تاثیر استرس والدین بر مشکلات رفتاری کودکان نوپا
کشمکش‌های عاطفی والدینِ در انتظار فرزند، پیش‌بینی‌کننده‌ی مشکلات رفتاری و عاطفی کودکان دو ساله است. پژوهشگرانی از دانشگاه‌های کمبریج، بیرمنگام، نیویورک و لیدن، می‌گویند که یافته‌های آن‌ها بر نیاز مبرم به حمایت بیشتر از زوجین قبل، حین و پس از بارداری برای بهبود پیامدهای آن برای فرزند تاکید می‌کند. این مطالعه اولین موردی است که تاثیر تندرستی مادر و پدر را قبل و پس از تولد روی سازگاری کودکان ۱۴ و ۲۴ ماهه بررسی می‌کند. پروفسور کلر هیوز، نویسنده‌ی اصلی مقاله می‌گوید:
مدت‌ها است که در این زمینه، تجربیات پدران کنار گذاشته شده یا به‌طور جداگانه از تجربیات مادر تحت درمان قرار می‌گیرد. این نگرش باید تغییر کند؛ زیرا وجود مشکل در روابط اولیه‌ی کودک هم با پدر و هم با مادر می‌تواند اثرات بلندمدتی داشته باشد. ما قبلا نتایج خود را با بنیاد ملی زایمان به اشتراک گذاشته‌ایم و سرویس سلامت همگانی و دیگر سازمان‌ها را تشویق کرده‌ایم تا در زمینه‌ی حمایت‌هایی که ارائه می‌دهند بازنگری کنند.
این مطالعه که به‌تازگی در مجله‌ی Development & Psychopathology منتشر شده است، ۴۳۸ مادر و پدر در انتظار فرزند و کودک متولد شده‌ی آن‌ها را در ۴، ۱۴ و ۲۴ ماهگی مورد بررسی قرار داد. این والدین از شرق انگلیس، ایالت نیویورک و کشور هلند بودند. پژوهشگران دریافتند که تندرستی مادرانی که برای نخستین بار فرزندی به دنیا می‌آورند، دارای تاثیر مستقیمی روی رفتار کودک آن‌ها در دوسالگی است. احتمال بروز مشکلات رفتاری مانند بدخلقی، بی‌قراری و رفتار خصمانه در کودکان مادرانی که پیش از زایمان دچار استرس و اضطراب بودند، بیشتر بود. همچنین نشان داده شد درصورتی‌که والدین در دوران اولیه پس از تولد کودک، ازنظر رابطه با هم دچار مشکل باشند، احتمال بروز ویژگی‌هایی نظیر نگرانی، ناراحتی، گریه کردن و وابستگی در کودک بیشتر است. مشکلات موجود در روابط والدین دارای طیفی از شاد نبودن تا بگومگو و دیگر انواع کشمکش‌ها بود. هیوز می‌گوید:
یافته‌های ما بر نیاز به حمایت زودتر و موثرتر از زوجین برای کسب آمادگی بیشتر به‌منظور انتقال به نقش والدی تاکید می‌کند.
ارتباط بین تندرستی والدین و رفتار کودک در مطالعات دیگری نیز مورد بررسی قرار گرفته است؛ اما مطالعه‌ی حاضر نخستین موردی است که هم پدر و هم مادر در آن مشارکت دارند و تندرستی والدین را در هر دو والد طی زمان طولانی پیگیری کرده و بر رفتار کودک در دو سال اول زندگی تمرکز کرده است. درحالی‌که شواهد در حال افزایشی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی اهمیت حمایت از سلامت روان مادران در انتظار زایمان و مادران جدید است، این مطالعه نشان می‌دهد که در این میان پدران نیز باید مورد توجه قرار گیرند و مخصوصا کیفیت رابطه بین مادر و پدر اهمیت دارد. پژوهشگران اذعان می‌کنند که عوامل ژنتیکی نیز ممکن است نقش داشته باشند؛ اما آن‌ها مشکلات سلامت روان والدین را قبل از نخستین بارداری و پس از تولد فرزندشان در نظر گرفته‌اند. روری دیواین، نویسنده‌ی دیگر مقاله می‌گوید:
داده‌های ما نشان می‌دهد که مشکلات سلامت روان در جریان بارداری تاثیر منحصر‌به‌فردی روی مشکلات رفتاری کودک دارد.
با استفاده از پرسش‌نامه‌های استاندارد و مصاحبه‌های حضوری، پدران و مادران شرکت‌کننده علائم مرتبط با اضطراب و افسردگی خود را در سه ماه‌ی سوم بارداری و وقتی که کودک آن‌ها ۴، ۱۴ و ۲۴ ماهه بود، گزارش کردند. در هر یک از این بازدیدها، والدین همچنین پرسش‌نامه‌های استانداردی را به‌منظور سنجش کیفیت روابط بین خود و عواطف و رفتار کودک تکمیل کردند. هیوز می‌گوید:
این فرض وجود داشته که وارد کردن پدران در چنین پژوهشی واقعا دشوار است؛ اما مطالعه‌ی ما یک نمونه‌ی نسبتا بزرگ را بررسی کرده و منحصر به فرد است زیرا هر دو والد به سوالات یکسانی در هر مرحله پاسخ دادند و ما توانستیم آن‌ها را مستقیما با هم مقایسه کنیم.
پژوهش حاضر قسمتی از پروژه‌ی درحال انجامی است که به بررسی تندرستی و تاثیر مادران و پدران جدید می‌پردازد. در مطالعه‌ی مرتبطی که در ماه ژوئیه در مجله‌ی Archives of Women's Mental Health منتشر شد، پژوهشگران دریافتند که پدران بیش از آنچه قبلا تصور می‌شد در خاطره‌ی تروماتیک زایمان با همسر خود شریک هستند. این مطالعه تندرستی والدین را در سه ماهه‌ی سوم بارداری و ۴ ماهگی کودک، بررسی کرده است. سارا فولی نویسنده‌ی همکار این مقاله می‌گوید:
اگر مادر زایمان دشواری را تجربه کند، این اتفاق برای پدر هم می‌تواند یک تجربه‌ی تروماتیک باشد. آنچه هر دوی این مطالعات نشان می‌دهند، آن است که ما باید حمایت قبل از تولد را گسترده‌تر کنیم و به پدران و مادرانی که برای نخستین بار است دارای فرزند می‌شوند، ابزارهای مورد نیاز برقراری ارتباط را بدهیم و آن‌ها را برای این انتقال مهم، بهتر آماده کنیم.