چرا بعد از گریه کردن احساس خوبی پیدا می‌کنیم

بخش بزرگی از دوران کودکی ما با گریه کردن همراه بوده است. هر چقدر سن ما بیشتر می‌شود، میزان گریه‌ی ما نسبت به دوران کودکی و نوجوانی کم‌تر خواهد شد. نتایج مطالعات نشان داده است که زنان بالغ در هر ماه، دو تا سه مرتبه گریه می‌کنند؛ درحالی‌که این رقم برای مردان یک‌بار در ماه است.

اگرچه این تحقیقات به‌صورت محدود انجام شده است، اما نتایج نشان می‌دهد که میزان گریه کردن به عوامل اجتماعی و فرهنگی هم بستگی دارد؛ ضمن اینکه باورهای ما و نحوه‌ی ارزیابی‌مان نسبت به ارزشمندی گریه روی این موضوع تاثیر دارد.

البته دراین‌میان، نتایج اغراق‌آمیزی عنوان کرده‌اند که زنان در کشورهای غربی بیشتر از زنان کشورهای غیر غربی گریه می‌کنند! ضمن اینکه در کشورهای غیرغربی میزان گریه‌ی زنان اختلافی با گریه‌ی مردان ندارد؛ درحالی‌که این فرض واقعی نیست.

بااین‌حال، مبنای تمامی این گزارش‌ها تجربه‌ی شخصی افراد است و ما واقعا اطلاعاتی درباره‌ی فرایند گریه کردن نداریم.

فراگیرترین ایده در خصوص گریه کردن این است که نوعی احساس آرامش و تخلیه‌ی روانی در ما ایجاد می‌کند. اما نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که گریه کردن گاهی اوقات باعث بهبود حالت روحی و گاهی اوقات هم باعث بدتر شدن آن خواهد شد.

موارد متنوعی در تاثیر مثبت یا منفی گریه در افراد مختلف تأثیرگذار است؛ اینکه آخرین بار چه زمانی گریه کرده‌اید، یا عموما به‌دلیل چه مواردی گریه می‌کنید، می‌تواند این موضوع را ارزیابی کند.

برای مثال اگر از آخرین باری که گریه کرده‌اید، زمان چندانی نگذشته است، احساس شما پس از گریه کردن نسبت به حالت قبل آن بدتر خواهد بود؛ از طرفی، بعضی مواقع افراد تمایل دارند تا فیلم‌های غمگین ببیند تا شروع به گریه کردن کنند. درواقع، گریه نوعی رفتار تسکین‌دهنده است و گریه کردن، خود به‌تنهایی باعث آرامش ما می‌شود.

از طرفی محققان نشان داده‌اند که گریه کردن می‌تواند یک سیگنال درونی باشد که به ما اجازه می‌دهد استرس خود را کاهش دهیم و از این لحاظ اقدامی مانند مراقبه است. با وجود آنکه گریه کردن نوعی رفتار مفید و فردی به‌نظر می‌رسد، بیشتر محققان اتفاق ‌ظر دارند که گریستن فراتر از یک پدیده‌ی اجتماعی است. درواقع با گریه کردن این پیام را به دیگران می‌دهید که اتفاقی در درون یا بیرون شما افتاده است و نیاز به کمک و آرامش دارید.

نظرسنجی‌ها و آزمایش‌های تجربی نشان داده‌اند که دیدن تصاویر افراد گریان در مقایسه با دیدن تصاویر افرادی که فقط غمگین هستند و اشکی به چهره ندارند، بیننده را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد و احساس حمایت و کمک وی را بیشتر برانگیخته می‌کند. بااین‌حال، قبل از اینکه بخواهید به‌وسیله‌ی گریه کردن کمک‌های دیگران را جلب کنبد، به این فکر کنید که ممکن است نوعی احساس شرم و خجالت در وجود شما شکل بگیرد!

در بهترین حالت، گریه تغییر چندانی در بدن ایجاد نمی‌کند و در بدترین حالت باعث افزایش سطح هیجان فیزیولوژیکی شما خواهد شد. طی آزمایش‌هایی که صورت گرفته است، به بررسی این موضوع پرداخته شد که آیا گریه کردن باعث کاهش سطح هورمون کورتیزول خواهد شد؟ از طرفی این پرسش مطرح شد که مزایایی مانند احساس تسکین پس از گریه، توجیهی برای گریه کردن ما در هنگام دردهای فیزیکی یا احساسی به حساب می‌آید؟

نتایج نشان داد که گریه کردن هیچ تاثیری بر سطح استرس بدن ندارد و افرادی که گریه می‌کنند، توانایی تحمل بیشتری در مقایسه با افرادی که گریه نمی‌کنند، ندارند! در عوض، کسانی که گریه می‌کنند بیشتر می‌توانند ریتم تنفسی خود را کنترل کنند؛ به همین دلیل، شاید حفظ ریتم تنفس در حین گریه نوعی مکانیزم برای آرام کردن افراد باشد.

اگرچه استثنائاتی در این خصوص وجود دارد اما در حالت کلی، زنان بیشتر از مردان گریه می‌کنند. این تفاوت از سن ۱۱ سالگی به بعد خود را نشان می‌دهد. گریه کردن پسران در دوران نوجوانی، روند کاهشی دارد اما در میان دختران گریه افزایش پیدا می‌کند.

شاید دلیل این باشد که جامعه از مردان انتظار گریه کردن ندارد و همین امر باعث می‌شود نوجوانان پسر کم‌تر گریه کنند. از طرفی گریه کردن در بین مردان بااحساس شرم و خجالت بیشتری نسبت به زنان همراه است. با این وجود مطالعات نشان داده است مردانی که در موقعیت‌های عاطفی مناسب گریه می‌کنند، نه‌تنها از نظر عموم زنانه‌تر دیده نمی‌شوند؛ بلکه محبوب‌تر نیز خواهند بود.

نتایج برخی دیگر از مطالعات نشان داده است که عمده‌ی دلایلی که باعث گریه‌ی مردان می‌شود، مربوط‌به مواردی مانند مرگ یک عزیز، جدایی عاطفی، مرگ یک حیوان خانگی و خداحافظی است. بااین‌حال، گزارش‌ها بیانگر این واقعیت است که در تمام فرهنگ‌ها زنان بیشتر از مردان گریه می‌کنند و اغلب آن‌ها اعلام کرده‌اند که پس از گریه احساس بهتری پیدا می‌کنند.

گریه کردن یک فرایند شخصی است. ازاین‌رو، تعداد دفعات گریه کردن افراد به عواملی مانند فرهنگ، جنسیت و بیان احساسات آن‌ها بستگی دارد. ممکن است بنا به دلایل فیزیکی قادر به گریه کردن نباشید اما هیچ قیاسی برای درنظرگرفتن شدت گریه‌ی افراد تعیین نشده است که آن را کافی یا زیاد تلقی کند. البته به‌خاطر داشته باشید که گریه کردن بخشی از بیان احساسات است و لزوما به تجربه‌ی عاطفی ارتباطی ندارد. اینکه گریه کردن برای ما مفید باشد یا حالمان را بدتر کند، به قضاوت شخصی ما نسبت به این موضوع بستگی دارد. بااین‌حال، اگر فکر می‌کنید که گریه‌ی شما بیش از حالت طبیعی است، بهتر است دلیل آن را پیدا کرده و به‌دنبال یک پشتیبان و حامی، در دنیای بیرون خود باشید.