چرا بیماری قلبی درمیان اهالی آسیای جنوبی رواج بیشتری دارد؟

مهاندرا آگراول هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد دچار حمله‌ی قلبی شود. او یک رژیم غذایی گیاهخواری را دنبال می‌کرد، به‌طور منظم ورزش می‌کرد و وزن متناسب خود را حفظ کرده بود. سطح کلسترول و فشار خون او نیز نرمال بودند. اما او در ژوئن سال ۲۰۱۳ دچار تنگی نفس شد و همسرش او را مجبور کرد به بیمارستان برود. آنجا بود که آزمایش‌ها نشان دادند دو عدد از سرخرگ‌های کرونروی او مسدود شده‌اند و نمی‌توانند خون را به قلب او برسانند. برای باز کردن آن‌ها باید استنت‌گذاری انجام می‌شد (او در آن زمان ۶۳ سال داشت). آقای آگراول که در سان‌جوز در کالیفرنیا زندگی می‌کند و در صنایع الکترونیک مشغول به کار است، می‌گوید:

من یک فرد کاملا فعال بودم و رژیم غذایی سالمی داشتم. تعجب کردم که چرا چنین چیزی برای من اتفاق افتاد.

آگراول با وجود عادات خوبی که داشت، دارای یک عامل خطرساز غیرقابل کنترل بود: او از نژاد مردم آسیای جنوبی بود. بیماری قلبی قاتل اصلی افراد بزرگسال در کشور آمریکا است و نرخ مرگ‌و‌میر ناشی از این بیماری درمیان آسیای جنوبی‌ها، دومین گروه قومی در حال رشد در آمریکا، نسبت‌به دیگر گروه‌های قومی، بیشتر است. خطر ابتلا به بیماری قلبی در افرادی که دارای اجداد آسیای جنوبی هستند (شامل کشورهای هند، پاکستان، بنگلادش، نپال، سریلانکا، بوتان و مالدیو)، نسبت به عموم مردم، چهار برابر بیشتر است و آن‌ها یک دهه زودتر دچار این بیماری می‌شوند. کندلوال، متخصص قلب می‌گوید:

متاسفانه جنوب آسیایی‌ها داری یک تجربه‌ی مشترک هستند؛ بدین عبارت که همه‌ی ما در نزدیکان خود کسی را داریم که دچار مرگ ناگهانی شده یا بیماری قلبی‌عروقی زودهنگامی به سراغ او آمده است.

اکنون کارشناسان درحال کشف این موضوع هستند که چرا نرخ بیماری قلبی تا این حد درمیان این جوامع زیاد است. طی هفت سال گذشته، گروهی از پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه شمال غربی، بیش از ۹۰۰ جنوب آسیایی را در مناطقی از آمریکا مورد مطالعه قرار داده‌اند. در مطالعه‌ی در حال انجام آن‌ها که مطالعه‌ی ماسالا (Masala) نام دارد، مشخص شده است که جنوب آسیایی‌ها حتی در وزن‌های کمتر، مستعد به داشتن فشار خون بالا، تری‌گلیسرید بالا، کلسترول غیرنرمال و دیابت نوع دوم هستند. همچنین مردان آسیای جنوبی مستعد به دارا بودن سطوح بالای کلسیم در سرخرگ‌های کرونری هستند؛ نشانه‌ای از آترواسکلروز که می‌تواند پیشگوی اولیه‌ای از حملات قلبی و سکته‌های آینده باشد. دکتر آلکا کانایا یکی از پژوهشگران مطالعه‌ی ماسالا می‌گوید:

مردم جنوب آسیا حدود ۲۵-۲۰ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند و این یک مشکل سلامتی عمده در میان این جمعیت عظیم به‌شمار می‌رود.

دکتر کانایا که متولد بمبئی است و در کالیفرنیا بزرگ شده، پس از اینکه دید تعداد زیادی از دوستان و خویشاوندانش در اثر بیماری قلبی در سنین نسبتا کمی از دنیا می‌روند، تصمیم گرفت مطالعه‌ی ماسالا را انجام دهد.

