۵ باور نادرست در مورد استخوان‌ها و شکستگی استخوان

 شاید شما هم پیش از این تجربه شکستگی استخوان را داشته باشید. وضعیتی که ناخوشایند بوده و بسته به نوع و محل شکستگی، دردسر و ناراحتی‌های متعددی را برای افراد فراهم می‌کند.در این مطلب به بررسی پنج باور اشتباه در مورد شکستگی  استخوان‎‌ می‌پردازیم.

این جمله معمولا اولین چیزی است که به ذهن شخص می‌رسد. زمانی که انگشت شما ضربه خورده و به شدت احساس درد می‌کنید معمولا از خود می‌پرسید آیا می‌توانم آن را تکان دهم و در صورتی که جوابتان مثبت بود تصور می‌کنید انگشت‌تان سالم است.

در حقیقت گاهی می‌توان استخوان شکسته را تکان داد بنابراین توانایی تکان دادن آن نشانه‌ی قابل اعتمادی برای سالم بودن آن نیست. سه علامت بارز شکستگی استخوان، درد، تورم و تغییر شکل یا حالت استخوان است.

تغییر زاویه درشکل استخوان یا بیرون‌زدگی از پوست نیز علامت خوبی نبوده و ممکن است استخوان دچار شکستگی شده باشد. یکی دیگر از علامت‌ها، شنیدن صدای شکستگی درهنگام حادثه است.

نه لزوما. بسیاری اوقات پیش می‌آید که افراد بعد از شکستگی استخوان به سفرمی‌روند، اسکی می‌کنند، پیاده‌روی میکنند یا حتی ورزش‌های پرتحرک انجام می‌دهند؛ بدون آنکه متوجه چیزی شوند ولی اغلب اوقات این موضوع، ایجاد درد می‌کند و مشکلات زیادی برای فرد به وجود می‌آورد. این نکته مهم است که زمانی که فرد متوجه شکستگی می‌شود، به موقع به فرد متخصص مراجعه کند تا استخوان‌ها در وضعیت صحیح قرار گیرند و به‌خوبی معالجه شوند تا از عفونت و تغییر شکل دائمی استخوان جلوگیری شود.

در مورد شکستگی استخوان یک ویژگی خاص وجود دارد. این مسئله ممکن است در ابتدا مشکل‌زا نباشد؛ اما نتایج پژوهش‌های پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون بریتانیا که در سال ۲۰۱۵ با استفاده از داده‌های موسسه‌ی بیوبنک (که روی نیم میلیون نفر انجام شد) نشان می‌دهد افرادی که در گذشته سابقه‌ی شکستگی در بازو، پا، ستون فقرات و... دارند، بیش‌تر از دیگر افراد در معرض دردهای فراگیر بدنی هستند. خبر خوب این است که این گونه دردها معمولا رایج نیستند.

بگذارید با سن شروع کنیم. این مسئله که زنان پیرتر بیش از زنان جوان‌تر از شکستگی استخوان رنج می‌برند درست است. تغییرات هورمونی در زمان یائسگی می‌تواند باعث تغییرات سریع در تراکم استخوانی و شکستگی های پی در پی شود.

با این وجود، زنان سیاه پوست هم از پوکی استخوان رنج می‌برند. تصور می‌شود که تنها پنج درصد از زنان سیاه‌پوست بالای ۵۰ سال دچار پوکی استخوان باشند. به‌عنوان مثال در کشور آمریکا تعداد زنان آفریقایی‌تبار که برای غربالگری استخوانی مراجعه می‌کنند، کمتر از زنانی با ریشه‌ی نژادی قفقازی است و اگر تشخیص پوکی استخوان داده شود، احتمال تجویز معالجه کم‌تر است.

اغلب زمانی که انگشت‌های پا دچار شکستگی می‌شوند، با نواری مخصوص به انگشت‌های دو طرف بسته و محکم می‌شوند و در کفشی مخصوص قرار می‌گیرند. مدت درمان معمولا بین چهار تا شش هفته زمان می‌برد. شکستگی در انگشت بزرگ معمولا جدی‌تر است و ممکن است در بعضی افراد نیاز به گچ گرفتن انگشت به مدت ۲ تا ۳ هفته باشد. خوشبختانه شکستگی انگشت بزرگ ۵۰ درصد کمتر از دیگر انگشت‌ها اتفاق می‌افتد.

اگر شکستگی در استخوان‌های کف پا اتفاق بیافتد، تا زمانی که پا در حال استراحت باشد، اغلب بدون نیاز به گچ گرفتن بهبود میابد. این شکل بهبود به دلیل آن است که استخوان‌های طرفین استخوان وسط را در ۸۰ درصد مواقع در موقعیت صحیح خود نگه می‌دارند؛ اما اگر زخم یا علامت دیگری مبنی بر عدم قراگیری صحیح استخوان وجود داشته باشد، نیاز به شکل دیگری از معالجه است. این حالت معمولا در مورد استخوان زیر انگشت شست و انگشت کوچک اتفاق می‌افتد و دلیل آن را نبود استخوان تکیه‌گاهی در هر دو طرف آن‌ها است.

حتی اگر نیاز به گچ گرفتن نباشد بهتر است که انگشت‌ها معالجه شوند. زمانی که شکستگی برای انگشتان پا اتفاق می‌افتد، می‌توان آن‌ها را با نواری به یکدیگر بست و یک پد نرم زیر آن قرار داد و سعی شود یک تا دو هفته با عصای زیر بغل راه رفت تا زمانی که بتوان وزن بدن را به راحتی روی پاها قرارداد.

بسیار خوب می‌بود اگر این جمله حقیقت داشت . زمانی که استخوان دچار شکستگی می‌شود، دور محل شکستگی یک بافت استخوانی بسیار محکم به مدت چند هفته ایجاد می‌شود تا از محل شکستگی محافظت کند؛ اما این بافت بسیار محکم به مرور ضعیف‌تر می‌شود، تا زمانی که بعد از چند سال مانند استخوان‌های اطرافش می‌شود و نه محکم‌تر از آن‌ها.