قوانین محدودیت حمل اسلحه و نجات جان انسان‌های بیشتر
در حالی که همچنان ایالات متحده آمریکا در مورد مذاکرات کنترل حمل سلاح قصور می‌کند، بزرگ‌ترین مطالعه‌ای که تاکنون در این حوزه انجام شده است رابطه‌ی آشکاری را بین مقررات حمل سلاح گرم و مرگ و میر مرتبط با این سلاح‌ها، آشکار کرده است.
تا همین اواخر مطالعاتی از این دست محدود به یک استان یا فقط یک کشور بود و به‌دلیل محدود بودن داده‌ها نتایج قوی به دست نیامده بودند. اما در سال ۲۰۱۶ پژوهشگران دید خود را وسعت دادند و تعداد ۱۳۰ مطالعه با کیفیت بالا را که در ده کشور طی ۶۰ سال گذشته انجام شده بود، مورد بررسی قرار دادند. در نتیجه‌ی این مطالعه آنها تایید کردند که محدودیت‌های حمل سلاح معادل مرگ‌ومیر کمتر است. نتایج مطالعه شواهد محکمی بر این قضیه ارائه کرد.
جولیان سانتائلا-تنوریو و تیم او از دانشگاه کلمبیا به‌طور سیستماتیک ۱۳۰ مطالعه را که در ده کشور مختلف از جمله ایالات متحده، استرالیا، برزیل، آفریقای جنوبی و اتریش انجام شده بود، تجزیهوتحلیل کردند. هر یک از این مطالعات نوعی از تغییرات قانون اسلحه و تاثیر آن در قتل‌های ناشی از اسلحه، خودکشی و یا آسیب‌های غیرعمد را مورد مطالعه قرار داده بود. در انتخاب این مطالعات به کیفیت آنها دقت زیادی شد.
پس از تجزیهوتحلیل تمام این بررسی‌ها، پژوهشگران سه نتیجه‌گیری داشتند:
از بین نتایج ذکرشده، اولین نتیجه جالب توجه است. با اینکه ۱۳۰ مطالعه عمدتا به قوانین مختلف در این زمینه پرداخته بودند، مطالعه‌ی نهایی قادر به مشخص کردن یک قانون جادویی خاصی که مرگ ناشی از اسلحه را ناپدید کند، نبود. اما زمانی که کشورها یک باره چندین قانون مرتبط را در مورد بازنگری حمل اسلحه‌ی گرم وضع کرده بود، مرگ‌ومیر ناشی از استفاده از سلاح گرم کاهش می‌یافت. سانتائلا-تنوریو گفت که این بازنگری‌های کلی شامل موارد زیر است:
ممنوعیت حمل سلاح‌های بسیار قدرتمند نظیر سلاح‌های اتوماتیکانجام بازرسی‌های پشت صحنهنیاز به گرفتن مجوز برای داشتن و خریدن اسلحه
به‌عنوان مثال، در آفریقای جنوبی در سال ۲۰۰۰، قانون کنترل اسلحه شامل تمام این اقدامات شد. طی پنج سال بعدی به ازای هر سال کاهش ۱۳/۶ درصدی در قتل‌های ناشی از سلاح گرم مشاهده شد. قانون اصلاحی مشابهی هم در سال ۱۹۹۶ پس از قتل عامی در استرالیا در سال ۱۹۹۶ وضع شد و بر اساس نتایج یک مطالعه، میزان مرگ‌ومیر ناشی از اسلحه در سال بعد کاهش ۱۴ درصدی داشت. در ۲۰ سال بعد نیز در این کشور چنین اتفاق پیش نیامد. پژوهشگران در ژورنال Epidemiologic Reviews نوشتند:
قوانین محدودکننده‌ی خرید (مانند بررسی‌های پشت صحنه) و دسترسی به سلاح‌های گرم (مانند انبارداری محکم‌تر) نیز به ترتیب با میزان پایین‌تر قتل‌های همسر و مرگ‌های غیر عمدی با اسلحه گرم در کودکان ارتباط داشت.
در مقابل، در سال ۲۰۰۷ میسوری قوانین مربوط به نیاز به داشتن مجوز برای خرید اسلحه را برداشت. در پی تغییر این قانون، یک مطالعه نشان داد که میزان قتل در میسوری ۲۵ درصد افزایش یافته است. ظاهرا هیچ تغییر دیگری در قانون، قادر به توجیه این موضوع نبود.
البته، مطالعاتی که در اینجا مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفته‌اند، محدودیت‌هایی نیز دارند. نخست اینکه تمام این مطالعات، مشاهده‌ای بودند، یعنی پژوهشگران نمی‌توانستند متغیرهای آزمایش را تحت کنترل بگیرند. این موضوع یک مشکل است؛ زیرا عوامل بسیار زیاد دیگری نیز به جز قوانین مربوط به منع حمل اسلحه، در اجتماع وجود دارد که می‌تواند مسئله‌ی مرگ‌ومیر ناشی از اسلحه را تحت تاثیر قرار دهد.
یک مطالعه‌ی طولی (مطالعه در طی زمان) که در آن پژوهشگران نظارت طولانی‌مدت روی یک جمعیت که در نیمی از زمان قوانین مربوط اسلحه عوض شود و در نیم دیگر تغییر نکند، مورد مناسبی برای مطالعه است؛ ولی پیش آمدن چنین حالتی در واقع بعید است. اعضای تیم معتقدند که نویسندگان هر یک از این ۱۳۰ مطالعه ممکن است دارای وابستگی‌ها و منافع شخصی باشند که شاید حتی نتایج آنها را منحرف کرده باشد.
اما آنها معتقدند که تجزیهوتحلیل آنها شواهد قانع‌کننده‌ای را نشان می‌دهد که کنترل اسلحه واقعا موجب نجات زندگی انسان‌ها می‌شود؛ آنها امیدوارند که پژوهش‌های بهتر، راه حل‌های واضح مبتنی بر شواهد برای ایالات متحده ارائه کند. در آمریکا طی ده ماه اول سال ۲۰۱۵ بیش از ۸۵۰۰ نفر با اسلحه به قتل رسیدند. نویسندگان می‌نویسند:
این اطلاعات کلید حرکت این زمینه از علم به سمت جلو و نیز ارائه‌ی سیاست‌های موثری است که بتواند با این آسیب‌های ناشی از سلاح گرم روی مردم مقابله کند.