در ماه نوامبر، انجمن قلب آمریکا و دیگر گروه‌های پزشکی دستورالعمل‌های مرتبط با کلسترول را به‌روز‌رسانی کردند و برای نخستین بار از پزشکان خواستند که در هنگام تعیین خطر بیماری قلبی‌عروقی و تعیین گزینه‌های درمانی یک بیمار، قومیت او را درنظر بگیرند. با اشاره به مطالعاتی که توسط پژوهشگران ماسالا انجام شده بود، در این دستورالعمل‌ها، مردم جنوب آسیا به‌عنوان گروه در معرض خطر بالا و کاندیداهای اصلی برای داروهای استاتینی معرفی شدند.

برخی از یافته‌های مهم مطالعه‌ی ماسالا، مربوط‌به ترکیب بدن است. دکتر کانایا و همکارانش با انجام سی‌تی‌اسکن روی شرکت‌کنندگان، دریافتند که چربی بدن جنوب آسیایی‌ها در جاهایی از بدن آن‌ها ذخیره می‌شود که محل مناسبی برای ذخیره‌ی چربی نیستند، مانند کبد، شکم و ماهیچه‌. چربی که در این قسمت‌ها تجمع پیدا می‌کند، به‌عنوان «چربی احشایی» یا «چربی نابجا» شناخته می‌شود و نسبت به «چربی زیرپوستی» مشکلات متابولیکی بیشتری به‌همراه دارد.

مطالعات نشان می‌دهند که در محدوده‌ی وزن طبیعی بدن (شاخص توده‌ی بدنی یا BMI زیر ۲۵)، افراد دارای هر نوع تبار آسیایی با احتمال بیشتری چنین چربی خطرناکی را در بدن خود ذخیره می‌کنند. این وضعیت چینی‌ها، فیلیپینی‌ها و ژاپنی‌ها را نیز شامل می‌شود.

با وجود اینکه شیوع چاقی در آسیایی-آمریکایی ها نسبت‌به سفیدپوستان کمتر است ولی میزان شیوع دیابت نوع دوم که موجب حملات قلبی و سکته می‌شود درمیان آسیایی-آمریکایی‌ها دوبرابر است. پژوهشگران ماسالا دریافتند که خطر بیماری‌های قلبی درمیان آسیای جنوبی‌ها بیشترین مقدار است. پژوهشگران طی مطالعه‌ای که اخیرا در مجله‌ی Annals of Internal Medicine منتشر کردند، متوجه شدند که ۴۴ درصد از شرکت‌کنندگان آسیای جنوبیِ‌ دارای وزن طبیعی، دارای دو یا تعداد بیشتری ناهنجاری متابولیکی مانند قند خون بالا، تری‌گلیسرید بالا، فشار خون بالا یا کلسترول‌های HDL پایین بودند. این نسبت در سفیدپوستانِ دارای وزن طبیعی، ۲۱ درصد بود.

پژوهشگران ماسالا متوجه شدند که استفاده از BMI برابر ۲۵ یا بیشتر به‌عنوان نقطه‌ی استاندارد غربالگری بیماری دیابت موجب می‌شود که پزشکان از یک‌سوم از جنوب آسیایی‌هایی که دارای این بیماری هستند، غفلت کنند. دکتر کانایا گفت:

بسیاری از آن‌ها ممکن است هرگز به آن BMI نرسند و در عین‌حال سال‌ها مبتلا به دیابت باشند.

این یافته‌ها موجب شد که انجمن دیابت آمریکا در سال ۲۰۱۵، دستورالعمل‌های خود را به‌روزرسانی کند و براین اساس، آستانه‌ی غربالگری برای دیابت را برای آسیایی‌-آمریکایی‌ها BMI برابر ۲۳ یا بیشتر اعلام کند.

