دانشمندان موفق به زنده‌نگهداشتن ریه‌ها در خارج از بدن شدند
بدون شک پیوند هر عضو فرایندی پیچیده است؛ اما مخصوصا ریه دربرابر آسیب قبل از پیوند حساسیت بیشتری دارد. به‌تازگی، پژوهشگران روشی را برای ترمیم این آسیب توسعه داده‌اند و توانستند ریه‌های خوک‌ها را تا ۳۶ ساعت در خارج از بدن زنده نگه دارند. ریه‌ها پس از این مدت ازنظر کیفیت لازم برای پیوند، قابل قبول بودند.
به‌گفته‌ی پژوهشگران این مطالعه، حدود ۸۰ درصد از ریه‌های اهدایی ازنظر پیوند، «بسیار آسیب‌خورده» درنظر گرفته می‌شوند. شایع‌ترین جراحت زمانی ایجاد می‌شود که مواد معده راه خود را به مجرای تنفسی پیدا کرده و بافت‌های مهم را در خود حل کنند. پژوهشگران تصمیم گرفتند به‌جای اینکه اجازه دهند این اندام‌های حیاتی و کمیاب به زباله‌ها بپیوندند، روشی جدید برای بازسازی ریه‌های آسیب‌دیده پیدا کنند تا جایی که بتوان آن‌ها را پیوند زد.
پژوهشگران در این آزمایش‌ها، ریه‌ی حیوان را جدا کرده، با مواد معده به آن آسیب زدند و سپس شروع به بازسازی آن کردند. آن‌ها از سیستم گردش خون متقاطع استفاده کردند. ریه‌های اهدایی را به حیوان دریافت‌کننده ارتباط دادند به‌طوری که خون می‌توانست در بافت آسیب دیده جریان یافته و سپس به بدن بازگردد. آن‌ها با استفاده از این تکنیک، توانستند برای ۳۶ ساعت، ریه‌ها را در خارج از بدن، زنده و درحال تنفس نگه دارند. طی این زمان، سلول‌های ریه خود را احیا کردند و عملکرد ریه بهبود یافت. در انتها، ریه‌های احیا شده تمام معیارهای کیفی مورد نیاز برای پیوند را دارا بودند.
این کار همچنین به پزشکان فرصت بیشتری برای ارزیابی ارگان و بررسی راه‌های جدیدی برای رفع آسیب می‌دهد. در حالت عادی، این پنجره‌ی فرصت حدود ۶ ساعت است، بنابراین گسترده شدن این زمان موجب می‌شود پزشکان فرصت بیشتری برای آزمایش پیدا کنند و میزان دورریز ریه‌های اهدایی کم شود. متیو باکیتا نویسنده‌ی ارشد مقاله می‌گوید:
کار ما معیار جدیدی در زمینه‌ی بازیابی اندام‌های اهدایی ایجاد کرده است و مسیرهای تازه‌ای برای کاربردهای پیوندی و اکتشاف علوم بنیادین باز کرده است. ما سال‌های زیادی را برای اصلاح و پالایش این تکنولوژی درجهت بهبود و بازسازی اندام‌ها صرف کرده‌ایم.
مراحل بعدی پژوهش، بررسی دقیق‌تر این موضوع است که عملکرد ریه‌های ترمیم شده به چه صورت است، این روش تا چه حد ایمن است و این ارگان‌ها چگونه دربرابر داروهای پس از پیوند واکنش نشان می‌دهند. اگرهمه‌چیز خوب پیش برود، دیگر اندام‌ها نیز ممکن است از تکنیک‌های مشابهی بهرمند شوند. پژوهشگران در ماه آوریل گزارش کردند که توانسته‌اند ۴ ساعت پس از مرگ، عملکرد مغز خوک‌ها را بازیابی کنند. این کار می‌تواند به ترمیم آسیب‌های ناشی از سکته یا حمله قلبی کمک کند و حتی ممکن است درک ما از خود مرگ را نیز به چالش بکشاند.