گزارش جدید مرتبط با ویروس کرونا جزئیات نگرانکنندهای را آشکار میکند
بیماری که در بیمارستانی در ووهان چین پذیرش شده بود، حداقل ۱۰ نفر از کارکنان مراقبتهای بهداشتی و ۴ نفر دیگر را با ویروس کرونا بیمار کرد؛ ویروسی که تاکنون بیش از ۳۴ هزار نفر را بیمار و جان ۸۱۳ نفر را گرفته و در بسیاری از کشورهای جهان نیز منتشر شده است.
مورد مذکور، تنها یکی از جزئیات نگرانکنندهای است که در گزارش جدید مربوط به ۱۳۸ بیمار در ووهان آمده است؛ گزارشی که به توضیح پیشرفت و نحوهی شیوع بیماری کمک میکند. این گزارش که یکی از دو مقالهای است که روز جمعه در مجلهی JAMA منتشر شده است، یکی از گزارشهای جامعی است که تاکنون دربارهی افراد عفونیشده با ویروس جدید منتشر شده است.
بیماران ۲۲ تا ۹۲ ساله (با میانگین سنی ۵۶ سال)، از ۱ تا ۲۸ ژانویه در بیمارستان ژونگنان دانشگاه ووهان پذیرش شده بودند. تصور میشد بسیاری از آنها (۴۱ درصد) در بیمارستان دچار این ویروس شده باشند؛ ازجمله ۱۷ فردی که بهعلت بیماریهای دیگر در بیمارستان بودند و نیز ۴۰ نفر از کارکنان مراقبتهای بهداشتی. بیماری که تعداد زیادی از کارکنان بهداشتی را آلوده کرده بود، بهعلت علائم شکمی در بخش جراحی مراقبت میشد و در ابتدا به ابتلا به عفونت ویروس کرونا مشکوک نبود. چهار بیمار دیگر که در آن بخش بودند، احتمالا بیماری را از همین فرد گرفتند.
این حادثه یادآور نقش ابرگسترندهها در شیوع بیماریهای دیگری مانند سارس و مرس است که عامل آنها ویروسهای کرونا دیگری است؛ بیمارانی که تعداد زیادی از افراد دیگر را آلوده میکردند. ابرگسترندهها به گسترش چشمگیر مرس و سارس در بیمارستانها منجر شدند.
نویسندگان در مقالهی خود گزارش میکنند دادههای آنها نشان میدهد گسترش سریع فردبهفرد ویروس نیز در بین موارد آنها رخ داده است. این مسئله تا حدودی بهدلیل بیمارانی بوده است که مانند مورد مذکور در بخش جراحی پذیرش شدند و پزشکان علائم آنها را با علائم بیماریهای دیگر اشتباه گرفتند و اقدامات احتیاطی لازم را برای پیشگیری از شیوع بیمار انجام ندادند. درحدود ۱۰ درصد از بیماران در ابتدا علائم معمول سرفه و تب را نداشتند؛ اما دچار اسهال و تهوع بودند. دیگر علائم غیرمعمول شامل سردرد و سرگیجه و درد شکمی میشد.
تصویر سیتی اسکن ریههای بیمار مشوک به عفونت ویروس کرونا
یکی دیگر از مسائل نگرانکننده آن بود که بیماری برخی بیماران در ابتدا خفیف یا متوسط بود؛ ولی پس از چند روز یا حتی یک هفته بدتر میشد. بهطور میانگین، از ظهور اولین علائم بیماری تا زمان شروع تنگی نفس پنج روز و تا بستریشدن در بیمارستان هفت روز و تا بروز مشکلات تنفسی شدید هشت روز طول میکشید. برایناساس، کارشناسان میگویند بیماران باید بهدقت زیرنظر گرفته شوند و نباید تصور کرد فردی که در روزهای اول بیماری وضعیت مساعدی دارد، از این مشکل جان سالم به در خواهد برد. دکتر آنتونی فائوچی، مدیر مؤسسهی ملی آلرژی و بیماریهای عفونی گفت:
این یافته هشداری است برای پزشکان تا مراقب این بیماران باشند.
مانند گزارشهای پیشین دربارهی بیماران ویروس کرونا، این مورد نیز نشان داد افراد مسنتر و مبتلا به بیماری پشتصحنهای مانند دیابت یا بیماری قلبی یا سرطان درمقایسهبا افراد جوانتر و سالمتر، با شدت بیشتری بیمار میشوند. درمجموع، حدود ۲۶ درصد از ۱۳۸ بیمار به مراقبتهای ویژه نیاز داشتند و میانگین سنی آنها ۶۶ سال بود. در مقام مقایسه، میانگین سنی افراد نیازمند به مراقبتهای ویژه ۵۱ سال بود. برای این گروه از بیماران، میزان مرگومیر ۴/۳ درصد بود که بیشتر از برآوردهایی است که در دیگر مناطق چین بهدست آمده است. دلیل این اختلاف مشخص نیست و با جمعآوری اطلاعات بیشتر ممکن است این ارقام تغییر کند.
برخلاف برخی گزارشهای پیشین، شیوع بیماری در میان مردان چندان بیشتر نبود و ۵۴ درصد از بیماران مرد بودند. دکتر ویلیام شافنر، متخصص بیماریهای عفونی در دانشگاه وندربیلت، در مصاحبهای گفت:
دادههای مربوط به بیماران نشان میدهد بیماری موجب ذاتالریه و عفونت ویروسی سیستماتیک و بروز پاسخ التهابی شدیدی در بدن میشود. شاخصهای بیوشیمیایی نشان میدهند احتمالا شماری از سیستمهای بدن تحتتأثیر قرار میگیرند و فرد بیمار واکنش التهابی دارد که تا حدی عملکرد آنها را مختل میکند.
بهگفتهی شافنر، ریهها، قلب، کبد، کلیهها و سیستمهای کنترلکنندهی فرایند لختهشدن خون همه تحتتأثیر قرار میگیرند، اگرچه مشخص نیست خود ویروس بهجز ریه، ارگانهای دیگری را نیز عفونی کند. بهگفتهی وی، پاسخ التهابی نشانهای از بیماری ویروسی جدی است و در سالهای اخیر، مشخص شده افزایش التهاب ناشی از بیماریهایی مانند آنفلوانزا میتواند پس از برطرفشدن بیماری حاد تا یک ماه یا حتی بیشتر بماند و این امر ممکن است موجب افزایش خطر حملهی قلبی و سکته در افراد سالخورده شود.
گزارش دوم JAMA مربوط به ۱۳ بیمار است که از ۱۶ تا ۲۹ ژانویه در سه بیمارستان پکن درمان میشدند. آنها جوانتر از گروه ووهان بودند و میانین سنی آنها ۳۴ سال بود و بیماری دیگری نیز نداشتند و تنها سن یک نفر بیشتر از ۵۰ سال و جوانترین بیمار نیز کودکی دوساله بود. آنها به شدت بیماران ووهان بیمار نشدند و کسی نیز جان خود را از دست نداد. این موضوع که بیماری در میان افراد سالم و جوان دیده میشد، باید این تصور را از بین ببرد که تنها افراد سالخورده دچار بیماری میشوند. دکتر شافنر گفت:
این مسئله که کارکنان مراقبتهای بهداشتی و افراد جوان دچار بیماری شده بودند، نشان میدهد بیماری میتواند افراد جوان و سالم را نیز درگیر کند.