یک کمپین اطلاع‌رسانی عمومی با نام Screen at 23، که توسط شورای ملی پزشکان آسیایی اقیانوس آرام سازماندهی شده است، با تاکید روی این موضوع در ایالت‌های کالیفرنیا، ماساچوست و هاوایی غربالگری‌های سلامتی جدی‌تری را برای آسیایی-آمریکایی‌ها در پیش گرفته‌اند. پرامیلا جایاپال نماینده‌ای از واشنگتن که نخستین زن هندی‌آمریکایی در مجلس آمریکا است، اخیرا لایحه‌ای برای تأمین مالی بیشتر در زمینه‌ی اطلاع‌رسانی و پژوهش در زمینه‌ی سلامت قلبی این قوم ارائه داده است.

بسیاری از شرکت‌کنندگان مطالعه‌ی ماسالا، مهاجران نسل اول هستند و پژوهشگران دریافتند که سیستم فرهنگی آن‌ها نیز روی میزان بیماری آن‌ها اثرگذار است. خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی درمیان دو گروه از همه بیشتر بود: افرادی که پیوند محکم خود را با آداب و رسوم غذایی، فرهنگی و مذهبی جنوب آسیایی حفظ کرده بودند و افرادی که به‌شدت سبک زندگی غربی را قبول کرده بودند. افرادی که در معرض خطر کمتری بودند، کسانی بودند که پژوهشگران به آن‌ها دوفرهنگی می‌گفتند: آن‌ها برخی از جنبه‌های فرهنگ سنتی آسیای جنوبی را حفظ کرده بودند و در عین حال، برخی از عادات سلامتی غربی‌ها را نیز پذیرفته بودند. این اختلاف روی رفتارهای تغذیه‌ای آن‌ها اثر می‌گذارد. تقریبا چهل درصد از شرکت‌کنندگان مطالعه‌ی ماسالا را گیاهخواران تشکیل می‌دهند؛ یک عادت غذایی رایج در هند که در غرب به‌عنوان روشی برای سالم بودن درنظر گرفته می‌شود.

اما گیاهخوارانی که از غذاهای سنتی آسیای جنوبی نظیر غذاهای سرخ‌شده، نوشیدنی‌های شیرین و محصولات لبنی پرچرب استفاده می‌کردند، ازنظر سلامتی قلبی‌عروقی نسبت‌به کسانی که از «رژیم غذایی محافظت‌کننده» پیروی می‌کردند، در وضعیت بدتری قرار داشتند. در رژیم غذایی محافظت‌کننده بیشتر از میوه‌ها، سبزیجات، مغزها، لوبیاها و غلات کامل استفاده می‌شود.

افرادی که از رژیم‌هایی غذایی سبک غربی که شامل گوشت قرمز و فرآوری‌شده، الکل، کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده و مقدار کمی میوه و سبزی است، استفاده می‌کردند، عوامل خطرساز متابولیکی بیشتری داشتند. دکتر نامراتا کندولا پژوهشگر مطالعه‌ی ماسالا گفت که امیدوار است بتواند در ادامه‌ی مطالعه، فرزندان خردسال شرکت‌کنندگان مطالعه‌ی ماسالا را مورد بررسی قرار دهد، زیرا کودکان معمولا روی عادات غذایی و سلامتی والدین خود اثر می‌گذارند. پژوهشگران می‌خواهند بدانند که آیا خطرات سلامتی در آسیای جنوبی‌های نسل دوم هم به‌همین شکل است یا خیر.

اما در‌حال‌حاضر، کارشناسان می‌گویند هدف آن‌ها افزایش آگاهی و کمک‌رسانی به آسیای جنوبی‌هایی است که ممکن است در معرض خطر بالایی باشند و مشکلات سلامتی آن‌ها نادیده گرفته می‌شود. دکتر کندل وال می‌گوید:

من به‌عنوان یک آسیای جنوبی می‌بینم که ما به موفقیت و پیشرفت تحصیلی در خانواده‌های خود توجه زیادی می‌کنیم؛ ولی لزوما به سلامتی خود اهمیت نمی‌دهیم و سلامتی چیزی است که به‌آسانی قابل بازگرداندن نیست.