدید بشری موجب آسیب رساندن به سلامت انسان و محیط زیست می‌شود. کاهش فعلی ظرفیت‌های انسانی که امروزه شاهد آن هستیم، نشان‌دهنده‌ی این است که تغییرات زیست محیطی، از جمله آب و هوا نیز در تعیین محدودیت‌ها در این زمینه نقش دارند.
پروفسور توسان توضیح می‌دهد که مشاهده روندهای کاهشی، نشان‌دهنده‌ی تغییر نامطلوب عامل یا عواملی است. قد انسان در دهه‌ی گذشته در برخی از کشورهای آفریقایی حتی کاهش یافته است؛ این نشان می‌دهد که برخی جوامع حتی دیگر قادر به تأمین غذای کافی و حفظ سلامت ساکنان جوان خود نیستند.
محققان امیدوارند که یافته‌های آن‌ها، موجب توجه سیاست‌گذاران به تمرکز بر راهبردهای افزایش کیفیت زندگی و به حداکثر رساندن تعداد افرادی که به این مرزهای زیستی حداکثری می‌رسند، باشد:
اکنون که ما محدودیت‌های گونه بشر را می‌شناسیم، این می‌تواند به‌عنوان یک هدف روشن برای رسیدن بیشتر افراد جامعه به حداکثر ظرفیت‌های زیستی عمل کند. با افزایش محدودیت‌های زیست‌محیطی، خنثی کردن فشارهای رو به افزایش بر اکوسیستم، انرژی و سرمایه‌گذاری بیشتری لازم خواهد داشت.با این حال، اگر این راهبردها موفقیت‌آمیز باشند، باید شاهد افزایش مداوم میانگین شاخص‌های قد، طول عمر و بیشتر نشانگرهای زیستی انسانی بود.
پروفسور توسان هشدار می‌دهد که در عین حال، حفظ این شاخص‌ها در سطوح بالا یک مسئله‌ی جدی است.
این مطالعه در مجله‌ی Frontiers in Physiology منتشر شده است