بهترین سن برای بچه‌دار شدن چه سنی است؟

در طول سه دهه‌ی گذشته، میانگین سن والدین به‌طور پیوسته در حال افزایش بوده است. پیشرفت در علم باروری به این معنا است که مردم می‌توانند سلول‌های تولیدمثلی (اسپرم و تخمک) خود منجمد کرده و بچه‌دار شدن خود را به تعویق بیندازند. در حال حاضر بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند اپل، فیسبوک و گوگل به‌عنوان بخشی از بسته‌ی مراقبتی که به کارکنان خود ارائه می‌دهند، موضوع انجماد سلول جنسی را نیز تحت حمایت قرار می‌دهند. به تعویق انداختن بچه‌دار شدن از لحاظ اجتماعی هیچ‌وقت تا این حد آسان و قابل قبول نبوده است، ولی آیا این امر ذاتا خوب است؟

سه موضوع وجود دارد که باید در نظر گرفته شود:

• آیا فرزند شما سالم خواهد بود؟
• آیا شما باردار خواهید شد؟
• هزینه‌ی این کار چقدر خواهد بود؟

والدین یک تعهد اخلاقی دارند که فرزند خود را در بهترین شرایط زندگی به دنیا بیاورند. اما کودکان متولد شده از مادران بالای ۳۵ سال و پدران بالای ۴۵ سال در معرض خطر ابتلا به اختلالات ژنتیکی و بیماری‌های مربوط به توسعه‌ی عصبی مانند اسکیزوفرنی و اوتیسم قرار دارند. از طرف دیگر والدین مسن‌تر با احتمال بیشتری نیاز به دریافت کمک در زمینه‌ی تولید‌مثل دارند مثلا لقاح آزمایشگاهی یا IVF که با تولد نوازادان زودتر از موعد یا با وزن تولد پایین ارتباط دارد. علاوه بر این نوزادان متولد شده از طریق IVF در معرض خطر بالاتر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی و متابولیکی در مراحل بعدی زندگی هستند. اگر والدین آینده‌نگر وقتی هنوز جوان هستند، سلول‌های جنسی خود را منجمد کنند، آن‌ها می‌توانند خطر بروز برخی از مشکلاتی را که مرتبط با خود IVF نیست، در فرزند خود کمتر کنند.

لقاح آزمایشگاهی با استفاده از سلول‌های جنسی منجمد، همان روش تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم درون تخمک (ICSI) یا میکرواینجکشن است که در آن اسپرم به داخل تخمک تزریق می‌شود. روش ICSI می‌تواند خطر بروز نقایص تولد در نوزادان را افزایش دهد. استفاده از روش ICSI در مورد مردان مسن که میزان تحرک اسپرم در آن‌ها پایین است، رایج است.

IVF به چشم بسیاری از افراد، روشی ایمن برای بارداری محسوب می‌شود ولی باید دانست میزان موفقیت آن تحت‌تأثیر سن نیز قرار می‌گیرد. برای زنی که در سن بیش از ۴۰ سالگی از تخمک‌های خود در این روش استفاده می‌کند، میزان موفقیت چیزی کمتر از ده درصد است. خطرات ناشی از به تأخیر انداختن بچه‌دار شدن با استفاده از مدل‌سازی کامیپوتری نیز شبیه‌سازی شده است. اگر یک زن ۳۰ ساله بچه‌دار شدن را تا سن ۳۵ سالگی به تأخیر بیندازد، شانس باردار شدن او ۹ درصد کاهش می‌یابد و روش IVF فقط ۴ درصد آن را جبران می‌کند. انجماد سلول‌های جنسی برای استفاده در آینده روش بدی نیست، البته در مورد زنان مسنی که اووسیت‌های کمتری تولید می‌کنند، نیاز است که تحریک تخمک‌گذاری چندین بار انجام شود تا ۸ تا ۱۰ سلول جنسی مورد نیاز برای رسیدن به شانس قابل قبول یک تولد موفق به دست آید و این کار می‌تواند خیلی پرهزینه باشد.

داده‌های علمی واضح هستند. سن مناسب برای داشتن فرزند طبق ساعت بیولوژیکی بدن برای زنان زیر ۳۵ سال و برای مردان زیر ۴۰ سال است. بیش از ۷۵ درصد از افراد جوان تأثیر سن روی باروری را بی‌اهمیت تلقی می‌کنند و فقط حدود ۲۷ درصد از پزشکان در مورد این موضوع با بیماران دارای سن ۳۴-۱۸ که می‌خواهند بچه‌دار شدن خود را به دلایل اجتماعی به تعویق بیندازند، صحبت می‌کنند. نیاز به اطلاع‌رسانی بیشتری در مورد خطرهای به تعویق انداختن تشکیل زندگی و بچه‌دار شدن وجود دارد و پزشکان باید نقش فعال‌تری در این زمینه ایفا کنند. حرف آخر اینکه اگر شما می‌خواهید فرزندی داشته باشید، سن مناسب این کار ممکن است چیزی کمتر از آن چه در ذهن شما است، باشد.