خطرات پدر شدن در سن بالا

در دنیای حاضر، بیشتر مردم زمانی والد می‌شوند که سن بالایی دارند؛ روندی که دارای پیامدهایی برای سلامتی بارداری، نوزادان و نیز مادر است. درحالی‌که اکثر زنان می‌دانند وقتی مسن‌تر می‌شوند، خطرات تولیدمثلی خود و فرزندانشان افزایش می‌یابد، درصد کمی از مردانی که ۴۰ سالگی را می‌گذرانند، می‌دانند که افزایش سن آن‌ها ممکن است خطراتی به همراه داشته باشد. طی ۴ دهه‌ی اخیر، سن تشکیل خانواده افزایش یافته است. بسیاری از زوج‌ها دیر ازدواج کرده و فرزندآوری را تا زمان تکمیل تحصیلات و رسیدن به امنیت شغلی به تأخیر می‌اندازند.

درحالی‌که به‌طور معمول ساعت زنانه در دهه‌ی چهارم زندگی یک زن آهسته می‌شود و در سن ۵۰ یا کمی بیشتر از آن از کار می‌افتد، این ساعت می‌تواند برای یک مرد تقریبا بدون وقفه کار کند. گواه این موضوع افراد مشهوری مانند جورج کلونی، هیو گرانت، استیو مارتین، دیوید لترمن و جان استاموس هستند که برای اولین‌بار وقتی بیش از ۵۰ ساله بودند، پدر شدند. از دهه‌ی ۱۹۷۰، درصد تولدهای مربوط‌به پدران دارای سن ۴۰ سال و بیشتر، در کشور آمریکا دوبرابر شده است و تا سال ۲۰۱۵، این افراد شامل ۹ درصد از تولدها می‌شدند. هیلاری براون پژوهشگری از دانشگاه تورنتو می‌گوید:

برای سال‌های زیادی فرض می‌شد که افزایش سن فقط برای زنان اهمیت دارد، اما سن پدر نیز مهم است.

در یک مطالعه‌ی اخیر که روی بیش از ۴۰/۵ میلیون تولد در ایالات متحده آمریکا انجام شده است، اثرات بالقوه مضری از افزایش سن پدر در ارتباط با خطر تولد زودهنگام نوزاد، وزن تولد کم، نمره پایین آپگار و خطر تشنج و نیز احتمال ابتلای مادر برای به دیابت بارداری نشان داده است.

پژوهشگران در این مطالعه که در BMJ منتشر شد و تحت هدایت میشل آیزنبرگ متخصص اورولوژی مدرسه‌ی پزشکی استنفورد انجام شده، نشان دادند که اگر سن پدر کمتر باشد، احتمال بروز این خطرات کمتر می‌شود. آیزنبرگ و همکارانش دریافتند که احتمال تولد زودتر از موعد و وزن تولد پایین‌تر نوزاد درمورد پدران مسن تر از ۴۵ سال بیشتر است. در چنین شرایطی احتمال ابتلای مادران به دیابت بارداری نیز ۲۸ درصد بیشتر است.

با افزایش سن پدر، احتمال اینکه نوزدان آن‌ها نیاز به کمک تنفسی داشته باشند و نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه نوزدان داشته باشند، بیشتر می‌شود. خطرات مرتبط با پدران مسن‌تر فراتر از چیزی است که در زمان تولد دیده می‌شود. در یک مطالعه‌ی مروری نشان داده شده است که افزایش سن پدر با افزایش خطر ابتدای نوزاد متولد شده با بیماری‌های مادرزادی نظیر کوتولگی یا توسعه‌ی اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی و اختلالات توسعه‌ای نظیر اوتیسم ارتباط دارد. به‌عنوان مثال، یک مطالعه که روی حدود ۴۰۰ هزار مرد و زن متولد شده در اسرائیل انجام شد، نشان داد که درمیان پدران بالاتر از ۴۰ سال، خطر داشتن کودک مبتلا به اوتیسم تقریبا ۶ برابر بیشتر می‌شود. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که خطر لوکمی کودکی، سرطان‌های سینه و پروستات بین نوزدان پدران مسن‌تر افزایش می‌یابد.

هم‌اکنون توجه زیادی به خطرات موجود در زنانی که بارداری را به تأخیر می‌اندازند (مثلا بعد از سن ۳۵)، معطوف شده است اما درمورد باروری و اثرات سلامتی بالقوه روی بارداری یا کودکان پدران مسن‌تر توجهی نشده است. آیزنبرگ و کاندوالا در مقاله‌ی خود نوشتند:

معمولا مادران مسن ازنظر خطرات مرتبط با یک بارداری سالم به‌دقت تحت نظارت قرار می‌گیرند در حالی‌که نقش پدران در تولد اغلب نادیده گرفته شده یا فراموش می‌شود.

خطرات پدر شدن در ۷۰-۵۰ سالگی خیلی بزرگ نیست اما مطالعات اخیر نشان داده‌اند که گاهی پیامدهای شخصی و پیامدهای بلندمدت اجتماعی نیز وجود دارد. دکتر آیزنبرگ گفت:

چالش‌هایی که با آغاز بارداری بروز می‌کنند، اغلب وقتی پدران مسن هستند، طولانی‌تر می‌شوند.

آنالیز اسپرم می‌تواند تا حدودی ویژگی‌های اسپرم را مشخص کند. دکتر آیزنبرگ می‌گوید:

تونایی پدر شدن با افزایش سن پدر کاهش می‌یابد. با افزایش سن کیفیت اسپرم کاهش می‌یابد، از حجم و تحرک اسپرم کاسته می‌شود و شکل آن دچار تغییر می‌شود. این تغییرات توانایی اسپرم برای بارور کردن تخمک را کاهش می‌دهد.

دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد مردان مسن‌تر ممکن است خطرات سلامتی را بر نوزدان متولدنشده‌ی خود تحمیل کنند. برخلاف زنان که تمام تخمک‌های آن‌ها قبل از تولد تشکیل می‌شوند، مردان پس از بلوغ نیز می‌توانند به‌طور مداوم اسپرم‌های جدید تولید کنند. جهش‌های ژنتیکی می‌توانند اتفاق افتند و در DNA سلول‌های تولیدکننده‌ی اسپرم تجمع پیدا کنند و مواجهه‌های محیطی نیز می‌تواند موجب تغییر ژن‌ها در خود اسپرم‌ها شود. دکتر آیزنبرگ و همکارانش می‌گویند برخی از این تغییرات می‌توانند فاکتورهای رشد را هم در جفت و هم در جنین تحت‌تاثیر قرار دهند. دکتر بروان گفت:

باید آگاهی بیشتری درمورد مسئولیت مرد در سلامتی تولیدمثلی بوجود آید. این مسئولیت در یک مرد با سلامت قبل از دوره‌ی باروری آغاز می‌شود. عواملی نظیر چاقی، بیماری‌های مزمن و رفتارهایی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل می‌تواند روی سلامت بارداری تأثیرگذار باشند. باتوجه‌به اینکه نزدیک نیمی از بارداری‌ها برنامه‌ریزی نشده‌اند، مردان نمی‌توانند به‌طور خاص برای فرزندآوری آماده و سالم شوند. درحالی‌که این امر به‌نظر منطقی است که فرزندآوری را برای رسیدن به اهداف تحصیلی و شغلی به تأخیر انداخت ولی در عین حال، باید خطرات و مزایای داشتن فرزند در زمان حال و آینده را مورد سنجش قرار داد و دراین‌میان سن مرد نیز عاملی است که باید به آن توجه شود.

براون در یک سرمقاله همراه‌با ارائه‌ی گزارشی از ۴۰/۵ میلیون تولد بر این نکته تاکید کرده است که باید در زندگی تولیدمثلی به موضوع سن هر دو والد و تغییر در کیفیت اسپرم‌ها توجه کرد. او پیشنهاد می‌کند که پزشکان باید در زمینه‌ی سن مناسب باروری و انتخاب سبک زندگی سالم علاوه‌بر زنان با مردان نیز گفت‌وگو کنند.

البته مطمئنا مزایایی نیز برای فرزندآوری در سنین بالاتر وجود دارد. در این زمان والدین ازلحاظ فکری به بلوغ می‌رسند و نیز وضعیت مالی بهتری دارند. همچنین والدین مسن‌تر ممکن است صبوری بیشتری داشته باشند و زمان بیشتری را صرف پرورش فرزند خود کنند.